n linguistics, a word class may be

n linguistics, a word class may be either an open class or a closed class. Open classes accept the addition of new morphemes (words), through such processes as compounding, derivation, inflection, coining, and borrowing; closed classes generally do not.

Content words, or lexical words, (including nouns, verbs, adjectives, and most adverbs) are words that carry the content or the meaning of a sentence and are open-class words. Newly invented nouns, verbs, and adjectives are considered open-class words, and are always able to be used grammatically in a sentence.[1] They contrast with function words, such as articles, prepositions, conjunctions, auxiliary verbs, and pronouns, which can be found in almost any utterance, no matter what it is about. Words in open classes (content/lexical words) carry the primary communicative force of an utterance. These words are usually variable in form (inflected), especially in inflecting languages. Their distribution is not definable by the grammar.

Typical open classes are the class of nouns, the class of verbs, the class of adjectives,[2] and the class of adverbs.[3] However, this varies between languages; for example, in Japanese, pronouns form an open class (the distinction between nouns and pronouns is not always clear in Japanese), while verbs form a closed class. With a few exceptions, such as サボる (saboru, "to ditch class") and ぐぐる (guguru, "to google"), new "verbs" in Japanese are formed by appending する (suru, "to do") to a noun.

Open-class words are not considered part of the core language[citation needed] and as such they can be changed, replaced or dropped from the common lexicon, which can encompass many thousands of them. For living languages, this change is noticeable within an individual lifespan, and usually faster. Closed-class words, on the other hand, are always relatively few and resistant to change. They are unproductively and are generally invariable in form (except demonstratives, modals and some pronouns).

Results (Thai) 1:

ภาษาศาสตร์ n คลาสคำอาจเรียนการเปิดหรือปิดเรียนได้ เปิดเรียนรับแห่งใหม่ morphemes (คำ), ผ่านทางกระบวนการดังกล่าวเป็นมาทบต้น ผันคำ coining และกู้ ยืม ปิดเรียนโดยทั่วไปไม่เนื้อหาคำ หรือเกี่ยวกับคำศัพท์คำ, (รวมถึงคำนาม คำกริยา คำคุณศัพท์ และคำนามส่วนใหญ่) เป็นคำที่มีเนื้อหาหรือความหมายของประโยค และ คำเปิดคลาส เพิ่งคิดคำนาม คำกริยา และคำคุณศัพท์ถือเป็นคำระดับเปิด และมักจะใช้ตามหลักไวยากรณ์ในประโยค[1] ที่ความคมชัดกับคำฟังก์ชัน เช่นบทความ บุรพบท สันธาน เสริมคำกริยา คำ สรรพนาม ซึ่งสามารถพบได้ในเกือบทุก utterance ไม่ว่ามันคืออะไรเกี่ยวกับ คำในชั้นเปิด (เนื้อหา/เกี่ยวกับคำศัพท์คำ) มีแรงหลักหลักการ utterance คำเหล่านี้มักจะเป็นตัวแปรในแบบฟอร์ม (inflected), โดยเฉพาะอย่างยิ่งในภาษา inflecting การกระจายของพวกเขาเอง โดยไวยากรณ์ไม่ได้เปิดสอนทั่วไปเป็นชั้นของคำนาม กริยาชั้น ประเภทของคำคุณศัพท์, [2] และระดับของคำนาม[3] อย่างไรก็ตาม นี้แตกต่างกันระหว่างภาษา ตัวอย่าง ภาษาญี่ปุ่น คำสรรพนามแบบเปิดเรียน (ความแตกต่างระหว่างคำนามและสรรพนามไม่เสมอชัดเจนในญี่ปุ่น), ในขณะที่คำกริยาแบบฟอร์มคลาปิด มีข้อยกเว้นไม่กี่ サボる (saboru, "จะคลองเรียน") และぐぐる (guguru "การ google"), ใหม่ "กริยา" ในญี่ปุ่นจะเกิดขึ้น โดยผนวกする (suru, "ต้อง") กับคำนามเปิดคลาสคำจะถือเป็นส่วนหนึ่งของภาษาหลัก [ต้องการอ้างอิง] และเป็นพวกเขาสามารถเปลี่ยน แทน หรือหลุดจากปทานุกรมทั่วไป ซึ่งสามารถรอบหลายพันคนของพวกเขา สำหรับนั่งเล่นภาษา เปลี่ยนแปลงดังกล่าวเห็นได้ชัดภายในอายุความแต่ละ และเร็วกว่าปกติ ชั้นปิดคำ ในทางกลับกัน มักค่อนข้างน้อย และทนต่อการเปลี่ยนแปลง พวกเขาเป็น unproductively และมีปรากฏทั่วไปในแบบฟอร์ม (ยกเว้น demonstratives, modals และคำสรรพนามบาง)

Results (Thai) 3:

N ภาษาศาสตร์เรียนคำอาจจะให้เปิดห้องหรือชั้นปิด ชั้นเรียนเปิดรับเพิ่มคำใหม่ ( คำ ) , ผ่านกระบวนการเช่นการสร้างตารางการผันคำ , , และยืม ; เรียนปิดโดยทั่วไปไม่ได้

เนื้อหาคำหรือศัพท์คำ ( รวมถึงคำนาม คำกริยา คำคุณศัพท์และกริยาวิเศษณ์ส่วนใหญ่ ) เป็นคำที่มีเนื้อหาหรือความหมายของประโยค และจะเปิดเรียนคำ ใหม่ที่คิดค้นนาม คำกริยา คำคุณศัพท์ และถือเป็นการเปิดชั้นเรียนคำและมักจะสามารถใช้ไวยากรณ์ในประโยค [ 1 ] พวกเขาตรงกันข้ามกับคำฟังก์ชัน เช่นบทความ คำบุพบท คำสันธาน กริยาช่วยกับสรรพนามซึ่งสามารถพบได้ในเกือบทุกที่ ไม่ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น คำพูดในชั้นเรียนเปิด ( เนื้อหา / ศัพท์คำ ) มีแรงการสื่อสารหลักของข้อกำหนด คำพูดเหล่านี้มักจะมีตัวแปรในแบบฟอร์ม ( inflected ) โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการผันคำภาษา การกระจายของพวกเขาไม่ใช่การกำหนดโดยไวยากรณ์

ปกติเปิดเรียนเป็นคลาสของคลาสของคำกริยา คำนามชั้นเรียนของคำคุณศัพท์ [ 2 ] และชั้นเรียนของคำวิเศษณ์ [ 3 ] แต่นี้จะแตกต่างกันระหว่างภาษา เช่น ภาษาญี่ปุ่น คำสรรพนามรูปแบบชั้นเรียนเปิด ( ความแตกต่างระหว่างคำนามกับสรรพนามไม่ชัดเจนเสมอในภาษาญี่ปุ่น ) ในขณะที่คำกริยาแบบฟอร์มระดับปิด มีข้อยกเว้นบาง เช่น サボる ( saboru " ทิ้งชั้น " ) และぐぐる ( guguru " Google " )กริยาใหม่ " ในภาษาญี่ปุ่นจะเกิดขึ้นโดยผนวกする ( ซุรุ " ทำ " ) ) .

เปิดเรียนคำ ไม่ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของหลักภาษา [ อ้างอิงที่จำเป็น ] และเป็นเช่นพวกเขาสามารถเปลี่ยน , แทนที่หรือลดลงจากพจนานุกรมธรรมดา ซึ่งสามารถความหลายหลายของพวกเขา สำหรับชีวิต ภาษา การเปลี่ยนแปลงนี้จะเห็นได้ชัดในอายุการใช้งานของแต่ละบุคคลและมักจะได้เร็วขึ้นปิดเรียนคำบนมืออื่น ๆที่มักจะค่อนข้างน้อยและทนต่อการเปลี่ยนแปลง พวกเขาจะ unproductively และมักจะคงที่ในรูปแบบ ( ยกเว้นรูปข้างล่าง , และสรรพนาม )