While it is hard to define plastic

While it is hard to define plastic film, it is even more
difficult to quantify how much of it is used in packaging
and nonpackaging applications. That is primarily
because of the way that data are reported. For example,
trade organizations and major publications rarely
separate film from other types of plastic (such as rigid
packages), and if they do, the level of detail available
on film usage—such as breakdowns by use in food
and nonfood packaging—is not consistent across resin
types. For that reason, obtaining accurate and complete
data on film is a rather arduous task.
Perhaps the best data currently available on film gen -
eration are compiled by The Society of the Plastics
Industry, Inc. (SPI), which shows that 10,375 million
pounds of resin were sold domestically into film applications
in 1994 (see Exhibit 1). Interestingly, the
polyethylene (PE) family accounts for approximately
86 percent of the resin sold and reported on in that
year: Linear low density polyethylene (LLDPE) composed
36.6 percent of the resin sold into film applications,
LDPE accounted for 34.8 percent and high
density polyethylene (HDPE) accounted for 15 percent.
The remaining 14 percent of plastic film was
made from polypropylene (PP) at 8.9 percent, PVC at
3.7 percent and nylon at 1 percent.
Even these data, however, are problematic for several
reasons. First, figures on film in certain resin categories
are reported in combination with other forms
of plastic. For example, SPI data include only one
number for both PVC film and sheet. (PVC sheet,
which is thicker than PVC film, is semirigid and can
be thermoformed into such packages as blister packs,
cookie and cracker trays and other types of trays and
cartons for food and nonfood applications.) Similarly,
the data show only one number for both nylon film
and coating.
Second, SPI data do not include information on the
amount of polyester (PET) or ethylene vinyl acetate
(EVA) sold into film applications, even though they
are commonly used to make film. The only data available
on these two resins comes from Modern Plastics,
which found that in 1995, 680 million pounds of
PET were sold into general film applications, 102 million
pounds of PET were sold into magnetic recording
film applications and 725 million pounds of EVA
were sold into film applications. Because Modern
Plastics derives its figures differently from SPI, the
two should not be used together to make calculations
about total film generation. The Modern Plastics data
do, however, give some idea of the magnitude of use
of these resins to make film.
Third, the level of data available on different film
resins varies considerably. For example, as you will see
later in this report, only polyethylene films are broken
down into food packaging, nonfood packaging, other
packaging and nonpackaging categories, even though
we know that other resins are used in these applications.
It is not clear why SPI and Modern Plastics have
chosen to do this, but nonetheless, data on other film
resins used in these applications simply are not
available.
Finally, the data collected on film generation are
problematic because neither SPI nor Modern Plastics
includes data on the use of polyvinylidene chloride
(PVDC), ethylene vinyl alcohol (EVOH) or polystyrene
(PS). All of these resins can be used to make
film, although they tend to be used in very small
quantities.
Therefore, while the data available in this report are
helpful in understanding the general distribution of
film by resin type, the lack of detail and consistency in
current reporting mechanisms makes it difficult to
develop a fully accurate picture of how much of each
resin is used in film applications and how much film is
generated overall.

Results (Thai) 1:

ขณะนั้นยากที่จะกำหนดฟิล์มพลาสติก ถูกมากยากที่จะกำหนดปริมาณจำนวนของมันที่ถูกใช้ในบรรจุภัณฑ์และโปรแกรมประยุกต์ nonpackaging ที่เป็นหลักเนื่องจากวิธีการมีรายงานข้อมูล ตัวอย่างองค์กรการค้าและสิ่งที่สำคัญไม่ค่อยแยกฟิล์มจากพลาสติกชนิดอื่น ๆ (เช่นแข็งแพคเกจ), และ ถ้าพวกเขา ทำ ระดับของรายละเอียดที่พร้อมใช้งานการใช้ฟิล์ม — เช่นแบ่งโดยใช้อาหารและบรรจุภัณฑ์ nonfood ซึ่งไม่สอดคล้องในเรซินชนิด สำหรับเหตุผลที่ ได้รับ การข้อมูลภาพยนตร์เป็นงานที่ค่อนข้างลำบากบางทีข้อมูลดีที่สุดอยู่บนฟิล์ม gen-eration จะถูกคอมไพล์ โดยสังคมที่พลาสติกอุตสาหกรรม Inc. (SPI), ซึ่งแสดงว่าล้าน 10,375ปอนด์ ยางถูกขายในประเทศไปยังโปรแกรมประยุกต์ของฟิล์มในปี 1994 (ดู 1 แสดง) เป็นเรื่องน่าสนใจ การครอบครัวเอทิลีน (PE) บัญชีสำหรับประมาณร้อยละ 86 ของเรซิ่นที่ขาย และรายงานในที่ปี: พลาสติกความหนาแน่นต่ำเชิงเส้น (LLDPE) ประกอบด้วย36.6 ร้อยละของเรซิ่นที่ขายไปยังโปรแกรมประยุกต์ฟิล์มLDPE คิดเป็นร้อย ละ 34.8 และสูงความหนาแน่น polyethylene (HDPE) คิดเป็น 15 เปอร์เซ็นต์เหลือ 14 เปอร์เซ็นต์ของฟิล์มพลาสติกได้ทำจากโพรพิลีน (PP) ที่ร้อยละ 8.9 นอก พีวีซีที่3.7 ไนลอนที่ร้อยละ 1 และร้อยละข้อมูลเหล่านี้แม้ว่า อย่างไรก็ตาม จะมีปัญหาการเหตุผล ครั้งแรก ตัวเลขบนแผ่นฟิล์มในบางประเภทยางรายงานรวมกับแบบฟอร์มอื่น ๆของพลาสติก ตัวอย่าง SPI ข้อมูลมีเพียงคนเดียวหมายเลขสำหรับพีวีซีฟิล์มและแผ่น (แผ่น PVCซึ่งจะหนากว่าฟิล์ม PVC เป็น semirigid และสามารถจะ thermoformed ในแพคเกจดังกล่าวเป็นชุดแผลพุพองชนิดอื่น ๆ ของถาดและถาดคุกกี้และขนมปังกรอบ และกล่องกระดาษสำหรับอาหารและ nonfood) ในทำนองเดียวกันข้อมูลแสดงหมายเลขเดียวสำหรับทั้งฟิล์มไนลอนและเคลือบสอง SPI ข้อมูลไม่มีข้อมูลในการโพลีเอสเตอร์ (PET) หรือเอทิลีนไวนิล acetate จำนวน(EVA) ขายไปยังโปรแกรมประยุกต์ฟิล์ม แม้ว่าพวกเขาโดยทั่วไปใช้ในการทำฟิล์ม ข้อมูลเฉพาะในเรซิ่นสองเหล่านี้มาจากพลาสติกที่ทันสมัยซึ่งพบว่าในปี 1995, 680 ล้านปอนด์ของPET ถูกขายไปยังโปรแกรมประยุกต์ทั่วไปฟิล์ม 102 ล้านปอนด์ ของสัตว์เลี้ยงมีขายในบันทึกแม่เหล็กโปรแกรมภาพยนตร์และ 725 ล้านปอนด์ของ EVAถูกขายไปยังโปรแกรมประยุกต์ของฟิล์ม เนื่องจากสมัยพลาสติกมาเป็นตัวเลขแตกต่างจาก SPI การสองไม่ควรใช้ร่วมกันจะทำการคำนวณเกี่ยวกับการสร้างภาพยนตร์ทั้งหมด ข้อมูลพลาสติกที่ทันสมัยอย่างไรก็ตาม ให้ความคิดบางอย่างของขนาดการใช้ของเหล่านี้เรซิ่นให้ฟิล์มสาม ระดับของข้อมูลบนแผ่นฟิล์มที่แตกต่างกันเรซิ่นไปจนมาก ตัวอย่าง คุณจะเห็นในรายงานนี้ เฉพาะพลาสติกฟิล์มไม่ลงในบรรจุภัณฑ์อาหาร nonfood บรรจุภัณฑ์ อื่น ๆประเภทของบรรจุภัณฑ์ และ nonpackaging แม้ว่าเรารู้ว่า เรซิ่นอื่น ๆ ใช้ในโปรแกรมประยุกต์เหล่านี้ไม่ชัดเจนทำไม SPI และพลาสติกที่ทันสมัยเลือกที่จะทำ แต่กระนั้น ข้อมูลภาพยนตร์อื่น ๆเรซิ่นที่ใช้ในโปรแกรมประยุกต์เหล่านี้ก็ไม่พร้อมใช้งานในที่สุด มีข้อมูลที่เก็บรวบรวมในการสร้างภาพยนตร์มีปัญหาเนื่องจากไม่มี SPI หรือพลาสติกที่ทันสมัยรวมข้อมูลการใช้ polyvinylidene คลอไรด์(PVDC), เอทิลีนไวนิลแอลกอฮอล์ (EVOH) หรือโฟม(PS) เรซิ่นเหล่านี้ทั้งหมดคุณสามารถใช้เพื่อทำให้ฟิล์ม แม้ว่าพวกเขามีแนวโน้มที่จะใช้ในขนาดเล็กมากปริมาณการดังนั้น ในขณะที่ข้อมูลในรายงานนี้จะประโยชน์ในการเข้าใจการกระจายทั่วไปของฟิล์มชนิดเรซิน การขาดรายละเอียดและความสม่ำเสมอในกลไกการรายงานปัจจุบันยากพัฒนาภาพถูกต้องครบถ้วนของจำนวนของแต่ละใช้เรซิ่นในงานฟิล์มและฟิล์มเท่าไรสร้างโดยรวม

Results (Thai) 2:

ในขณะที่มันเป็นเรื่องยากที่จะกำหนดฟิล์มพลาสติกมันเป็นมากขึ้นยากที่จะหาจำนวนเท่าใดของมันถูกนำมาใช้ในการบรรจุและการประยุกต์ใช้nonpackaging นั่นคือหลักเนื่องจากวิธีการที่ข้อมูลจะถูกรายงาน ตัวอย่างเช่นองค์กรการค้าและสิ่งพิมพ์ที่สำคัญไม่ค่อยภาพยนตร์ที่แยกต่างหากจากชนิดอื่นๆ ของพลาสติก (เช่นแข็งแพคเกจ) และถ้าพวกเขาทำในระดับของรายละเอียดที่มีอยู่บนแผ่นฟิล์มใช้งานเช่นการแบ่งตามการใช้งานในอาหารและ nonfood บรรจุภัณฑ์ไม่ได้ สอดคล้องกันเรซินชนิด สำหรับเหตุผลที่ได้รับถูกต้องและครบถ้วนของข้อมูลบนแผ่นฟิล์มเป็นงานที่ค่อนข้างยากลำบาก. บางทีอาจจะเป็นข้อมูลที่ดีที่สุดที่มีอยู่บนเก็นฟิล์ม - eration เป็นข้อมูลที่รวบรวมโดยสมาคมพลาสติกอุตสาหกรรมอิงค์(SPI) ซึ่งแสดงให้เห็นว่า 10,375 ล้านปอนด์ของเรซินมียอดขายในประเทศในการใช้งานภาพยนตร์ในปี 1994 (ดู Exhibit 1) ที่น่าสนใจเอทิลีน (PE) บัญชีครอบครัวประมาณร้อยละ86 ของยางที่ขายและมีการรายงานในที่ปีเป็นLinear เอทิลีนความหนาแน่นต่ำ (LLDPE) ประกอบด้วยร้อยละ36.6 ของยางที่ขายในการใช้งานภาพยนตร์LDPE คิดเป็นร้อยละ 34.8 และสูงความหนาแน่นเอทิลีน (HDPE) คิดเป็นร้อยละ 15. ส่วนที่เหลืออีกร้อยละ 14 ของฟิล์มพลาสติกถูกทำจากโพรพิลีน(PP) ที่ร้อยละ 8.9, พีวีซีที่ร้อยละ3.7 และไนล่อนที่ร้อยละ 1. แม้ข้อมูลเหล่านี้ แต่จะเป็นปัญหาสำหรับหลายเหตุผล ครั้งแรกที่ตัวเลขบนแผ่นฟิล์มในประเภทเรซินบางอย่างจะมีการรายงานในการรวมกันกับรูปแบบอื่น ๆ จากพลาสติก ตัวอย่างเช่นข้อมูล SPI รวมเพียงหนึ่งจำนวนทั้งฟิล์มพีวีซีและแผ่น (แผ่นพีวีซี, ซึ่งเป็นหนากว่าฟิล์มพีวีซีเป็น semirigid และสามารถจะthermoformed ลงในแพคเกจเช่นชุดตุ่มถาดคุกกี้และข้าวเกรียบและประเภทอื่นๆ ถาดและกล่องสำหรับอาหารและการใช้งานnonfood.) ในทำนองเดียวกันข้อมูลแสดงให้เห็นเพียงจำนวนหนึ่งทั้งภาพยนตร์ไนลอนและการเคลือบ. ประการที่สองข้อมูล SPI ไม่รวมถึงข้อมูลเกี่ยวกับปริมาณของโพลีเอสเตอร์(PET) หรือเอทิลีนไวนิลอะซิเตท(EVA) ขายในการใช้งานภาพยนตร์ถึงแม้ว่าพวกเขามักใช้ในการทำหนัง เฉพาะข้อมูลที่มีอยู่ในทั้งสองเม็ดมาจากโมเดิร์นพลาสติกซึ่งพบว่าในปี1995 680 ล้านปอนด์จากPET ถูกนำไปขายในการใช้งานภาพยนตร์ทั่วไป 102 ล้านบาทปอนด์ของPET ถูกขายไปเป็นบันทึกแม่เหล็กการใช้งานภาพยนตร์และ£ 725,000,000 ของ EVA เป็น ขายในการใช้งานภาพยนตร์ เพราะโมเดิร์นพลาสติกมาของตัวเลขที่แตกต่างจาก SPI ที่สองไม่ควรนำมาใช้ร่วมกันเพื่อให้การคำนวณเกี่ยวกับการสร้างภาพยนตร์รวม ข้อมูลที่ทันสมัยพลาสติกทำแต่ให้ความคิดบางส่วนของความสำคัญของการใช้เม็ดพลาสติกเหล่านี้จะทำให้ภาพยนตร์เรื่อง. สามระดับของข้อมูลที่มีอยู่ในภาพยนตร์ที่แตกต่างกันเรซินแตกต่างกันมาก ยกตัวอย่างเช่นในขณะที่คุณจะได้เห็นต่อไปในรายงานนี้จะมีเพียงภาพยนตร์เอทิลินจะถูกแบ่งออกเป็นบรรจุภัณฑ์อาหารบรรจุภัณฑ์nonfood อื่น ๆบรรจุภัณฑ์และการ nonpackaging ประเภทแม้เรารู้ว่าเม็ดอื่นๆ ที่ใช้ในการใช้งานเหล่านี้. มันไม่ได้เป็นที่ชัดเจนว่าทำไม SPI และโมเดิร์นพลาสติกได้เลือกที่จะทำเช่นนี้แต่กระนั้นข้อมูลเกี่ยวกับภาพยนตร์เรื่องอื่น ๆเม็ดพลาสติกที่ใช้ในการใช้งานเหล่านี้ก็ไม่สามารถใช้ได้. สุดท้ายข้อมูลที่รวบรวมในการสร้างภาพยนตร์เรื่องนี้มีปัญหาเพราะไม่ SPI หรือโมเดิร์นพลาสติกรวมถึงข้อมูลเกี่ยวกับการใช้งานของคลอไรด์Polyvinylidene (PVDC) เอทิลีนไวนิลแอลกอฮอล์ (EVOH) หรือสไตรีน(PS) ทุกเม็ดเหล่านี้สามารถใช้ในการทำภาพยนตร์เรื่องนี้แม้ว่าพวกเขามีแนวโน้มที่จะนำไปใช้ในขนาดเล็กมากปริมาณ. ดังนั้นในขณะที่ข้อมูลที่มีอยู่ในรายงานฉบับนี้มีประโยชน์ในการทำความเข้าใจเกี่ยวกับการจัดจำหน่ายทั่วไปของภาพยนตร์เรื่องนี้โดยแบ่งตามชนิดเรซินขาดรายละเอียดและความสม่ำเสมอในกลไกปัจจุบันทำให้ยากที่จะพัฒนาภาพที่ถูกต้องอย่างเต็มที่เท่าไหร่ของแต่ละเรซินที่ใช้ในงานภาพยนตร์และวิธีการที่ภาพยนตร์เรื่องนี้มากจะสร้างขึ้นโดยรวม

Results (Thai) 3:

ในขณะที่มันเป็นเรื่องยากที่จะกำหนด ฟิล์มพลาสติก มันยิ่ง
ยากที่จะหาวิธีการมากของมันคือใช้ในบรรจุภัณฑ์
nonpackaging และการใช้งาน ที่เป็นหลัก
เนื่องจากวิธีการที่ข้อมูลรายงาน ตัวอย่างเช่น
องค์การค้าและสิ่งพิมพ์รายใหญ่ไม่ค่อย
ภาพยนตร์แยกจากประเภทอื่น ๆ ( เช่นแพคเกจพลาสติกแข็ง
) และถ้าพวกเขาทำ , ระดับของรายละเอียดของ
ฟิล์มที่ใช้ เช่น ความเสียหายโดยการใช้ในอาหาร
และบรรจุภัณฑ์ nonfood ไม่สอดคล้องตามชนิดเรซิน

สำหรับเหตุผลที่ , ได้รับถูกต้องและสมบูรณ์
ข้อมูลภาพยนตร์เป็นงานที่ยากลำบากมากกว่า
บางทีข้อมูลที่ดีที่สุดที่มีอยู่บนแผ่นฟิล์ม Gen -
eration รวบรวมโดยสมาคมอุตสาหกรรมพลาสติก
, Inc . ( SPI ) ซึ่งแสดงให้เห็นว่า 10375 ล้าน
ปอนด์ของเรซินได้ถูกขายในงานภาพยนตร์
ในปี 1994 ( เห็นมี 1 ) น่าสนใจ ,
Polyethylene ( PE ) บัญชีครอบครัวประมาณ
ร้อยละ 86 ของเรซินขาย และรายงานในที่ปี
: Linear Low Density Polyethylene ( LLDPE ) ประกอบด้วย
ร้อยละ 36.6 ของเรซิน ขายในงานภาพยนตร์ ซึ่งคิดเป็นร้อยละ 34.8 และ

สูงพอลิเอทิลีนชนิดความหนาแน่น ( HDPE ) คิดเป็นร้อยละ 15 .
เหลือ 14 เปอร์เซ็นต์ของฟิล์มพลาสติก
ทำจาก Polypropylene ( PP ) ที่ร้อยละ 8.9 , PVC และไนลอนที่ร้อยละ 3.7 ใน

ถึง 1 เปอร์เซ็นต์ ข้อมูลเหล่านี้ แต่เป็นปัญหาสำหรับหลายเหตุผล

ครั้งแรกที่ตัวเลขบนฟิล์มบางประเภท เรซิ่น มีรายงานในการรวมกันด้วย

แบบฟอร์มอื่น ๆของพลาสติก ตัวอย่างเช่น ข้อมูล SPI รวมเพียงหนึ่ง
พีวีซีฟิล์มและแผ่นหมายเลข 2 . ( พีวีซี ,
ซึ่งมีความหนากว่าฟิล์มพีวีซีและสามารถเป็น semirigid
เป็น thermoformed เป็นแพ็คเกจแพ็คพุพอง
คุกกี้และข้าวเกรียบ , ถาดและชนิดอื่น ๆของถาดและกล่องอาหารและ nonfood โปรแกรม

) และแสดงข้อมูลหมายเลขเดียวสำหรับทั้งฟิล์มไนลอน

และเคลือบ ประการที่สองข้อมูล SPI ไม่ได้รวมข้อมูลเกี่ยวกับ
ปริมาณโพลีเอสเตอร์ ( สัตว์เลี้ยง ) หรือ เอทิลีนไวนิลอะซิเตต ( EVA )
ขายในงานภาพยนตร์ แม้ว่าพวกเขา
มักใช้ในการทำฟิล์ม ข้อมูลเฉพาะของ
เหล่านี้สองเม็ดมาจากพลาสติกที่ทันสมัย
ซึ่งพบว่าในปี 1995 , 680 ล้านปอนด์
สัตว์เลี้ยงขายในงานภาพยนตร์ทั่วไป , 102 ล้านปอนด์ขายเป็นสัตว์เลี้ยง

บันทึกแม่เหล็กโปรแกรมภาพยนตร์และ 725 ล้านปอนด์ของเอวา
ถูกขายในงานภาพยนตร์ เพราะพลาสติกที่ทันสมัย
มา ของตัวเลขที่แตกต่างกันจาก SPI ,
2 ไม่ควรใช้ร่วมกันเพื่อให้การคำนวณ
เกี่ยวกับรุ่นภาพยนตร์ทั้งหมด โมเดิร์นพลาสติกข้อมูล
ทำ , อย่างไรก็ตาม , ให้ความคิดของขนาดของการใช้
เรซิ่นเหล่านี้เพื่อให้ภาพยนตร์ .
3 ระดับของข้อมูลที่มีอยู่บน
ภาพยนตร์ต่าง ๆเรซิ่น ซึ่งแตกต่างกันมาก ตัวอย่างเช่นคุณจะเห็น
ในภายหลังในรายงานนี้ ฟิล์มพลาสติกจะแตก
ลงในบรรจุภัณฑ์ซึ่งไม่ใช่อาหารบรรจุภัณฑ์อาหาร บรรจุภัณฑ์ และ หมวดอื่น ๆ

nonpackaging แม้ว่าเรารู้ว่าเม็ดอื่น ๆ ที่ใช้ในโปรแกรมเหล่านี้ .
มันไม่ชัดเจนว่าทำไม SPI และพลาสติกที่ทันสมัย
เลือกที่จะทำ แต่อย่างไรก็ตาม ข้อมูล
ภาพยนตร์อื่น ๆเรซิ่นที่ใช้ในงานเหล่านี้ก็ไม่ได้

ในที่สุด พร้อมใช้งาน เก็บข้อมูล มีปัญหาเพราะไม่มีรุ่นฟิล์ม

SPI หรือพลาสติกที่ทันสมัยรวมถึงข้อมูลเกี่ยวกับการใช้ีนคลอไรด์
( PVDC ) และเอทิลีนไวนิลแอลกอฮอล์ ( evoh ) หรือพอลิสไตรีน
( PS ) ทั้งหมดของเม็ดเหล่านี้สามารถใช้เพื่อให้
ฟิล์ม แต่พวกเขามีแนวโน้มที่จะใช้ในปริมาณที่น้อยมาก
.
ดังนั้นในขณะที่ข้อมูลในรายงานฉบับนี้จะเป็นประโยชน์ในการทำความเข้าใจเกี่ยวกับการกระจาย

ภาพยนตร์โดยทั่วไปของประเภทเรซิ่น ขาดรายละเอียด และความสอดคล้องใน
ปัจจุบันรายงานกลไกทำให้ยากแก่
พัฒนาภาพที่ถูกต้องอย่างเต็มที่เท่าใดของแต่ละ
เรซินที่ใช้ในงานภาพยนตร์และภาพยนตร์เท่าไหร่
สร้างขึ้นโดยรวม