Debate continues about the economic

Debate continues about the economic impact of British imperialism on India. The issue was actually raised by conservative British politician Edmund Burke who in the 1780s vehemently attacked the East India Company, claiming that Warren Hastings and other top officials had ruined the Indian economy and society. Indian historian Rajat Kanta Ray (1998) continues this line of attack, saying the new economy brought by the British in the 18th century was a form of "plunder" and a catastrophe for the traditional economy of Mughal India. Ray accuses the British of depleting the food and money stocks and imposing high taxes that helped cause the terrible famine of 1770, which killed a third of the people of Bengal.[56]

Rejecting the Indian nationalist account of the British as alien aggressors, seizing power by brute force and impoverishing all of India, British historian P. J. Marshall argues that the British were not in full control but instead were players in what was primarily an Indian play and in which their rise to power depended upon excellent cooperation with Indian elites. Marshall admits that much of his interpretation is still rejected by many historians.[57] Marshall argues that recent scholarship has reinterpreted the view that the prosperity of the formerly benign Mughal rule gave way to poverty and anarchy. Marshall argues the British takeover did not make any sharp break with the past. The British largely delegated control to regional Mughal rulers and sustained a generally prosperous economy for the rest of the 18th century. Marshall notes the British went into partnership with Indian bankers and raised revenue through local tax administrators and kept the old Mughal rates of taxation. Professor Ray agrees that the East India Company inherited an onerous taxation system that took one-third of the produce of Indian cultivators.[58]

Results (Thai) 1:

ยังคงอภิปรายเกี่ยวกับผลกระทบทางเศรษฐกิจของลัทธิจักรวรรดินิยมอังกฤษในอินเดีย ปัญหาจริงขึ้น โดยนักการเมืองอังกฤษหัวเก่าลิตี้เบอร์ก Edmund ที่ใน 1780s ที่โจมตี บริษัทของอินเดียตะวันออก อ้างว่า วอร์เรนเฮสติงส์และเจ้าหน้าที่ด้านอื่น ๆ มีเจ๊งเศรษฐกิจอินเดียและสังคมโดย นักประวัติศาสตร์อินเดีย Rajat กาญตา Ray (1998) ยังคงโจมตี บรรทัดนี้ว่า เศรษฐกิจใหม่ที่นำ โดยอังกฤษในศตวรรษที่ 18 เป็นแบบ "ปล้น" และแผ่นดินไหวเศรษฐกิจดั้งเดิมของ Mughal อินเดีย เรย์น่าอังกฤษของ depleting หุ้นเงินและอาหาร และสง่างามสูงภาษีสาเหตุอาการก็โอที่ภาวะที่น่ากลัวของ 1770 ซึ่งตายหนึ่งในสามของชาวเบงกอล [56]Rejecting the Indian nationalist account of the British as alien aggressors, seizing power by brute force and impoverishing all of India, British historian P. J. Marshall argues that the British were not in full control but instead were players in what was primarily an Indian play and in which their rise to power depended upon excellent cooperation with Indian elites. Marshall admits that much of his interpretation is still rejected by many historians.[57] Marshall argues that recent scholarship has reinterpreted the view that the prosperity of the formerly benign Mughal rule gave way to poverty and anarchy. Marshall argues the British takeover did not make any sharp break with the past. The British largely delegated control to regional Mughal rulers and sustained a generally prosperous economy for the rest of the 18th century. Marshall notes the British went into partnership with Indian bankers and raised revenue through local tax administrators and kept the old Mughal rates of taxation. Professor Ray agrees that the East India Company inherited an onerous taxation system that took one-third of the produce of Indian cultivators.[58]

Results (Thai) 2:

การอภิปรายอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับผลกระทบทางเศรษฐกิจของจักรวรรดินิยมอังกฤษในอินเดีย ปัญหาที่ถูกยกขึ้นจริงโดยนักการเมืองอนุรักษ์นิยมอังกฤษเอ็ดมันด์เบิร์กที่ในยุค 1780 อย่างฉุนเฉียวโจมตี บริษัท อินเดียตะวันออกอ้างว่าวอร์เรนเฮสติ้งส์และเจ้าหน้าที่ชั้นนำอื่น ๆ ได้ทำลายเศรษฐกิจและสังคมอินเดีย ประวัติศาสตร์อินเดีย Rajat กันตาเรย์ (1998) ยังคงสายของการโจมตีครั้งนี้ว่าเศรษฐกิจใหม่นำโดยอังกฤษในศตวรรษที่ 18 เป็นรูปแบบของการ "ปล้น" และภัยพิบัติสำหรับเศรษฐกิจแบบดั้งเดิมของอินเดียโมกุล เรย์กล่าวหาอังกฤษพึ่งพาอาหารรวมถึงเงินและการจัดเก็บภาษีภาษีสูงที่ช่วยทำให้เกิดความอดอยากที่น่ากลัวของ 1770 ที่ถูกฆ่าตายในสามของคนเบงกอลที่. [56] ปฏิเสธบัญชีชาติอินเดียของอังกฤษเป็นรุกรานของมนุษย์ต่างดาวยึด พลังงานโดยกำลังดุร้ายและ impoverishing ทั้งหมดของอินเดียประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษ PJ มาร์แชลล์ระบุว่าอังกฤษไม่ได้อยู่ในการควบคุมเต็มรูป แต่เป็นผู้เล่นในสิ่งที่เป็นหลักเล่นและอินเดียที่เพิ่มขึ้นของพวกเขามีอำนาจขึ้นอยู่กับความร่วมมือที่ดีกับชนชั้นสูงของอินเดีย มาร์แชลล์ยอมรับว่ามากของการตีความของเขาถูกปฏิเสธโดยยังคงประวัติศาสตร์หลายคน. [57] มาร์แชลล์ระบุว่าทุนการศึกษาที่ผ่านมาได้ตีความมุมมองที่ความเจริญรุ่งเรืองของกฎโมกุลอ่อนโยนก่อนวิธีที่จะทำให้ความยากจนและความโกลาหล มาร์แชลล์ระบุการปฏิวัติอังกฤษไม่ได้ทำให้แบ่งใด ๆ ที่คมชัดด้วยที่ผ่านมา อังกฤษส่วนใหญ่ควบคุมมอบหมายให้ผู้ปกครองโมกุลในระดับภูมิภาคและยั่งยืนเศรษฐกิจเจริญรุ่งเรืองโดยทั่วไปสำหรับส่วนที่เหลือของศตวรรษที่ 18 มาร์แชลล์บันทึกอังกฤษเข้าไปในความร่วมมือกับธนาคารอินเดียและเติบโตรายได้ผ่านผู้ดูแลระบบภาษีท้องถิ่นและเก็บอัตราโมกุลเก่าของการเก็บภาษี ศาสตราจารย์เรย์ยอมรับว่า บริษัท อินเดียตะวันออกได้รับการถ่ายทอดระบบการจัดเก็บภาษีเป็นภาระที่เอาหนึ่งในสามของการผลิตคราดอินเดีย. [58]

Results (Thai) 3:

การอภิปรายอย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับผลกระทบทางเศรษฐกิจของจักรวรรดินิยมอังกฤษในอินเดีย ปัญหาจริง ๆ โดยยกอนุลักษณ์นักการเมืองชาวอังกฤษเอ็ดมันด์เบิร์กที่ใน 1760 อย่างรุนแรงโจมตีบริษัทอินเดียตะวันออกอ้างว่าวอร์เรนเฮสติ้งส์ และเจ้าหน้าที่ด้านอื่น ๆได้ทำลายเศรษฐกิจของอินเดีย และสังคม อินเดียนักประวัติศาสตร์ Rajat กันตะ เรย์ ( 1998 ) ยังคงบรรทัดของการโจมตีนี้ว่าเศรษฐกิจใหม่นำโดยอังกฤษในศตวรรษที่ 18 เป็นรูปแบบของ " ปล้น " และเป็นหายนะสำหรับเศรษฐกิจแบบดั้งเดิมของโมกุลอินเดีย เรย์ กล่าวหาว่าอังกฤษใช้อาหารและเงิน หุ้น และ การจัดเก็บภาษีสูง ที่ช่วยทำให้เกิดความอดอยากสาหัสของเต่าที่ถูกฆ่าตาย 3 คน [ 56 ]

เบงกอลปฏิเสธบัญชีของผู้รักชาติชาวอินเดียของอังกฤษเป็นผู้รุกรานคนต่างด้าวการยึดอำนาจ และ impoverishing ใช้กำลังทั้งหมดของอินเดีย นักประวัติศาสตร์ชาวอังกฤษพี. เจ. มาร์แชลล์แย้งว่าอังกฤษไม่ได้อยู่ในการควบคุมเต็มรูปแบบ แต่เป็นผู้เล่นที่เป็นหลักในการเล่นที่อินเดียและที่เพิ่มขึ้นของพวกเขาอำนาจขึ้นอยู่กับความร่วมมือที่ดีกับชนชั้นสูงของอินเดียมาร์แชล ยอมรับมากของการตีความของเขายังคงปฏิเสธโดยนักประวัติศาสตร์หลายคน [ 57 ] มาร์แชลล์แย้งว่า ทุนการศึกษา ล่าสุดได้ reinterpreted มุมมองที่ความเจริญรุ่งเรืองของเดิมแบบโมกุลกฎให้วิธีการความยากจนและอนาธิปไตย มาร์แชลล์แย้งการครอบครองของอังกฤษไม่ได้ทำให้คมตัดอดีตชาวอังกฤษส่วนใหญ่มอบหมายการควบคุมภูมิภาคโมกุลปกครองและยั่งยืนเศรษฐกิจโดยทั่วไปเจริญสำหรับส่วนที่เหลือของศตวรรษที่ 18 มาร์แชลบันทึกอังกฤษไปเป็นหุ้นส่วนกับธนาคารอินเดียและยกรายได้จากภาษีท้องถิ่นและผู้บริหารเก็บเก่าโมกุลอัตราการเก็บภาษีศาสตราจารย์เรย์ ตกลงยินยอมให้บริษัทอินเดียตะวันออกสืบทอดภาระภาษีอากรเป็นระบบที่ใช้ในการผลิตของเกษตรกรอินเดีย [ 58 ]