In the academic domain two studies

In the academic domain two studies (Vallerand & Bissonnette, 1992; Vallerand et al., 1997)
investigated the problem of dropout using some of the elements of the HMIEM model. In a first study,
Vallerand and Bissonnette (1992) conducted a prospective study with 1042 college students to
determine the predictive effects of different forms of academic motivation (measured at Time 1—in
September) on behavioural persistence in a course (measured at Time 2—in January). They found that
students who had persisted in the course had previously reported higher levels of self-determined
forms of regulation (intrinsic, identified regulation) and lower levels of non-self-determined types of
regulation (external, amotivated) than students who had dropped out. In the second study, Vallerand
et al. (1997) tested a motivational model of high school dropout using a one-year prospective design,
with 4537 students. They found that the less autonomy supportive the teachers’, parents’ and school
administration’s behaviour, the less positive were students’ perceptions of competence and autonomy.

Results (Greek) 1:

στον ακαδημαϊκό τομέα δύο μελέτες (Vallerand & Bissonnette, 1992?. Vallerand et αϊ, 1997)
διερευνηθεί το πρόβλημα της διαρροής χρησιμοποιώντας μερικά από τα στοιχεία του μοντέλου hmiem. σε μια πρώτη μελέτη,
Vallerand και Bissonnette (1992) πραγματοποίησαν μια προοπτική μελέτη με 1042 φοιτητές να
προσδιορισμό των πρόβλεψης συνέπειες των διαφόρων μορφών ακαδημαϊκής κινήτρων (που μετράται σε χρόνο 1-σε
Σεπτεμβρίου), σχετικά με τη συμπεριφορά εμμονή σε ένα μάθημα (που μετράται σε χρόνο 2-τον Ιανουάριο). βρήκαν ότι οι φοιτητές
που είχε συνεχίστηκε κατά τη διάρκεια είχε αναφερθεί στο παρελθόν υψηλότερα επίπεδα αυτεξούσια
μορφές ρυθμίσεων (εγγενής, αναγνωρίσιμη ρύθμιση) και χαμηλότερα επίπεδα των μη αυτεξούσια τύπους
κανονισμού (εξωτερικά, amotivated) από τους σπουδαστές ο οποίος είχε πέσει έξω. στη δεύτερη μελέτη,Vallerand
et al. (1997) δοκιμάστηκε μια κινητήρια μοντέλο υψηλό πρόωρης εγκατάλειψης του σχολείου με ένα έτος προοπτική σχεδίαση,
με 4537 μαθητές. βρήκαν ότι η λιγότερη αυτονομία υποστηρικτική », των γονέων και των εκπαιδευτικών του σχολείου
συμπεριφορά διοίκησης, η λιγότερο θετική ήταν οι αντιλήψεις των μαθητών των αρμοδιοτήτων και της αυτονομίας.

Results (Greek) 2:

Στο ακαδημαϊκό τομέα δύο μελέτες (Vallerand & Bissonnette, 1992; Vallerand et al., 1997)
διερευνηθεί το πρόβλημα της εγκατάλειψης, χρησιμοποιώντας μερικά από τα στοιχεία του HMIEM μοντέλου. Σε μια πρώτη μελέτη,
Vallerand και Bissonnette (1992) διεξήγαγε μια προοπτική μελέτη με 1042 κολλέγιο φοιτητήs σε
προσδιορισμό των προγνωστική επιπτώσεων των διαφορετικών μορφών της ακαδημαϊκής κίνητρο (μετρούμενη σε 1 χρόνο-σε
Σεπτεμβρίου) σε συμπεριφοράς εμμονή σε ένα μάθημα (μετρούμενη σε χρόνο 2 — τον Ιανουάριο). Διαπίστωσαν ότι
φοιτητές που παρέμεναν στην πορεία είχε αναφερθεί στο παρελθόν υψηλότερα επίπεδα αυτόβουλο
μορφές κανονισμού (κανονισμός εγγενή, προσδιορισµένη) και τα χαμηλότερα επίπεδα των τύπων μη-αυτόβουλο
κανονισμού (εξωτερικές, amotivated) από τους σπουδαστές που είχε πέσει έξω. Στη δεύτερη μελέτη, Vallerand
et al. (1997) δοκιμαστεί μια κινητήρια μοντέλο της υψηλής πρόωρης εγκατάλειψης του σχολείου χρησιμοποιώντας ένα ενδεχόμενο σχέδιο ενός έτους,
με 4537 φοιτητές. Διαπίστωσαν ότι το λιγότερο αυτονομίας υποστηρικτική το εκπαιδευτικών, γονέων και σχολείου
συμπεριφορά της διοίκησης, τόσο λιγότερο θετικό ήταν αντιλήψεις μαθητών της ικανότητας και αυτονομίας.

Results (Greek) 3:

Στο ακαδημαϊκό τομέα δύο μελέτες (Vallerand & Bissonnette, 1992· Vallerand et al. , 1997)
διερευνάται το πρόβλημα των κενών με ορισμένα από τα στοιχεία του HMIEM μοντέλο. Σε μια πρώτη μελέτη,
Vallerand και Bissonnette (1992) που διεξάγεται μια διερευνητική μελέτη με 1042 φοιτητές να
καθορίζουν την προβλεπτική επίδραση των διαφόρων μορφών των ακαδημαϊκών κινήτρων (μετρημένο σε χρόνο 1-σε
Σεπτεμβρίου) συμπεριφοράς εμμονή σε μια πορεία (μετρημένο σε χρόνο 2-τον Ιανουάριο). Βρήκαν ότι
φοιτητές, οι οποίοι είχαν παραμείνει στην πορεία είχαν προηγουμένως αναφερθεί υψηλότερα επίπεδα της αυτο-προσδιορίζεται
μορφές του κανονισμού (ενδογενής, που προσδιορίζεται κανονισμού) και χαμηλότερα επίπεδα της μη αυτο-προσδιορίζονται τύποι
κανονισμού (εξωτερική, amotivated) από τους φοιτητές οι οποίοι είχαν πέσει έξω. Στη δεύτερη μελέτη,Vallerand
et al. (1997) δοκιμάστηκε μια παρακινητική μοντέλο της υψηλής εγκαταλείπουν το σχολείο με ένα έτος μελλοντικός σχεδιασμός,
με 4537 φοιτητές. Βρήκαν ότι η μικρότερη αυτονομία υποστηρίζει τους εκπαιδευτικούς", γονέων και σχολείου
διοίκηση της συμπεριφοράς, το λιγότερο θετικές ήταν οι φοιτητές" αντιλήψεις της επάρκειας και αυτονομίας.