Classical music is art music produc

Classical music is art music produced or rooted in the traditions of Western music (both liturgical and secular). It encompasses a broad period from roughly the 11th century to the present day.[1] The central norms of this tradition became codified between 1550 and 1900, which is known as the common practice period.

European music is largely distinguished from many other non-European and popular musical forms by its system of staff notation, in use since about the 16th century.[2] Western staff notation is used by composers to prescribe to the performer the pitch, speed, meter, individual rhythms and exact execution of a piece of music. This leaves less room for practices such as improvisation and ad libitum ornamentation, which are frequently heard in non-European art music and in popular music.[3][4][5]

The term "classical music" did not appear until the early 19th century, in an attempt to distinctly canonize the period from Johann Sebastian Bach to Beethoven as a golden age.[6] The earliest reference to "classical music" recorded by the Oxford English Dictionary is from about 1836.[1][7]

Results (Thai) 1:

ดนตรีคลาสสิกเป็นดนตรีศิลปะที่ผลิต หรือใช้ในประเพณีของดนตรีตะวันตก (ทั้งพิธีกรรม และทางโลก) มันครอบคลุมกว้างระยะเวลาจากประมาณศตวรรษ 11 ถึงปัจจุบัน[1] ตามบรรทัดฐานกลางของประเพณีนี้เป็น ประมวลกฎหมายสูง 1550 และ 1900 ซึ่งเรียกว่าระยะเวลาการปฏิบัติทั่วไป

เพลงยุโรปเป็นส่วนใหญ่แตกต่างจากใน ยุโรปไม่ใช่ และนิยมดนตรีแบบฟอร์มอื่น ๆ ของระบบของเครื่องหมายบริการ ใช้ตั้งแต่เกี่ยวกับศตวรรษ 16[2] ใช้สัญกรณ์ตะวันตกพนักงาน โดยคีตกวีกำหนดจังหวะระยะห่าง ความเร็ว วัด แต่ละแบบ และการดำเนินการที่แน่นอนของเพลง ใบนี้น้อยกว่าห้องปฏิบัติก่อและโอบ ad libitum ซึ่งจะได้ยินบ่อย ในยุโรปไม่ใช่ศิลปะเพลง และเพลง[3][4][5]

คำว่า "ดนตรี" ไม่ปรากฏจนกระทั่งต้นศตวรรษที่ 19 ในความพยายามที่จะ canonize อย่างเห็นได้ชัดระยะจากโยฮันน์เซบาสเตียน Bach กับบีโธเฟนเป็นยุคทอง[6] อ้างอิง "ดนตรีคลาสสิก" บันทึก โดยพจนานุกรมอังกฤษออกซ์ฟอร์ดเร็วที่สุดคือจากประมาณ 1836[1][7]

Results (Thai) 2:

ดนตรีคลาสสิกเป็นดนตรีศิลปะที่ผลิตหรือรากในขนบธรรมเนียมประเพณีของดนตรีตะวันตก (ทั้งพิธีกรรมและฆราวาส) โลกไซเบอร์มันช่วงกว้างตั้งแต่ประมาณศตวรรษที่ 11 ไปในวันนี้. [1] บรรทัดฐานกลางของประเพณีนี้ก็กลายเป็นที่ประมวลผลระหว่าง 1550 และ 1900 ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นระยะเวลาการปฏิบัติร่วมกันเพลงยุโรปเป็นส่วนใหญ่แตกต่างจากอื่น ๆ อีกมากมายที่ไม่ใช่ ยุโรปและเป็นที่นิยมในรูปแบบดนตรีโดยระบบของสัญกรณ์พนักงานในการใช้งานตั้งแต่ศตวรรษที่ 16. [2] สัญกรณ์พนักงานตะวันตกถูกใช้โดยคีตกวีกำหนดกับนักแสดงระดับความเร็วเมตรจังหวะของแต่ละบุคคลและการดำเนินการที่แน่นอนของชิ้นส่วน ของเพลง นี้ออกจากห้องน้อยสำหรับการปฏิบัติเช่นการปรับตัวและการตกแต่งเต็มที่ซึ่งจะได้ยินบ่อยในดนตรีศิลปะไม่ใช่ยุโรปและความนิยมในดนตรี. [3] [4] [5] คำว่า "ดนตรีคลาสสิก" ไม่ปรากฏจนกระทั่งเช้า ศตวรรษที่ 19 ในความพยายามที่จะเห็นได้ชัดจากระยะเวลาที่นักบุญโยฮันน์เซบาสเตียนบาคเบโธเฟนเป็นยุคทอง. [6] การอ้างอิงที่เก่าแก่ที่สุด "ดนตรีคลาสสิก" ที่บันทึกโดย Oxford อังกฤษเป็นจากประมาณ 1836 [1] [7]

Results (Thai) 3:

ดนตรีคลาสสิกเป็นดนตรี ศิลปะ ผลิต หรือ รากในประเพณีของดนตรีตะวันตก ( ทั้งพิธีและฆราวาส ) มันครอบคลุมช่วงกว้างจากประมาณศตวรรษที่ 11 จนถึงปัจจุบัน [ 1 ] กลางบรรทัดฐานของประเพณีนี้ก็ยาวนานระหว่าง 550 และ 1900 ซึ่งเป็นที่รู้จักกันเป็นระยะเวลาการปฏิบัติทั่วไป .

ดนตรียุโรปส่วนใหญ่แตกต่างจากหลายอื่น ๆที่ไม่ใช่ยุโรปดนตรีรูปแบบโดยระบบสนับสนุนเจ้าหน้าที่และนิยมใช้มาตั้งแต่ประมาณศตวรรษที่ 16 . [ 2 ] ตะวันตกพนักงานสัญกรณ์ใช้โดยคีตกวีกำหนดผลงานสนาม , ความเร็ว , เครื่องวัด , จังหวะของแต่ละบุคคลและการปฏิบัติที่แน่นอนของชิ้นส่วนของเพลงใบนี้ออกจากห้องน้อยสำหรับการปฏิบัติเช่นการ improvisation อย่างเต็มที่และอย่างที่ได้ยินบ่อยในยุโรปและองค์กรศิลปะดนตรีในเพลงยอดนิยม [ 3 ] [ 4 ] [ 5 ]

คำว่า " ดนตรีคลาสสิก " ไม่ได้ปรากฏจนกระทั่งต้นศตวรรษที่ 19 ในความพยายามที่จะเด่นชัดยกย่องว่าระยะเวลาจากโยฮันน์ เซบาสเตียน บาคกับบีโธเฟ่นเป็นวัยทอง[ 6 ] อ้างอิง เก่า " ดนตรีคลาสสิก " บันทึกโดยพจนานุกรมภาษาอังกฤษจาก 1701 [ 1 ] [ 7 ]