I am in the White Crane Ridge Under

I am in the White Crane Ridge Underwater Museum. It’s a very strange museum – it’s under 40 metres of water on the side of the Three Gorges Dam. The director of the museum is Huang Dejian. I knew him before the museum existed and before the Three Gorges Dam existed. I taught English at the local college in the town of Fuling. Fuling was quiet and isolated. There wasn’t a motorway or a railway line. The river ferry to the city (Chongqing) took seven hours. Foreigners were very rare. When I ate my lunch in the town centre, a crowd often came to watch me. The city had one escalator and one nightclub. There weren’t any traffic lights. I didn’t know anybody with a car.

From 1996 to 1998, I worked at Fuling Teachers College. My students came from rural homes but they wanted to be English teachers. I learned many things from my students. They helped me to understand people’s experiences of moving from the countryside to big cities. My students didn’t have much money, but they were optimistic and they had opportunities.

During my visit, I meet about 15 of my old students. They tell me about their old classmates. Many of them have left Fuling. One is a Communist Party official in Tibet, another started a taxi company and became a millionaire. One woman is a radio presenter. Another now teaches English to the children of rich factory owners. My old students are interested in analysing their society. One student, Emily, tells me about her rich cousin. She says that he is richer now but he isn’t happier.

My last meeting on this visit is with Huang Zongming and his brother Zongguo. When I lived here, they were fishermen. When the first stage of the dam was completed, they left their home. I was sure that their lives were changed forever. But now I discover that everything is almost the same for them. They are still fishermen. The fishing on the river is still good. The dam has not changed some things in Fuling.

Results (Thai) 1:

ในพิพิธภัณฑ์ใต้น้ำริดจ์เครนสีขาวค่ะ มันเป็นพิพิธภัณฑ์แปลกมาก-เป็นต่ำกว่า 40 เมตรด้านข้างของเขื่อนสามหุบ ผู้อำนวยการของพิพิธภัณฑ์เป็นหวง Dejian ผมรู้ว่าเขา ก่อนอยู่พิพิธภัณฑ์ และ ก่อนที่เขื่อนสามหุบอยู่ ผมสอนภาษาอังกฤษที่วิทยาลัยท้องถิ่นในเมือง Fuling Fuling ถูกโดดเดี่ยว และเงียบ ไม่มีมอเตอร์เวย์หรือรถไฟสาย เรือข้ามฟากแม่น้ำเมือง (ฉงชิ่ง) เอาเจ็ดชั่วโมง ชาวหายากมาก เมื่อกินอาหารกลางวันของใจกลางเมือง ฝูงชนมักจะมาดูฉัน เมืองมีบันไดเลื่อนหนึ่งและหนึ่งไนท์คลับ ไม่มีไฟใด ๆ ฉันไม่รู้รถใครจากปี 1996-1998 ทำงานที่วิทยาลัยครู Fuling นักเรียนมาจากบ้านชนบท แต่พวกเขาอยากจะเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ ผมได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างจากนักเรียน พวกเขาช่วยให้ผมเข้าใจประสบการณ์ของคนการย้ายจากชนบทกับเมืองใหญ่ นักเรียนไม่มีเงินมาก แต่พวกเขาได้ในแง่ดี และพวกเขามีโอกาสในระหว่างการเยี่ยมชมของฉัน ฉันพบนักเรียนอายุประมาณ 15 พวกเขาบอกฉันเกี่ยวกับเพื่อนร่วมชั้นเก่าของพวกเขา หลายคนมีเหลือ Fuling เป็นทางการพรรคคอมมิวนิสต์ในทิเบต อื่นเริ่มบริษัทแท็กซี่ และกลายเป็น เศรษฐี ผู้หญิงคนหนึ่งเป็นผู้นำเสนอวิทยุ อีกตอนนี้สอนภาษาอังกฤษเด็กของเจ้าของโรงงานมากมาย นักเรียนเก่าที่มีความสนใจในการวิเคราะห์สังคมของพวกเขา นักเรียนหนึ่ง เอมิลี่ บอกฉันเกี่ยวกับลูกพี่ลูกน้องของเธอรวย เธอกล่าวว่า ยิ่งตอนนี้เขาเป็น แต่เขาไม่มีความสุขฉันประชุมครั้งนี้ไปเป็น Huang Zongming และพี่ Zongguo เมื่อตอนฉันอยู่ที่นี่ พวกเขาชาวประมง เมื่อเสร็จสิ้นขั้นตอนแรกของเขื่อน พวกเขาซ้ายที่บ้าน ผมมั่นใจว่า มีการเปลี่ยนแปลงชีวิตของพวกเขาตลอดไป แต่ตอนนี้ พบว่า ทุกอย่างเกือบจะเหมือนกันสำหรับพวกเขา พวกเขายังคงเป็นชาวประมง ตกปลาในแม่น้ำยังดีอยู่ เขื่อนไม่มีเปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่างใน Fuling

Results (Thai) 2:

ผมอยู่ในพิพิธภัณฑ์ White Crane สันเขาใต้น้ำ มันเป็นพิพิธภัณฑ์ที่แปลกมาก - มันต่ำกว่า 40 เมตรของน้ำบนด้านข้างของเขื่อนสามโตรก ผู้อำนวยการของพิพิธภัณฑ์คือ Huang Dejian ผมรู้ว่าเขาก่อนที่พิพิธภัณฑ์มีชีวิตอยู่และก่อนที่เขื่อนสามโตรกมีอยู่ ผมสอนภาษาอังกฤษที่วิทยาลัยท้องถิ่นในเมือง Fuling Fuling เป็นที่เงียบสงบและแยก มีไม่มอเตอร์เวย์หรือสายทางรถไฟ เรือข้ามฟากแม่น้ำเมือง (ฉงชิ่ง) เอาเจ็ดชั่วโมง ชาวต่างชาติที่หายากมาก เมื่อฉันกินอาหารกลางวันของฉันในใจกลางเมืองฝูงชนที่มักจะมาดูฉัน เมืองที่มีหนึ่งบันไดเลื่อนและเป็นหนึ่งในไนท์คลับ มีไม่สัญญาณไฟจราจรใด ๆ ผมไม่ทราบว่าใครที่มีรถ.

จาก 1996-1998, ผมทำงานที่ Fuling วิทยาลัยครู นักเรียนของฉันมาจากบ้านในชนบท แต่พวกเขาอยากจะเป็นครูสอนภาษาอังกฤษ ผมได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างจากนักเรียนของฉัน พวกเขาช่วยให้ฉันเข้าใจประสบการณ์ของผู้คนในการเคลื่อนย้ายจากชนบทสู่เมืองใหญ่ นักเรียนของฉันไม่ได้มีเงินมาก แต่พวกเขาในแง่ดีและพวกเขามีโอกาส.

ในระหว่างการเยือนของฉันฉันพบประมาณ 15 นักเรียนเก่าของฉัน พวกเขาบอกฉันเกี่ยวกับเพื่อนร่วมชั้นเก่าของพวกเขา หลายของพวกเขาได้ทิ้ง Fuling หนึ่งในนั้นคืออย่างเป็นทางการของพรรคคอมมิวนิสต์ในทิเบตอีกเริ่มต้น บริษัท รถแท็กซี่และกลายเป็นเศรษฐี ผู้หญิงคนหนึ่งเป็นผู้จัดรายการวิทยุ อีกตอนนี้สอนภาษาอังกฤษให้กับเด็กจากเจ้าของโรงงานที่อุดมไปด้วย นักเรียนเก่าของฉันมีความสนใจในการวิเคราะห์สังคมของพวกเขา นักศึกษาคนหนึ่งเอมิลี่บอกฉันเกี่ยวกับญาติที่อุดมไปด้วยของเธอ เธอบอกว่าเขาเป็นคนที่ดียิ่งขึ้นในขณะนี้ แต่เขาไม่ได้มีความสุข.

การประชุมครั้งล่าสุดของฉันในการเยือนครั้งนี้อยู่กับ Huang Zongming และพี่ชายของเขา Zongguo เมื่อฉันอาศัยอยู่ที่นี่พวกเขาเป็นชาวประมง เมื่อขั้นตอนแรกของการสร้างเขื่อนเสร็จพวกเขาออกจากบ้านของพวกเขา ผมมั่นใจว่าชีวิตของพวกเขาถูกเปลี่ยนไปตลอดกาล แต่ตอนนี้ผมค้นพบว่าทุกอย่างเกือบจะเหมือนกันสำหรับพวกเขา พวกเขายังคงชาวประมง ตกปลาในแม่น้ำก็ยังดี เขื่อนไม่ได้เปลี่ยนแปลงบางสิ่งบางอย่างใน Fuling

Results (Thai) 3:

ฉันอยู่ในไวท์เครนสันเขาใต้น้ำพิพิธภัณฑ์ มันแปลกมาก พิพิธภัณฑ์ซึ่งอยู่ภายใต้ 40 เมตรของน้ำริมเขื่อนสามโตรก . ผู้อำนวยการของพิพิธภัณฑ์คือ ฮวัง dejian . ฉันรู้จักเขามาก่อนพิพิธภัณฑ์ที่มีอยู่และก่อนที่เขื่อนสามโตรกมีอยู่จริง ผมสอนภาษาอังกฤษที่วิทยาลัยท้องถิ่นในเมืองของ Fuling . Fuling คือเงียบ และแยก ไม่ใช่มอเตอร์เวย์หรือทางรถไฟสาย . แม่น้ำเรือเฟอร์รี่ไปยังเมือง ( ฉงชิ่ง ) ใช้เวลา 7 ชั่วโมง ชาวต่างชาติก็หายากมาก เมื่อฉันกินข้าวกลางวันในตัวเมือง ฝูงชนมักจะมาเพื่อดูฉัน เมืองมีบันไดเลื่อนและไนท์คลับ ไม่มีสัญญาณไฟจราจร . ฉันไม่รู้ว่าใครที่มีรถจาก 1996 ถึง 1998 ผมทำงานใน Fuling ครูวิทยาลัย นักเรียนที่มาจากบ้านชนบท แต่พวกเขาต้องการที่จะเป็นครูภาษาอังกฤษ ฉันได้เรียนรู้มากมายจากนักเรียนของฉัน มันช่วยให้ผมเข้าใจคนเป็นประสบการณ์ของการย้ายจากชนบทเข้าสู่เมืองใหญ่ นักเรียนของฉันไม่ได้มีเงินมาก แต่เป็นคนมองโลกในแง่ดีและมีโอกาสระหว่างการเยี่ยมชมของฉันฉันพบประมาณ 15 ของนักเรียนเก่าของฉัน พวกเขาบอกฉันเกี่ยวกับเพื่อนร่วมชั้นเก่าของพวกเขา หลายของพวกเขามีซ้าย Fuling . คนหนึ่งเป็นเจ้าหน้าที่พรรคคอมมิวนิสต์ในทิเบต อื่น เริ่ม บริษัท แท็กซี่และกลายเป็นเศรษฐี หญิงคนหนึ่งเป็นผู้จัดรายการ . อื่น สอนภาษาอังกฤษให้กับลูกๆของเจ้าของโรงงานที่อุดมไปด้วย นักเรียนเก่าของฉันมีความสนใจในการวิเคราะห์สังคมของพวกเขา นักศึกษาคนหนึ่ง เอมิลี่บอกฉันเกี่ยวกับญาติเธอรวย เธอ บอกว่า เขารวยแล้ว แต่เขาไม่ได้มีความสุขการประชุมครั้งสุดท้ายของฉันในการเยี่ยมชมกับหวง zongming และพี่ชายของเขา zongguo . เมื่อฉันอาศัยอยู่ที่นี่ เขาเป็นชาวประมง เมื่อขั้นตอนแรกของเขื่อนแล้วเสร็จ พวกเขาออกจากบ้านของพวกเขา ฉันแน่ใจว่า ชีวิตของพวกเขาเปลี่ยนไปตลอดกาล แต่ตอนนี้ฉันค้นพบทุกสิ่งที่เกือบจะเหมือนกันสำหรับพวกเขา พวกเขายังชาวประมง ตกปลาในแม่น้ำยังคงดี เขื่อนมีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างใน Fuling .