every step my father took,my short

every step my father took,
my short legs took three.
“Daddy, please,” I called to him,
“you walk too fast for me.”

My sister took a husband;
my brother went to sea.
Our father sighed, “Our family time
has been too brief for me.”

As my teen years ended
and college lay before me,
Dad shook his head in sadness,
“It’s all too fast for me.”

When Mama died, we reminisced
their forty-seven years.
The passing time, the life they shared
were captured in our tears.

And as computers came of age,
Dad watched me surf the net.
“I’d like to learn,” he said to me,
“But I’m not ready yet.”

Then as Dad lay dying, carrying years
that numbered ninety-three,
I could not help but say aloud,
“They went too fast for me.”

Results (Thai) 1:

ทุกขั้นตอนเอาพ่อขาของฉันเอาสาม"เสียพ่อ กรุณาจ่าย ฉันเรียกเขา"คุณเดินเร็วเกินไปสำหรับฉัน"น้องเอาสามีน้องไปทะเลพระบิดาของเราถอนหายใจ "ครอบครัวเวลาเราแล้วย่อเกินไปสำหรับฉัน"เป็นการสิ้นสุดปีวัยรุ่นของฉันมาก่อนฉัน วิทยาลัยพ่อจับหัวของเขาในความโศกเศร้า"ได้ทั้งหมดเร็วเกินไปสำหรับฉัน" เมื่อมาม่าเสียชีวิต เรา reminiscedสี่สิบเจ็ดปีของพวกเขาเวลาผ่าน ชีวิตที่พวกเขาร่วมกันถูกจับในน้ำตาของเราเป็นคอมพิวเตอร์ที่มาพร้อมอายุพ่อดูฉันท่องเน็ต"อยากเรียนรู้ เขากล่าวว่า ฉัน"แต่ฉันไม่พร้อมยัง"แล้วเป็นพ่อนอน ตาย ถือครองปีที่มีตัวเลข 90 3ฉันไม่สามารถช่วยแต่พูดออกเสียง"พวกเขาไปเร็วเกินไปสำหรับฉัน"

Results (Thai) 3:

ทุกขั้นตอนที่พ่อเอา
ขาสั้นๆของฉันใช้เวลา 3 .
" พ่อจ๋า " ผมเรียกเขา ,
" เธอเดินเร็วเกินไปสำหรับฉัน . "

พี่สาวเอาสามี พี่ชายไปทะเล
.
พ่อถอนหายใจ " ครอบครัวของเราเวลา
ได้รับมากเกินไปสั้น สำหรับฉัน "

เป็นปีวัยรุ่นของฉันสิ้นสุด
และวิทยาลัยวางก่อนที่ฉัน
พ่อส่ายหัวในความเศร้า ,
" มันเร็วเกินไปสำหรับฉัน . "

ตอนแม่ตายเรา reminisced
ปี 47 .
ผ่านเวลาชีวิตพวกเขาร่วมกัน
ถูกจับในน้ำตาของเรา

และคอมพิวเตอร์มาของอายุของพ่อผมท่องเน็ตดู
.
" ฉันต้องการที่จะเรียนรู้ , " เขากล่าวว่าฉัน
" แต่ฉันยังไม่พร้อม "

แล้ว ขณะที่พ่อกำลังจะตาย , ถือว่าเลข 93 ปี

, ฉันไม่สามารถช่วย แต่พูดเสียงดัง
" พวกเขาไปเร็วเกินไปสำหรับฉัน . "