DANCES AND SONGSAn oral culture, In

DANCES AND SONGS
An oral culture, Inuit danced at traditional feast times in ritual dance houses called karigi. These dances were accompanied by drums and the recitation of verse stories. Some of these dances represented the caribou hunt; others might portray a flight of birds or a battle with the weather. Both poetry and dance were important to the Inuit; storytelling was vital for peoples who spent the long winter months indoors and in darkness. The word for poetry in Inupiaq is the same as the word to breathe, and both derive from anerca, the soul. Such poems were sung and often accompanied by dancers who moved in imitation of the forces of nature. Many of the traditional singers were also shamans and had the power to cast spells with their words. Thus, dance took on both a secular and religious significance to the Inuit. The Inuit created songs for dancing, for hunting, for entertaining children, for weather, for healing, for sarcasm, and for derision. Some dance and song festivals would last for days with the entire community participating, their voices accompanied by huge hoop drums. These dance traditions have been resurrected among Inuit communities. For example, the Northern Lights Dancers have pioneered this venture.

Results (Thai) 2:

และเพลงเต้นรำวัฒนธรรมปากเต้นเอสกิโมในช่วงเวลาที่งานเลี้ยงแบบดั้งเดิมในบ้านพิธีกรรมการฟ้อนรำที่เรียกว่า karigi
เต้นรำเหล่านี้ได้มาพร้อมกับกลองและการบรรยายเรื่องราวของบทกวี บางส่วนของการเต้นเหล่านี้เป็นตัวแทนของการล่ากวางคาริบู; คนอื่นอาจเห็นภาพการบินของนกหรือการต่อสู้กับสภาพอากาศที่ บทกวีทั้งสองและการเต้นรำที่มีความสำคัญกับเอสกิโม; การเล่าเรื่องที่เป็นสิ่งสำคัญสำหรับผู้คนที่ใช้เวลาเดือนฤดูหนาวที่ยาวนานในบ้านและอยู่ในความมืด คำในบทกวีอินูเปียตจะเหมือนกันเป็นคำที่จะหายใจและทั้งสองเป็นผลมาจาก anerca วิญญาณ บทกวีดังกล่าวได้รับการร้องและมักตามมาด้วยนักเต้นที่ย้ายในแบบจำลองของกองกำลังของธรรมชาติ หลายของนักร้องแบบดั้งเดิมยังเป็นหมอและมีอำนาจที่จะโยน spells ด้วยคำพูดของพวกเขา ดังนั้นการเต้นเอาทั้งสองอย่างมีนัยสำคัญทางโลกและทางศาสนาเอสกิโม เอสกิโมที่สร้างเพลงเต้นรำสำหรับการล่าสัตว์สำหรับเด็กความบันเทิงสำหรับสภาพอากาศสำหรับการรักษาสำหรับถากถางและดูถูก บางคนเต้นและเทศกาลเพลงจะมีอายุการใช้งานวันที่มีทั้งชุมชนที่เข้าร่วมโครงการเสียงของพวกเขามาพร้อมกับกลองห่วงมาก ประเพณีการเต้นเหล่านี้ได้รับการฟื้นคืนชีพในชุมชนเอสกิโม ยกตัวอย่างเช่นแสงเหนือเต้นได้เป็นผู้บุกเบิกกิจการนี้

Results (Thai) 3:

และเพลงเต้น
วัฒนธรรมแบบเอสกิโมเต้นเวลาเทศกาลแบบดั้งเดิมในพิธีกรรมการฟ้อนรำบ้านเรียกว่าโพสต์ . เต้นเหล่านี้มาพร้อมกับกลองและยกนิทานกลอน บางส่วนของเพลงเหล่านี้เป็นตัวแทนล่ากวางคาริบู คนอื่นอาจแสดงการบินของนก หรือการต่อสู้กับสภาพอากาศ ทั้งบทกวีและเต้นสำคัญกับชาวเอสกิโม ;การเล่าเรื่องเป็นสำคัญสำหรับประชาชนที่ใช้เวลาเดือนฤดูหนาวที่ยาวนานในบ้านและในที่มืด คำว่าบทกวีในภาษาอินุพิอัค Name เป็นเช่นเดียวกับคำว่า หายใจ และทั้งสองได้รับจาก anerca , วิญญาณ บทกวีดังกล่าวได้ถูกซองและมักจะมาพร้อมกับนักเต้นที่ย้ายไปเลียนแบบพลังของธรรมชาติหลายของนักร้องก็หมอ และมีอำนาจที่จะโยน spells กับคำพูดของพวกเขา ดังนั้น เต้นได้ทั้งฆราวาสศาสนาและความสำคัญกับบทกวี ชาวเอสกิโมสร้างเพลงสำหรับเต้น ล่าสัตว์ สำหรับเด็ก สนุกสนาน สำหรับสภาพอากาศสำหรับการรักษา เพื่อประชดและเย้ยหยัน .บางเต้นและเพลงเทศกาลจะสุดท้ายสำหรับวันกับทั้งชุมชนมีส่วนร่วมของพวกเขา , เสียงพร้อมกลองห่วงใหญ่ ประเพณีเต้นรำเหล่านี้ได้รับการฟื้นฟูของชุมชนชาวอินูอิต . ตัวอย่างเช่น แสงเหนือนักเต้นได้บุกเบิกกิจการนี้
.