In this example, it should be asses

In this example, it should be assessed whether the properties within the entertainment centre (a dual-purpose property) could be sold separately.
If this is the case, then the individual properties should be accounted for separately, i.e. the hotel, the casino, each shop and each restaurant on an individual basis. Assuming that the properties within the entertainment centre could be sold separately, the casino should be classified as owner-occupied property (IAS 16) and the shops and restaurants (outside the hotel area) should be classified as investment property (IAS 40).
With respect to the hotel (as an individual property) it has to be determined whether the souvenir shop could be sold separately. If that is the case, then the souvenir shop would be classified as owner-occupied (IAS 16) and the rest of the hotel as investment property. If the souvenir shop could not be sold separately, then the next step would be to determine whether the area of the shop is only an insignificant portion (ISG’s interpretation: less than 5%) of the total area of the hotel (which is likely). If this is the case the whole hotel should be considered to be investment property.
If the property cannot be split into portions, the judgment should be made on an overall basis. The entire property is classified as investment property only if the portion held for own use is insignificant.

Results (Thai) 1:

ในตัวอย่างนี้ มันควรประเมินว่าคุณสมบัติภายในศูนย์กลางความบันเทิง (คุณสมบัติอเนกประสงค์) สามารถขายแยกต่างหาก ถ้าเป็นกรณีนี้ แล้วคุณสมบัติแต่ละควรจะลงบัญชีแยก เช่นโรงแรม คาสิโน แต่ละร้าน และแต่ละร้านสำหรับแต่ละรายการ สมมติว่าคุณสมบัติภายในศูนย์กลางความบันเทิงสามารถขายแยกต่างหาก คาสิโนควรจัดประเภทเป็นอสังหาริมทรัพย์ไวใช้้ (IAS 16) และร้านค้าและร้านอาหาร (นอกที่ตั้งโรงแรม) ควรจัดประเภทเป็นอสังหาริมทรัพย์ (IAS 40) เกี่ยวกับโรงแรม (เป็นคุณสมบัติแต่ละคน) ได้รับการพิจารณาว่า ระลึกสามารถขายแยกต่างหาก ถ้าเป็นกรณีนี้ แล้วระลึกจะถูกจัดประเภทเป็นการประเมินโดยตนเอง (IAS 16) และส่วนเหลือของโรงแรมเป็นอสังหาริม ถ้าระลึกสามารถไม่ขายแยกต่างหาก แล้วขั้นตอนต่อไปจะตรวจสอบว่า พื้นที่ของร้านค้า เฉพาะส่วนไม่สำคัญ (การตีความของ ISG: น้อยกว่า 5%) ของพื้นที่ของโรงแรม (ซึ่งมีแนวโน้ม) ถ้าเป็นกรณีนี้ ควรพิจารณาครบจะ ลงทุนถ้าพักไม่สามารถแบ่งส่วน พิพากษาควรจะทำบนพื้นฐานโดยรวม บริเวณถูกจัดประเภทเป็นอสังหาริมทรัพย์เฉพาะในกรณีที่ส่วนที่ถือไว้เพื่อใช้เองเป็นสำคัญ

Results (Thai) 2:

ในตัวอย่างนี้ก็ควรได้รับการประเมินว่าคุณสมบัติภายในศูนย์รวมความบันเทิง (ที่พักแบบ dual- วัตถุประสงค์) อาจจะขายแยกต่างหาก.
ถ้าเป็นกรณีนี้แล้วคุณสมบัติของบุคคลที่ควรจะคิดแยกต่างหากเช่นโรงแรมคาสิโน แต่ละร้านค้าและร้านอาหารบนพื้นฐานของแต่ละบุคคล สมมติว่าคุณสมบัติภายในศูนย์รวมความบันเทิงที่อาจจะขายแยกต่างหาก, คาสิโนจะจัดว่าเป็นสถานที่ให้บริการเจ้าของครอบครอง (IAS 16) และร้านค้าและร้านอาหาร (นอกเขตโรงแรม) จะจัดว่าเป็นอสังหาริมทรัพย์เพื่อการลงทุน (IAS 40).
ด้วย เกี่ยวกับโรงแรม (ในฐานะที่เป็นสถานที่ให้บริการของแต่ละบุคคล) ก็จะต้องมีการพิจารณาไม่ว่าจะเป็นร้านขายของที่ระลึกที่อาจจะขายแยกต่างหาก หากเป็นกรณีที่แล้วร้านขายของที่ระลึกจะได้รับการจัดเป็นเจ้าของครอบครอง (IAS 16) และส่วนที่เหลือของโรงแรมเป็นอสังหาริมทรัพย์เพื่อการลงทุน หากร้านขายของที่ระลึกไม่สามารถขายแยกต่างหากจากนั้นขั้นตอนต่อไปจะมีการตรวจสอบว่าพื้นที่ของร้านค้าเป็นเพียงส่วนที่ไม่มีนัยสำคัญ (ตีความ ISG ของ: น้อยกว่า 5%) ของพื้นที่ทั้งหมดของโรงแรม (ซึ่งอาจเป็นไปได้) . หากเป็นกรณีนี้โรงแรมทั้งหมดควรได้รับการพิจารณาให้เป็นอสังหาริมทรัพย์เพื่อการลงทุน.
ถ้าคุณสมบัติไม่สามารถแยกออกเป็นส่วนการตัดสินควรจะทำบนพื้นฐานโดยรวม สถานที่ให้บริการทั้งหมดจะถูกจัดประเภทเป็นอสังหาริมทรัพย์เพื่อการลงทุนเฉพาะในกรณีที่ส่วนที่จัดขึ้นสำหรับการใช้งานของตัวเองเป็นนัยสำคัญ

Results (Thai) 3:

ในตัวอย่างนี้ ต้องประเมินว่า คุณสมบัติภายในศูนย์บันเทิง ( วัตถุประสงค์สองคุณสมบัติ ) อาจจะขายแยกต่างหากถ้าเป็นกรณีนี้ แล้วคุณสมบัติของแต่ละบุคคล ควรแยกไว้เป็นสัดส่วน เช่น โรงแรม คาสิโน ในแต่ละร้าน และแต่ละร้านในแต่ละบุคคล สมมติว่าคุณสมบัติภายในศูนย์ความบันเทิงอาจจะแยกขาย คาสิโนควรจัดเป็นเจ้าของครอบครองทรัพย์สิน ( 16 IAS ) และร้านค้าและภัตตาคาร ( นอกพื้นที่ ) ควรจัดเป็นอสังหาริมทรัพย์เพื่อการลงทุน ( IAS 40 )ด้วยความเคารพถึงโรงแรม ( เป็นทรัพย์สินของบุคคล ) จะต้องกำหนดว่า ร้านขายของที่ระลึก สามารถขายแยกต่างหาก ถ้าเป็นอย่างนั้นแล้ว ร้านขายของที่ระลึก จะจัดเป็นเจ้าของครอบครอง ( 16 IAS ) และส่วนที่เหลือของโรงแรมและการลงทุน ถ้าฝากร้านไม่ขายแยกแล้ว ขั้นตอนต่อไปจะตรวจสอบว่า พื้นที่ของร้านเป็นเพียงส่วนเล็กน้อย ( ISG แปลความหมาย : น้อยกว่า 5 เปอร์เซ็นต์ของพื้นที่ทั้งหมดของโรงแรม ( ที่อาจจะ ) หากเป็นกรณีนี้ที่โรงแรมทั้งหมดควรจะถือเป็นการลงทุนถ้าคุณสมบัติไม่สามารถแยกเป็นส่วนการตัดสิน ควรทำบนพื้นฐานโดยรวม ทรัพย์สินทั้งหมด แบ่งเป็น การลงทุนในทรัพย์สินเท่านั้น ถ้าส่วนที่จัดขึ้นเพื่อใช้เองเฉยๆ