It was ten o’clock in the morning b

It was ten o’clock in the morning before he awoke, when he was amazed to see a handsome new suit of clothes laid ready for him, instead of his own, which were all torn and spoiled. “To be sure,” said he to himself, “this place belongs to some good fairy, who has taken pity on my ill luck.” He looked out of the window, and instead of the snow-covered wood, where he had lost himself the previous night, he saw the most charming arbours covered with all kinds of flowers. Returning to the hall where he had supped, he found a breakfast table, ready prepared. “Indeed, my good fairy,” said the merchant aloud, “I am vastly obliged to you for your kind care of me.” He then made a hearty breakfast, took his hat, and was going to the stable to pay his horse a visit; but as he passed under one of the arbours, which was loaded with roses, he thought of what Beauty had asked him to bring back to her, and so he took a bunch of roses to carry home. At the same moment he heard a loud noise, and saw coming towards him a beast, so frightful to look at that he was ready to faint with fear. “Ungrateful man!” said the beast in a terrible voice, “I have saved your life by admitting you into my palace, and in return you steal my roses, which I value more than anything I possess. But you shall atone for your fault: you shall die in a quarter of an hour.”

Results (Thai) 1:

สิบโมงเช้าก่อนเขาตื่นขึ้นมา เมื่อเขาตั้งใจดูสูทหล่อใหม่ของเสื้อผ้าที่วางพร้อมสำหรับเขา แทนเขาเอง ซึ่งทั้งหมดเสีย และบูดไม่ กล่าวว่า เขา "เพื่อให้แน่ใจว่า พระองค์ "สถานที่แห่งนี้เป็นสมาชิกบางดีนางฟ้า ที่ได้ดำเนินการสงสารในโชคของฉันป่วย" เขามองออก จากหน้าต่าง และ แทน ไม้ปกคลุมหิมะ ที่เขาได้สูญเสียตัวเองคืนก่อนหน้านี้ เขาเห็น arbours จึงปกคลุมไป ด้วยดอกไม้ทุกชนิด เขาพบโต๊ะอาหาร พร้อมเตรียมกลับศาลาที่เขามี supped "แน่นอน ฉันดีนางฟ้า กล่าวว่า ผู้ขายเสียง "ฉันเป็นเสมือนหน้าที่คุณสำหรับชนิดของคุณดูแลฉัน" เขาแล้วทำอาหารเช้าแสนอร่อย เอาหมวกของเขา และกำลังจะเสถียรภาพในการเยี่ยมม้าของเขา แต่เขาผ่านภายใต้หนึ่งของ arbours ซึ่งถูกโหลด ด้วยกุหลาบ เขาคิดอะไรงามได้ขอให้เขากลับมาให้เธอ และดังนั้น เขาเอาพวงกุหลาบยกบ้าน ในขณะเดียวกัน เขาได้ยินเสียงดัง และเห็นมาต่อเขาสัตว์ frightful เพื่อดูว่า เขาพร้อมที่จะมัวกลัว "Ungrateful แมน"สัตว์ในเสียงน่ากลัว "ได้บันทึกชีวิตของคุณ โดย admitting คุณเป็นวังของฉัน และกลับ คุณขโมยกุหลาบของฉัน ฉันใดค่ามากกว่าสิ่งใดที่ฉันมีกล่าวว่า แต่คุณจะจำนวนมากสำหรับข้อบกพร่องของคุณ: คุณจะตายในสี่ชั่วโมง "

Results (Thai) 2:

มันเป็น 10:00 ในตอนเช้าก่อนที่เขาจะตื่นขึ้นมาเมื่อเขาก็ต้องประหลาดใจที่จะเห็นชุดหล่อใหม่ของเสื้อผ้าวางพร้อมสำหรับเขาแทนของเขาเองซึ่งถูกฉีกขาดและนิสัยเสีย "เพื่อให้มั่นใจว่า" เขาพูดกับตัวเอง "สถานที่แห่งนี้เป็นบางส่วนนางฟ้าที่ดีที่ได้นำสงสารโชคร้ายของฉัน." เขามองออกไปนอกหน้าต่างและแทนไม้ปกคลุมไปด้วยหิมะที่เขาได้สูญเสีย ตัวเองเมื่อคืนที่ผ่านมาเขาเห็น Arbours ที่มีเสน่ห์มากที่สุดที่ปกคลุมไปด้วยทุกชนิดของดอกไม้ กลับมาที่ห้องโถงที่เขา supped เขาพบว่าโต๊​​ะอาหารเช้าพร้อมเตรียม "อันที่จริงนางฟ้าที่ดีของฉัน" กล่าวว่าผู้ประกอบการค้าดัง "ผมจำเป็นอย่างมากมายให้กับคุณสำหรับการดูแลของคุณชนิดของฉัน." จากนั้นเขาก็ทำอาหารเช้าแสนอร่อยเอาหมวกของเขาและกำลังจะมีเสถียรภาพในการจ่ายเงินม้าของเขา เยี่ยมชม; แต่ในขณะที่เขาผ่านไปภายใต้หนึ่งของ Arbours ซึ่งเต็มไปด้วยดอกกุหลาบที่เขาคิดว่าสิ่งที่ความงามได้ขอให้เขานำกลับไปหาเธอและเขาจึงเอาพวงของดอกกุหลาบในการดำเนินการที่บ้าน ในขณะเดียวกันเขาก็ได้ยินเสียงดังและเห็นมาต่อเขาสัตว์ที่น่ากลัวมากที่จะได้ดูว่าเขาพร้อมที่จะเป็นลมด้วยความกลัว "เนรคุณคน" กล่าวว่าสัตว์ในเสียงที่น่ากลัว "ผมได้บันทึกชีวิตของคุณโดยยอมรับว่าคุณเข้าไปในพระราชวังของฉันและในทางกลับกันคุณขโมยกุหลาบเราซึ่งเราให้ความสำคัญมากขึ้นกว่าสิ่งที่ฉันมี แต่คุณจะชดเชยความผิดของคุณคุณจะตายในสี่ของชั่วโมง ".

Results (Thai) 3:

มันคือ 10 โมงเช้าก่อนที่เขาจะตื่น เมื่อ เขาประหลาดใจที่เห็นชุดใหม่หล่อเสื้อผ้าไว้พร้อมสำหรับเขา แทนตน ซึ่งทั้งหมดถูกฉีกขาดและเน่า " แน่ใจ " บอกว่ากับตัวเองว่า " สถานที่นี้เป็นของดี นางฟ้า ใครสงสารโชคของฉัน ฉันจะ . . . " เขาก็มองออกไปที่หน้าต่าง และแทนของหิมะครอบคลุมไม้ที่เขาทำเองเมื่อคืนก่อนหน้านั้น เขาเห็น arbours ที่มีเสน่ห์ที่สุดปกคลุมด้วยดอกไม้ทุกชนิด กลับไปยังห้องโถงที่ซึ่งเขาได้ supped เขาพบตารางอาหารเช้า พร้อมเตรียม " จริงๆ นางฟ้าของฉัน " พ่อค้าถามเสียงดัง " ข้าเป็นหนี้บุญคุณท่านอย่างมากมายให้คุณดูแลผม " แล้วเขามีอาหารเช้าแสนอร่อย เอาหมวกของเขาและจะคงที่จ่ายม้าของเขาไป แต่เขาผ่านภายใต้หนึ่งของ arbours ซึ่งเต็มไปด้วยดอกกุหลาบ เขาคิดว่าสิ่งที่สวยงามได้ขอให้เขานำกลับมาให้เธอ แล้วเขาเอาช่อกุหลาบ แบกกลับบ้าน ในขณะนั้นเองเขาได้ยินเสียงดัง และเห็นมาต่อ เขาสัตว์ ดังนั้นที่น่ากลัวเพื่อดูว่า เขาพร้อมที่จะเป็นลม ด้วยความกลัว " คนเนรคุณคน" บอกว่า สัตว์ในเสียงที่น่ากลัว " ผมได้บันทึกชีวิตของคุณโดยการยอมรับว่าเป็นพระราชวัง และตอบแทนคุณขโมยดอกกุหลาบของฉัน ซึ่งมีค่ายิ่งกว่าสิ่งใด ฉันมี แต่คุณจะชดใช้ความผิดของคุณ : คุณจะตายในไตรมาสของชั่วโมง .