A lease is a contractual arrangemen

A lease is a contractual arrangement calling for the lessee (user) to pay the lessor (owner) for use of an asset.[1]

Broadly put, a lease agreement is a contract between two parties, the lessor and the lessee. The lessor is the legal owner of the asset, the lessee obtains the right to use the asset in return for rental payments.[2]

The narrower term rental agreement can be used to describe a lease in which the asset is tangible property.[3] Language used is that the user rents the land or goods let or rented out by the owner. The verb to lease is less precise because it can refer to either of these actions.[4] Examples of a lease for intangible property are use of a computer program (similar to a license, but with different provisions), or use of a radio frequency (such as a contract with a cell-phone provider).

The term rental agreement is also sometimes used to describe a periodic lease agreement (most often a month-to-month lease) internationally and in some regions of the United States.[5]

Results (Thai) 1:

การเช่าจะจัดการตามสัญญาที่เรียก lessee (ผู้ใช้) การจ่ายค่าเช่า (เจ้าของ) สำหรับการใช้งานของสินทรัพย์ [1]ใส่ทั่วไป ข้อตกลงการเช่าคือ สัญญา ระหว่างสองฝ่าย เช่า lessee เช่าเป็นเจ้าของสินทรัพย์ตามกฎหมาย lessee ได้รับสิทธิในการใช้สินทรัพย์เพื่อแลกกับการชำระค่าเช่า [2]สัญญาเช่าระยะแคบลงสามารถใช้เพื่ออธิบายการเช่าในสินทรัพย์เป็นรูปธรรม [3] ใช้ภาษาเป็นผู้ให้ที่ดินหรือสินค้า rents หรือเช่าออก โดยเจ้าของ กริยาการเช่าจะแม่นยำน้อยเนื่องจากมันสามารถอ้างอิงถึงการดำเนินการเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่ง [4] ตัวอย่างของสัญญาเช่าสำหรับคุณสมบัติที่ไม่มีตัวตนจะใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์ (คล้าย กับสิทธิ์การใช้งาน แต่ มีบทบัญญัติที่แตกต่างกัน), หรือใช้ความถี่วิทยุ (เช่นสัญญากับผู้ให้บริการโทรศัพท์มือถือ)สัญญาเช่าระยะบางครั้งยังใช้อธิบายข้อตกลงการเช่าเป็นครั้งคราว (ส่วนใหญ่มักจะเช่าเดือนต่อเดือน) ในระดับสากล และ ในบางภูมิภาคของสหรัฐอเมริกา [5]

Results (Thai) 2:

สัญญาเช่าเป็นสัญญาการจัดเรียกร้องให้ผู้เช่า (ผู้ใช้) ที่จะจ่ายให้เช่า (เจ้าของ) สำหรับการใช้งานของสินทรัพย์. [1] กว้างใส่สัญญาเช่าเป็นสัญญาระหว่างสองฝ่ายผู้ให้เช่าและผู้เช่า ผู้ให้เช่าเป็นเจ้าของตามกฎหมายของสินทรัพย์ที่ผู้เช่าได้รับสิทธิในการใช้สินทรัพย์ในการตอบแทนสำหรับการชำระเงินค่าเช่า. [2] สัญญาเช่าระยะแคบสามารถนำมาใช้เพื่ออธิบายการเช่าซึ่งสินทรัพย์ที่เป็นทรัพย์สินที่จับต้องได้. [3 ] ภาษาที่ใช้คือผู้ใช้เช่าที่ดินหรือสินค้าหรือให้เช่าโดยเจ้าของ คำกริยาที่จะให้เช่าเป็นที่แม่นยำน้อยลงเพราะมันสามารถนำไปใช้อย่างใดอย่างหนึ่งของการกระทำเหล่านี้. [4] ตัวอย่างของการเช่าทรัพย์สินที่ไม่มีตัวตนคือการใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์ (คล้ายกับใบอนุญาต แต่มีบทบัญญัติที่แตกต่างกัน) หรือการใช้วิทยุ ความถี่ (เช่นการทำสัญญากับผู้ให้บริการโทรศัพท์มือถือ). สัญญาเช่าระยะบางครั้งยังใช้เพื่ออธิบายสัญญาเช่าเป็นระยะ ๆ (ส่วนใหญ่มักจะเป็นสัญญาเช่าเดือนถึงเดือน) ในระดับสากลและในบางภูมิภาคของประเทศสหรัฐอเมริกา. [ 5]

Results (Thai) 3:

สัญญาเช่าเป็นสัญญาข้อตกลงที่เรียกร้องให้ผู้เช่า ( ผู้ใช้ ) จ่ายผู้ให้เช่า ( เจ้าของ ) สำหรับการใช้สินทรัพย์ [ 1 ]

แฉ่งใส่ , สัญญาเช่าเป็นสัญญาระหว่างสองฝ่าย ผู้ให้เช่าและผู้เช่า ผู้ให้เช่าคือเจ้าของตามกฎหมายของสินทรัพย์ ผู้เช่า ได้รับสิทธิในการใช้สินทรัพย์ในการตอบแทนสำหรับการชำระเงินค่าเช่า [ 2 ]

แคบ สัญญาเช่าข้อตกลงที่สามารถใช้ในการอธิบายถึงสัญญาที่สินทรัพย์ที่เป็นทรัพย์สินที่จับต้องได้ [ 3 ] ใช้ภาษาไทยที่ผู้ใช้เช่าที่ดิน หรือสินค้าให้หรือเช่าโดยเจ้าของ คำกริยาที่จะเช่ามีความแม่นยำน้อยลง เพราะมันสามารถอ้างถึงทั้งสองของการกระทำเหล่านี้ . [ 4 ] ตัวอย่างของการเช่าสำหรับอรูปสมบัติจะใช้โปรแกรม คอมพิวเตอร์ ( เหมือนใบขับขี่แต่กับเสบียงที่แตกต่างกัน ) , หรือการใช้ความถี่วิทยุ ( เช่น สัญญากับผู้ให้บริการโทรศัพท์มือถือ )

สัญญาเช่าข้อตกลงยังเป็นบางครั้งใช้เพื่ออธิบายข้อตกลงสัญญาเช่าเป็นระยะๆ ( ส่วนใหญ่มักจะเป็นเดือนที่จะเช่าเดือน ) ในระดับสากล และในบางพื้นที่ของสหรัฐอเมริกา [ 5 ]