Suppose for example we have two cou

Suppose for example we have two countries of equal size, Northland and Southland. Both produce and consume two goods, Food and Clothes. The productive capacities and efficiencies of the countries are such that if both countries devoted all their resources to Food production, output would be as follows:
Northland: 100 tonnes
Southland: 200 tonnes
If all the resources of the countries were allocated to the production of clothes, output would be:
Northland: 100 tonnes
Southland: 100 tonnes
Assuming each has constant opportunity costs of production between the two products and both economies have full employment at all times. All factors of production are mobile within the countries between clothing and food industries, but are immobile between the countries. The price mechanism must be working to provide perfect competition.
Southland has an absolute advantage over Northland in the production of Food. Both countries are equally efficient in the production of clothes. There seems to be no mutual benefit in trade between the economies. The opportunity costs shows otherwise. Northland's opportunity cost of producing one tonne of Food is one tonne of Clothes and vice versa. Southland's opportunity cost of one tonne of Food is 0.5 tonne of Clothes. The opportunity cost of one tonne of Clothes is 2 tonnes of Food. Southland has a comparative advantage in food production, because of its lower opportunity cost of production with respect to Northland. Northland has a comparative advantage over Southland in the production of clothes, the opportunity cost of which is higher in Southland with respect to Food than in Northland.
To show these different opportunity costs lead to mutual benefit if the countries specialize production and trade, consider the countries produce and consume only domestically.

Results (Thai) 1:

สมมติว่าตัว เรามีสองประเทศขนาดเท่า นอร์ทแลนด์เซาท์แลนด์รีซอร์ซ ทั้งผลิต และบริโภคสินค้าสอง อาหารและเสื้อผ้า กำลังการผลิตมีประสิทธิผลและประสิทธิภาพของประเทศเป็นเช่นว่าหากทั้งสองประเทศทุ่มเททรัพยากรทั้งหมดของการผลิตอาหาร ผลผลิตจะเป็นดังนี้:นอร์ทแลนด์: 100 ตันเซาท์แลนด์รีซอร์ซ: 200 ตันถ้าทรัพยากรทั้งหมดของประเทศถูกปันส่วนไปยังการผลิตเสื้อผ้า ออกจะ:นอร์ทแลนด์: 100 ตันเซาท์แลนด์รีซอร์ซ: 100 ตันสมมติว่าแต่ละมีโอกาสคงที่ต้นทุนการผลิตระหว่างผลิตภัณฑ์ทั้งสอง และทั้งสองประเทศมีการจ้างงานเต็มที่ตลอดเวลา ปัจจัยการผลิตทั้งหมดมีโทรศัพท์มือถือภายในประเทศระหว่างเสื้อผ้าและอุตสาหกรรมอาหาร แต่ immobile ระหว่างประเทศ กลไกราคาต้องทำงานเพื่อให้มีการแข่งขันสมบูรณ์เซาท์แลนด์รีซอร์ซได้เปรียบแน่นอนมากกว่านอร์ทแลนด์ในการผลิตอาหาร ประเทศทั้งสองมีประสิทธิภาพเท่าเทียมกันในการผลิตเสื้อผ้าได้ ดูเหมือนจะ ไม่มีผลประโยชน์ร่วมกันในการค้าระหว่างประเทศมี ต้นทุนโอกาสแสดงเป็นอย่างอื่น ต้นทุนโอกาสของนอร์ทแลนด์ผลิต tonne หนึ่งอาหาร tonne หนึ่ง ของเสื้อผ้า และกลับได้ ต้นทุนโอกาสของเซาท์แลนด์รีซอร์ซ tonne หนึ่งอาหาร tonne 0.5 ของเสื้อผ้าได้ ต้นทุนโอกาส tonne หนึ่งของเสื้อผ้าเป็น 2 ตันอาหาร เซาท์แลนด์รีซอร์ซมีประโยชน์เปรียบเทียบในการผลิตอาหาร เนื่องจากต้นทุนโอกาสต่ำกว่าการผลิตเกี่ยวกับนอร์ทแลนด์ การเปรียบเทียบเปรียบเซาท์แลนด์รีซอร์ซในการผลิตเสื้อผ้า ต้นทุนโอกาสที่จะสูงขึ้นในเซาท์แลนด์รีซอร์ซเกี่ยวกับอาหารกว่านอร์ทแลนด์นอร์ทแลนด์ได้แสดงต้นทุนโอกาสต่าง ๆ เหล่านี้นำไปสู่ผลประโยชน์ร่วมกันประเทศเชี่ยวชาญการผลิตและการค้า พิจารณาประเทศผลิต และบริโภคในประเทศเท่านั้น

Results (Thai) 2:

ตัวอย่างเช่นสมมติว่าเรามีสองประเทศขนาดเท่ากัน, ภาคเหนือและเซาท์แลนด์ ทั้งการผลิตและการบริโภคสองสินค้า, อาหารและเสื้อผ้า ขีดความสามารถในการผลิตและประสิทธิภาพของประเทศเป็นเช่นว่าถ้าทั้งสองประเทศที่ทุ่มเททรัพยากรทั้งหมดของพวกเขาเพื่อการผลิตอาหารส่งออกจะเป็นดังนี้:
ภาคเหนือ 100 ตัน
เซาท์แลนด์ 200 ตัน
หากทรัพยากรทั้งหมดของประเทศที่ได้รับการจัดสรรให้กับการผลิตเสื้อผ้า เอาท์พุทจะเป็น:
ภาคเหนือ 100 ตัน
เซาท์แลนด์ 100 ตัน
สมมติว่าแต่ละคนมีค่าใช้จ่ายในโอกาสอย่างต่อเนื่องของการผลิตระหว่างทั้งสองผลิตภัณฑ์และเศรษฐกิจทั้งสองมีการจ้างงานเต็มตลอดเวลา ปัจจัยทั้งหมดของการผลิตโทรศัพท์มือถือภายในประเทศระหว่างเสื้อผ้าและอุตสาหกรรมอาหาร แต่จะมีการเคลื่อนที่ระหว่างประเทศ กลไกราคาจะต้องทำงานเพื่อให้การแข่งขันที่สมบูรณ์แบบ.
เซาท์แลนด์มีประโยชน์แน่นอนกว่าภาคเหนือในการผลิตอาหาร ทั้งสองประเทศมีประสิทธิภาพเท่าเทียมกันในการผลิตเสื้อผ้า ดูเหมือนจะไม่มีผลประโยชน์ร่วมกันในการค้าระหว่างประเทศเศรษฐกิจ ค่าใช้จ่ายในโอกาสที่จะแสดงให้เห็นเป็นอย่างอื่น ต้นทุนค่าเสียโอกาสของภาคเหนือในการผลิตหนึ่งตันของอาหารเป็นหนึ่งตันของเสื้อผ้าและในทางกลับกัน ต้นทุนค่าเสียโอกาสของนักรบผิวดำคนหนึ่งตันของอาหารคือ 0.5 ตันของเสื้อผ้า ต้นทุนค่าเสียโอกาสของหนึ่งตันของเสื้อผ้าคือ 2 ตันของอาหาร เซาท์แลนด์มีความได้เปรียบในการผลิตอาหารเพราะโอกาสที่ต่ำกว่าต้นทุนการผลิตที่เกี่ยวกับภาคเหนือ ภาคเหนือมีความได้เปรียบมากกว่านักรบผิวดำในการผลิตเสื้อผ้าต้นทุนค่าเสียโอกาสที่จะสูงกว่าในเซาท์แลนด์ที่เกี่ยวกับอาหารกว่าในภาคเหนือ.
เพื่อแสดงค่าใช้จ่ายในโอกาสที่แตกต่างกันเหล่านี้นำไปสู่ผลประโยชน์ร่วมกันถ้าประเทศมีความเชี่ยวชาญในการผลิตและการค้าให้พิจารณา ประเทศการผลิตและการบริโภคภายในประเทศเท่านั้น

Results (Thai) 3:

สมมติว่าตัวอย่างเช่นเรามีสองประเทศที่มีขนาดเท่ากัน เมืองเหนือและตอนใต้ของประเทศ ทั้งการผลิตและบริโภคสองสินค้า เสื้อผ้าและอาหาร ความสามารถในการผลิตและประสิทธิภาพของประเทศเช่นว่าถ้าทั้งสองประเทศได้ทุ่มเททรัพยากรของพวกเขาทั้งหมดเพื่อการผลิตอาหาร ผลผลิตจะเป็นดังต่อไปนี้ :
เมืองเหนือ : 100 ตัน 200 ตัน

โดย :ถ้าทรัพยากรของประเทศถูกจัดสรรเพื่อการผลิตเสื้อผ้าส่งออกจะ :
เมืองเหนือ : 100 ตัน 100 ตัน

โดย : คิดว่าแต่ละคนมีโอกาสต้นทุนการผลิตคงที่ระหว่างสองผลิตภัณฑ์และเศรษฐกิจมีการจ้างงานเต็มที่ตลอดเวลา ปัจจัยทั้งหมดของการผลิตมือถือในประเทศระหว่างอุตสาหกรรมเสื้อผ้าและอาหารแต่ความนิ่งระหว่างประเทศ กลไกราคาจะต้องทำงานเพื่อให้มีการแข่งขันที่สมบูรณ์แบบ มีความได้เปรียบสัมบูรณ์มากกว่า
ของเมืองเหนือในการผลิตอาหาร ทั้งสองประเทศจะมีประสิทธิภาพเท่าเทียมกันในการผลิตเสื้อผ้า ดูเหมือนจะไม่มีผลประโยชน์ร่วมกันในการค้าระหว่างประเทศ ค่าใช้จ่ายในโอกาสแสดงให้เห็นเป็นอย่างอื่นเมืองเหนือเป็นต้นทุนค่าเสียโอกาสของการผลิตหนึ่งตันของอาหารเป็นหนึ่งตันของเสื้อผ้าและในทางกลับกัน โดยเป็นค่าเสียโอกาสของหนึ่งตันของอาหารคือ 0.5 ตันของเสื้อผ้า ต้นทุนเสียโอกาสหนึ่งตันของเสื้อผ้าคือ 2 ตันอาหาร ตอนใต้ของประเทศมีความได้เปรียบโดยเปรียบเทียบในการผลิตอาหาร เนื่องจากการลดต้นทุนการผลิตด้วยการสรร .