The objective is to recognize an im

The objective is to recognize an impairment when the economic value of an
asset (or cash generating unit comprised of a group of assets) is truly below its book
(carrying) value. In theory, and for the most part in practice also, an entity making
rational choices would sell an asset if its net selling price (fair value less costs of
disposal) were greater than the asset’s value in use, and would continue to employ the
asset if value in use exceeded salvage value. Thus, the economic value of an asset is
most meaningfully measured with reference to the greater of these two amounts, since
the entity will either retain or dispose of the asset, consistent with what appears to be its
highest and best use. Once recoverable amount has been determined, this is to be
compared to carrying value; if recoverable amount is lower, the asset has been impaired,
and this impairment must be given accounting recognition. It should be noted that value
in use is an entity-specific value, in contrast to fair value, which is based on market
price. Value in use is thus a much more subjective measurement than is fair value, since
it takes account of factors available only to the individual business, which may be
difficult to validate. The determination of the fair value less costs to sell (i.e., net selling
price) and the value in use of the asset being evaluated will typically present some
difficulties. For actively traded assets, fair value can be ascertained by reference to

Results (Thai) 1:

วัตถุประสงค์คือการ รับรู้การด้อยค่าเมื่อมูลค่าทางเศรษฐกิจของการสินทรัพย์ (หรือเงินสดที่สร้างหน่วยประกอบด้วยกลุ่มของสินทรัพย์) เป็นด้านล่างของหนังสือค่า (กระเป๋า) ในทางทฤษฎี และส่วนใหญ่ในการฝึกยัง ทำตัวเอนทิตีเลือกเชือดจะขายสินทรัพย์ถ้าขายสุทธิของราคา (มูลค่ายุติธรรมหักต้นทุนขายทิ้ง) ได้มากกว่ามูลค่าของสินทรัพย์ที่ใช้ และจะดำเนินการจ้างสินทรัพย์ค่าใช้จำกัดมูลค่าซาก ดังนั้น เป็นมูลค่าเศรษฐกิจของสินทรัพย์มากที่สุดมาวัดโปร่งมากกว่ายอดเงินเหล่านี้สอง ตั้งแต่เอนทิตีจะเก็บไว้ หรือขายทิ้งสินทรัพย์ สอดคล้องกับสิ่งที่ปรากฏจะเป็นใช้สูงสุด และดีที่สุด เมื่อมีการกำหนดยอดลูกหนี้ นี้จะเป็นเมื่อเทียบกับค่ากระเป๋า ถ้ายอดเงินที่ได้รับคืนต่ำกว่า สินทรัพย์ได้พิการและผลนี้ต้องได้รับการรับรู้ทางบัญชี ควรจะระบุค่าใช้ได้เฉพาะค่า ตรงข้ามธรรม ซึ่งขึ้นอยู่กับตลาดราคา ค่าใช้งานเป็นการประเมินตามอัตวิสัยมากกว่าเป็นธรรม ตั้งแต่ใช้บัญชีพร้อมใช้งานเฉพาะแต่ละ ธุรกิจซึ่งอาจเป็นปัจจัยยากที่จะตรวจสอบ เรื่องธรรมค่าน้อยกว่าต้นทุนขาย (เช่น สุทธิขายราคา) และค่าในการใช้สินทรัพย์ที่มีการประเมินโดยทั่วไปจะแสดงบางส่วนความยากลำบาก สำหรับสินทรัพย์ที่ซื้อขายอย่างแข็งขัน ธรรมที่สามารถจะ ascertained โดยอ้างอิงถึง

Results (Thai) 2:

โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อรับรู้การด้อยค่าเมื่อมูลค่าทางเศรษฐกิจของสินทรัพย์ (หรือเงินสดหน่วยสร้างประกอบด้วยกลุ่มของสินทรัพย์) อย่างแท้จริงอยู่ด้านล่างตามบัญชี (แบก) มูลค่า ในทางทฤษฎีและส่วนใหญ่ในการปฏิบัติยังเป็นนิติบุคคลทำให้ทางเลือกที่มีเหตุผลจะขายสินทรัพย์ถ้าราคาขายสุทธิ(ค่าใช้จ่ายในมูลค่ายุติธรรมหักของการกำจัด) มีค่ามากกว่าค่าของสินทรัพย์ในการใช้งานและจะยังคงจ้างสินทรัพย์ถ้าค่าในการใช้งานเกินมูลค่าซาก ดังนั้นมูลค่าทางเศรษฐกิจของสินทรัพย์จะวัดส่วนใหญ่มีความหมายมีการอ้างอิงถึงมากขึ้นของทั้งสองจำนวนตั้งแต่กิจการอย่างใดอย่างหนึ่งจะเก็บหรือทิ้งของสินทรัพย์ที่สอดคล้องกับสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็นของการใช้งานที่สูงที่สุดและดีที่สุด เมื่อคืนได้รับการพิจารณานี้จะได้รับการเปรียบเทียบกับมูลค่าตามบัญชี; ถ้าจำนวนเงินที่ได้รับคืนต่ำสินทรัพย์ที่ได้รับการลดและการด้อยค่านี้จะต้องได้รับการรับรู้ทางบัญชี มันควรจะตั้งข้อสังเกตว่าค่าในการใช้งานเป็นค่านิติบุคคลเฉพาะในทางตรงกันข้ามกับมูลค่ายุติธรรมซึ่งจะขึ้นอยู่ในตลาดราคา มูลค่าจากการใช้จึงเป็นวัดอัตนัยมากขึ้นกว่าที่เป็นมูลค่ายุติธรรมเนื่องจากมันต้องใช้บัญชีของปัจจัยใช้ได้เฉพาะกับธุรกิจของแต่ละบุคคลซึ่งอาจจะเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบ การกำหนดมูลค่ายุติธรรมหักต้นทุนในการขาย (เช่นขายสุทธิราคา) และความคุ้มค่าในการใช้งานของสินทรัพย์ที่ได้รับการประเมินโดยทั่วไปจะนำเสนอบางอย่างยากลำบาก สำหรับสินทรัพย์ที่ซื้อขายในมูลค่ายุติธรรมสามารถตรวจสอบได้โดยการอ้างอิงถึง

Results (Thai) 3:

วัตถุประสงค์คือการรับรู้การด้อยค่าเมื่อมูลค่าทางเศรษฐกิจของ
สินทรัพย์ ( หรือเงินสดสร้างหน่วยประกอบด้วยกลุ่มของสินทรัพย์ ) อย่างแท้จริงด้านล่าง
หนังสือของมัน ( แบก ) ค่า ในทางทฤษฎี และส่วนใหญ่ในการปฏิบัติ นอกจากนี้ กิจการทำ
เลือกเชือดจะขายสินทรัพย์สุทธิ ( ถ้าขายราคามูลค่ายุติธรรมน้อยกว่าต้นทุนของ
ขายทิ้ง ) มากกว่าเป็นสินทรัพย์มูลค่าการใช้และจะยังคงจ้าง
ถ้าค่าใช้เกินมูลค่าสินทรัพย์กอบกู้ ดังนั้นมูลค่าทางเศรษฐกิจของสินทรัพย์เป็น
ส่วนใหญ่มีความหมายวัดที่มีการอ้างอิงถึงมากขึ้นของเหล่านี้สองยอด เนื่องจาก
เอนทิตีจะเก็บหรือทิ้งของสินทรัพย์ให้สอดคล้องกับสิ่งที่ดูเหมือนจะเป็น ของ
สูงสุดและดีที่สุดใช้ เมื่อคืนจำนวนเงินที่ได้ถูกกำหนดเป็น
เมื่อเทียบกับมูลค่ายุติธรรม ถ้าคืนเป็นจำนวนที่ต่ำกว่าสินทรัพย์ที่ได้รับความบกพร่อง
และนี้ต้องได้รับการยอมรับบัญชี มันควรจะสังเกตว่าค่า
ใช้เป็นหน่วยงานเฉพาะค่าแตกต่างจากมูลค่ายุติธรรม ซึ่งจะขึ้นอยู่กับราคาของตลาด

มูลค่าการใช้จึงมากอัตนัยมากขึ้นกว่าการวัดมูลค่ายุติธรรม เนื่องจาก
ใช้บัญชีผู้ใช้ของปัจจัยเฉพาะในแต่ละธุรกิจ ซึ่งอาจจะเป็น
ยากที่จะตรวจสอบ การกำหนดมูลค่ายุติธรรมหักต้นทุนขาย เช่น ขายสุทธิ
ราคา ) และมูลค่าในการใช้สินทรัพย์ที่ถูกประเมินโดยทั่วไปจะนำเสนอบาง
ความยากลําบาก สำหรับซื้อขายอย่างสินทรัพย์มูลค่ายุติธรรมสามารถมีการตรวจสอบอ้างอิง