Insomnia is the most common sleep d

Insomnia is the most common sleep disorder, yet little is known about the etiology, pathophysiology, and clinical course of this highly prevalent and chronic disorder.1–4 In the few published general population longitudinal studies, the estimated rate of persistent insomnia varies from 40% to 70%.5–10 Factors such as gender, age, body weight, physical disorders, depression, or alcohol consumption have been proposed to be associated with persistent insomnia, but the results are inconsistent.5–11 Furthermore, these studies have not included polysomnography (PSG), and, for example, the longitudinal association of sleep duration or sleep disordered breathing (SDB) with persistent insomnia has not yet been studied.

Insomnia is frequently associated with physical and mental health disorders.1–4 Insomnia is a risk factor for the development of depression,12 and depression is a risk factor in the persistence of insomnia.5,7,11 As far as the association of chronic insomnia with the second most common sleep disorder (SDB), the findings have been mixed. Some but not all investigators have suggested that SDB is associated with chronic insomnia.13,14 However, no longitudinal study to date has examined whether SDB is a risk factor for the persistence of insomnia.

Based on previous studies, we have recently suggested that objective sleep duration in chronic insomnia is a marker of the biological severity of the disorder. Previous studies have shown that insomnia with objective short sleep duration is associated with activation of the hypothalamic-pituitary-adrenal (HPA) axis,15–19 hypertension,20 type 2 diabetes,21 neurocognitive deficits,22 and mortality23; whereas insomnia with objective longer sleep duration is associated with normal HPA axis activity,15,16,19 lack of significant medical morbidity,20–22 sleep misperception, anxious-ruminative traits, and poor coping resources.24 However, whether objective short sleep duration plays a role in the persistence of insomnia has not yet been examined.

The aim of this study was to examine the role of objective short sleep duration, SDB, and mental and physical health in the persistence of insomnia in a large general random sample (the Penn State Cohort Study) using PSG and a longitudinal design. We hypothesized that objective short sleep duration would be a significant predictor of persistent insomnia.

Results (Thai) 1:

นอนไม่หลับเป็นโรคนอนหลับมากที่สุด แต่น้อยเป็นที่รู้จักเกี่ยวกับวิชาการ pathophysiology และหลักสูตรคลินิกนี้แพร่หลายมาก และ disorder.1–4 เรื้อรังในการไม่เผยแพร่ทั่วไประยะยาวประชากร อัตราการนอนไม่หลับแบบประเมินตั้งแต่ 40% ถึง 70% ครั้งที่ 5 – 10 ปัจจัยเช่นเพศ อายุ น้ำหนัก ความผิดปกติทางกายภาพ ซึมเศร้า หรือแอลกอฮอล์ได้รับการเสนอที่จะเชื่อมโยงกับแบบนอนไม่หลับ แต่ผลลัพธ์เป็น inconsistent.5–11 Furthermore การศึกษาเหล่านี้ได้รวม polysomnography (PSG), และ เช่น ความสัมพันธ์ระยะยาวระยะเวลานอนหลับหรือนอน disordered หายใจ (SDB) กับแบบนอนไม่หลับได้ไม่ยังถูกศึกษานอนไม่หลับนอนไม่หลับมักเกี่ยวข้องกับสุขภาพกาย และจิตใจ disorders.1–4 เป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับการพัฒนาของโรคซึมเศร้า 12 และภาวะซึมเศร้าเป็นปัจจัยเสี่ยงในการคงอยู่ของ insomnia.5,7,11 เท่าสมาคมนอนไม่หลับเรื้อรังที่พบมากที่สุดสองนอนโรค (SDB), ผลการวิจัยมีการผสม นักสืบบาง แต่ไม่ได้แนะนำว่า SDB ที่สัมพันธ์กับโรค insomnia.13,14 อย่างไรก็ตาม ไม่ศึกษาระยะยาวถึงวันมีการตรวจสอบว่า SDB เป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับการคงอยู่ของนอนไม่หลับขึ้นอยู่กับการศึกษาก่อนหน้านี้ เรามีเมื่อเร็ว ๆ นี้แนะนำว่า ระยะเวลาวัตถุประสงค์นอนนอนไม่หลับเรื้อรังเครื่องหมายชีวภาพความรุนแรงของโรคที่ การศึกษาก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่านอนไม่หลับกับสลีวัตถุประสงค์ระยะสั้นระยะเวลาเกี่ยวข้องกับการเปิดใช้งานแกน hypothalamic-ต่อมใต้สมองหมวกไต (HPA) ความดันโลหิตสูง 15-19, 20 ชนิดที่ 2 โรคเบาหวาน ขาด ดุล neurocognitive 21, 22 และ mortality23 ในขณะที่นอนไม่หลับกับระยะเวลาการนอนหลับอีกต่อไปวัตถุประสงค์ที่สัมพันธ์กับกิจกรรมแกน HPA ปกติ 15, 16, 19 ขาดของสำคัญแพทย์ morbidity, 20 – 22 ป misperception ลักษณะกระตือรือร้น ruminative และยากจนเผชิญ resources.24 อย่างไรก็ตาม ว่านอนวัตถุประสงค์ระยะสั้นระยะเวลามีบทบาทใน ติดตาของนอนไม่หลับได้ไม่ยังถูกตรวจสอบจุดมุ่งหมายของการศึกษานี้คือการ ตรวจสอบบทบาทของสลีวัตถุประสงค์ระยะสั้นระยะเวลา SDB และจิตใจ และทางกายภาพสุขภาพในการคงอยู่ของนอนไม่หลับในเป็นใหญ่ทั่วไปสุ่มตัวอย่าง (เพนน์รัฐ Cohort ศึกษา) ใช้ PSG และแบบระยะยาว เราตั้งสมมติฐานว่าวัตถุประสงค์ที่จะผู้ทายผลสำคัญของการนอนไม่หลับแบบนอนสั้นระยะเวลาการ

Results (Thai) 2:

นอนไม่หลับเป็นโรคนอนที่พบมากที่สุดที่ยังไม่ค่อยมีใครรู้จักเกี่ยวกับสาเหตุที่พยาธิสรีรวิทยาและการเรียนการสอนทางคลินิกของ disorder.1-4 นี้ที่แพร่หลายอย่างมากและเรื้อรังในไม่กี่คนที่ตีพิมพ์ทั่วไปประชากรศึกษาระยะยาวที่อัตราประมาณของการนอนไม่หลับถาวรแตกต่างจาก 40 % ถึง 70% 0.5-10 ปัจจัยต่างๆเช่นเพศอายุน้ำหนักของร่างกายมีความผิดปกติทางกายภาพ, ซึมเศร้า, หรือบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ได้รับการเสนอให้มีการเชื่อมโยงกับการนอนไม่หลับถาวร แต่ผลที่ได้รับการ inconsistent.5-11 นอกจากนี้การศึกษาเหล่านี้มี ไม่รวม polysomnography (PSG) และยกตัวอย่างเช่นสมาคมยาวของระยะเวลาการนอนหลับหรือนอนหลับระเบียบหายใจ (SDB) ที่มีอาการนอนไม่หลับถาวรยังไม่ได้รับการศึกษา. นอนไม่หลับมักเกี่ยวข้องกับสุขภาพร่างกายและจิตใจเป็นโรคนอนไม่หลับ disorders.1-4 ปัจจัยเสี่ยงสำหรับการพัฒนาของภาวะซึมเศร้า, 12 และภาวะซึมเศร้าเป็นปัจจัยเสี่ยงในการคงอยู่ของ insomnia.5,7,11 เท่าที่ความสัมพันธ์ของการนอนไม่หลับเรื้อรังด้วยโรคนอนที่พบมากที่สุดที่สอง (SDB) ผลการวิจัยที่ได้รับการ ผสม บางส่วน แต่ไม่ทั้งหมดนักวิจัยได้แนะนำว่า SDB มีความเกี่ยวข้องกับ insomnia.13,14 เรื้อรังอย่างไรก็ตามยังไม่มีการศึกษาระยะยาวถึงวันที่มีการตรวจสอบว่า SDB เป็นปัจจัยเสี่ยงต่อการคงอยู่ของการนอนไม่หลับ. จากการศึกษาก่อนหน้านี้เรามีข้อเสนอแนะว่าเมื่อเร็ว ๆ นี้โดยมีวัตถุประสงค์ ระยะเวลาในการนอนหลับนอนไม่หลับเรื้อรังเป็นเครื่องหมายของความรุนแรงทางชีวภาพของโรคที่ ศึกษาก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่าการนอนไม่หลับที่มีระยะเวลาการนอนหลับสั้นวัตถุประสงค์ที่เกี่ยวข้องกับการทำงานของต่อมใต้สมอง-hypothalamic-ต่อมหมวกไต (HPA) แกน 15-19 ความดันโลหิตสูง 20 เบาหวานชนิดที่ 2, 21 ขาดดุล neurocognitive, 22 และ mortality23; ในขณะที่การนอนไม่หลับที่มีระยะเวลาการนอนหลับอีกต่อไปวัตถุประสงค์ที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมปกติแกน HPA, 15,16,19 ขาดของการเจ็บป่วยทางการแพทย์ที่สำคัญนอนหลับ 20-22 เข้าใจผิดลักษณะกังวล-ตรึกตรองและ resources.24 เผชิญปัญหายากจน แต่วัตถุประสงค์ไม่ว่าจะเป็นระยะเวลาสั้น ๆ การนอนหลับ มีบทบาทในการคงอยู่ของการนอนไม่หลับที่ยังไม่ได้รับการตรวจสอบ. จุดมุ่งหมายของการศึกษาครั้งนี้เพื่อศึกษาบทบาทของวัตถุประสงค์ระยะเวลาการนอนหลับสั้น SDB และสุขภาพกายและใจในการคงอยู่ของการนอนไม่หลับในกลุ่มตัวอย่างขนาดใหญ่ทั่วไปแบบสุ่ม (คน รัฐเพนน์หมู่การศึกษา) โดยใช้ PSG และการออกแบบที่ยาว เราตั้งสมมติฐานว่าระยะเวลาการนอนหลับสั้นวัตถุประสงค์จะเป็นปัจจัยบ่งชี้ที่สำคัญของการนอนไม่หลับถาวร

Results (Thai) 3:

นอนไม่หลับคือโรคนอนทั่วไป ยังเป็นที่รู้จักกันเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับสาเหตุ พยาธิสรีรวิทยา และอาการทางคลินิกของสูงนี้แพร่หลายและความผิดปกติเรื้อรัง 1 – 4 ในไม่กี่หัวข้อการศึกษาประชากรทั่วไปตามยาว ซึ่งคะแนนของการนอนไม่หลับแบบถาวรไปจาก 40% เป็น 70% 5 – 10 ปัจจัย เช่น เพศ อายุ ร่างกาย , น้ำหนัก , ความผิดปกติทางกายภาพ , ซึมเศร้าหรือแอลกอฮอล์ได้ถูกเสนอให้เป็นที่เกี่ยวข้องกับการนอนไม่หลับ ถาวร แต่ผลที่ได้ยังไม่สอดคล้องกัน 5 – 11 นอกจากนี้ การศึกษาเหล่านี้ได้รวมการตรวจการนอนหลับ ( PSG ) , และ , เช่น , สมาคมตามยาวของนอนระยะเวลาหรือนอนระบบการหายใจ ( ซอดันบิ ) กับการนอนไม่หลับแบบถาวรยังไม่มี

)