To add even further to the debate,

To add even further to the debate, those colonies who had no colonial charter claims to western lands did not want to be excluded and were unwilling to accept the charter claims of their peers. They argued that since those lands had been won as part of a joint (Links to an external site.) effort of all the colonies in the war against Britain, the benefits of such land should be shared by all. Finally, in 1781, after much debate, Virginia and New York agreed to cede (Links to an external site.) their colonial charter lands to the newly formed government of the United States, and so the articles were approved and signed.

With the approval of the Articles, the problems concerning the trans-Appalachian area known as the Northwest Territory were far from over. But Congress, before it could manage this vast area, needed to have accurate and better information about this land which nearly doubled the area of the original thirteen colonies. They approved a survey for the area, and with the information gained, Congress enacted the Northwest Ordinance of 1787.

It has been argued that this piece of legislation is the most important of the period, for it established the method by which new states would be created out of the western lands and brought into the Union. The steps were simple.

First, Congress would appoint governors and judges to oversee the territory and establish and represent rule of government. Then, when the population of the territory reached 5,000 free male inhabitants of voting age, those citizens would elect a territorial legislature. The legislature would then select and send one member as a non-voting delegate to Congress to represent the territory. And finally, when the population reached 60,000, the territorial legislature would submit a state constitution to Congress. The Northwest Territory
When that constitution was approved, a new state would enter the Union. These new states would enter with the same rights as existing states, and their citizens would enjoy all the freedoms and protection of law as any other United States citizen. Other aspects of the Ordinance included that "neither slavery nor involuntary servitude" were to be allowed in the new states, and that part of the revenue (Links to an external site.) generated by the sale of lands in these new states would be used to fund public education, or the land could be set aside for the building of schools.

This was the first example of federal support for education in the United States. The Ordinance also required that the territory would be divided into no fewer than three states and no more than five; the territory eventually became Michigan, Illinois, Indiana, Ohio, Wisconsin and part of Minnesota. Article three of the ordinance was perhaps the most optimistic and least followed part of the document. It addressed the treatment of Native Americans in the new lands as follows:

Results (Thai) 2:

ในการเพิ่มยิ่งขึ้นที่จะอภิปรายอาณานิคมของผู้ที่ไม่ได้มีการเรียกร้องแบบเช่าเหมาลำไปยังดินแดนอาณานิคมของตะวันตกไม่ต้องการที่จะได้รับการยกเว้นและไม่เต็มใจที่จะยอมรับการเรียกร้องกฎบัตรของเพื่อนของพวกเขา พวกเขาอ้างว่าดินแดนตั้งแต่ผู้ที่ได้รับรางวัลชนะเลิศเป็นส่วนหนึ่งของการร่วมทุน (ลิงค์ไปยังเว็บไซต์ภายนอก.) ความพยายามของอาณานิคมทั้งหมดในการทำสงครามกับอังกฤษประโยชน์ของที่ดินดังกล่าวควรจะใช้ร่วมกันโดยทั้งหมด สุดท้ายใน 1781 หลังจากการถกเถียงกันมากเวอร์จิเนียและนิวยอร์กตกลงที่จะยอมยกให้ (ลิงค์ไปยังเว็บไซต์ภายนอก.) ดินแดนอาณานิคมของพวกเขาเช่าเหมาลำไปยังรัฐบาลที่จัดตั้งขึ้นใหม่ของสหรัฐอเมริกาและอื่น ๆ บทความที่ได้รับการอนุมัติและลงนาม. ด้วยความเห็นชอบ บทความปัญหาเกี่ยวกับพื้นที่แนวทรานส์ที่รู้จักกันในดินแดนภาคตะวันตกเฉียงเหนืออยู่ไกลจากกว่า แต่การมีเพศสัมพันธ์ก่อนที่จะสามารถจัดการพื้นที่นี้กว้างใหญ่จำเป็นต้องมีข้อมูลที่ถูกต้องและดีขึ้นเกี่ยวกับดินแดนแห่งนี้ซึ่งพื้นที่เกือบสองเท่าของเดิมสิบสามอาณานิคม พวกเขาได้รับการอนุมัติการสำรวจพื้นที่และมีข้อมูลที่ได้รับการมีเพศสัมพันธ์ตราพระราชกฤษฎีกาภาคตะวันตกเฉียงเหนือของ 1787 จะได้รับการถกเถียงกันอยู่ว่าชิ้นส่วนของกฎหมายนี้เป็นสิ่งสำคัญที่สุดของรอบระยะเวลาสำหรับมันที่จัดตั้งขึ้นวิธีที่รัฐใหม่ที่จะเป็น สร้างขึ้นมาจากดินแดนตะวันตกและนำเข้ามาในยูเนี่ยน ขั้นตอนที่ถูกง่าย. ครั้งแรกที่สภาคองเกรสจะแต่งตั้งผู้ว่าการและผู้พิพากษาในการกำกับดูแลดินแดนและสร้างและเป็นตัวแทนของการปกครองของรัฐบาล จากนั้นเมื่อประชากรของดินแดนถึง 5,000 คนที่อาศัยอยู่ฟรีชายอายุการออกเสียงลงคะแนนของประชาชนเหล่านั้นจะเลือกสมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งดินแดน สภานิติบัญญัติก็จะเลือกและส่งสมาชิกคนหนึ่งเป็นตัวแทนที่ไม่ออกเสียงลงคะแนนจะมีเพศสัมพันธ์เพื่อเป็นตัวแทนของดินแดน และในที่สุดเมื่อประชากรถึง 60,000 สมาชิกสภานิติบัญญัติแห่งดินแดนจะส่งรัฐธรรมนูญของรัฐจะมีเพศสัมพันธ์ ดินแดนภาคตะวันตกเฉียงเหนือเมื่อรัฐธรรมนูญที่ได้รับการอนุมัติรัฐใหม่จะเข้ายูเนี่ยน รัฐใหม่เหล่านี้จะเข้ากับสิทธิเช่นเดียวกับรัฐที่มีอยู่และประชาชนของพวกเขาจะมีความสุขทุกเสรีภาพและการคุ้มครองของกฎหมายอื่น ๆ เป็นพลเมืองสหรัฐอเมริกา ด้านอื่น ๆ ของกฎหมายรวมว่า "ไม่เป็นทาสหรือทาส" กำลังจะได้รับอนุญาตในรัฐใหม่และเป็นส่วนหนึ่งของรายได้ที่ (ลิงค์ไปยังเว็บไซต์ภายนอก.) ที่เกิดจากการขายที่ดินในรัฐใหม่เหล่านี้จะถูกนำมาใช้ กองทุนเพื่อการศึกษาของรัฐหรือที่ดินจะได้รับการตั้งสำรองสำหรับการสร้างโรงเรียน. นี่เป็นตัวอย่างแรกของการสนับสนุนของรัฐบาลกลางสำหรับการศึกษาในประเทศสหรัฐอเมริกา กฎหมายต้องว่าดินแดนที่จะถูกแบ่งออกเป็นไม่น้อยกว่าสามรัฐและไม่เกินห้า ดินแดนในที่สุดก็กลายมิชิแกน, Illinois, Indiana, โอไฮโอวิสคอนซินและเป็นส่วนหนึ่งของมินนิโซตา ข้อที่สามของกฤษฎีกาอาจจะเป็นในแง่ดีมากที่สุดและน้อยส่วนหนึ่งของเอกสารตาม มันที่การรักษาของชาวอเมริกันพื้นเมืองในดินแดนใหม่ดังต่อไปนี้:

Results (Thai) 3:

เพิ่มมากขึ้นเพื่อการอภิปราย ผู้ซึ่งไม่มีอาณานิคมอาณานิคมกฎบัตรอ้างว่าดินแดนตะวันตกไม่ต้องการจะถูกแยกออก และไม่เต็มใจที่จะยอมรับกฎบัตรการเรียกร้องของเพื่อนของพวกเขา พวกเขาเสนอว่าเนื่องจากที่ดินเหล่านั้นก็จะเป็นส่วนหนึ่งของการร่วม ( เชื่อมโยงไปยังเว็บไซต์ภายนอก ) ความพยายามของอาณานิคมทั้งหมดในสงครามกับอังกฤษ ประโยชน์ของที่ดินนั้นควรจะใช้ร่วมกันโดยทุกคนในที่สุด , ใน 1781 หลังจากการอภิปรายมาก , เวอร์จิเนียและนิวยอร์กตกลงยกให้ ( เชื่อมโยงไปยังเว็บไซต์ภายนอก ) อาณานิคมของพวกเขาเช่าที่ดินที่จัดตั้งขึ้นใหม่ของรัฐบาลสหรัฐอเมริกา และเพื่อให้บทความถูกอนุมัติและลงนาม

ด้วยความเห็นชอบของ บทความ ปัญหาพื้นที่รู้จักทรานส์เชียนเป็นดินแดนตะวันตกเฉียงเหนืออยู่ไกลจากกว่า แต่รัฐสภาก่อนที่มันจะจัดการพื้นที่อันกว้างใหญ่นี้ ต้องถูกต้อง และดีกว่าข้อมูลเกี่ยวกับที่ดิน ซึ่งพื้นที่นี้เกือบสองเท่าของอาณานิคมสิบสามเดิม พวกเขาได้รับการอนุมัติการสํารวจพื้นที่ และข้อมูลที่ได้รับ , รัฐสภาตราข้อบัญญัติตะวันตกเฉียงเหนือของ 1787

จะได้รับการถกเถียงกันอยู่ว่า กฎหมายนี้ชิ้นสำคัญที่สุดของระยะเวลามันก่อตั้งโดยวิธีซึ่งรัฐใหม่จะถูกสร้างขึ้นจากดินแดนตะวันตกและนำมาในสหภาพ ขั้นตอนง่ายๆ

ก่อนรัฐสภาจะแต่งตั้งผู้ว่าการและคณะกรรมการเพื่อดูแลอาณาเขตและสร้าง และเป็นตัวแทนของการปกครองของรัฐบาล เมื่อประชากรของดินแดนถึง 5000 ฟรีชายชาวเมืองอายุลงคะแนนเสียงประชาชนเหล่านั้นจะเลือกตั้งรัฐสภาดินแดน รัฐสภาจะเลือกและส่งหนึ่งสมาชิกที่ไม่โหวตผู้แทนรัฐสภาเพื่อแสดงอาณาเขต และในที่สุดเมื่อประชากรสูงถึง 60 , 000 นิติบัญญัติดินแดนจะยื่นรัฐรัฐธรรมนูญเข้าสภา ภาคตะวันตกเฉียงเหนือดินแดน
เมื่อรัฐธรรมนูญได้รับการอนุมัติรัฐใหม่ที่จะเข้าสหภาพรัฐใหม่เหล่านี้จะระบุ มีสิทธิเช่นเดียวกับรัฐที่มีอยู่ และประชาชนของพวกเขาจะเพลิดเพลินกับเสรีภาพและการคุ้มครองของกฎหมายอื่นใดที่เป็นสหรัฐอเมริกาพลเมือง ด้านอื่น ๆของกฎรวม ที่ไม่มีทาสหรือทาสของ " จะได้รับอนุญาตในรัฐใหม่ และส่วนหนึ่งของรายได้ ( เชื่อมโยงไปยังเว็บไซต์ภายนอก) ที่สร้างขึ้นโดยการขายที่ดินของรัฐใหม่เหล่านี้จะถูกใช้เพื่อกองทุนการศึกษาของรัฐ หรือแผ่นดินอาจจะตั้งค่าไว้สำหรับสร้างโรงเรียน

นี้คือตัวอย่างแรกของการสนับสนุนของรัฐบาลกลางเพื่อการศึกษาในสหรัฐอเมริกา กฎหมายยังกำหนดว่าพื้นที่จะถูกแบ่งออกเป็น ไม่น้อยกว่าสามรัฐและไม่เกินห้า ; ดินแดนในที่สุดกลายเป็นมิชิแกนIllinois , Indiana , โอไฮโอ , วิสคอนซินและส่วนหนึ่งของมินเนโซต้า บทความสามแห่งอาณัติถูกบางทีมองในแง่ดีที่สุดตามส่วนของเอกสาร มันอยู่ที่การรักษาของชาวอเมริกันพื้นเมืองในแผ่นดินใหม่ ดังนี้