Activities that are truly communica

Activities that are truly communicative, according to Morrow (in Johnson and
Morrow 1981) have three features: information gap, choice and feedback. An
information gap exists when one person or a party, the writer or the speaker, the
one who gives a written or an oral piece of information in an exchange, knows
something that the other person or party, who receives it, does not. In a
communicative situation the speaker has a choice of what /s/he will say and how
/s/he will say it. If the sentences and structures are prescribed by the teacher, we
cannot speak about the free choice of language. The receiver of the message, who
is the listener or the reader, is supposed to react, to give feedback to the piece of
information got from the speaker or the writer. That is the reason, why a lecture or
a presentation is not a communicative activity. J.Harmer (2003) describes
communicative and non-communicative activities as follows:

Results (Thai) 2:

กิจกรรมที่มีการสื่อสารอย่างแท้จริงตามที่มอร์โรว์
(จอห์นสันและมอร์โรว์1981) มีสามคุณสมบัติ: ช่องว่างข้อมูลทางเลือกและข้อเสนอแนะ ช่องว่างข้อมูลเกิดขึ้นเมื่อคนคนหนึ่งหรือบุคคลที่ผู้เขียนหรือผู้พูดที่เป็นผู้หนึ่งที่จะช่วยให้การเป็นลายลักษณ์อักษรหรือชิ้นส่วนในช่องปากของข้อมูลในการแลกเปลี่ยนรู้บางสิ่งบางอย่างที่คนอื่นๆ หรือบุคคลที่ได้รับมันไม่ได้ ในสถานการณ์การสื่อสารลำโพงมีทางเลือกในสิ่งที่ / s / เขาจะพูดและวิธีการ / s / เขาจะบอกว่ามัน ถ้าประโยคและโครงสร้างที่กำหนดโดยครูผู้สอนที่เราไม่สามารถพูดเกี่ยวกับการเลือกฟรีของภาษา รับของข้อความ, ใครเป็นผู้ฟังหรือผู้อ่านควรจะตอบสนองให้ข้อเสนอแนะกับชิ้นส่วนของข้อมูลที่ได้จากลำโพงหรือนักเขียน นั่นคือเหตุผลว่าทำไมการบรรยายหรือการนำเสนอที่ไม่ได้เป็นกิจกรรมการสื่อสาร J.Harmer (2003) อธิบายถึงกิจกรรมการสื่อสารและไม่ใช่การสื่อสารดังนี้