Correlation of Assertive Behavior w

Correlation of Assertive Behavior with Communication
Satisfaction among Nurses
Maheshwari S K1 and Gill Kanwaljit Kaur2
1, Corresponding Author & Assistant Professor, University College of Nursing, BFUHS, Faridkot (Pb), India
2, Professor and Principal, SKSS College of Nursing, Sarabha, Ludhiana (Pb), India
Abstract
Background: Assertive nurses are likely to impart effective patient care as they can stand up for their rights and
refuse unreasonable requests but nurses show non-assertive and submissive behaviour which result in lack of
communication satisfaction, stress and low self esteem. Objective: The aim of the present study was to examine
the relationship of assertive behaviour and interpersonal communication satisfaction among nurses. Methods: In a
descriptive, co-relational, cross sectional survey, 220 eligible nurses working in selected hospitals of Punjab were
identified conveniently and data were gathered using Socio demographic Data Sheet, Rathus Assertiveness
Schedule (RAS) and Interpersonal Communication Satisfaction Inventory (Com-Sat). Data were analyzed using
descriptive statistics and Independent t-test, ANOVA and Pearson’s correlation. Results: Assertive behavior has
large positive correlation with interpersonal communication satisfaction at 0.01 level of significance (r= 0.505**).
Older nurses who are on regular job, studied from Govt. nursing institutions and working in Govt. hospitals were
more assertive. Nurses those are older (p

Results (Thai) 1:

Correlation of Assertive Behavior with CommunicationSatisfaction among NursesMaheshwari S K1 and Gill Kanwaljit Kaur21, Corresponding Author & Assistant Professor, University College of Nursing, BFUHS, Faridkot (Pb), India2, Professor and Principal, SKSS College of Nursing, Sarabha, Ludhiana (Pb), IndiaAbstractBackground: Assertive nurses are likely to impart effective patient care as they can stand up for their rights andrefuse unreasonable requests but nurses show non-assertive and submissive behaviour which result in lack ofcommunication satisfaction, stress and low self esteem. Objective: The aim of the present study was to examinethe relationship of assertive behaviour and interpersonal communication satisfaction among nurses. Methods: In adescriptive, co-relational, cross sectional survey, 220 eligible nurses working in selected hospitals of Punjab wereidentified conveniently and data were gathered using Socio demographic Data Sheet, Rathus AssertivenessSchedule (RAS) and Interpersonal Communication Satisfaction Inventory (Com-Sat). Data were analyzed usingdescriptive statistics and Independent t-test, ANOVA and Pearson’s correlation. Results: Assertive behavior haslarge positive correlation with interpersonal communication satisfaction at 0.01 level of significance (r= 0.505**).Older nurses who are on regular job, studied from Govt. nursing institutions and working in Govt. hospitals wereทำเพิ่มเติม พยาบาลผู้มีอายุ (p < .002), ศึกษาจาก govt.วิทยาลัยพยาบาล (p < .03) และกำหนดการพยาบาลผู้ป่วย/พี่น้อง ในค่าธรรมเนียมมีคะแนนเพิ่มมากขึ้นในการสื่อสารคะแนนความพึงพอใจเมื่อเทียบกับเจ้าหน้าที่พยาบาล(p < .049). สรุป: การศึกษาสรุปว่า พฤติกรรมทำผลพยาบาลในสูงมนุษยสัมพันธ์ความพึงพอใจการสื่อสาร พยาบาลควรใช้พฤติกรรมทำได้โดยตรงมีผลต่อมนุษยสัมพันธ์การความพึงพอใจสื่อสารส่งผลในการดูแลผู้ป่วยสูงสุด ผู้กำหนดนโยบายสามารถวางแผน และจัดระเบียบฝึกยืนกรานหรือแทรกแซงอื่น ๆ สำหรับพยาบาลที่ไม่ใช่ทำเพื่อให้พวกเขาสามารถได้รับการอบรมการทำพฤติกรรมและการสื่อสารคำสำคัญ: ทำพฤติกรรม ความพึงพอใจสื่อสารมนุษยสัมพันธ์ พยาบาลแนะนำพยาบาลในโรงพยาบาลเกี่ยวข้องซับซ้อนมนุษยสัมพันธ์การเจรจาต่อรอง และทำงานในสังคมการที่เอาชนะและบริบททางการเมืองภายในข้อจำกัดของทรัพยากร ในขณะที่ดุลมากมายหลายหลากของงานและหน้าที่ มีพยาบาลให้ความสะดวกสบายให้กับผู้ที่ทุกข์ทรมานจากการเจ็บป่วยและการบาดเจ็บและการดูแล พยาบาลสื่อสารระหว่างกันผู้ป่วย และสมาชิกในทีมสุขภาพในระหว่างการจัดส่งของการดูแลสุขภาพ วาจา ทั้ง nonverbally และส่งความคิด ความรู้สึก และการนวด (Geldard & Geldard, 2009) พยาบาลวิจัย literatures โทรพยาบาลเป็น ทำมากขึ้น (Gaddis 2004, Madden P 1996) ยืนกรานมีความสำคัญในการพยาบาลแบบฝึกหัด แต่ว่า มันมีความซับซ้อน และต้องใช้เวลาและฝึกฝนเพื่อให้มีประสิทธิภาพ (McCabe C & Timmins F2003)ยืนกรานเป็นความสามารถที่จะซื่อสัตย์ ตรง และสมค่าของความคิดเห็น ความรู้สึกทัศนคติและสิทธิ์ ไม่ มีความวิตกกังวลไม่ครบกำหนดชำระ ที่ไม่ละเมิดสิทธิของผู้อื่น (อัลเบิร์ตและEmmons, 1986) ยืนกรานเป็นลักษณะหนึ่งของการสื่อสารซึ่งแสดงถึงค่าของพยาบาลของพวกเขาแท้จริงความรู้สึก ยืนขึ้นสำหรับสิทธิที่ถูกต้องตามกฎหมาย และปฏิเสธคำขอ unreasonable (Maheshwari, 2008)พยาบาลทำต่อต้านอิทธิพลทางสังคมที่ไม่ครบกำหนดชำระ ไม่สนใจอำนาจอำเภอใจตัวเลข และไม่สอดคล้องกับกลุ่มที่กำหนดมาตรฐานการ ค่าพยาบาลทำสิ่งที่พวกเขาคิด และความรู้สึกส่วนบุคคลอำนาจ ได้เห็นคุณค่าตนเองและตนเองเคารพ (จัห 2003) พวกเขารู้จักจุดแข็งและข้อจำกัดของตนเอง นอกจากนี้ ถูกหมายความว่าทำการรับผิดชอบชีวิตของเขาและเลือกเขา (S รีส์และแกรแฮม 1991)ลักษณะการทำงานทำพัฒนาความเคารพต่อตนเองและพยาบาลอื่น ๆ ส่งเสริมการเปิด เผยตัวตน ตนเองควบคุม เพิ่มความมั่นใจ พอใจสื่อสาร (McCabe C & Timmins F, 2010) และบวกชื่นชม self-worth มันเป็นวิธีมีประสิทธิภาพสูงสุดของการแก้ปัญหามนุษยสัมพันธ์และความขัดแย้ง ทำพยาบาลเป็นจตุร ปฏิบัติน้อย รู้สึกดีขึ้นบ้าง และบรรลุเป้าหมายของพวกเขาได้ง่ายขึ้น Nurses ที่แสดงพฤติกรรมทำเป็นแนวโน้มที่จะรักษาแนวทางการดูแลผู้ป่วยอย่างเข้มงวดยัง เหลือผู้ป่วยในการแสดงความต้องการของตนเอง พยาบาลที่ทำก็ยังมีทักษะในการสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพด้วยสมาชิกคนอื่น ๆ ของทีมดูแลสุขภาพกว่าพยาบาล unassertive (Hodgetts, 2011)ปัจจัยที่ส่งเสริมพฤติกรรมทำพยาบาลที่ทำงานได้แก่อายุ เพศ การ ศึกษาสูงอายุงาน ความรู้ ความเชื่อมั่น ประสบการณ์ และใส่ของเครื่องแบบ (Jaime et al 1998) เจ้าหน้าที่อาวุโสพยาบาลจะทำยิ่งกว่าเจ้าหน้าที่ห้องพยาบาล พยาบาลอายุเก่าจะทำน้อยกว่าเด็ก ประกาศนียบัตรพยาบาลผู้ทำน้อยกว่าพยาบาล baccalaureate (Kilkus SP 1993) ได้ถึงแม้ว่าศึกษาพบพฤติกรรมที่ทำในพยาบาลเป็น ส่วนประกอบล้ำค่าของความสำเร็จสื่อสารฝึก พยาบาลได้อธิบายไว้ว่าเป็นวินัยที่อ่อนแอที่ยังคงรองในการอาชีพแพทย์ (Kilkus SP 1993) จันทร์ดี (2002) แนะนำว่า มีการส่งเสริมวัฒนธรรมของการพยาบาลสมุดรายวันของสุขภาพ การแพทย์ และการพยาบาลการ www.iiste.orgนอก 2422-8419 นานาชาติทานเพียร์รายVol.14, 201569เฉย ๆ มากกว่ายืนกราน จากนี้ มีความน่าเป็นสูงว่า พยาบาลมืออาชีพอาจไม่ทำตัวเอง ด้วยการยืนกรานเพียงพอทั้ง ในสถานทำงาน และความก้าวหน้าของอาชีพพยาบาลมืออาชีพมักจะได้ไม่แสดงความคิดเห็น หรือให้วิจารณ์อย่างสร้างสรรค์ และคำแนะนำในการพยาบาลฝึกหัด (Gholamhossein 2009) Timmins และ McCabe (2005) รายงานว่า พยาบาลทำงานแบบ passive ดี และมีความคิดเห็น 'น้อยกว่าคุณหญิง disagreeing กับผู้อื่น"และให้สร้างสรรค์วิจารณ์ ' (Jaime et al 1998, Kilkus SP 1993)ขาดผลยืนกรานในบาดเจ็บอารมณ์บ่อยเนื่องจากพยาบาลมีการสื่อสารที่ดีทักษะและไม่สามารถแสดงความรู้สึกของตนเกี่ยวกับความต้องการและความกังวล พยาบาลไม่สามารถเพื่อหารือเกี่ยวกับประเด็นสำคัญกับผู้อื่นพัฒนาความเชื่อ self-destructive ซึ่งอารมณ์สร้างความเสียหายนั้น มันส่งผลในการสื่อสารเฉย ๆ พยาบาลยังอาจพัฒนาพฤติกรรม maladaptive เพื่อรับมือกับเหล่านี้อารมณ์ (Geldard & Geldard, 2009) ไม่ทำพฤติกรรมพยาบาลเกิดความเครียดสูง (ลีและมคร็อก 1994, Yamagishi et al 2007), ต้นทุนตนเอง (Maheshwari & เหงือก 2015), แห้ว ความวิตกกังวลต่ำ และจิตล้า (Karagozoglu, 2008) พยาบาลมีภาระงานของคนอื่นเนื่องจากไม่สามารถในการพูด "ไม่"Areti Klisiari และ Gaki ลอพาร์ (2012) รายงานว่า การสื่อสารเป็นตัวแปรที่สำคัญที่สุดในนี้พยาบาลผู้ป่วยสัมพันธ์ การสื่อสารที่ดีสนับสนุนปฏิบัติเรียบของการตรวจสอบ และขั้นตอน และมีผลกระทบต่อผลลัพธ์สุขภาพ และความพึงพอใจให้มืออาชีพดูแลสุขภาพที่มีผลต่อ และได้รับอิทธิพลจากความสัมพันธ์ของเขากับผู้ป่วย Siamian ฮะ et al (2014) ประเมินการทักษะการสื่อสารมนุษยสัมพันธ์ในการดูแลสุขภาพศูนย์บริการ และระบุทักษะการประชาสัมพันธ์listening, reward and punishment in good scope and other skills were in the average scope. Ross Linda et al
(2014) did a study to identify paramedic students’ perceptions of their interpersonal communication competence
and suggested that student paramedics self-report their interpersonal communication skills highly apart from
areas related to assertiveness and listening skills.
Abdollah et al (2012) reported that interpersonal communication skills training program increased the
job satisfaction among the working nurses. Yen-Ru Lin et al (2004) studied the effect of an assertiveness training
program on nursing and medical student’s assertiveness, self-esteem, and interpersonal communication
satisfaction and found that assertiveness and self-esteem of the experimental group were significantly improved
in nursing and medical students after assertiveness training.
The existence of the above problems raised the awareness of the researcher that most of the professional
nurses in hospitals were lacking assertive behaviour and only few were situational assertive. In paucity of
evidence over the subject in India, the present study is aimed to assess the relationship of assertive behavior with
interpersonal communication satisfaction among nurses in selected hospitals of Punjab. Study will also measure
the association of assertive behaviour and interpersonal communication satisfaction with selected sociodemographic
and professional characteristics of nurses. Moreover, the findings of this study will have
significance in the field of assertiveness training. The findings will help the future nurse practitioner and
researcher to develop effective guidelines concerning the scheduling and formatting of assertiveness training
from the results of the study. Also, specific recommendations for further research in assertiveness training will be
drawn from the results of this study.
MATERIAL AND METHODS
A descriptive, co-relational cross sectional survey was done to assess the relationship of assertive behavior and
interpersonal communication satisfaction with each other and with other demographic variables among nurses.
The present study was conducted in the November-December 2013 at fourteen conveniently selected hospitals
located in four districts of Punjab. The hospitals were selected on the basis of expected availability of nurses,
giving permission to conduct the study and convenience in terms of distance. The population under study is
nurses working in the selected hospitals of Punjab. Sample consisted of staff nurses of various hospitals, those
meeting the inclusion criteria were selected by the researcher for the study. The group included only those staff
nurses

Results (Thai) 2:

ความสัมพันธ์ของพฤติกรรมกล้าแสดงออกด้วยการสื่อสารความพึงพอใจในหมู่พยาบาล
Maheshwari S K1 และปลา Kanwaljit Kaur2
1, ที่สอดคล้องกันผู้เขียนและผู้ช่วยศาสตราจารย์มหาวิทยาลัยวิทยาลัยพยาบาล BFUHS, Faridkot (Pb), อินเดีย
2 ศาสตราจารย์และหลัก SKSS วิทยาลัยพยาบาล Sarabha, ลูเธียนา (Pb)
อินเดียบทคัดย่อพื้นหลัง:
พยาบาลกล้าแสดงออกมีแนวโน้มที่จะให้ความดูแลผู้ป่วยที่มีประสิทธิภาพที่พวกเขาสามารถยืนขึ้นเพื่อสิทธิของพวกเขาและปฏิเสธการร้องขอที่ไม่สมควรแต่พยาบาลแสดงพฤติกรรมที่ไม่กล้าแสดงออกอย่างเหมาะสมและเคารพซึ่งส่งผลให้เกิดการขาดความพึงพอใจของการสื่อสารความเครียดและต่ำเห็นคุณค่าในตนเอง วัตถุประสงค์: จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้คือการตรวจสอบความสัมพันธ์ของพฤติกรรมการแสดงออกที่เหมาะสมและความพึงพอใจการสื่อสารระหว่างบุคคลของพยาบาล วิธีการ: ในการบรรยายร่วมสัมพันธ์สำรวจตัดขวาง 220 พยาบาลมีสิทธิ์ทำงานในโรงพยาบาลที่เลือกของรัฐปัญจาบถูกระบุอย่างสะดวกและข้อมูลที่ได้มารวมตัวกันโดยใช้เอกสารข้อมูลทางสังคมและประชากรRathus อหังการบัญชี(RAS) และการสื่อสารระหว่างบุคคลความพึงพอใจของสินค้าคงคลัง (สั่ง เสาร์) วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนาและกรรมการอิสระ t-test, ANOVA และความสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการศึกษา: พฤติกรรมกล้าแสดงออกมีความสัมพันธ์ทางบวกกับความพึงพอใจที่มีขนาดใหญ่การสื่อสารระหว่างบุคคลที่0.01 ระดับนัยสำคัญ (r = 0.505 **). พยาบาลเก่าที่อยู่ในงานประจำศึกษาจากรัฐบาล สถาบันการศึกษาการพยาบาลและการทำงานในรัฐบาล โรงพยาบาลมีการแสดงออกที่เหมาะสมมากขึ้น พยาบาลเหล่านี้จะเก่า (p <0.002) การศึกษาจากรัฐบาล วิทยาลัยพยาบาล (p <0.03) และมีการกำหนดของน้องสาวพยาบาล/ วอร์ดในค่าใช้จ่ายที่มีคะแนนมากขึ้นกับคะแนนความพึงพอใจของการสื่อสารเมื่อเทียบกับพยาบาลประจำการ(p <0.049) สรุป: การศึกษาสรุปได้ว่าพฤติกรรมการแสดงออกที่เหมาะสมของพยาบาลส่งผลให้ความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลสูงความพึงพอใจของการสื่อสาร พยาบาลควรใช้พฤติกรรมการแสดงออกที่เหมาะสมในขณะที่มันมีผลโดยตรงต่อความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลความพึงพอใจของการสื่อสารผลที่สุดในการดูแลผู้ป่วยที่สูง ผู้กำหนดนโยบายสามารถวางแผนและจัดฝึกอบรมอหังการหรือแทรกแซงอื่น ๆ สำหรับพยาบาลแน่วแน่ที่ไม่ใช่เพื่อให้พวกเขาสามารถผ่านการฝึกอบรมสำหรับการแสดงออกที่เหมาะสมกับพฤติกรรมและการสื่อสาร. คำสำคัญ: พฤติกรรมกล้าแสดงออก, ความพึงพอใจของการสื่อสารระหว่างบุคคล, พยาบาล. บทนำพยาบาลในโรงพยาบาลที่เกี่ยวข้องกับการเจรจาความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลที่มีความซับซ้อนและการทำงานในเอาชนะสังคมบริบทและการเมืองภายในข้อ จำกัด ของทรัพยากรในขณะที่สมดุลหลายหลากของงานและบทบาท พยาบาลจะให้การดูแลและความสะดวกสบายให้กับผู้ที่ทุกข์ทรมานจากการเจ็บป่วยและการบาดเจ็บ พยาบาลสื่อสารกับแต่ละอื่น ๆ ที่มีผู้ป่วยและผู้ที่มีสมาชิกของทีมสุขภาพระหว่างการจัดส่งของการดูแลสุขภาพทั้งด้วยวาจาและnonverbally และส่งความคิดความรู้สึกและการนวด(Geldard และ Geldard 2009) วรรณกรรมวิจัยทางการพยาบาลเรียกพยาบาลที่จะกลายเป็นการแสดงออกที่เหมาะสมมากขึ้น (กาดดิส 2004 Madden P 1996) อหังการมีความสำคัญอย่างยิ่งในการพยาบาลการปฏิบัติ แต่มันมีความซับซ้อนและต้องใช้เวลาและการปฏิบัติเพื่อให้มีประสิทธิภาพ (McCabe C & มินส F, 2003). อหังการคือความสามารถที่จะซื่อสัตย์แสดงออกทางตรงและเหมาะสมในการแสดงความคิดเห็นความรู้สึกทัศนคติและสิทธิโดยไม่ต้องวิตกกังวลเกินควรในทางที่ไม่ละเมิดสิทธิของผู้อื่น (อัลเบิร์และEmmons, 1986) อหังการเป็นรูปแบบหนึ่งของการสื่อสารซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการแสดงออกพยาบาลของความรู้สึกของแท้ยืนขึ้นเพื่อสิทธิถูกต้องตามกฎหมายของพวกเขาและปฏิเสธการร้องขอไม่มีเหตุผล (Maheshwari 2008). พยาบาลกล้าแสดงออกต่อต้านอิทธิพลเกินควรสังคมไม่สนใจผู้มีอำนาจโดยพลการและปฏิเสธที่จะเป็นไปตามมาตรฐานกลุ่มโดยพลการ พยาบาลกล้าแสดงออกค่าสิ่งที่พวกเขาคิดและความรู้สึกส่วนบุคคลเพิ่มขีดความสามารถมีความภาคภูมิใจในตัวเองและความเคารพตนเอง (ทาวน์เซนด์ 2003) พวกเขารับรู้จุดแข็งและข้อ จำกัด ของตัวเอง นอกจากนี้ยังเป็นวิธีการแสดงออกที่เหมาะสมการรับผิดชอบต่อชีวิตของเขาและทางเลือกของเขา (รีเอสแอนด์เกรแฮม, 1991). พฤติกรรมกล้าแสดงออกพัฒนาความเคารพที่มีต่อตนเองและพยาบาลอื่น ๆ ที่ส่งเสริมการเปิดเผยตัวเองตัวเองควบคุมเพิ่มความมั่นใจในการสื่อสารที่น่าพอใจ(McCabe C & มินส F, 2010) และบวกความชื่นชมในคุณค่าของตนเอง มันเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดในการแก้ปัญหาความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความขัดแย้ง กล้าแสดงออกพยาบาลกลายเป็นความสุขที่บิดเบือนน้อยรู้สึกดีกับพวกเขาและบรรลุเป้าหมายของตนได้ง่ายขึ้น พยาบาลที่แสดงพฤติกรรมการแสดงออกที่เหมาะสมมีแนวโน้มที่จะรักษาผู้ป่วยการดูแลอย่างเข้มงวดในขณะที่ยังให้ความช่วยเหลือผู้ป่วยในการแสดงความต้องการของตนเอง พยาบาลกล้าแสดงออกนอกจากนี้ยังมีทักษะที่ดีกว่าในการสื่อสารอย่างมีประสิทธิภาพกับสมาชิกคนอื่น ๆ ของทีมงานการดูแลสุขภาพกว่าพยาบาล unassertive (Hodgetts 2011). ปัจจัยที่ส่งเสริมพฤติกรรมการแสดงออกที่เหมาะสมของพยาบาลในการทำงานรวมถึงอายุเพศการศึกษาสูงอาวุโสในงานความรู้ความเชื่อมั่นประสบการณ์และสวมเครื่องแบบ (ไจ et al, 1998) พนักงานพยาบาลที่มีการแสดงออกที่เหมาะสมมากกว่าพยาบาลประจำจูเนียร์ พยาบาลที่เก่ากว่าอายุการแสดงออกที่เหมาะสมน้อยกว่าวัยหนุ่มสาว ประกาศนียบัตรพยาบาลถือเป็นการแสดงออกที่เหมาะสมน้อยกว่าพยาบาลบัณฑิต (Kilkus SP 1993). แม้ว่าการศึกษาได้พบว่าพฤติกรรมการแสดงออกที่เหมาะสมในการพยาบาลที่จะเป็นส่วนประกอบที่ทรงคุณค่าของการประสบความสำเร็จในการปฏิบัติงานการสื่อสารทางการพยาบาลได้รับการอธิบายเป็นวินัยกดขี่ที่ยังคงอยู่ฝ่ายแพ้ในอาชีพการแพทย์( Kilkus SP 1993) จันทร์ D (2002) ชี้ให้เห็นว่าวัฒนธรรมของพยาบาลได้สนับสนุนวารสารสุขภาพ, แพทย์และพยาบาล www.iiste.org ISSN 2422-8419 นานาชาติ Peer-reviewed วารสารVol.14 2015 69 ดุษณีมากกว่าอหังการ ในฐานะที่เป็นผลจากการนี้มีความเป็นไปได้สูงที่พยาบาลวิชาชีพอาจจะไม่ดำเนินการตัวเองด้วยการยืนกรานที่เพียงพอทั้งในสถานที่ทำงานและในความก้าวหน้าอาชีพของพวกเขา. พยาบาลมืออาชีพมักจะไม่ได้แสดงความคิดเห็นหรือให้วิจารณ์ที่สร้างสรรค์และข้อเสนอแนะในการปฏิบัติพยาบาล ( Gholamhossein 2009) มินและ McCabe (2005) รายงานว่าพยาบาลประพฤติในเรื่อยๆ , วิธีที่ดีและเป็น 'เก่งน้อยที่ไม่เห็นด้วยกับคนอื่น ๆ ความคิดเห็นและการให้บริการที่สร้างสรรค์วิจารณ์(ไจ et al, 1998 Kilkus SP 1993). การขาดผลอหังการในบ่อย การบาดเจ็บทางอารมณ์เพราะพยาบาลมีการสื่อสารที่ไม่ดีทักษะและไม่สามารถที่จะแสดงความรู้สึกของพวกเขาเกี่ยวกับความต้องการและความกังวลของพวกเขา พยาบาลที่ไม่สามารถที่จะหารือเกี่ยวกับประเด็นที่สำคัญกับคนอื่น ๆ ในการพัฒนาความเชื่อทำลายตนเองซึ่งเป็นอารมณ์ที่สร้างความเสียหายให้กับพวกเขา มันส่งผลในการสื่อสารที่น่าพอใจ พยาบาลนอกจากนี้ยังอาจพัฒนาพฤติกรรม maladaptive เพื่อที่จะรับมือกับเหล่านี้อารมณ์(Geldard และ Geldard 2009) พฤติกรรมการแสดงออกที่เหมาะสมที่ไม่ใช่ของพยาบาลส่งผลให้เกิดความเครียดสูง (ลีและคร็อคปี1994 Yamagishi et al, 2007), ความนับถือตนเองต่ำ (Maheshwari และกิลล์ 2015) แห้วความวิตกกังวลและความเหนื่อยล้าจิตใจ(Karagozoglu 2008) พยาบาลมีภาระในการทำงานของคนอื่น ๆ เนื่องจากไม่สามารถในการบอกว่า "ไม่". Areti Klisiari และ Alexia Gaki (2012) รายงานว่าการสื่อสารเป็นตัวแปรที่สำคัญที่สุดในการพยาบาลผู้ป่วยที่มีความสัมพันธ์ การสื่อสารที่ดีมีส่วนช่วยในการดำเนินการที่ราบรื่นของการตรวจสอบใด ๆ และขั้นตอนและมีผลกระทบในเชิงบวกต่อผลลัพธ์ด้านสุขภาพและให้ความพึงพอใจกับการดูแลสุขภาพมืออาชีพที่มีอิทธิพลและได้รับอิทธิพลจากความสัมพันธ์ของเขากับผู้ป่วย Siamian Hasan, et al (2014) การประเมินทักษะการสื่อสารระหว่างบุคคลในหมู่พนักงานศูนย์ดูแลสุขภาพและชี้ให้เห็นว่าทักษะการประชาสัมพันธ์, การฟัง, การให้รางวัลและการลงโทษอยู่ในขอบเขตที่ดีและทักษะอื่น ๆ ที่อยู่ในขอบเขตเฉลี่ย รอสส์ลินดา, et al (2014) ได้ศึกษาการระบุการรับรู้ของนักศึกษาแพทย์ของความสามารถในการสื่อสารระหว่างบุคคลของพวกเขาและบอกว่านักศึกษาพยาบาลทักษะตนเองรายงานการสื่อสารระหว่างบุคคลของพวกเขาสูงนอกเหนือจากพื้นที่ที่เกี่ยวข้องกับการกล้าแสดงออกและทักษะการฟัง. Abdollah, et ​​al (2012) รายงานว่าทักษะการสื่อสารระหว่างบุคคลโปรแกรมการฝึกอบรมที่เพิ่มขึ้นพึงพอใจในงานของพยาบาลในการทำงาน หลินเยน Ru, et al (2004) ศึกษาผลของการฝึกอบรมอหังการโปรแกรมการพยาบาลและอหังการนักศึกษาแพทย์ของภาคภูมิใจในตนเองและการสื่อสารระหว่างบุคคลและความพึงพอใจพบว่าอหังการและความนับถือตนเองของกลุ่มทดลองได้รับการปรับปรุงอย่างมีนัยสำคัญในการพยาบาลและนักศึกษาแพทย์หลังการฝึกอบรมอหังการ. การดำรงอยู่ของปัญหาดังกล่าวเพิ่มความตื่นตัวของนักวิจัยที่มากที่สุดของมืออาชีพพยาบาลในโรงพยาบาลกำลังขาดแคลนพฤติกรรมการแสดงออกที่เหมาะสมและมีเพียงไม่กี่คนสถานการณ์การแสดงออกที่เหมาะสม ในความยากจนของหลักฐานไปยังวัตถุในประเทศอินเดีย, การศึกษาปัจจุบันมีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินความสัมพันธ์ของพฤติกรรมการแสดงออกที่เหมาะสมกับความพึงพอใจของการสื่อสารระหว่างบุคคลของพยาบาลในโรงพยาบาลที่เลือกของรัฐปัญจาบ การศึกษายังจะวัดความสัมพันธ์ของพฤติกรรมการแสดงออกที่เหมาะสมและความพึงพอใจที่มีการสื่อสารระหว่างบุคคลที่เลือกที่ยาวนานลักษณะและเป็นมืออาชีพของพยาบาล นอกจากนี้ผลการวิจัยจากการศึกษาครั้งนี้จะมีความสำคัญในด้านการฝึกอบรมอหังการ การค้นพบนี้จะช่วยให้แพทย์พยาบาลในอนาคตและการวิจัยเพื่อพัฒนาแนวทางที่มีประสิทธิภาพเกี่ยวกับการตั้งเวลาและการจัดรูปแบบของการฝึกอบรมอหังการจากผลของการศึกษา นอกจากนี้ยังมีคำแนะนำที่เฉพาะเจาะจงสำหรับการวิจัยต่อไปในการฝึกอบรมการยืนกรานจะถูกดึงออกมาจากผลของการศึกษา. นี้วัสดุและวิธีการที่ช่วยอธิบายการสำรวจร่วมสัมพันธ์ตัดขวางที่ได้กระทำในการประเมินความสัมพันธ์ของพฤติกรรมการแสดงออกที่เหมาะสมและความพึงพอใจของการสื่อสารระหว่างบุคคลกับแต่ละอื่นๆ และมีการ ลักษณะทางประชากรของพยาบาลอื่น ๆ . การศึกษาครั้งนี้ได้รับการดำเนินการในเดือนพฤศจิกายนถึงธันวาคม 2013 ที่โรงพยาบาลที่เลือกสิบสี่สะดวกตั้งอยู่ในสี่อำเภอของรัฐปัญจาบ โรงพยาบาลที่ได้รับการคัดเลือกบนพื้นฐานของความพร้อมที่คาดหวังของพยาบาลที่ให้สิทธิ์ในการดำเนินการศึกษาและความสะดวกสบายในด้านระยะทาง ประชากรภายใต้การศึกษาเป็นพยาบาลที่ทำงานในโรงพยาบาลที่เลือกเจบ กลุ่มตัวอย่างเป็นพยาบาลประจำของโรงพยาบาลต่าง ๆ เหล่านั้นประชุมเกณฑ์การคัดเลือกได้รับการคัดเลือกจากนักวิจัยในการศึกษา รวมกลุ่มเฉพาะผู้ที่เจ้าหน้าที่พยาบาล

Results (Thai) 3:

ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการแสดงออกที่เหมาะสมกับความพึงพอใจในการสื่อสารของพยาบาล

แม่มเ วรี S K1 และเหงือก kanwaljit kaur2
1 ที่ผู้เขียน& ผู้ช่วยศาสตราจารย์ วิทยาลัย พยาบาล bfuhs มหาวิทยาลัย faridkot ( PB ) , อินเดีย
2 , ศาสตราจารย์ ครูใหญ่ และ skss วิทยาลัย พยาบาล sarabha นอร์ด , ( PB ) , อินเดีย

พื้นหลังนามธรรม :พยาบาลแสดงออกมีแนวโน้มที่จะถ่ายทอดการดูแลผู้ป่วยมีประสิทธิภาพ ตามที่พวกเขาสามารถยืนขึ้นเพื่อสิทธิของพวกเขาและปฏิเสธการร้องขอไม่มีเหตุผล
แต่พยาบาลแสดงไม่แสดงออกและอ่อนน้อมพฤติกรรมที่ส่งผลให้ขาด
ความพึงพอใจในการสื่อสาร ความเครียด และต่ำความนับถือตนเอง วัตถุประสงค์ : วัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เพื่อศึกษา
ความสัมพันธ์ของพฤติกรรมกล้าแสดงออก และความพึงพอใจในการสื่อสารระหว่างบุคคลของพยาบาล . วิธีการ : ใน
บรรยายร่วมสัมพันธ์ข้ามการสำรวจตัด , 220 สิทธิ์พยาบาลที่ทำงานในโรงพยาบาลที่เลือกของปัญจาบมี
ระบุได้โดยสะดวก และเก็บข้อมูลการใช้ข้อมูลส่วนบุคคล rathus การยืนกราน
แผ่นข้อมูลตาราง ( RAS ) และมีความพึงพอใจในการสื่อสารสินค้าคงคลัง ( COM นั่ง ) วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และ
independent t-test , ANOVA และค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลลัพธ์ : พฤติกรรมการแสดงออกอย่างเหมาะสม มีความสัมพันธ์ทางบวกกับความพึงพอใจในการสื่อสาร
ขนาดใหญ่บุคคล ที่ระดับ 0.01 ( r = 0.505 * * )
พยาบาลแก่ผู้ที่อยู่ในงานปกติ เรียนจากรัฐบาลสถาบันการศึกษาพยาบาลและทำงานในโรงพยาบาลรัฐบาล
กล้าแสดงออกมากขึ้น พวกพยาบาลก็เก่า ( P < . 002 ) ศึกษาจาก Govt วิทยาลัยพยาบาล ( P < . 01 ) และมีน้องสาวชื่อ
พยาบาล / วอร์ดในข้อหามีคะแนนมากกว่าคะแนนเมื่อเทียบกับความพึงพอใจในการสื่อสารของพยาบาล
( P < . 049 ) สรุป : จากการศึกษาพบว่า พฤติกรรมกล้าแสดงออกของพยาบาลผลลัพธ์ในบุคคล
สูงความพึงพอใจในการสื่อสาร พยาบาลควรใช้พฤติกรรมกล้าแสดงออก มันมีผลโดยตรงต่อความพอใจของการสื่อสารระหว่างบุคคล
ในที่สุดผลในการดูแลรักษาผู้ป่วยสูง ผู้กำหนดนโยบายสามารถวางแผนและจัดอบรมหรือการแทรกแซงอื่น ๆสำหรับ
assertiveness ไม่อวดดี พยาบาลเพื่อให้พวกเขาสามารถในการฝึกพฤติกรรมกล้าแสดงออกและสื่อสาร
.
คำสำคัญ : พฤติกรรมที่อวดดีความพึงพอใจ , พยาบาลแนะนำ

มีการสื่อสารทางการพยาบาล ในโรงพยาบาลที่เกี่ยวข้องกับการเจรจามนุษยสัมพันธ์ที่ซับซ้อนและการทำงานในเอาชนะสังคม
และบริบททางการเมืองภายในข้อจำกัดของทรัพยากร ในขณะที่ดุลหลายหลากของงานและบทบาท พยาบาล
การให้การดูแลและความสะดวกสบายกับผู้ทุกข์จากความเจ็บป่วยและการบาดเจ็บ พยาบาลสื่อสารกับแต่ละอื่น ๆกับ
ผู้ป่วยและกับสมาชิกของทีมสุขภาพในการดูแลสุขภาพทั้งวาจา และ nonverbally และ
ส่งความคิด ความรู้สึก และนวด ( geldard & geldard , 2009 ) วรรณกรรมการวิจัยทางการพยาบาลเรียก
พยาบาลกลายเป็นอวดดีมากขึ้น ( แกดดิส 2004 , Madden P 1996 ) การกล้าแสดงออกมีความสําคัญมากในการปฏิบัติการพยาบาล
,แต่มันซับซ้อน และต้องใช้เวลาและการปฏิบัติที่จะทำให้มันมีประสิทธิภาพ ( แมคคาบี้ ซี & Timmins F ,
2003 ) .
assertiveness คือความสามารถที่จะซื่อสัตย์ , ตรงและเหมาะสมในการแสดงออกความคิดเห็น ความรู้สึก และทัศนคติอัน
สิทธิ โดยไม่มีความกังวล ในทางที่ไม่ละเมิดสิทธิของผู้อื่น ( Albert &
ค้นหา , 1986 )แสดงออกเป็นรูปแบบหนึ่งของการสื่อสารซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงการแสดงออกของความรู้สึกที่แท้จริงของพยาบาล
ยืนขึ้นเพื่อสิทธิของพวกเขาถูกต้องตามกฎหมาย และปฏิเสธการร้องขอไร้เหตุผล ( แม่มเ วรี , 2008 ) .
พยาบาลแสดงออกต่อต้านอำนาจอิทธิพลทางสังคมอัน ไม่สนใจตัวเลขโดยพลการและปฏิเสธที่จะปฏิบัติตาม
กลุ่มมาตรฐานโดยพลการชุดพยาบาลค่าสิ่งที่พวกเขาคิดและความรู้สึกส่วนตัวมีอํานาจ ,
การเห็นคุณค่าในตนเองและเคารพ ( ทาวน์เซนด์ 2003 ) พวกเขารู้จักจุดแข็งของตนเองและข้อจํากัด นอกจากนี้ ถูก
กล้าหมายถึงรับผิดชอบชีวิตและทางเลือกของเขา ( รีส S &เกรแฮม , 1991 ) .
พฤติกรรมกล้าแสดงออก พัฒนาความเคารพต่อตนเองและพยาบาลอื่นๆ ส่งเสริมการเปิดเผยตนเอง , การควบคุมตนเอง
,เพิ่มความมั่นใจ , การสื่อสารที่น่าพอใจ ( แมคคาบี้ ซี & Timmins F , 2010 ) และขอบคุณบวก
แห่งคุณค่าในตนเอง มันเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากที่สุดของการแก้ปัญหาระหว่างบุคคลและความขัดแย้ง พยาบาลแสดงออก
มีความสุข จอมบงการ น้อยรู้สึกดีขึ้นเกี่ยวกับพวกเขาและบรรลุเป้าหมายของพวกเขามากขึ้นได้อย่างง่ายดาย พยาบาล