IT WAS A WIFE'S WORST NIGHTMARE. Af

IT WAS A WIFE'S WORST NIGHTMARE. After nine years of marriage, Laxmi told Miranda, her
cousin's husband had fallen in love with another woman. He sat next to her on a plane, on a flight from
Delhi to Montreal, and instead of flying home to his wife and son, he got off with the woman at Heathrow.
He called his wife, and told her he'd had a conversation that had changed his life, and that he needed time
to figure things out. Laxmi's cousin had taken to her bed.
"Not that I blame her," Laxmi said. She reached for the Hot Mix she munched throughout the day, which
looked to Miranda like dusty orange cereal. "Imagine. An English girl, half his age." Laxmi was only a few
years older than Miranda, but she was already married, and kept a photo of herself and her husband, seated
on a white stone bench in front of the Taj Mahal, tacked to the inside of her cubicle, which was next to
Miranda's. Laxmi had been on the phone for at least an hour, trying to calm her cousin down. No one
noticed; they worked for a public radio station, in the fund-raising department, and were surrounded by
people who spent all day on the phone, soliciting pledges.
"I feel worst for the boy," Laxmi added. "He's been at home for days. My cousin said she can't even take
him to school."
"It sounds awful," Miranda said. Normally Laxmi's phone conversations -mainly to her husband, about
what to cook for dinner-distracted Miranda as she typed letters, asking members of the radio station to
increase their annual pledge in exchange for a tote bag or an umbrella. She could hear Laxmi clearly, her
sentences peppered every now and then with an Indian word, through the laminated wall between their
desks. But that afternoon Miranda hadn't been listening. She'd been on the phone herself, with Dev,
deciding where to meet later that evening.
"Then again, a few days at home won't hurt him." Laxmi ate some more Hot Mix, then put it away in a
drawer. "He's something of a genius. He has a Punjabi mother and a Bengali father, and because he learns
French and English at school he already speaks four languages. I think he skipped two grades."
Dev was Bengali, too. At first Miranda thought it was a religion. But then he pointed it out to her, a place
in India called Bengal, in a map printed in an issue of The Economist. He had brought the magazine
specially to her apartment, for she did not own an atlas, or any other books with maps in them. He'd
pointed to the city where he'd been born, and another city where his father had been born. One of the
cities had a box around it, intended to attract the reader's eye. When Miranda asked what the box
indicated, Dev rolled up the magazine, and said, "Nothing you'll ever need to worry about," and he tapped
her playfully on the head.
Before leaving her apartment he'd tossed the magazine in the garbage, along with the ends of the three
cigarettes he always smoked in the course of his visits. But after she watched his car disappear down
Commonwealth Avenue, back to his house in the suburbs, where he lived with his wife, Miranda retrieved
it, and brushed the ashes off the cover, and tolled it in the opposite direction to get it to lie flat. She got
into bed, still rumpled from their lovemaking, and studied the borders of Bengal. There was a bay below
and mountains above. The map was connected to an article about something called the Gramin Bank. She
turned the page, hoping for a photograph of the city where Dev was born, but all she found were graphs
and grids. Still, she stared at them, thinking the whole while about Dev, about how only fifteen minutes ago
he'd propped her feet on top of his shoulders, and pressed her knees to her chest, and told her that he
couldn't get enough of her.
She'd met him a week ago, at Filene's. She was there on her lunch break, buying discounted pantyhose in
the Basement. Afterward she took the escalator to the main part of the store, to the cosmetics department,
where soaps and creams were displayed like jewels, and eye shadows and powders shimmered like butterflies
pinned behind protective glass. Though Miranda had never bought anything other than a lipstick, she liked
walking through the cramped, confined maze, which was familiar to her in a way the rest of Boston still was
not. She liked negotiating her way past the women planted at every turn, who sprayed cards with perfume
and waved them in the air: sometimes she would find a card days afterward, folded in her coat pocket, and
the rich aroma, still faintly preserved, would warm her as she waited on cold mornings for the T.
That day, stopping to smell one of the more pleasing cards, Miranda noticed a man standing at one of the
counters. He held a slip of paper covered in a precise, feminine hand. A saleswoman took one look at the
paper and began to open drawers. She produced an oblong cake of soap in a black case, a hydrating mask, a
vial of cell renewal drops, and two cubes of face cream. The man was tanned, with black hair that was
vi

Results (Thai) 1:

มันเป็นฝันร้ายของภรรยา หลังจาก 9 ปีของการแต่งงาน ลักษมีบอกมิรานดา เธอสามีของลูกพี่ลูกน้องได้ตกหลุมรักกับผู้หญิงคนอื่น เขานั่งข้าง ๆ เธอบนเครื่องบิน เที่ยวบินจากเดลีมอนทรีออล และ แทนบินบ้านกับภรรยาและลูกชายของเขา เขาได้ปิดกับหญิงที่ฮีทโธรว์เขาเรียกว่าภรรยาของเขา และบอกเธอว่า เขาได้มีการสนทนาที่มีการเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขา และ ที่เขาต้องการเวลาทราบสิ่งต่าง ๆ ลูกพี่ลูกน้องของลักษมีได้นำเตียงของเธอ "ไม่ว่า ผมโทษเธอ ลักษมีกล่าวว่า เธอถึงผสมร้อนที่เธอ munched ตลอดทั้งวัน ซึ่งดูการมิรันดาเหมือนฝุ่นสีส้มธัญพืช "จินตนาการ เป็นภาษาอังกฤษสาว อายุของเขาครึ่งหนึ่ง" ลักษมีเป็นเพียงไม่กี่ปีเก่ากว่ามิรานดา แต่เธอได้แต่งงาน เก็บของตัวเองและสามี นั่งบนม้านั่งหินขาวหน้าทัชมาฮาล ผนวกกับภายในห้องเล็ก ๆ ของเธอ ซึ่งเป็นไปมิรันดาของ ลักษมีได้โทรศัพท์น้อยชั่วโมง พยายามสงบลูกพี่ลูกน้องของเธอ ไม่มีใครสังเกต พวกเขาทำงานที่สถานีวิทยุสาธารณะ ฝ่ายหาทุน และถูกล้อมรอบด้วยคนที่ใช้เวลาทั้งวันในโทรศัพท์ เรี่ยไรละเมิด "รู้สึกแย่ที่สุดสำหรับเด็ก ลักษมีเพิ่ม "เขาได้รับที่บ้านวันหนึ่ง ลูกพี่ลูกน้องของฉันกล่าวว่า เธอไม่สามารถแม้แต่ใช้เขาไปโรงเรียน" "มันฟังดูน่ากลัว มิรันดากล่าว สนทนาทางโทรศัพท์ของลักษมีปกติ-ส่วนใหญ่เป็นสามี เกี่ยวกับการปรุงอาหารเที่ยวฟุ้งซ่านค่ำขณะที่เธอพิมพ์ตัวอักษร ถามสมาชิกของวิทยุสถานีไปเพิ่มการจำนำประจำปีเพื่อแลกกับถุงหิ้วหรือร่ม เธออาจได้ยินลักษมีชัดเจน เธอพริกไทยทุกขณะนี้แล้วประโยค ด้วยคำที่อินเดีย ผ่านผนังลามิเนตระหว่างพวกเขาโต๊ะทำงาน แต่ที่ไม่รับฟังยามบ่ายมิรันดา เธอได้รับในโทรศัพท์ตัวเอง กับ Devตัดสินใจที่จะตอบสนองภายหลังที่เย็น "แล้วอีกครั้ง ที่บ้านไม่กี่วันจะไม่ทำร้ายเขา" ลักษมีกินผสมร้อนบางอย่างมากขึ้น แล้วใส่ไปในตัวลิ้นชัก "เขาเป็นสิ่งที่เป็นอัจฉริยะ แม่ปัญจาบและเบงกาลีบิดา และเนื่อง จากเขาเรียนรู้ฝรั่งเศสและอังกฤษที่โรงเรียน แล้วพูดสี่ภาษา ผมคิดว่า เขาข้ามเกรดสอง" Dev เป็นภาษาเบงกาลี เกินไป ที่ Miranda ที่แรกคิดว่า มันเป็นศาสนา แต่แล้ว เขาก็ชี้ให้เห็น เธอในอินเดียเรียกว่าเบงกอล ในแผนที่พิมพ์ปัญหาของเศรษฐศาสตร์ เขาได้นำนิตยสารพิเศษถึงอพาร์ทเมนท์ของเธอ เธอไม่ได้เป็นเจ้าของเป็นแผนที่ หรืออื่น ๆ หนังสือกับแผนที่ในพวกเขา เขาจะชี้การเมืองที่เขาได้เกิด และเมืองอื่นที่ได้รับเกิดบิดา หนึ่งของการเมืองรอบ ๆ มัน มีไว้เพื่อดึงดูดสายตาของผู้อ่านได้ เมื่อถามว่า กล่องของมิรันดาระบุ Dev สะสมนิตยสาร และกล่าว ว่า "อะไรที่คุณเคยต้องกังวล และเขาเคาะเธอเล่นบนหัว ก่อนออกจากอพาร์ทเมนท์ของเธอ เขาได้โยนนิตยสารในขยะ พร้อมกับปลายของสามบุหรี่เขาเสมอในการเข้าชมของเขา แต่หลัง จากที่เธอดูรถหายลงเครือจักรภพ Avenue กลับไปยังบ้านชานเมือง เขาอาศัยอยู่กับภรรยา มิรันดาเรียกแปรงขี้เถ้าปิดฝา และดังในทิศตรงข้ามจะได้รับมันนอนราบ เธอได้เตียงนอน ยังคง rumpled จากการเกี้ยวพาราสี และศึกษาขอบเขตของเบงกอล มีอ่าวด้านล่างและเทือกเขาด้านบน แผนที่ถูกเชื่อมต่อกับบทความที่เกี่ยวกับสิ่งที่เรียกว่า ธนาคาร Gramin เธอเปิดหน้า หวังสำหรับการถ่ายภาพของเมืองที่เกิด Dev แต่ทั้งหมดที่เธอพบมีกราฟและกริด ยังคง เธอจ้องไปที่พวกเขา ความคิดขณะทั้งหมดเกี่ยวกับ Dev เกี่ยวกับวิธีเพียงสิบห้านาทีเขาร่วมเท้าของเธอไว้บนไหล่ของเขา และกดหัวเข่าของเธอกับหน้าอกของเธอ และบอกเธอว่าเขาไม่สามารถรับเพียงพอของเธอ เธอได้พบเขาเดือนที่แล้ว ที่ของ Filene เธอมีพักกลางวันของเธอ ซื้อลดราคากางเกงชั้นในที่ชั้นใต้ดิน หลังจากนั้นเธอเอาบันไดเลื่อนไปยังส่วนหลักของร้าน แผนกเครื่องสำอางที่ครีมและสบู่ได้แสดงเช่นอัญมณี และเงาตาและผง shimmered เช่นผีเสื้อปักหมุดหลังป้องกัน แม้ว่ามิรันดาได้เคยซื้อใช่ลิปสติก เธอชอบเดินผ่านที่แคบ เขาวงกต ซึ่งคุ้นเคยกับเธอในแบบของบอสตันยังคงถูก ที่ถูกคุมขังไม่ เธอชอบเจรจาผู้หญิงปลูกที่เปิดทุก ที่พ่นบัตร ด้วยน้ำหอมของเธอเลยและโบกในอากาศ: บางครั้งเธออยากมีบัตรวันนั้น พับเก็บในกระเป๋าเสื้อของเธอ และกลิ่นหอมรวย หวานยังคงเก็บรักษาไว้ จะอบอุ่นเธอขณะที่เธอรออยู่เช้าเย็นสำหรับต. วัน หยุดการกลิ่นหนึ่งของการ์ดพอใจมาก มิรันดาสังเกตเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ที่หนึ่งนับ เขาจัดใบกระดาษในมือแม่นยำ ผู้หญิง Saleswoman เอา 1 ตัวกระดาษ และเริ่มที่จะเปิดลิ้นชัก เธอผลิตเค้กมีเมาส์ของสบู่ในกรณีสีดำ หน้ากากให้ความชุ่มชื้น การขวดหยดต่อเซลล์ และก้อนที่สองของครีม คนถูกดำขำ ผมสีดำที่vi

Results (Thai) 2:

มันเป็นภรรยาของฝันร้ายที่เลวร้ายที่สุด
หลังจากเก้าปีของการแต่งงานลักษมีบอกว่ามิแรนดาเธอสามีของลูกพี่ลูกน้องของเขาตกหลุมรักกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง เขานั่งข้างเธอบนเครื่องบินในเที่ยวบินจากนิวเดลีทรีลและแทนที่จะบินกลับบ้านไปให้ภรรยาและบุตรชายของเขาได้ออกกับผู้หญิงที่ Heathrow. the เขาเรียกว่าภรรยาของเขาและบอกเธอว่าเขาเคยมี การสนทนาที่มีการเปลี่ยนแปลงชีวิตของเขาและบอกว่าเขาต้องการเวลาที่จะคิดสิ่งที่ออก ลักษมีญาติได้นำตัวไปที่เตียงของเธอ. "ไม่ว่าฉันตำหนิเธอ" ลักษมีกล่าวว่า เธอเอื้อมมือไปสำหรับผสมร้อนเธอเคี้ยวตลอดทั้งวันซึ่งมองไปที่มิแรนดาเช่นธัญพืชเต็มไปด้วยฝุ่นสีส้ม "จินตนาการ. สาวอังกฤษครึ่งอายุของเขา." ลักษมีเป็นเพียงไม่กี่ปีเก่ากว่ามิแรนดาแต่เธอแต่งงานแล้วและเก็บภาพของตัวเองและสามีของเธอนั่งอยู่บนม้านั่งหินสีขาวในด้านหน้าของทัชมาฮาลติดอยู่ภายในของห้องเล็กๆ ของเธอซึ่งเป็นคนถัดไป เพื่อมิแรนดา ลักษมีได้รับทางโทรศัพท์เป็นเวลาอย่างน้อยหนึ่งชั่วโมงพยายามที่จะสงบญาติของเธอลง ไม่มีใครสังเกตเห็น; พวกเขาทำงานให้กับสถานีวิทยุสาธารณะในแผนกระดมทุนและถูกล้อมรอบด้วยคนที่ใช้เวลาทั้งวันในโทรศัพท์ชักชวนคำมั่นสัญญา. "ฉันรู้สึกเลวร้ายที่สุดสำหรับเด็ก" ลักษมีเพิ่ม "เขาได้รับที่บ้านสำหรับวัน. ลูกพี่ลูกน้องของฉันบอกว่าเธอไม่สามารถแม้แต่จะพาเขาไปโรงเรียน." "มันฟังดูน่ากลัว" มิแรนดากล่าวว่า โดยปกติการสนทนาลักษมีโทรศัพท์ -mainly กับสามีของเธอเกี่ยวกับสิ่งที่จะปรุงอาหารสำหรับอาหารค่ำฟุ้งซ่านมิแรนดาขณะที่เธอพิมพ์ตัวอักษรขอให้สมาชิกของสถานีวิทยุเพื่อเพิ่มจำนำประจำปีของพวกเขาในการแลกเปลี่ยนสำหรับถุงสิริหรือร่ม เธอสามารถได้ยินเสียงลักษมีอย่างชัดเจนเธอประโยคพริกไทยทุกขณะนี้แล้วกับคำว่าอินเดียผ่านผนังลามิเนตของพวกเขาระหว่างโต๊ะทำงาน แต่ช่วงบ่ายมิแรนดาที่ไม่เคยฟัง เธอได้บนโทรศัพท์มือถือของตัวเองกับเดฟตัดสินใจที่จะตอบสนองในค่ำวันนั้น. "จากนั้นอีกไม่กี่วันที่บ้านจะไม่ทำร้ายเขา." ลักษมีกินมากขึ้นบางร้อนผสมแล้วใส่มันออกไปในลิ้นชัก "เขาเป็นบางสิ่งบางอย่างของอัจฉริยะ. เขามีแม่ปัญจาบและพ่อของบังคลาเทศและเพราะเขาได้เรียนรู้ภาษาฝรั่งเศสและภาษาอังกฤษที่โรงเรียนเขามีอยู่แล้วพูดภาษาที่สี่. ฉันคิดว่าเขาข้ามสองเกรด." เดฟเป็นบังคลาเทศเกินไป มิแรนดาตอนแรกคิดว่ามันเป็นศาสนา แต่แล้วเขาก็ชี้ให้มันออกไปของเธอสถานที่ในประเทศอินเดียที่เรียกว่าเบงกอลในแผนที่พิมพ์ในปัญหาของนักเศรษฐศาสตร์ เขาได้นำนิตยสารมาเป็นพิเศษเพื่ออพาร์ตเมนต์ของเธอเพราะเธอไม่ได้เป็นเจ้าของแผนที่หรือหนังสืออื่น ๆ ที่มีแผนที่ในพวกเขา เขาต้องการชี้ไปยังเมืองที่เขาต้องการได้รับการเกิดและเมืองอื่นที่พ่อของเขาได้รับการเกิด หนึ่งในเมืองที่มีกล่องรอบ ๆ มันตั้งใจที่จะดึงดูดสายตาของผู้อ่าน มิแรนดาเมื่อถามว่าสิ่งที่กล่องระบุ Dev รีดขึ้นนิตยสารและกล่าวว่า "ไม่มีอะไรที่คุณจะต้องกังวลเกี่ยวกับการ" และเขาเคาะเธออย่างสนุกสนานบนหัว. ก่อนออกจากอพาร์ตเมนต์ของเธอเขาจะโยนนิตยสารใน ขยะพร้อมกับปลายของสามบุหรี่ที่เขาสูบบุหรี่มักจะอยู่ในหลักสูตรของการเข้าชมของเขา แต่หลังจากที่เธอเฝ้าดูรถของเขาหายไปลงเว็ลอเวนิวกลับไปที่บ้านของเขาในชานเมืองที่เขาอาศัยอยู่กับภรรยาของเขามิแรนดาดึงมันและแปรงขี้เถ้าปิดฝาครอบและดังกังวานในทิศทางที่ตรงข้ามที่จะได้ไปอยู่แบน. เธอได้เข้าไปในห้องนอน, ยับยังคงมาจากการเกี้ยวพาราสีของพวกเขาและการศึกษาพรมแดนของรัฐเบงกอล มีช่องด้านล่างเป็นและภูเขาดังกล่าวข้างต้น แผนที่ที่ได้รับการเชื่อมต่อกับบทความเกี่ยวกับสิ่งที่เรียกว่าธนาคาร Gramin เธอหันหน้าหวังสำหรับการถ่ายภาพของเมืองที่เกิดความคลาดเคลื่อนแต่ทุกอย่างที่เธอพบว่ามีกราฟและกริด แต่ถึงกระนั้นเธอจ้องมองมาที่พวกเขาคิดทั้งในขณะที่เดฟเกี่ยวกับเกี่ยวกับวิธีการเพียงสิบห้านาทีที่ผ่านมาเขาจะหนุนเท้าของเธอบนไหล่ของเขาและกดเข่าของเธอไปที่หน้าอกของเธอและบอกเธอว่าเขาไม่สามารถรับเพียงพอเธอ. เธอต้องการพบเขาสัปดาห์ที่ผ่านมาที่ Filene ของ เธออยู่ที่นั่นในช่วงพักกลางวันของเธอซื้อถุงน่องลดในห้องใต้ดิน หลังจากนั้นเธอเอาบันไดเลื่อนไปยังส่วนหลักของการจัดเก็บไปยังแผนกเครื่องสำอางที่สบู่และครีมมีการแสดงผลเช่นอัญมณีและอายแชโดว์และผง shimmered เหมือนผีเสื้อตรึงอยู่เบื้องหลังกระจกป้องกัน แม้ว่ามิแรนดาไม่เคยซื้ออะไรอื่นนอกจากลิปสติกเธอชอบเดินผ่านแคบเขาวงกตที่ถูกคุมขังซึ่งเป็นที่คุ้นเคยกับเธอในทางที่เหลือของบอสตันยังคงเป็นไม่ได้ เธอชอบการเจรจาต่อรองทางของเธอที่ผ่านมาผู้หญิงปลูกที่เปิดทุกที่พ่นบัตรที่มีน้ำหอมและโบกมือให้พวกเขาในอากาศ: บางครั้งเธอจะพบวันที่บัตรนั้นพับเก็บในกระเป๋าเสื้อของเธอและกลิ่นหอมที่อุดมไปด้วยยังคงเก็บรักษาไว้แผ่วเบาก็จะอบอุ่นเธอขณะที่เธอรออยู่บนตอนเช้าเย็นสำหรับตันวันนั้นหยุดการดมกลิ่นเป็นหนึ่งในการ์ดที่ชื่นชอบมากขึ้นมิแรนดาสังเกตเห็นชายคนหนึ่งยืนอยู่ที่หนึ่งในเคาน์เตอร์ เขายื่นกระดาษแผ่นครอบคลุมในแม่นยำมือของผู้หญิง พนักงานหญิงที่ขายเอาหนึ่งดูที่กระดาษและเริ่มที่จะเปิดลิ้นชัก เธอหยิบเค้กเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าสบู่ในกรณีที่สีดำหน้ากากผิวเป็นขวดยาหยอดผลัดเซลล์และสองก้อนครีมทาหน้า คนที่ได้รับการดำขำที่มีผมสีดำที่เป็นvi