Inscrbed handwriting (in Kannada ch

Inscrbed handwriting (in Kannada characters) of Ranna reads Kavi Ratna (gem among poets) at Shravanabelagola
Ranna (Kannada: ರನ್ನ) was one of the earliest and arguably one of the greatest poets of the Kannada language. His style of writing is often compared to that of Adikavi Pampa who wrote in the early 10th century. Together, Ranna, Adikavi Pampa and Sri Ponna are called "three gems of ancient Kannada literature".[1][2][3] Ranna was born in 949 C.E. in ancient Muduvolal, known now as Mudhol in the Bagalkot district of the modern Karnataka state in India, to a family of bangle sellers.[2]
Literature[edit]
During his early days as a writer, Ranna may have been patronised by Chavundaraya, the famous minister of the Western Ganga Dynasty.[4] With the rise of the imperial Western Chalukya Empire, Ranna became an important poet in the court of King Tailapa II and his successor King Satyashraya who bestowed upon him the title Kavi Chakravarti (lit, "Emperor among poets").[2] The writings of Ranna are in Halegannada (lit, "old Kannada"). Of the five known major works accomplished by him, two are available in full and one in part. They are: Ajitha purana, Parashuramacharithe (extinct), Saahasabhima Vijaya (also known as Gadaayuddha), Ranna Kanda and Chakresvaracharite (extinct).[1][2][4][5][6]
Ajitha Purana (993 C.E.) is a Jain champu (a form of composition) purana written in twelve sections on the life of Ajithanatha, the second Tirthankar. Ranna wrote this purana under the patronage of a Jain lady called Attimabbe, the wife of general Nagavarma.[2] Ranna Kanda (990 C.E.), so called because it is written in the Kanda meter, is the earliest extant lexicon in the Kannada language. Only twelve sections of this writing are available.[2][5] Parusharama Charite (around 980 C.E.) is a eulogy of the Ganga minister and commander Chamundaraya. The poet held his patron in such high esteem that he claims to have named his son "raya" in honor of his patron (who had the honorific Samara Parashurama).[4]
Saahasabhimavijaya or Gadayuddha (lit, "The duel of maces") is undoubtedly Ranna's magnum opus that was accomplished in an age of writings on "heroism", that describe the valor of important personalities (vira rasa and roudrarasa). Written around 1000 C.E. (though some scholars believe it was a product of a more youthful Ranna), it is one of the enduring classics of the language where the poet compares the valor of his patron Chalukya King Satyashraya to the Pandava prince Bhima of the Hindu epic Mahabharata.[6] Ranna keeps with the trend started by Adikavi Pampa who in 941 C.E. compared his patron Chalukya King Arikesari (a Rashtrakuta vassal) to the Pandava prince Arjuna in the classic Vikramarjunavijaya (also called Pampa Bharata).[6] While acknowledging that Ranna may have found some inspiration from earlier writings such as Urubhanga of Bhasa and Venisamhara or Bhattanarayana, scholars concede that Gadayuddha has an originality of its own. Modern scholars see similarities between Ranna's usage of the "adult imps" (called murulgal) that stalk the battlefield of Kurukshetra and warn Kaurava prince Duryodhana (Bhima's adversary in battle) about his impending death, and the description of witches by later day famed English play write, Shakespeare. Some scholars believe that Gadayuddha may have been conceived as a play before being completed as a champukavya (epic poem in kavya style and champu meter).[7]
While the theme of the narration centers around the battle of maces between Bhima and Duryodhana on the last day of the eighteen day war, the poet uses a technique similar to flashbacks in modern cinema to enlighten the reader with important events that led to the war and those events that transpired on the battlefield.[8] Bhima is undoubtedly the hero of the day for slaying his foe and thus avenging the insult suffered by his wife Draupadi at the hands of Dushshasana (Duryodhana's brother) prior to the war. However, Ranna skillfully depicts Duryodhana as a "great soul" (mahanubhava), who despite his sins, was a brave kshatriya on the battlefield, and a true friend to Karna (another important character in the epic).[8]

Results (Kannada) 1:

ರನ್ನ (ಕನ್ನಡ ಅಕ್ಷರಗಳಲ್ಲಿ) Inscrbed ಕೈಬರಹ ಶ್ರವಣಬೆಳಗೊಳ ನಲ್ಲಿ ಕವಿ ರತ್ನ (ಕವಿಗಳ ಪೈಕಿ ರತ್ನ) ಓದುತ್ತದೆ
ರನ್ನ (ಕನ್ನಡ: ರನ್ನ) ಕೃತಿಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆ ಮಹಾನ್ ಕವಿಗಳ ವಾದಯೋಗ್ಯವಾಗಿ ಒಂದು. ಬರವಣಿಗೆಯ ಶೈಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ 10 ನೇ ಶತಮಾನದಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಆದಿಕವಿ ಪಂಪ ಆ ಹೋಲಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಒಟ್ಟಿಗೆ, ರನ್ನ, ಆದಿಕವಿ ಪಂಪ ಮತ್ತು ಶ್ರೀ ಪೊನ್ನ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ "ಪ್ರಾಚೀನ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯವನ್ನು ಮೂರು ರತ್ನಗಳು". [1] [2] [3] ರನ್ನ ಆಧುನಿಕ ಬಾಗಲಕೋಟೆ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಮುಧೋಳ್ ಎಂದು ಈಗ ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಪ್ರಾಚೀನ Muduvolal, ರಲ್ಲಿ 949 CE ರಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದರು ಕಂಕಣ ಮಾರಾಟಗಾರರು ಒಂದು ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಭಾರತದ ಕರ್ನಾಟಕ ರಾಜ್ಯದ,. [2]
ಸಾಹಿತ್ಯ [ಬದಲಾಯಿಸಿ]
ಬರಹಗಾರ ತಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯದಲ್ಲಿ, ರನ್ನ ಚಾವುಂಡರಾಯನ, ಪಾಶ್ಚಾತ್ಯ ಗಂಗ ರಾಜವಂಶದ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಸಚಿವ ಪೋಷಿಸಿದರು ಹೋಗಿವೆ. [4] ಏರಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ಚಕ್ರಾಧಿಪತ್ಯದ ಪಶ್ಚಿಮ ಚಾಲುಕ್ಯ ಸಾಮ್ರಾಜ್ಯದ, ರನ್ನ ಅವನ ಮೇಲೆ ("ಕವಿಗಳ ಪೈಕಿ ಚಕ್ರವರ್ತಿ" ಲಿಟ್) ಶೀರ್ಷಿಕೆ ಕವಿ ಚಕ್ರವರ್ತಿ ಕೊಟ್ಟ ರಾಜ, Tailapa II ಮತ್ತು ಅವನ ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ ರಾಜ Satyashraya ಆಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಮುಖ ಕವಿ ಆಯಿತು. [2] ರನ್ನ ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ ಇವೆ Halegannada ರಲ್ಲಿ ("ಹಳೆಯ ಕನ್ನಡ", ಲಿಟ್). ಅವನ ಮೂಲಕ ಸಾಧಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಐದು ಗೊತ್ತಿರುವ ಪ್ರಮುಖ ಕೃತಿಗಳು, ಎರಡು ಲಭ್ಯವಿದೆ ಮತ್ತು ಭಾಗದಲ್ಲಿ ಒಂದು. ಅವು: Ajitha ಪುರಾಣ, (ನಿರ್ನಾಮವಾದ) Parashuramacharithe, (ಸಹ Gadaayuddha ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ) Saahasabhima ವಿಜಯ, ರನ್ನ ಕಾಂಡ ಮತ್ತು Chakresvaracharite (ನಿರ್ನಾಮವಾದ) [1] [2] [4] [5] [6].
Ajitha ಪುರಾಣ (993 ಸಿಇ) ಆಗಿದೆ ಜೈನ ಚಂಪು (ಸಂಯೋಜನೆಯ ಒಂದು ರೂಪ) Ajithanatha, ಎರಡನೇ ತೀರ್ಥಂಕರ ಜೀವನ ಹನ್ನೆರಡು ವಿಭಾಗಗಳಲ್ಲಿ ಬರೆದ ಪುರಾಣ. ರನ್ನ, ಇದು ಕಾಂಡ ಮೀಟರ್ ಬರೆಯಲಾಗಿದೆ ಏಕೆಂದರೆ [2] ರನ್ನ ಕಾಂಡ (990 ಸಿಇ), ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ. Attimabbe ಎಂಬ ಜೈನ್ ಮಹಿಳೆ, ಸಾಮಾನ್ಯ ನಾಗವರ್ಮ ಪತ್ನಿ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹದಲ್ಲಿ ಈ ಪುರಾಣ ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಉಪಲಬ್ಧ ಲೆಕ್ಸಿಕಾನ್ ಆಗಿದೆ . ಈ ಬರಹದ ಕೇವಲ ಹನ್ನೆರಡು ವಿಭಾಗಗಳು ಲಭ್ಯವಿಲ್ಲ. [2] [5] Parusharama ಚಾರೈಟ್ (ಸುಮಾರು 980 ಸಿಇ) ಗಂಗಾ ಮಂತ್ರಿ ಮತ್ತು ಕಮಾಂಡರ್ Chamundaraya ಒಂದು ಲೇಖನ ಹೊಂದಿದೆ. ಕವಿ ಅವರು (ಗೌರವಸೂಚಕ ಸಮರ ಪರಶುರಾಮ ಹೊಂದಿದ್ದ) ತನ್ನ ಪೋಷಕ ಗೌರವಾರ್ಥವಾಗಿ ಅವರ ಮಗ "ರಾಯ" ಎಂಬ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ಇಂತಹ ಉನ್ನತ ಮರ್ಯಾದೆಯ ಅವನ ಆಶ್ರಯದಾತ ನಡೆಯಿತು. [4]
Saahasabhimavijaya ಅಥವಾ Gadayuddha ("maces ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ", ಲಿಟ್) ಪ್ರಮುಖ ವ್ಯಕ್ತಿಗಳು (ವೀರ ರಸ ಮತ್ತು roudrarasa) ಶೌರ್ಯ ವಿವರಿಸುವ "ಶೌರ್ಯ" ಲೇಖನಗಳಿಂದ, ಒಂದು ವಯಸ್ಸು ಸಾಧಿಸಲಾಯಿತು ಎಂದು ರನ್ನ ರ ಮಹತ್ವದ, ಕಲಾತ್ಮಕ ನಿಸ್ಸಂದೇಹವಾಗಿ. ಕವಿ ಹಿಂದೂ ಪಾಂಡವ ರಾಜ ಭೀಮ ತನ್ನ ಆಶ್ರಯದಾತ ಚಾಲುಕ್ಯ ರಾಜ Satyashraya ಶೌರ್ಯ ಹೋಲಿಸುತ್ತದೆ ಅಲ್ಲಿ, ಇದು ಭಾಷೆಯ ನಿರಂತರ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಒಂದಾಗಿದೆ (ಕೆಲವು ವಿದ್ವಾಂಸರು ಇದು ರನ್ನ ಹೆಚ್ಚು ತಾರುಣ್ಯದ ಉತ್ಪನ್ನವಾಗಿತ್ತು ನಂಬುತ್ತಾರೆ ಆದರೂ) 1000 ರ ಸುಮಾರಿಗೆ ಬರೆಯಲಾಗಿದ್ದ ಮಹಾಭಾರತ. [6] ರನ್ನ 941 ​​CE ರಲ್ಲಿ (ಸಹ ಪಂಪ ಭಾರತ ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ) ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ Vikramarjunavijaya ಪಾಂಡವ ರಾಜಕುಮಾರ ಅರ್ಜುನನಿಗೆ ತನ್ನ ಪೋಷಕ ಚಾಲುಕ್ಯ ರಾಜ ಅರಿಕೇಸರಿ (ಒಂದು ರಾಷ್ಟ್ರಕೂಟರ ಸಾಮಂತ) ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಯಾರು ಆದಿಕವಿ ಪಂಪ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು ಪ್ರವೃತ್ತಿ ಇಡುತ್ತದೆ. [6] ಆದರೆ ರನ್ನ ಇಂತಹ ಭಾಸನ ಮತ್ತು Venisamhara ಅಥವಾ Bhattanarayana ಆಫ್ Urubhanga ಹಿಂದಿನ ಬರಹಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಸ್ಫೂರ್ತಿ ಕಂಡು ಎಂದು ಪ್ರಶಂಸಿಸುವುದು ವಿದ್ವಾಂಸರು Gadayuddha ತನ್ನದೇ ಆದ ಒಂದು ಮೂಲ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು. ಆಧುನಿಕ ವಿದ್ವಾಂಸರು ರನ್ನ ನ ಕುರುಕ್ಷೇತ್ರ ಯುದ್ಧ ಕಾಂಡವನ್ನು ತನ್ನ ತೂಗುತ್ತಿರುವ ಸಾವಿನ ಬಗ್ಗೆ ಕೌರವ ರಾಜಕುಮಾರ ದುರ್ಯೋಧನ (ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಭೀಮನ ಎದುರಾಳಿ) ಎಚ್ಚರಿಕೆ "ವಯಸ್ಕ imps" (ಎಂಬ murulgal) ಬಳಕೆ, ಮತ್ತು ಇಂಗ್ಲೀಷ್ ನಾಟಕ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ನಂತರ ದಿನದಿಂದ ಮಾಟಗಾತಿಯರು ವಿವರಣೆ ನಡುವಿನ ಸಾಮ್ಯತೆಗಳನ್ನು ನೋಡಿ , ಶೇಕ್ಸ್ಪಿಯರ್ ಬರೆಯಲು. ಕೆಲವು ವಿದ್ವಾಂಸರು Gadayuddha ಒಂದು champukavya ಪೂರ್ಣಗೊಂಡಿತು (ಕಾವ್ಯ ಶೈಲಿಯಲ್ಲಿ ಕಾವ್ಯ ಮತ್ತು ಮೀಟರ್ ಚಂಪು) ಮೊದಲು ಒಂದು ನಾಟಕ ಕಲ್ಪಿಸಲಾಗಿತ್ತು ಮಾಡಲಾಗಿದೆ ಎಂದು ನಂಬುತ್ತಾರೆ. [7]
ಆದರೆ ಮೇಲೆ ಭೀಮ ಮತ್ತು ದುರ್ಯೋಧನ ನಡುವೆ maces ಕದನದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ನಿರೂಪಣೆ ಕೇಂದ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಥೀಮ್ ಹದಿನೆಂಟು ದಿನ ಯುದ್ಧದ ಕೊನೆಯ ದಿನ, ಕವಿ ಯುದ್ಧ ಮತ್ತು ಯುದ್ಧಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಹಬೆ ಆ ಘಟನೆಗಳು ಕಾರಣವಾದ ಪ್ರಮುಖ ಘಟನೆಗಳು ಓದುಗರಿಗೆ ತಿಳುವಳಿಕೆಪಡಿಸಲು ಆಧುನಿಕ ಸಿನಿಮಾ ಹಿನ್ನೋಟ ಹೋಲುವ ತಂತ್ರ ಬಳಸುತ್ತದೆ. [8] ಭೀಮ ನಿಸ್ಸಂದೇಹವಾಗಿ ನಾಯಕ ಕೊಲ್ಲುವ ತನ್ನ ವೈರಿ ಹೀಗಾಗಿ ಯುದ್ಧಕ್ಕಿಂತ ಮೊದಲೇ Dushshasana ಕೈಯಲ್ಲಿ ಪತ್ನಿ ದ್ರೌಪದಿ ಅನುಭವಿಸಿದ ಅವಮಾನ (ದುರ್ಯೋಧನ ಸಹೋದರ) ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಫಾರ್ ದಿನ. ಆದರೆ, ರನ್ನ ಕೌಶಲ್ಯದಿಂದ ತನ್ನ ಪಾಪಗಳ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ರಣಾಂಗಣದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕೆಚ್ಚೆದೆಯ ಕ್ಷತ್ರಿಯ ಒಬ್ಬ "ದೊಡ್ಡ ಆತ್ಮ" (ಮಹಾನುಭವ), ಮತ್ತು ಕರ್ಣ (ಮಹಾಕಾವ್ಯ ಮತ್ತೊಂದು ಪ್ರಮುಖ ಪಾತ್ರ) ಗೆ ನಿಜವಾದ ಸ್ನೇಹಿತ ಎಂದು ದುರ್ಯೋಧನ ಚಿತ್ರಿಸುತ್ತದೆ. [8]