The discussed cases and limitations

The discussed cases and limitations show that integrating business model with the operational matters can lead to feasible business models. However, there are many cases that the gap between the two levels becomes problematic. Business model and enterprise architecture should be viewed as the complements of each other. Based on the mentioned limitations, it could be said that relating the two formalisms can facilitate designing business models for multi-actor situations, and realizing those models in the following ways:
1. More accurate assumptions: The accuracy of assumptions used in BM design will increase due to the awareness about EA. EA can provide guidelines to BM about the possibility of physical, application and process integration.
2. Tracking responsibilities: EA can assist in allocation of control and responsibilities over cost elements, revenue structures, activities, and processes to different actors.
3. Road map for BM implementation: Through relating BM and EA a structured way for BM implementation can be reached, and design decisions in EA can reflect design decisions in BM.
4. Effective communication: Using BM, and consequently BM terminology, as the highest level of EA can assist in creating an effective communication with the business.
There exists a bulk of theory trying to bridge the gap between firms’ strategy and operations, and create a desirable state that is called alignment, harmony, or fit in different literature (more explanation is provided in chapter 2). However, there is a lack of practical approaches that can be understood and used by the people engaged in strategy or information systems development. Therefore, in many cases, the existing theory does not help in obtaining the above values from bridging business model and enterprise architecture.
Another stream of literature is focused on the link between business modeling and enterprise architecture approaches. Despite of its importance, the link between these two modeling formalisms has gained the attention of the scholars only in the recent years, and there has not been many scientific works addressing, specifically, this issue are published (i.e. Fritscher & Pigneur, 2011; Iacob et al., 2012; Janssen et al., 2005; Meertens & Iacob, 2012). The existing business model and enterprise architecture alignment literature shares two characteristics, being: 1) having a single firm focus 2) being a correspondence relationship instead of conceptual alignment framework. As discussed later on, these characteristics lead to certain limitations in these alignment frameworks. The need for an alignment approach overcoming these limitations still exists.

Results (Thai) 1:

กล่าวถึงกรณีและปัญหาและข้อจำกัดแสดงว่า การรวมโมเดลธุรกิจกับเรื่องการดำเนินงานสามารถนำไปสู่รูปแบบธุรกิจที่เป็นไปได้ อย่างไรก็ตาม มีหลายกรณีที่ช่องว่างระหว่างระดับสองจะมีปัญหา สถาปัตยกรรมรูปแบบและองค์กรธุรกิจควรดูเป็นการเติมเต็มกัน ขึ้นอยู่กับข้อจำกัดที่กล่าวถึง พูดอย่างที่ formalisms สองที่เกี่ยวข้องสามารถช่วยออกแบบโมเดลธุรกิจสำหรับนักแสดงหลายสถานการณ์ และตระหนักถึงโมเดลเหล่านั้นต่อไปนี้:1. สมมติฐานที่ถูกต้องเพิ่มเติม: ความถูกต้องของสมมติฐานที่ใช้ในการออกแบบ BM จะเพิ่มขึ้นเนื่องจากการรับรู้เกี่ยวกับ EA EA สามารถให้แนวทาง BM เกี่ยวกับความเป็นไปได้จริง ใช้ และประมวลผลรวมกัน2. ติดตามความรับผิดชอบ: EA สามารถช่วยในการปันส่วนของการควบคุมและความรับผิดชอบองค์ประกอบ โครงสร้างรายได้ กิจกรรม และกระบวนการการแสดงที่แตกต่างกันได้3. แผนที่ถนนสำหรับนำ BM: ผ่านเกี่ยวข้อง BM และ EA สามารถถึงแบบโครงสร้างสำหรับใช้งาน BM และตัดสินใจออกแบบใน EA สามารถสะท้อนออกตัดสินใน BM4. มีประสิทธิภาพการสื่อสาร: ใช้ BM และดังนั้นคำศัพท์ BM เป็นระดับสูงสุดของ EA สามารถช่วยในการสร้างการสื่อสารมีผลบังคับใช้กับธุรกิจมีจำนวนมากของทฤษฎีที่พยายามที่จะเชื่อมต่อช่องว่างระหว่างกลยุทธ์และการดำเนินงานของบริษัท และสร้างรัฐสมควรที่จะเรียกตำแหน่ง ความสามัคคี หรือพอดีกับในวรรณคดีแตกต่างกัน (อธิบายเพิ่มเติมไว้ในบทที่ 2) อย่างไรก็ตาม มีการขาดแนวทางปฏิบัติที่สามารถเข้าใจ และใช้คนในการพัฒนาระบบข้อมูลหรือกลยุทธ์ ดังนั้น ในหลายกรณี ทฤษฎีที่มีอยู่ไม่ได้ในการรับค่าข้างต้นจากสถาปัตยกรรมของรูปแบบและองค์กรธุรกิจกระแสวรรณกรรมอื่นคือเน้นเชื่อมโยงระหว่างแนวทางสถาปัตยกรรมองค์กรและสร้างโมเดลธุรกิจ แม้มีความสำคัญ การเชื่อมโยงระหว่าง formalisms โมเดลเหล่านี้สองได้รับความสนใจของนักปราชญ์เฉพาะในปีที่ผ่านมา และไม่มีในวิทยาศาสตร์งานกำหนด โดยเฉพาะ มีการเผยแพร่ปัญหานี้ (เช่น Fritscher และ Pigneur, 2011 Iacob et al., 2012 Janssen et al., 2005 Meertens & Iacob, 2012) อยู่ธุรกิจองค์กรและรูปแบบสถาปัตยกรรมจัดวรรณคดีร่วมสองลักษณะ การ: 1) มีบริษัทเดียวโฟกัส 2) เป็นความสัมพันธ์แบบโต้ตอบแทนกรอบแนวคิดการจัดตำแหน่ง ตามที่อธิบายไว้ในภายหลัง ลักษณะเหล่านี้นำไปสู่ข้อจำกัดบางอย่างในกรอบตำแหน่งเหล่านี้ ต้องการวิธีการจัดตำแหน่งการขจัดหมดสิ้นข้อจำกัดเหล่านี้ยังคงมีอยู่

Results (Thai) 2:

กรณีกล่าวถึงข้อ จำกัด และแสดงให้เห็นว่าการบูรณาการรูปแบบธุรกิจกับเรื่องการดำเนินงานที่สามารถนำไปสู่รูปแบบธุรกิจที่เป็นไปได้ แต่มีหลายกรณีที่ช่องว่างระหว่างสองระดับกลายเป็นปัญหา รูปแบบธุรกิจและสถาปัตยกรรมองค์กรควรจะดูเป็นเติมเต็มซึ่งกันและกัน ขึ้นอยู่กับข้อ จำกัด ดังกล่าวก็อาจจะกล่าวได้ว่าเกี่ยวข้องกับทั้งสอง formalisms สามารถอำนวยความสะดวกในการออกแบบรูปแบบธุรกิจสำหรับสถานการณ์หลายนักแสดงและตระหนักถึงผู้ที่อยู่ในรูปแบบวิธีการดังต่อไปนี้:
1 สมมติฐานที่ถูกต้องมากขึ้น: ความถูกต้องของสมมติฐานที่ใช้ในการออกแบบ BM จะเพิ่มขึ้นเนื่องจากการรับรู้เกี่ยวกับอีเอ EA สามารถให้แนวทางในการ BM เกี่ยวกับความเป็นไปได้ทางกายภาพของโปรแกรมประยุกต์และบูรณาการกระบวนการ.
2 ติดตามความรับผิดชอบ: EA สามารถให้ความช่วยเหลือในการจัดสรรของการควบคุมและความรับผิดชอบมากกว่าองค์ประกอบต้นทุนโครงสร้างรายได้จากกิจกรรมและกระบวนการกับนักแสดงที่แตกต่างกัน.
3 แผนที่ถนนสำหรับการดำเนินงาน BM: ผ่านที่เกี่ยวข้อง BM และ EA ทางโครงสร้างสำหรับการดำเนินงาน BM สามารถเข้าถึงได้และการตัดสินใจในการออกแบบ EA สามารถสะท้อนให้เห็นถึงการตัดสินใจในการออกแบบ BM.
4 การสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ: การใช้ BM และดังนั้น BM คำศัพท์เป็นระดับสูงสุดของ EA สามารถให้ความช่วยเหลือในการสร้างการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพกับธุรกิจ.
มีกลุ่มของทฤษฎีที่มีอยู่พยายามที่จะลดช่องว่างระหว่างกลยุทธ์ บริษัท 'และการดำเนินงานและสร้างเป็นที่น่าพอใจ รัฐที่เรียกว่าแนวความสามัคคีหรือพอดีในวรรณคดีที่แตกต่างกัน (คำอธิบายเพิ่มเติมให้ไว้ในบทที่ 2) อย่างไรก็ตามมีการขาดแนวทางปฏิบัติที่สามารถเข้าใจและใช้โดยคนที่มีส่วนร่วมในกลยุทธ์หรือข้อมูลการพัฒนาระบบ ดังนั้นในหลาย ๆ กรณีทฤษฎีที่มีอยู่ไม่ได้ช่วยในการได้รับค่าข้างต้นจากรูปแบบธุรกิจและการแก้สถาปัตยกรรมองค์กร.
กระแสของวรรณกรรมก็คือการมุ่งเน้นไปที่การเชื่อมโยงระหว่างการสร้างแบบจำลองทางธุรกิจและแนวทางสถาปัตยกรรมองค์กร แม้จะมีความสำคัญของการเชื่อมโยงระหว่างทั้งสอง formalisms การสร้างแบบจำลองได้รับความสนใจของนักวิชาการเฉพาะในปีที่ผ่านมาและไม่เคยมีผลงานทางวิทยาศาสตร์จำนวนมากที่อยู่โดยเฉพาะปัญหานี้ได้รับการตีพิมพ์ (เช่น Fritscher & Pigneur, 2011; Iacob และคณะ, 2012;.. Janssen et al, 2005; Meertens & Iacob, 2012) รูปแบบธุรกิจที่มีอยู่และการจัดตำแหน่งหุ้นวรรณกรรมสถาปัตยกรรมองค์กรสองลักษณะเป็น: 1) มี บริษัท เดียวที่มุ่งเน้น 2) เป็นความสัมพันธ์จดหมายแทนของกรอบแนวคิดการจัดตำแหน่ง ตามที่กล่าวในภายหลังลักษณะเหล่านี้นำไปสู่ข้อ จำกัด บางอย่างในกรอบการจัดตำแหน่งเหล่านี้ ความต้องการสำหรับวิธีการจัดตำแหน่งการเอาชนะข้อ จำกัด เหล่านี้ยังคงมีอยู่

Results (Thai) 3:

กล่าวถึงกรณี และข้อจำกัด แสดงให้เห็นว่าการบูรณาการแบบจำลองทางธุรกิจกับเรื่องงานให้สามารถนำรูปแบบธุรกิจที่เป็นไปได้ อย่างไรก็ตาม มีหลายกรณีที่ช่องว่างระหว่างสองระดับจะกลายเป็นปัญหา ตัวแบบทางธุรกิจและองค์กรสถาปัตยกรรมควรถูกมองว่าเป็นความลงตัวของแต่ละอื่น ๆ โดยกล่าวถึงข้อจำกัดอาจกล่าวได้ว่ามีความสัมพันธ์กับสอง formalisms สามารถอำนวยความสะดวกการออกแบบโมเดลธุรกิจสำหรับนักแสดงและตระหนักถึงสถานการณ์หลายรูปแบบในวิธีต่อไปนี้ :
1 สมมติฐานที่ถูกต้อง : ความถูกต้องของสมมติฐานที่ใช้ในการออกแบบ BM จะเพิ่มขึ้นเนื่องจากการรับรู้เกี่ยวกับเอ EA สามารถให้แนวทางกับ BM เกี่ยวกับความเป็นไปได้ของการประยุกต์ใช้ทางกายภาพ และกระบวนการ .
2ติดตามความรับผิดชอบ : EA สามารถช่วยในการควบคุมและความรับผิดชอบมากกว่าองค์ประกอบ , โครงสร้างต้นทุน , รายได้จากกิจกรรมและกระบวนการเพื่อให้นักแสดงที่แตกต่างกัน .
3 ถนนแผนที่สำหรับใช้ BM : ผ่านเกี่ยวกับ BM และ EA เป็นโครงสร้างสำหรับใช้ BM สามารถเข้าถึง และการตัดสินใจการออกแบบใน EA สามารถสะท้อนถึงการตัดสินใจการออกแบบ BM .
4 การสื่อสารที่มีประสิทธิภาพ : การใช้ BM ,และจากนั้น BM คำศัพท์ ที่สุดของ EA ที่สามารถช่วยในการสร้างการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพกับธุรกิจ
มีอยู่เป็นกลุ่มทฤษฎีที่พยายามที่จะเชื่อมช่องว่างระหว่างการดำเนินงานของ บริษัท และกลยุทธ์ และสร้างสภาพที่พึงประสงค์ที่เรียกว่าแนวร่วมสามัคคี หรือพอดีกับในวรรณกรรมต่าง ๆ ( อธิบายเพิ่มเติมไว้ใน บทที่ 2 ) อย่างไรก็ตามไม่มีวิธีปฏิบัติที่สามารถเข้าใจและใช้โดยประชาชนมีส่วนร่วมในกลยุทธ์หรือพัฒนาระบบสารสนเทศ ดังนั้นในหลายกรณี , ทฤษฎีที่มีอยู่ไม่ช่วยในการรับค่าข้างต้นจากการเชื่อมโยงรูปแบบธุรกิจและองค์กรสถาปัตยกรรม .
อีกกระแสวรรณกรรมเน้นการเชื่อมโยงระหว่างโมเดลธุรกิจและองค์กรสถาปัตยกรรมแนว แม้ความสำคัญของการเชื่อมโยงระหว่างทั้งสองโมเดล formalisms ได้รับความสนใจจากนักวิชาการเท่านั้นในปีที่ผ่านมา และมีงานอยู่หลายทาง โดยเฉพาะ ปัญหานี้มีการเผยแพร่ ( เช่น fritscher & pigneur 2011 ;iacob et al . , 2012 ; Janssen et al . , 2005 ; meertens & iacob , 2012 ) ที่มีอยู่ในรูปแบบธุรกิจและองค์กรสถาปัตยกรรมแนววรรณกรรมหุ้นคุณลักษณะสองเป็น : 1 ) มีการโฟกัส บริษัท เดียว 2 ) เป็นจดหมายความสัมพันธ์แทนกรอบแนวความคิด . ตามที่กล่าวไว้ในภายหลัง คุณลักษณะเหล่านี้ทำให้ข้อ จำกัด บางอย่างในกรอบแนวพวกนี้ต้องมีแนววิธีการเอาชนะข้อ จำกัด เหล่านี้ยังคงมีอยู่