Hope Theory has been the most exten

Hope Theory has been the most extensively utilized model of hope in the psychology research literature. According to this model, hope is a cognitive, goal-directed phenomenon. Goals are defined as the targets of mental action sequences, and all purposive behavior is said to be goal-directed (Snyder 1994, 2000; Snyder et al. 1999). As such, goals can vary widely in size and difficulty of attainment, with some consisting of mundane, easy-to-achieve objectives and others requiring years or even decades to achieve. Within this context, hope consists of two interrelated cognitive components: pathways thinking and agency thinking.

Results (Thai) 1:

ทฤษฎีความหวังได้มากสุดรุ่นแห่งความหวังในการวิจัยวรรณคดีจิตวิทยาที่นำมาใช้อย่างกว้างขวาง ตามแบบจำลองนี้ หวังเป็นปรากฏการณ์ กำกับเป้าหมาย องค์ความรู้ เป้าหมายที่กำหนดไว้เป็นเป้าหมายของการลำดับจิต และลักษณะการทำงานทั้งหมด purposive กล่าวจะ กำกับเป้าหมาย (Snyder 1994, 2000 Snyder et al. 1999) เช่นนี้ เป้าหมายสามารถแตกต่างกันในขนาดและความยากลำบากของความสำเร็จ มีบางส่วนของโลก ง่ายเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์และอื่น ๆ ต้องปี หรือทศวรรษที่ผ่านมาเพื่อให้บรรลุ ภายในบริบทนี้ หวังประกอบด้วย 2 ส่วนองค์ความรู้ที่เกี่ยวข้อง: ทางเดินที่คิดและคิดหน่วยงาน

Results (Thai) 2:

ทฤษฎีความหวังได้รับรูปแบบการใช้อย่างกว้างขวางมากที่สุดของความหวังในวรรณคดีวิจัยจิตวิทยา ตามรูปแบบนี้เป็นความหวังกับความรู้ความเข้าใจปรากฏการณ์เป้าหมายโดยตรง เป้าหมายจะถูกกำหนดเป็นเป้าหมายของการกระทำทางจิตและพฤติกรรมเจาะจงทั้งหมดมีการกล่าวถึงเป็นเป้าหมายกำกับ (ไนเดอร์ปี 1994, 2000 สไนเดอ et al, 1999). เช่นเป้าหมายสามารถแตกต่างกันในขนาดและความยากของความสำเร็จมีบางประกอบด้วยโลกีย์ง่ายต่อการบรรลุวัตถุประสงค์และคนอื่น ๆ ที่กำหนดให้ปีหรือแม้กระทั่งทศวรรษที่ผ่านมาเพื่อให้บรรลุ ในบริบทนี้ความหวังประกอบด้วยสององค์ประกอบความรู้ความเข้าใจความสัมพันธ์: เตรียมความพร้อมการคิดและหน่วยงานความคิด

Results (Thai) 3:

ทฤษฎีหวังได้รับส่วนใหญ่อย่างกว้างขวางที่ใช้รูปแบบของความหวังในงานวิจัยด้านจิตวิทยาวรรณกรรม ตามรูปแบบนี้ ความหวัง คือ การรับรู้ ที่ดำเนินไปสู่เป้าประสงค์ปรากฏการณ์ เป้าหมายที่ถูกกำหนดเป็นเป้าหมายของลำดับการกระทำทางจิต และพฤติกรรมเฉพาะเจาะจงว่า เป็น ที่ดำเนินไปสู่เป้าประสงค์ ( สไนเดอร์ 1994 , 2000 ; สไนเดอร์ et al . 1999 ) เช่น เป้าหมายสามารถแตกต่างกันในขนาดและความยากง่ายของการศึกษา กับประกอบด้วยเกี่ยว ง่ายเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์และผู้อื่นที่ต้องการปีหรือแม้กระทั่งทศวรรษที่ผ่านมาเพื่อให้บรรลุ ในบริบทนี้ หวังว่า ประกอบด้วยสององค์ประกอบ : วิถีคิดและรับรู้ความเชื่อมโยงระหว่างหน่วยงานคิด