Adams did much to further this idea

Adams did much to further this idea. He orchestrated the Treaty of 1818, which established the United States-Canada border as far west as the Rocky Mountains, and provided for the joint occupation of the region known in American history as the Oregon Country and in British and Canadian history as the New Caledonia and Columbia Districts. He negotiated the Transcontinental Treaty in 1819, purchasing Florida from Spain and extending the U.S. border with Spanish Mexico all the way to the Pacific Ocean. And he formulated the Monroe Doctrine of 1823, which warned Europe that the Western Hemisphere was no longer open for European colonization.

The Monroe Doctrine and manifest destiny were closely related ideas: historian Walter McDougall calls manifest destiny a corollary of the Monroe Doctrine, because while the Monroe Doctrine did not specify expansion, expansion was necessary in order to enforce the Doctrine. Concerns in the United States that European powers (especially Great Britain) were seeking to acquire colonies or greater influence in North America led to calls for expansion in order to prevent this. In his influential 1935 study of manifest destiny, Albert Weinberg wrote that "the expansionism of the [1830s] arose as a defensive effort to forestall the encroachment of Europe in North America".[44]

All Oregon[edit]
Manifest destiny played its most important role in, and was coined during the course of, the Oregon boundary dispute with Britain. The Anglo-American Convention of 1818 had provided for the joint occupation of the Oregon Country, and thousands of Americans migrated there in the 1840s over the Oregon Trail. The British rejected a proposal by President John Tyler to divide the region along the 49th parallel, and instead proposed a boundary line farther south along the Columbia River, which would have made most of what later became the state of Washington part of British North America. Advocates of manifest destiny protested and called for the annexation of the entire Oregon Country up to the Alaska line (54°40ʹ N). Presidential candidate James K. Polk used this popular outcry to his advantage, and the Democrats called for the annexation of "All Oregon" in the 1844 U.S. Presidential election.

As president, however, Polk sought compromise and renewed the earlier offer to divide the territory in half along the 49th parallel, to the dismay of the most ardent advocates of manifest destiny. When the British refused the offer, American expansionists responded with slogans such as "The Whole of Oregon or None!" and "Fifty-Four Forty or Fight!", referring to the northern border of the region. (The latter slogan is often mistakenly described as having been a part of the 1844 presidential campaign.) When Polk moved to terminate the joint occupation agreement, the British finally agreed to divide the region along the 49th parallel in early 1846, keeping the lower Columbia basin as part of the United States, and the dispute was settled by the Oregon Treaty of 1846, which the administration was able to sell to Congress because the United States was about to begin the Mexican-American war, and the president and others argued it would be foolish to also fight the British Empire.

Results (Thai) 1:

Adams ได้มากเพื่อเพิ่มเติมความคิดนี้ เขากลั่นสนธิ 1818 ซึ่งก่อตั้งชายแดนสหรัฐอเมริกา-แคนาดาเท่าตะวันตกเป็นเทือกเขาร็อกกี และสำหรับอาชีพร่วมของภูมิภาคที่รู้จักกัน ในประวัติศาสตร์อเมริกันเป็นประเทศออริกอน และ ในประวัติศาสตร์อังกฤษ และแคนาดานิวแคลิโดเนียและเขตโคลัมเบีย เขาเจรจาสนธิสัญญา Transcontinental ใน 1819 ซื้อรัฐฟลอริดาจากสเปน และขยายชายแดนสหรัฐอเมริกากับเม็กซิโกสเปนไปทางมหาสมุทรแปซิฟิก และเขาสูตรมอนโรของ 1823 ที่เตือนยุโรปซีกโลกตะวันตกถูกไม่เปิดสำหรับอาณานิคมยุโรปมอนโรและลิขิตมีความคิดที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด: Walter McDougall นักประวัติศาสตร์เรียกลิขิต corollary ของมอนโร เนื่องจากในขณะลัทธิมอนโรไม่ได้ระบุส่วนขยาย ขยายจำเป็นเพื่อบังคับใช้ลัทธิ ความกังวลในสหรัฐอเมริกาที่มีการแสวงหาอำนาจยุโรป (โดยเฉพาะอย่างยิ่งสหราชอาณาจักร) รับอาณานิคม หรืออิทธิพลมากขึ้นในอเมริกาเหนือนำไปเรียกสำหรับการขยายตัวเพื่อป้องกันไม่ให้ ในการศึกษาของเขาทรงอิทธิพล 1935 ของลิขิต Weinberg อัลเบิร์ตเขียนว่า "expansionism ของ [1830s] เกิดเป็นความพยายามป้องกันการคลุม encroachment ของยุโรปในอเมริกาเหนือ"[44]ออริกอนทั้งหมด [แก้ไข]ลิขิตเล่นบทบาทสำคัญที่สุดใน และถูกจังหวะระหว่าง ออริกอนขอบเขตข้อโต้แย้งกับสหราชอาณาจักร สนธิ Anglo-American 1818 ได้ให้ทันทีร่วมประเทศโอเรกอน และชาวอเมริกันหลายพันอพยพมีใน 1840s ผ่านทางออริกอน อังกฤษปฏิเสธข้อเสนอ โดยประธานาธิบดีจอห์นไทเลอร์การแบ่งภูมิภาคตามแนวขนานกับสนามเทนนิส และเส้นเขตแดนใต้อยู่ห่างริมแม่น้ำโคลัมเบีย ซึ่งจะได้ทำอะไรภายหลังกลายเป็นส่วนหนึ่งของรัฐวอชิงตันของอเมริกาเหนืออังกฤษส่วนใหญ่ ที่นำเสนอแทน สนับสนุนของลิขิตปฏิเสธจ่าย และเรียกเหตุการณ์ของออริกอนประเทศทั้งหมดจนถึงบรรทัดอลาสก้า (54 ° 40ʹ N) ผู้สมัครประธานาธิบดี James Polk คุณใช้ outcry นี้นิยมเพื่อประโยชน์ของเขา และประชาธิปัตย์เรียกเหตุการณ์ของ "โอเรกอนทั้งหมด" ในการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา 1844เป็นประธาน ไร Polk พยายามประนีประนอม และต่ออายุข้อเสนอก่อนหน้านี้การแบ่งอาณาเขตในครึ่งตามสนามเทนนิสขนาน การกังวลของสนับสนุนอารมณ์เร่าร้อนที่สุดของลิขิต เมื่ออังกฤษปฏิเสธข้อเสนอ อเมริกัน expansionists ตอบสนองกับคำขวัญเช่น "ทั้งหมดของออริกอนหรือไม่" และ "ห้าสิบสี่สี่สิบหรือต่อสู้! ", อ้างอิงถึงเส้นขอบเหนือของภูมิภาค (สโลแกนหลังนั้นมักจะแสดงอธิบายไว้ว่าเป็นได้เป็นส่วนหนึ่งของแคมเปญประธานาธิบดี 1844) เมื่อย้าย Polk จะยุติข้อตกลงร่วมอาชีพ อังกฤษสุดท้ายตกลงแบ่งภูมิภาคตามสนามเทนนิสคู่ขนานในช่วง 1846 รักษาอ่างโคลัมเบียต่ำเป็นส่วนหนึ่งของสหรัฐอเมริกา และข้อโต้แย้งถูกตัดสิน โดยสนธิสัญญาออริกอนของ 1846 ซึ่งการจัดการสามารถขายชุมนุมเพราะสหรัฐอเมริกาจะ เริ่มต้นสงครามเม็กซิกัน-อเมริกันและประธานและอื่นโต้เถียงมันจะโง่ยัง ต่อสู้กับจักรวรรดิอังกฤษ

Results (Thai) 2:

อดัมส์ไม่มากที่จะส่งเสริมความคิดนี้ เขาบงการสนธิสัญญา 1818 ซึ่งเป็นที่ยอมรับของประเทศชายแดนสหรัฐอเมริกาแคนาดาเท่าเวสต์เทือกเขาร็อกกีและจัดเตรียมไว้สำหรับการประกอบอาชีพร่วมกันของภูมิภาคนี้เป็นที่รู้จักกันในประวัติศาสตร์อเมริกันเป็นโอเรกอนประเทศและในประวัติศาสตร์อังกฤษและแคนาดาเป็นนิวแคลิโดเนีย และหัวเมืองโคลัมเบีย เขาเจรจาสนธิสัญญาทวีปในปี 1819, การจัดซื้อฟลอริดาจากสเปนและขยายพรมแดนสหรัฐกับสเปนเม็กซิโกไปตลอดทางจนถึงมหาสมุทรแปซิฟิก และเขาสูตรลัทธิมอนโรของ 1823 ซึ่งเตือนยุโรปที่ซีกโลกตะวันตกก็ไม่เปิดสำหรับอาณานิคมของยุโรป. ลัทธิมอนโรและโชคชะตาที่ประจักษ์ได้รับความคิดที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด: ประวัติศาสตร์วอลเตอร์ McDougall เรียกโชคชะตาอย่างชัดแจ้งข้อพิสูจน์ของลัทธิมอนโรเพราะในขณะที่ ลัทธิมอนโรไม่ได้ระบุการขยายตัวของการขยายตัวเป็นสิ่งจำเป็นในการที่จะบังคับใช้หลักคำสอน ความกังวลในประเทศสหรัฐอเมริกาที่อำนาจยุโรป (โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ยิ่งใหญ่ของสหราชอาณาจักร) กำลังมองหาที่จะได้รับอาณานิคมหรือมีอิทธิพลมากขึ้นในทวีปอเมริกาเหนือนำไปสู่การเรียกร้องให้มีการขยายตัวในการที่จะป้องกันปัญหานี้ ในปี 1935 ที่มีอิทธิพลของเขาการศึกษาของโชคชะตาที่ประจักษ์, อัลเบิร์ Weinberg เขียนว่า "ลัทธิขยายตัวของ [1830] ที่เกิดขึ้นเป็นความพยายามที่จะขัดขวางการป้องกันการรุกล้ำของยุโรปในทวีปอเมริกา". [44] ทั้งหมดโอเรกอน [แก้ไข] Manifest โชคชะตาเล่นมากที่สุด บทบาทสำคัญในการและได้รับการประกาศเกียรติคุณในช่วงที่โอเรกอนเขตแดนพิพาทกับอังกฤษ ประชุมแองโกลอเมริกัน 1818 ได้จัดเตรียมไว้สำหรับการประกอบอาชีพร่วมกันของโอเรกอนประเทศและหลายพันของชาวอเมริกันที่อพยพมาอยู่ในยุค 1840 กว่า Oregon Trail อังกฤษปฏิเสธข้อเสนอโดยประธานาธิบดีจอห์นไทเลอร์ที่จะแบ่งพื้นที่ตามแนวขนาน 49 และแทนที่จะเสนอแนวไกลออกไปทางใต้ตามแม่น้ำโคลัมเบียซึ่งจะทำให้มากที่สุดของสิ่งที่ต่อมาได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของรัฐวอชิงตันของอังกฤษอเมริกาเหนือ ประชาสัมพันธ์ของโชคชะตาที่ประจักษ์ประท้วงและเรียกร้องให้เพิ่มของทั้งโอเรกอนประเทศขึ้นอยู่กับสายอลาสก้า (54 ° 40' N) สมัครชิงตำแหน่งประธานาธิบดีเจมส์เคใช้วิธีนี้เป็นที่นิยมร้องเพื่อประโยชน์ของเขาและเดโมแครเรียกร้องให้มีการผนวก "ทั้งหมดที่โอเรกอน" ใน 1844 การเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐ. ในฐานะประธาน แต่ Polk พยายามประนีประนอมและการต่ออายุข้อเสนอก่อนหน้านี้ที่จะแบ่งดินแดน ในช่วงครึ่งปีพร้อมขนาน 49, ผิดหวังให้กับผู้สนับสนุนกระตือรือร้นมากที่สุดของโชคชะตาอย่างชัดแจ้ง เมื่ออังกฤษปฏิเสธข้อเสนอที่ expansionists อเมริกันตอบโต้ด้วยคำขวัญเช่น "The Whole โอเรกอนหรือไม่มี!" และ "ห้าสิบสี่สี่สิบหรือต่อสู้!" หมายถึงชายแดนด้านเหนือของภูมิภาค (สโลแกนหลังมักจะถูกอธิบายไว้เข้าใจผิดว่าเป็นส่วนหนึ่งของการรณรงค์หาเสียงของประธานาธิบดี 1844.) เมื่อ Polk ย้ายไปบอกเลิกข้อตกลงร่วมอาชีพอังกฤษในที่สุดก็ตกลงที่จะแบ่งพื้นที่ตามแนวขนาน 49 ในช่วงต้นปี 1846, การเก็บรักษาที่ต่ำกว่าโคลัมเบีย ลุ่มน้ำเป็นส่วนหนึ่งของสหรัฐอเมริกาและข้อพิพาทได้รับการตัดสินโดยสนธิสัญญาโอเรกอน 1846 ซึ่งการบริหารก็สามารถที่จะขายให้กับการมีเพศสัมพันธ์เพราะสหรัฐอเมริกาเป็นเรื่องเกี่ยวกับการเริ่มต้นสงครามเม็กซิกันอเมริกันและประธานาธิบดีและคนอื่น ๆ ที่ถกเถียงกันอยู่มัน จะโง่ยังต่อสู้กับจักรวรรดิอังกฤษ

Results (Thai) 3:

อดัมส์ไม่มากต่อความคิดนี้ เขาจัดการสนธิสัญญา 1818 ซึ่งก่อตั้งประเทศสหรัฐอเมริกาแคนาดาชายแดนตะวันตกไกลเป็นภูเขาหิน และให้อาชีพร่วมกันของภูมิภาคที่รู้จักในประวัติศาสตร์อเมริกาเป็นประเทศรัฐโอเรกอนและในอังกฤษและแคนาดาประวัติศาสตร์เป็น นิว คาลิโดเนีย และโคลัมเบีย เขต เขาเจรจาสนธิสัญญาใน 1819 ทวีป ,ซื้อฟลอริดาจากสเปน และการขยายพรมแดนสหรัฐอเมริกากับสเปนเม็กซิโกไปทางมหาสมุทรแปซิฟิก และเขาจึงลัทธิมอนโรของ 1823 , ซึ่งเตือนยุโรปที่ซีกโลกตะวันตกคือไม่เปิดสำหรับการล่าอาณานิคมยุโรป .

ลัทธิมอนโรเทพลิขิตและมีความคิดที่เกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด :นักประวัติศาสตร์วอลเตอร์ แม็คดูกัลเรียกโองการของพระเจ้าเป็นข้อพิสูจน์ของลัทธิมอนโร , เพราะ ในขณะที่ลัทธิมอนโรไม่ได้ระบุการขยายตัว ขยายจำเป็นเพื่อบังคับสั่งสอนความกังวลในสหรัฐอเมริกาว่า พลังประชาชน ( โดยเฉพาะอังกฤษ ) แสวงหาอาณานิคมหรือมากกว่าที่จะได้รับอิทธิพลในทวีปอเมริกาเหนือเป็นสายสำหรับการขยายตัว เพื่อป้องกันนี้ ในการศึกษาของเขามีอิทธิพล 1935 รายการ พรหมลิขิตลเบิร์ต ไวน์เบิร์ก เขียนว่า " expansionism ของ [ 1810 ] เกิดขึ้นเป็นความพยายามป้องกันขัดขวางการบุกรุกของยุโรปในทวีปอเมริกาเหนือ " [ 44 ]

ทั้งหมดโอเรกอน [ แก้ไข ]
เทพลิขิตเล่นบทบาทที่สำคัญที่สุด และได้รับการประกาศเกียรติคุณในหลักสูตรของโอเรกอนขอบเขตความขัดแย้งกับอังกฤษ ที่ Anglo American ประชุม 1818 มีไว้เพื่ออาชีพร่วมกันของประเทศที่โอเรกอนและหลายพันของชาวอเมริกันที่อพยพมาอยู่ในอังกฤษมากกว่าเส้นทางโอเรกอน อังกฤษปฏิเสธข้อเสนอของประธานาธิบดี จอห์น ไทเลอร์ แบ่งพื้นที่ตามแนวขนานและแทนที่จะเสนอขอบเขตใต้ไกลออกไปตามแนวแม่น้ำโคลัมเบียซึ่งจะทำให้ส่วนใหญ่ของสิ่งที่ต่อมากลายเป็นส่วนหนึ่งของรัฐ Washington อังกฤษอเมริกาเหนือสนับสนุนเทพลิขิต ประท้วงและเรียกร้องให้ยกเลิกประเทศ Oregon ทั้งหมดขึ้นบรรทัดอลาสก้า ( 54 ° 40 ʹ N ) ผู้สมัครประธานาธิบดีเฟรนช์โอเพ่นโวยนี้เป็นที่นิยมใช้เพื่อประโยชน์ตน และพรรคประชาธิปัตย์ เรียกร้องให้ยกเลิกทั้งหมด " ( " ในการเลือกตั้งประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา 1844 .

เป็นประธาน อย่างไรก็ตามขอประนีประนอม Polk และต่ออายุก่อนหน้านี้เสนอให้แบ่งดินแดนครึ่งตามแนวขนาน กับความท้อแท้ของผู้สนับสนุนกระตือรือร้นมากที่สุดของสิ่งที่เราต้องทำ เมื่ออังกฤษปฏิเสธข้อเสนอ expansionists อเมริกันตอบสนองกับคำขวัญเช่น " ทั้งหมดของโอเรกอนหรือไม่มีเลย ! " สี่สิบหรือห้าสิบสี่และต่อสู้กัน ! หมายถึงชายแดนทางตอนเหนือของภูมิภาค( สโลแกนหลังมักเข้าใจผิดว่า เคยเป็นส่วนหนึ่งของแคมเปญประธานาธิบดี Polk 1844 ) เมื่อย้ายที่จะยุติข้อตกลงร่วมอาชีพ อังกฤษ ในที่สุดตกลงที่จะแบ่งเขตตามขนาน 49 ในช่วงต้นค.ศ. การเก็บรักษาต่ำลุ่มน้ำเป็นส่วนหนึ่งของสหรัฐอเมริกา และข้อพิพาทได้ตัดสินโดย สนธิสัญญา 2389 Oregon ,ซึ่งการบริหารก็สามารถขายต่อรัฐสภา เพราะสหรัฐอเมริกากำลังจะเริ่มสงครามเม็กซิกันอเมริกันและประธานาธิบดีและคนอื่น ๆที่ถกเถียงกันอยู่ว่ามันจะโง่ยังต่อสู้กับจักรวรรดิอังกฤษ