3.1. SizeThe seed diameter and thic

3.1. Size

The seed diameter and thickness at different moisture contents is shown in Fig. 1. It is observed from Fig. 1 that diameter and thickness of lentil increased linearly with increase in moisture content. For the increase in moisture contents from 10.33% to 21.00% (wet basis), the increase of diameter and thickness were 5.73% and 13.76%, respectively. The seed thickness was lower than that of diameter. Gupta and Das (1997), and Hossain et al. (1998) found similar results for green gram and groundnut kernel, respectively. The following regression equations were developed for diameter and thickness of lentil seed with moisture content (ω%, wet basis).

Results (Thai) 1:

3.1 ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางของเมล็ดและความหนาที่ความชื้นต่าง ๆ เนื้อหาจะแสดงใน Fig. 1 ย่อย 1 Fig. ที่เพิ่มขึ้นเส้นผ่าศูนย์กลางและความหนาของถั่วเลนทิลใส่เพิ่มเชิงเส้นกับชื้น สำหรับการเพิ่มเนื้อหาความชื้นจาก 10.33% 21.00% (ฐานเปียก), เพิ่มขนาดและความหนาได้ 5.73% และ 13.76% ตามลำดับ ความหนาของเมล็ดต่ำกว่าของเส้นผ่าศูนย์กลางได้ กุปตา และ Das (1997), และ Hossain et al. (1998) พบผลคล้ายเขียวกรัมและถั่วลิสงเมล็ด ตามลำดับ สมการถดถอยต่อไปนี้ได้รับการพัฒนาสำหรับเส้นผ่าศูนย์กลางและความหนาของเมล็ดถั่วเลนทิลใส่กับชื้น (ω ฐานเปียก)

Results (Thai) 2:

3.1 ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางและความหนาเมล็ดที่ความชื้นที่แตกต่างกันมีการแสดงในรูป 1. มันเป็นที่สังเกตได้จากรูป 1 ที่มีขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางและความหนาของถั่วเพิ่มขึ้นเป็นเส้นตรงกับการเพิ่มขึ้นของปริมาณความชื้น สำหรับการเพิ่มขึ้นของปริมาณความชื้นจาก 10.33% เป็น 21.00% (มาตรฐานเปียก) เพิ่มขึ้นจากขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางและความหนาอยู่ที่ 5.73% และ 13.76% ตามลำดับ ความหนาของเมล็ดต่ำกว่าเส้นผ่าศูนย์กลาง แคนด์และดาส (1997) และ Hossain et al, (1998) พบว่าผลที่คล้ายกันสำหรับกรัมสีเขียวและถั่วลิสงเคอร์เนลตามลำดับ สมการถดถอยต่อไปนี้ได้รับการพัฒนาสำหรับขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางและความหนาของเมล็ดถั่วที่มีความชื้น (ω% ตามลำดับเปียก)

Results (Thai) 3:

3.1 .

ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางและความหนาความชื้นเมล็ดพันธุ์ที่แตกต่างกันจะแสดงในรูปที่ 1 มันเป็นที่สังเกตจากรูปที่ 1 เส้นผ่านศูนย์กลางและความหนาของเม็ดถั่วเพิ่มขึ้นตามการเพิ่มปริมาณความชื้น สำหรับเพิ่มความชื้นจากวิศวกรออกแบบ ( 21.00 % ( โดยน้ำหนักเปียก ) , การเพิ่มเส้นผ่าศูนย์กลางและความหนา 5.73 และร้อยละ 13.76 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับเมล็ดพันธุ์ความหนาที่น้อยกว่าเส้นผ่าศูนย์กลาง Gupta และดาส ( 1997 ) และ Hossain et al . ( 1998 ) ตามลำดับ พบผลที่คล้ายกันสำหรับกรัมสีเขียวและเมล็ดถั่วลิสง . สมการต่อไปนี้ถูกพัฒนาขึ้นสำหรับเส้นผ่าศูนย์กลางและความหนาของเม็ดถั่วเมล็ดที่มีความชื้น ( น้ำหนักเปียกω % )