Miranda knew how to wait. In the ev

Miranda knew how to wait. In the evenings she sat at her dining table and coated her nails with clear nail
polish, and ate salad straight from the salad bowl, and watched television, and waited for Sunday. Saturdays
were the worst, because by Saturday it seemed that Sunday would never come. One Saturday when Dev
called, late at night, she heard people laughing and talking in the background, so many that she asked him
if he was at a concert hall. But he was only calling from his house in the suburbs. "I can't hear you that
well," he said. "We have guests. Miss me?" She looked at the television screen, a sitcom that she'd muted
with the remote control when the phone rang. She pictured him whispering into his cell phone, in a room
upstairs, a hand on the doorknob, the hallway filled with guests. "Miranda, do you miss me?" he asked
again. She told him that she did.

Results (Thai) 1:

มิรันดารู้วิธีการรอ ในตอนเย็น เธอนั่งที่โต๊ะอาหารของเธอ และเคลือบเล็บของเธอกับล้างเล็บโปแลนด์ และกินสลัดตรงจากชามสลัด ดูโทรทัศน์ และรอสำหรับวันอาทิตย์ วันเสาร์เลวร้ายที่สุด เนื่องจาก โดยเสาร์ ก็ดูเหมือนจะไม่ได้มาวันอาทิตย์ เสาร์หนึ่งเมื่อ Devเรียกว่า ที่ ที่เธอได้ยินคนหัวเราะ และพูดคุยในพื้นหลัง อีกมากมายที่เธอถามเขาถ้าพระองค์ที่คอนเสิร์ต แต่เขาถูกเรียกเท่านั้นจากบ้านชานเมือง "ฉันไม่ได้ยินคุณที่ดี เขากล่าวว่า "เรามีผู้เข้าพัก คิดถึงผมไหม" เธอมองไปที่จอโทรทัศน์ ละครที่เธอได้ถูกปิดมีการควบคุมระยะไกลเมื่อโทรศัพท์รัง เธอในภาพเขาวิสเปอริงในโทรศัพท์เซลล์ของเขา ในห้องชั้นบน มือบนลูกบิดประตู ห้องโถงที่เต็มไป ด้วยผู้เข้าพัก "มิรันดา คุณคิดถึงฉัน" เขาถามอีกครั้ง เธอบอกเขาว่า เธอไม่ได้

Results (Thai) 2:

มิแรนดารู้วิธีที่จะรอ
ในช่วงเย็นที่เธอนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารของเธอและเคลือบเล็บของเธอกับเล็บที่ชัดเจนขัดและกินสลัดตรงจากชามสลัดและดูโทรทัศน์และรอวันอาทิตย์
วันเสาร์เป็นที่เลวร้ายที่สุดเพราะวันเสาร์มันดูเหมือนว่าอาทิตย์จะไม่มา วันเสาร์วันหนึ่งเมื่อเดฟที่เรียกว่าช่วงดึกเธอได้ยินเสียงคนหัวเราะและพูดคุยในพื้นหลังเพื่อให้หลายอย่างที่เธอถามเขาว่าถ้าเขาอยู่ในฮอลล์คอนเสิร์ต แต่เขาเป็นเพียงการโทรจากบ้านของเขาในชานเมือง "ฉันไม่สามารถได้ยินเสียงคุณที่ดี" เขากล่าว "เรามีแขก. พลาดฉัน" เธอมองที่หน้าจอโทรทัศน์เป็นซิทคอมที่เธอต้องการปิดเสียงที่มีการควบคุมระยะไกลเมื่อโทรศัพท์ดังขึ้น เธอกระซิบภาพเขาในโทรศัพท์มือถือของเขาในห้องชั้นบนมือบนลูกบิดประตูที่ห้องโถงที่เต็มไปด้วยแขกผู้เข้าพัก "มิแรนดาที่คุณคิดถึงผม?" เขาถามอีกครั้ง เธอบอกเขาว่าเธอทำ