Due to the bound protein, the conju

Due to the bound protein, the conjugate is much more surface-active than the polysaccharide on its own; hence the conjugate is able to achieve surface layer saturation at a much lower bulk concentration. At the same time, due to the covalently bound polysaccharide, the adsorbed protein layer is protected against destabilization under unfavourable environmental conditions (e.g., heating, low pH, high electrolyte concentrations, etc.). The large size and hydrophilicity of the polysaccharide moiety generates long-range steric repulsion between emulsion droplets surfaces. Theoretical calculations have recently shown (Ettelaie, Akinshina, & Dickinson, in press) that a strong association of a specific part of a moderately large polysaccharide entity (>5–10 kDa) to an adsorbing protein can confer sufficient additional steric stabilization to overcome any surface–surface attractive interaction that might be present with the adsorbed protein alone under unfavourable conditions of pH and/or ionic strength. While this interfacial biopolymer structure is most efficiently realised with a permanent covalent linkage, a more common situation in food emulsion systems is where protein–polysaccharide complexation arises from non-covalent association driven by electrostatic interactions

Results (Thai) 1:

โปรตีนผูก ค่าสังยุคเป็น surface-active มากกว่า polysaccharide นั้นเอง ดังนั้น ค่าสังยุคจะสามารถบรรลุความเข้มผิวนอกที่มากล่างจำนวนมากเข้มข้น ในเวลาเดียวกัน เนื่องจาก polysaccharide covalently ผูก มีป้องกันชั้นโปรตีน adsorbed กับ destabilization ภายใต้สภาพแวดล้อม unfavourable (เช่น ความร้อน pH ต่ำ ความเข้มข้นของอิเล็กโทรสูง ฯลฯ) ขนาดใหญ่และ hydrophilicity polysaccharide moiety สร้าง repulsion steric พิสัยระหว่างผิวหยดอิมัลชัน ทฤษฎีการคำนวณได้แสดงเมื่อเร็ว ๆ นี้ (Ettelaie, Akinshina, & สัน ในข่าว) ที่สมาคมเฉพาะส่วนของเอนทิตีเป็น polysaccharide ที่ค่อนข้างใหญ่แข็งแรง (> kDa 5 – 10) จะมีโปรตีน adsorbing สามารถประสาทพอเพิ่มเสถียรภาพ steric เฉือนโต้สนใจพื้น – พื้นผิวใด ๆ ที่อาจอยู่กับโปรตีน adsorbed คนเดียวภายใต้เงื่อนไข unfavourable ของ pH หรือความแรงของ ionic ขณะนี้โครงสร้าง interfacial biopolymer เองมีก็ยังคิดได้อย่างมีประสิทธิภาพมากที่สุดกับความเชื่อมโยง covalent ถาวร สถานการณ์ทั่วไปในอาหารระบบอิมัลชันเป็นโปรตีน – polysaccharide complexation เกิดขึ้นจากสมาคมไม่ covalent ที่ขับเคลื่อน ด้วยไฟฟ้าสถิตการโต้ตอบที่

Results (Thai) 2:

เนื่องจากโปรตีนที่ถูกผูกไว้ที่ผันเป็นพื้นผิวที่ใช้งานมากขึ้นกว่า จึงผันสามารถที่จะบรรลุความอิ่มตัวของสีผิวชั้นที่มีความเข้มข้นเป็นกลุ่มที่ต่ำกว่ามาก ในเวลาเดียวกันเนื่องจาก ขนาดขนาดใหญ่และความชอบน้ำครึ่งหนึ่งของ ทฤษฎีการคำนวณได้แสดงให้เห็นเมื่อเร็ว ๆ นี้ - 10 - พื้นผิวการทำงานร่วมกันที่น่าสนใจที่อาจจะอยู่กับโปรตีนดูดซับเพียงอย่างเดียวภายใต้เงื่อนไขที่ไม่เอื้ออำนวยของพีเอชและ ในขณะที่โครงสร้าง - เชิงซ้อน - สมาคมโควาเลนต์แรงหนุนจากการปฏิสัมพันธ์ไฟฟ้าสถิต

Results (Thai) 3:

เนื่องจากการจำกัดโปรตีน เบสมีมากผิวปราดเปรียวกว่าพอลิแซ็กคาไรด์ในตัวของมันเอง ดังนั้นคู่จะสามารถบรรลุความเข้มชั้นพื้นผิวที่ที่ต่ำกว่ากลุ่มสมาธิ ในเวลาเดียวกันเนื่องจากการ covalently ผูกพันพอลิแซคคาไรด์ดูดซับโปรตีนเป็นชั้นป้องกัน destabilization ภายใต้สภาพแวดล้อมเดียวกัน ( เช่นความร้อน พีเอชต่ำความเข้มข้นเกลือแร่สูง ฯลฯ ) ขนาดใหญ่ของพอลิแซคคาไรด์มีค่า hydrophilicity สร้างระยะยาวเอแรงผลักระหว่างอิมัลชั่นหยดพื้นผิว ทฤษฎีการคำนวณเพิ่งแสดง ( ettelaie akinshina &ดิกคินสัน , , ,