HISTORYAmong the last Native groups

HISTORY
Among the last Native groups to come into North America, the Inuit crossed the Bering land bridge sometime between 6000 B.C. and 2000 B.C. , according to various sources. Anthropologists have discerned several different cultural epochs that began around the Bering Sea. The Denbigh, also known as the Small Tool culture, began some 5000 years ago, and over the course of the next millennia it spread westward though Arctic Alaska and Canada. Oriented to the sea and to living with snow, the Denbigh most likely originated the snow house. Characterized by the use of flint blades, skin-covered boats, and bows and arrows, the Denbigh was transformed further east into the Dorset Tradition by about 1000 B.C.
Signs of both the Denbigh and Dorset cultures have been unearthed at the well-known Ipiutak site, located near the Inuit settlement of Point Hope, approximately 125 miles north of the Arctic Circle. Point Hope, still a small Inuit village at the mouth of the Kukpuk River, appears to have been continuously inhabited for 2,000 years, making it the oldest known Inuit settlement. The population of the historical Ipiutak was probably larger than that of the modern village of Point Hope, with a population of about 2,000 people. Houses at Ipiutak were small, about 12 by 15 feet square, with sod-covered walls and roof. Benches against the walls were used for sleeping, while the fire was kept in a small central depression of the main room. Artifacts from the site indicate that the Ipiutak hunted sea and land mammals, as do modern Inuit. Seals, walruses, and caribou provided the basis of their diet. Though the tools of whale hunting, including harpoons, floats, and sleds, were missing from this site, bone and ivory carvings of a rare delicacy—reminiscent of some ancient Siberian art—were found.
Other Inuit settled in part-time villages during the same epoch. The continuous development of these peoples is demonstrated by the similarities in both ancient and modern Inuit cultures. Called by some the Old Bering Sea Cultures, these early inhabitants traveled by kayak and umiak skin boats in the warmer months, and by sled in the winter. Living near the coast, they hunted sea and land mammals, lived in tiny semi-subterranean dwellings, and developed a degree of artistic skill.
The Dorset culture was later superseded by the Norton culture, which was in turn followed by the Thule. The Thule already had characteristics of culture common to Inuit culture: the use of dogs, sleds, kayaks, and whale hunting with harpoons. They spread westward through Canada and ultimately on to Greenland. However, it appears that some of the Thule backtracked, returning to set up permanent villages in both Alaska and Siberia.
Anthropologically classified as central-based wanderers, the Inuit spent part of the year on the move, searching for food, and then part of the year at a central, more permanent camp. Anywhere from a dozen to fifty people traveled in a hunting group. The year was divided into three hunting seasons, revolving around one animal. The hunting seasons were seal, caribou, and whale. The yearly cycle began with the spring seal hunting, continued with caribou hunting in the summer, and fishing in the autumn. A caribou hunt was also mounted in the fall. In the far north, whales were hunted in the early spring. It was a relentless cycle, broken up with occasional feasts after the seal and caribou hunts, and with summer trade fairs to which groups from miles around attended.
Though most Arctic peoples were not organized into tribes, those of present-day Alaska are to

Results (Thai) 2:

ประวัติศาสตร์ท่ามกลางกลุ่มชนพื้นเมืองสุดท้ายที่จะเข้ามาในทวีปอเมริกาเหนือ, เอสกิโมข้ามสะพานฝั่งแบริ่งช่วงระหว่าง 6000 BC และ 2000 BC ตามแหล่งต่างๆ
นักมานุษยวิทยาได้มองเห็น epochs ทางวัฒนธรรมที่แตกต่างกันหลายที่เริ่มต้นรอบทะเลแบริ่ง กห์ยังเป็นที่รู้จักวัฒนธรรมเครื่องมือขนาดเล็กเริ่มบาง 5000 ปีที่ผ่านมาและในช่วงพันปีถัดไปมันแพร่กระจายไปทางทิศตะวันตกแม้ว่าอาร์กติกอลาสก้าและแคนาดา มุ่งเน้นไปยังทะเลและการใช้ชีวิตด้วยหิมะที่กห์ส่วนใหญ่มีแนวโน้มที่เกิดขึ้นในบ้านหิมะ โดดเด่นด้วยการใช้ใบมีดหินเรือผิวปกคลุมและคันธนูและลูกศรที่กห์ถูกเปลี่ยนต่อไปทางทิศตะวันออกเข้าสู่ประเพณีดอร์เซ็โดยประมาณ 1000
ปีก่อนคริสตกาลสัญญาณของทั้งกห์และวัฒนธรรมอร์เซ็ทได้รับการค้นพบที่เว็บไซต์Ipiutak ที่รู้จักกันดี ที่ตั้งอยู่ใกล้นิคมเอสกิโมหวังจุดประมาณ 125 ไมล์ทางเหนือของอาร์กติก หวังจุดยังคงเป็นหมู่บ้านเอสกิโมเล็ก ๆ ที่ปากของ Kukpuk แม่น้ำดูเหมือนจะได้รับที่อยู่อาศัยอย่างต่อเนื่องสำหรับปี 2000 ทำให้มันเป็นที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักกันตั้งถิ่นฐานเอสกิโม ประชากรของประวัติศาสตร์ Ipiutak อาจจะเป็นขนาดใหญ่กว่าของหมู่บ้านที่ทันสมัยของจุดความหวังมีประชากรประมาณ 2,000 คน บ้านที่มีขนาดเล็ก Ipiutak ประมาณ 12 15 ตารางฟุตที่มีผนังที่ปกคลุมไปด้วยหญ้าและหลังคา ม้านั่งกับผนังถูกนำมาใช้สำหรับการนอนหลับขณะที่เกิดไฟไหม้ได้รับการเก็บรักษาไว้ในที่ลุ่มภาคกลางเล็ก ๆ ของห้องหลัก สิ่งประดิษฐ์จากเว็บไซต์ที่ระบุว่า Ipiutak ล่าทะเลและเลี้ยงลูกด้วยนมที่ดินเช่นเดียวกับเอสกิโมที่ทันสมัย ซีล, วอลรัสและกวางคาริบูพื้นฐานของการรับประทานอาหารของพวกเขา แม้ว่าเครื่องมือของการล่าสัตว์วาฬรวมทั้งฉมวกที่ลอยและทั้งสองต่อได้หายไปจากเว็บไซต์นี้กระดูกและการแกะสลักงาช้างของอาหารอันโอชะ-เตือนความทรงจำที่หายากของศิลปะถูกไซบีเรียโบราณที่พบ.
เอสกิโมตัดสินอื่น ๆ ในหมู่บ้านนอกเวลาในช่วง ยุคเดียวกัน การพัฒนาอย่างต่อเนื่องของผู้คนเหล่านี้จะแสดงให้เห็นถึงความคล้ายคลึงกันทั้งในเอสกิโมวัฒนธรรมโบราณและสมัยใหม่ เรียกได้ว่าบางวัฒนธรรมทะเลแบริ่งเก่าเหล่านี้อาศัยอยู่ในต้นเดินทางโดยเรือคายัคและเรือผิว umiak ในเดือนที่อากาศอบอุ่นและโดยการเลื่อนในช่วงฤดูหนาว ที่อาศัยอยู่ใกล้ชายฝั่งที่พวกเขาล่าสัตว์ทะเลและที่ดินที่อาศัยอยู่ในอาคารบ้านเรือนกึ่งใต้ดินเล็ก ๆ และการพัฒนาระดับของทักษะศิลปะ.
วัฒนธรรมดอร์เซ็ถูกแทนที่ในภายหลังโดยวัฒนธรรมนอร์ตันซึ่งในทางกลับกันตามเล่ เล่แล้วมีลักษณะของวัฒนธรรมร่วมกันกับวัฒนธรรมเอสกิโม: การใช้งานของสุนัขทั้งสองต่อเรือคายัค, และการล่าสัตว์ที่มีปลาวาฬฉมวก พวกเขาแพร่กระจายไปทางทิศตะวันตกผ่านประเทศแคนาดาและในท้ายที่สุดบนเกาะกรีนแลนด์ แต่ปรากฏว่าบางส่วนของเล่ย้อนกลับไปที่การตั้งค่าหมู่บ้านถาวรทั้งในอลาสกาและไซบีเรีย.
จัด Anthropologically เป็นหลงกลางตามเอสกิโมใช้เวลาส่วนหนึ่งของปีในการย้ายหาอาหารและจากนั้นเป็นส่วนหนึ่งของ ปีที่กลางค่ายถาวรมากขึ้น ที่ใดก็ได้จากโหลถึงห้าสิบคนที่เดินทางอยู่ในกลุ่มล่าสัตว์ ปีแบ่งออกเป็นสามฤดูกาลล่าสัตว์โคจรรอบหนึ่งสัตว์ ฤดูกาลล่าสัตว์มีตรากวางคาริบูและปลาวาฬ วงจรประจำปีเริ่มต้นด้วยการล่าสัตว์และประทับตราสำคัญของฤดูใบไม้ผลิอย่างต่อเนื่องกับการล่าสัตว์กวางคาริบูในช่วงฤดูร้อนและการประมงในฤดูใบไม้ร่วง ล่ากวางคาริบูยังได้รับการติดตั้งในฤดูใบไม้ร่วง ในทางเหนือไกลปลาวาฬถูกล่าในต้นฤดูใบไม้ผลิ มันเป็นวงจรอย่างไม่หยุดยั้งเลิกกับงานเลี้ยงครั้งคราวหลังจากที่ล่าตราประทับและกวางคาริบูและมีงานแสดงสินค้าในช่วงฤดูร้อนที่กลุ่มจากไมล์รอบ ๆ เข้าร่วม.
แม้ว่าประชาชนส่วนใหญ่อาร์กติกไม่ได้ถูกจัดเป็นชนเผ่าเหล่านั้นของวันปัจจุบันอลาสก้าที่จะ

Results (Thai) 3:

ประวัติศาสตร์
กลุ่มสุดท้าย พื้นเมืองกลุ่มเข้ามาในทวีปอเมริกาเหนือ , เอสกิโมเบริ่งที่ดินข้ามสะพานบางระหว่าง 6000 B.C . และ 2000 ปีก่อนคริสตกาล ตามแหล่งต่าง ๆ นักมานุษยวิทยาได้เข้าใจวัฒนธรรมที่แตกต่างหลายยุคสมัยที่เริ่มรอบทะเลแบริ่ง . The Denbigh , ที่รู้จักกันเป็นวัฒนธรรมเครื่องมือขนาดเล็ก เริ่มเมื่อ 5 , 000 ปีและมากกว่าหลักสูตรของปีถัดไปมันแพร่กระจายไปทางทิศตะวันตก แม้ว่าอาร์กติก อลาสก้า และแคนาดา เชิงทะเล และมีชีวิตอยู่กับหิมะ กห์ส่วนใหญ่มาจากหิมะบ้าน ลักษณะการใช้หินเหล็กไฟใบมีดผิวปกคลุมเรือ , และธนู , Denbigh ถูกเปลี่ยนต่อไปเป็นประเพณีตะวันออกไปประมาณ 1000 BC
สัญญาณของทั้ง Denbigh และวัฒนธรรม Dorset ได้ค้นพบเว็บไซต์ ipiutak ที่รู้จักกันดี ตั้งอยู่ใกล้เอสกิโมที่จุดความหวัง ประมาณ 125 ไมล์เหนือของ Arctic Circle . จุดความหวังยังคงเป็นขนาดเล็กเอสกิโมหมู่บ้านปากของ kukpuk แม่น้ำ , ดูเหมือนจะได้รับอย่างต่อเนื่องที่อาศัยอยู่สำหรับ 2000 ปี ทําให้รู้จักกันเก่าแก่ที่สุดของชาวอินูอิต การตั้งถิ่นฐานประชากรของ ipiutak ประวัติศาสตร์อาจจะมีขนาดใหญ่กว่าของบ้านที่ทันสมัยของจุดความหวัง มีประชากรประมาณ 2 , 000 คน บ้านที่ ipiutak มีขนาดเล็ก ประมาณ 12 15 ฟุต มีหญ้าปกคลุมผนังและหลังคา ม้านั่งกับผนังใช้สำหรับนอน ในขณะที่ไฟกำลังอยู่ในภาวะซึมเศร้า กลาง เล็ก ห้องหลักสิ่งประดิษฐ์จากเว็บไซต์ระบุว่า ipiutak ล่าทะเลและที่ดินสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมเหมือนอย่างเอสกิโมที่ทันสมัย ซีล , วอลรัสและ caribou ให้พื้นฐานของอาหารของพวกเขา แม้ว่าเครื่องมือล่าสัตว์ปลาวาฬรวมฉมวก ลอยเลื่อน และหายตัวไปจากเว็บไซต์นี้ กระดูกและงาช้างแกะสลักของหายากความรำลึกของไซบีเรียศิลปะโบราณที่พบ
บทกวีอื่น ๆตัดสินในหมู่บ้านชั่วคราวในช่วงยุคเดียวกัน การพัฒนาอย่างต่อเนื่องของคนเหล่านี้จะแสดงให้เห็นโดยความคล้ายคลึงกันทั้งในโบราณและโมเดิร์นเอสกิโมวัฒนธรรม เรียกโดยบางทะเลเบริ่ง วัฒนธรรมเก่าชาวต้นเหล่านี้เดินทางด้วยเรือคายัคและเรือผิว umiak ในเดือนที่อากาศอบอุ่น และเลื่อนในฤดูหนาว ที่อาศัยอยู่ใกล้ชายฝั่งพวกเขาล่าทะเลและที่ดิน สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม อยู่เล็ก ๆกึ่งใต้ดินที่อยู่อาศัย และพัฒนาระดับของทักษะศิลปะ วัฒนธรรมดอร์เซ็ท
ต่อมาแทนที่โดยวัฒนธรรมนอร์ตัน ซึ่งจะตามด้วย Thule ซึ่งมีลักษณะของ Thule วัฒนธรรมร่วมวัฒนธรรมชาวเอสกิโม : การใช้สุนัข , เลื่อน , เรือคายัค , และการล่าปลาวาฬ กับฉมวก .พวกเขากระจายไปทางทิศตะวันตก ผ่านแคนาดาและในที่สุดในกรีนแลนด์ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าบางส่วนของ Thule ย้อนกลับมา กลับไปตั้งหมู่บ้านถาวรทั้งในอลาสกาและไซบีเรีย แบ่งเป็น กลางวันเดอเรอร์ส
สังคมวิทยาตาม , เอสกิโมใช้เวลาส่วนหนึ่งของปีในการย้าย , การค้นหาสำหรับอาหาร แล้ว ส่วนของปีที่กลางค่ายถาวรที่ใดก็ได้จากโหลห้าสิบคนเดินทางในกลุ่มล่าสัตว์ ปีแบ่งออกเป็น 3 ฤดูกาลหมุนเวียนรอบการล่าสัตว์ , สัตว์หนึ่ง การล่าสัตว์ฤดูกาลเป็นตราประทับ กระโดน และปลาวาฬ รอบปีเริ่มต้นด้วยสปริงซีลล่า ต่อด้วย Caribou ล่าสัตว์ในฤดูร้อน และตกปลาในฤดูใบไม้ร่วง เป็นคาริบูล่ายังติดในฤดูใบไม้ร่วง ในแดนไกลปลาวาฬที่ถูกล่าในฤดูใบไม้ผลิ มันเป็นวัฏจักรอย่างไม่หยุดยั้ง , เลิกกับ feasts เป็นครั้งคราวหลังประทับตรากวางคาริบูล่าและงานแสดงสินค้าในฤดูร้อน ซึ่งกลุ่มจากไมล์รอบ ๆเข้าร่วม แม้ว่าส่วนใหญ่ของประชาชนไม่ได้
หนาวจัดเป็นตระกูลของ Alaska

วัน - ปัจจุบัน