The debate in Canada over whether t

The debate in Canada over whether to implement the negotiated agreement was very contentious. The opposition Liberal Party of Canada under leader John Turner vociferously opposed the agreement, saying that he would "tear it up" if he became prime minister. The opposition New Democratic Party under leader Ed Broadbent also strongly opposed the agreement. Both parties objected that the agreement would erode Canadian sovereignty, arguing that Canada would effectively become the "51st state" of the US if the agreement was implemented. They also raised concerns about how Canada's social programs and other trade agreements such as the Auto Pact would be affected.[8]

The legislation to implement the agreement was delayed in the Senate, which had a Liberal Party majority. Partly in response to these delays, Mulroney called an election in 1988. Trade Agreement was by far the most prominent issue of the campaign, prompting some to call it the "Free Trade Election." It was the first Canadian election to feature large third-party campaign advertising, with supporters and opponents using lobbyists to buy television advertisements.

It was also the first Canadian election to use much negative advertising; one anti-free-trade advertisement showed negotiators "removing a line" from the Free Trade Agreement, which at the end of the advertisement was revealed to be the Canada–US border. Although some opinion polls showed slightly more Canadians against the Agreement than in favour of it, Mulroney's Progressive Conservatives benefited from being the only party in favour of the agreement, while the Liberals and NDP split the anti-free trade vote. Mulroney won a governing majority and the agreement was passed into law even if a majority of the voters had voted for parties opposing free trade.

The Free Trade Agreement faced much less opposition in the US. Polls showed that up to 40% of Americans were unaware that the agreement had been signed. The treaty was given to the Congress for "fast-track" ratification by President Reagan, meaning that it could be accepted or rejected but could not be amended. It passed the House and Senate on 9 September 1988 by comfortable margins.[9]

Results (Thai) 1:

การอภิปรายในแคนาดามากกว่าว่าจะใช้ข้อตกลงการเจรจาต่อรองถูกมากโต้เถียง ฝ่ายค้านพรรคเสรีนิยมของแคนาดาภายใต้ผู้นำจอห์นเทอร์เนอร์ vociferously ต้านข้อตกลง การพูดว่า เขาจะ "ฉีกมันขึ้น" ถ้าเขาเป็นนายกรัฐมนตรี ฝ่ายค้านพรรคประชาธิปไตยใหม่ภายใต้ผู้นำบรอดเบนท์ Ed ยังขอคัดค้านข้อตกลงได้ ทั้งสองฝ่ายคัดค้านว่า ข้อตกลงจะกัดกร่อนอธิปไตยแคนาดา เถียงว่า แคนาดาจะมีประสิทธิภาพกลายเป็น "รัฐ 51" ของสหรัฐหากข้อตกลงการใช้งาน นอกจากนี้พวกเขายังยกความกังวลเกี่ยวกับวิธีโปรแกรมสังคมของแคนาดาและข้อตกลงการค้าอื่น ๆ เช่นสนธิสัญญาอัตโนมัติจะได้รับผลกระทบ [8]กฎหมายจะใช้ข้อตกลงล่าช้าในวุฒิสภา ที่ส่วนใหญ่พรรคเสรี บางส่วนในการตอบสนองล่าช้าเหล่านี้ Mulroney เรียกว่าการเลือกตั้งในปีพ.ศ. 2531 ข้อตกลงทางการค้าเสร็จปัญหาโดดเด่นที่สุดของแคมเปญ พร้อมท์บางที่เรียกว่า "ตั้งการค้าเสรี" ก็เลือกตั้งแคนาดาครั้งแรกการโฆษณาส่งเสริมการขายอื่น ๆ ที่ขนาดใหญ่ที่คุณลักษณะ ผู้สนับสนุนกับฝ่ายตรงข้ามใช้ lobbyists การซื้อโฆษณาโทรทัศน์ก็เลือกตั้งแคนาดาครั้งแรกเพื่อใช้โฆษณามากค่าลบ โฆษณา free-ค้าหนึ่งแสดงให้เห็นว่า "การลบบรรทัด" จากข้อตกลงการค้าเสรี ซึ่งในตอนท้ายของโฆษณาถูกต้อง ชายแดนแคนาดาสหรัฐอเมริกา เพื่อเจรจา แม้ว่าบางสำรวจความคิดเห็นพบว่าชาวแคนาดามากกว่าเล็กน้อยกับข้อตกลงกว่าสนับสนุนมัน พรรคอนุรักษ์นิยมก้าวหน้าของ Mulroney ได้รับประโยชน์จากการเป็นเพียงสนับสนุนข้อตกลง เดาและ NDP แบ่งออกเสียงต่อต้านฟรีค้า Mulroney ชนะส่วนใหญ่ควบคุม และผ่านข้อตกลงในกฎหมายแม้ว่าส่วนใหญ่ของประชาชนลงคะแนนได้ลงคะแนนฝ่ายการค้าฝ่ายตรงข้ามข้อตกลงการค้าเสรีต้องเผชิญกับฝ่ายตรงข้ามมากน้อยในสหรัฐอเมริกา สำรวจพบว่า ค่า 40% ของชาวอเมริกันที่ไม่ทราบว่า มีการเซ็นชื่อข้อตกลง สนธิสัญญาการให้การประชุมสำหรับรวดเร็ว"สัตยาบัน โดยประธานาธิบดีเรแกน หมายความ ว่า มันอาจจะยอมรับ หรือปฏิเสธ แต่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลง มันผ่านบ้านและวุฒิสภาในวันที่ 9 กันยายนพ.ศ. 2541 โดยขอบสบาย [9]

Results (Thai) 2:

การอภิปรายในแคนาดาว่าจะดำเนินการเจรจาข้อตกลงเป็นที่ถกเถียงกันมาก ฝ่ายค้านพรรคเสรีนิยมของแคนาดาภายใต้ผู้นำจอห์นเทอร์เนอสะท้านตรงข้ามกับข้อตกลงที่บอกว่าเขาจะ "ฉีกมันขึ้น" ถ้าเขากลายเป็นนายกรัฐมนตรี ฝ่ายค้านพรรคประชาธิปัตย์ใหม่ภายใต้ผู้นำเอ็ดบรอดเบนท์ยังคัดค้านข้อตกลงดังกล่าว ทั้งสองฝ่ายคัดค้านว่าข้อตกลงจะกัดเซาะอำนาจอธิปไตยของประเทศแคนาดาเถียงว่าแคนาดาได้อย่างมีประสิทธิภาพก็จะกลายเป็นรัฐ "51" ของสหรัฐหากข้อตกลงดังกล่าวถูกนำมาใช้ พวกเขายังแสดงความกังวลเกี่ยวกับวิธีการของแคนาดาโครงการทางสังคมและข้อตกลงการค้าอื่น ๆ เช่นรถยนต์สนธิสัญญาจะได้รับผลกระทบ. [8]

กฎหมายที่จะใช้ข้อตกลงล่าช้าในวุฒิสภาซึ่งเป็นส่วนใหญ่พรรคเสรีนิยม ส่วนหนึ่งในการตอบสนองต่อความล่าช้าเหล่านี้รอนี่ย์เรียกว่าการเลือกตั้งในปี 1988 ข้อตกลงการค้าไกลโดยปัญหาที่โดดเด่นที่สุดของการรณรงค์กระตุ้นบางอย่างที่จะเรียกมันว่า "การเลือกตั้งเขตการค้าเสรี." มันเป็นเลือกตั้งแคนาดาคนแรกที่จะมีแคมเปญโฆษณาของบุคคลที่สามขนาดใหญ่ที่มีผู้สนับสนุนและฝ่ายตรงข้ามใช้ lobbyists ซื้อโฆษณาทางโทรทัศน์.

มันก็เป็นเลือกตั้งแคนาดาคนแรกที่จะใช้การโฆษณาเชิงลบมาก หนึ่งในโฆษณาต่อต้านการค้าเสรีแสดงให้เห็นว่าการเจรจา "การถอดสาย" จากข้อตกลงการค้าเสรีซึ่งในตอนท้ายของการโฆษณาเผยเป็นชายแดนแคนาดาสหรัฐอเมริกา แม้ว่าบางคนแสดงให้เห็นว่าการสำรวจความคิดเห็นชาวแคนาดามากขึ้นเล็กน้อยเมื่อเทียบกับข้อตกลงกว่าในความโปรดปรานของมันรอนี่ย์พรรคอนุรักษ์นิยมได้รับประโยชน์จากการเป็นพรรคเดียวในความโปรดปรานของข้อตกลงดังกล่าวในขณะที่ Liberals NDP และแยกการลงคะแนนเสียงการค้าป้องกันฟรี รอนี่ย์ได้รับรางวัลส่วนใหญ่ปกครองและข้อตกลงที่ถูกส่งผ่านเป็นกฎหมายแม้ว่าส่วนใหญ่ของผู้มีสิทธิเลือกตั้งได้ลงคะแนนให้ฝ่ายตรงข้ามการค้าเสรี.

ข้อตกลงการค้าเสรีเผชิญหน้ากับความขัดแย้งมากน้อยในสหรัฐอเมริกา โพลล์ที่แสดงให้เห็นว่าถึง 40% ของชาวอเมริกันที่ไม่ทราบว่าข้อตกลงที่ได้รับการลงนาม สนธิสัญญาถูกกำหนดให้สภาคองเกรสสำหรับ "อย่างรวดเร็วติดตาม" การให้สัตยาบันโดยประธานาธิบดีเรแกนซึ่งหมายความว่ามันจะได้รับการยอมรับหรือปฏิเสธ แต่ก็ไม่สามารถได้รับการแก้ไข มันผ่านสภาและวุฒิสภาที่ 9 กันยายนปี 1988 โดยอัตรากำไรขั้นต้นที่สะดวกสบาย. [9]

Results (Thai) 3:

การอภิปรายในแคนาดามากกว่าว่าจะใช้เจรจาข้อตกลงเป็นเรื่องโต้เถียง . ฝ่ายค้านพรรคเสรีนิยมของแคนาดาภายใต้ผู้นำจอห์นเทอร์เนอร์กระจองอแงคัดค้านข้อตกลงว่าเขาจะ " ฉีก " ถ้าเขาเป็นนายกรัฐมนตรี ฝ่ายค้านพรรคประชาธิปไตยภายใต้ผู้นำใหม่ บรอดเบนต์เอ็ดยังขอคัดค้านข้อตกลง ทั้งฝ่ายคัดค้านว่าข้อตกลงจะบั่นทอนอธิปไตยแคนาดา เถียงว่า แคนาดาจะได้อย่างมีประสิทธิภาพกลายเป็น " รัฐ " 51 ของเราถ้าข้อตกลงการใช้งาน พวกเขายังกังวลเกี่ยวกับวิธีการของแคนาดาโครงการทางสังคมและข้อตกลงทางการค้าอื่น เช่น รถยนต์ ข้อตกลงจะได้รับผลกระทบ . [ 8 ]กฎหมายใช้ข้อตกลงล่าช้าในวุฒิสภา ซึ่งมี ส่วนใหญ่พรรคเสรีนิยม ส่วนหนึ่งในการตอบสนองความล่าช้าเหล่านี้ มัลโรนีย์เรียกการเลือกตั้งในปี 1988 ข้อตกลงการค้าคือไกลโดยปัญหาที่โดดเด่นที่สุดของแคมเปญนี้ แจ้งที่จะเรียกมันว่า " การเลือกตั้งเสรี " เป็นครั้งแรกในแคนาดาเลือกตั้งที่จะมีแคมเปญโฆษณาขนาดใหญ่ของบุคคลที่สามกับผู้สนับสนุนและฝ่ายตรงข้ามใช้ lobbyists เพื่อซื้อโฆษณาโทรทัศน์มันยังเป็นครั้งแรกในแคนาดาเลือกตั้งเพื่อใช้โฆษณาเชิงลบมาก ; หนึ่งต่อต้านการค้าเสรีโฆษณามีการเจรจา " เอาเส้น " จากข้อตกลงการค้าเสรี ซึ่งในตอนท้ายของโฆษณาก็ถูกเปิดเผยให้เราแคนาดา ) ชายแดน แม้ว่าบางโพลล์ความคิดเห็นแสดงชาวแคนาดากับข้อตกลงกว่าเล็กน้อยในความโปรดปรานของมัน มัลโรนีย์ก็ก้าวหน้าพรรคอนุรักษ์นิยมได้รับประโยชน์จากพรรคเป็นเพียงในความโปรดปรานของข้อตกลง ในขณะที่เสรีนิยม NDP ต่อต้านการค้าเสรีและแยกเสียง มัลโรนีย์ชนะปกครองส่วนใหญ่และข้อตกลงที่ผ่านเป็นกฎหมาย แม้ว่าส่วนใหญ่ของผู้มีสิทธิเลือกตั้งลงคะแนนให้พรรคการเมืองฝ่ายตรงข้ามมีการค้าเสรีข้อตกลงการค้าเสรีกับฝ่ายค้านมากน้อยในสหรัฐอเมริกา โพลล์พบว่าถึง 40% ของชาวอเมริกันเคยเผลอว่าข้อตกลงที่ได้ลงนาม ข้อตกลงให้รัฐสภาเพื่อ " ติดตาม " เร็ว การให้สัตยาบันโดยประธานาธิบดีเรแกน ความหมายมันอาจจะยอมรับ หรือ ปฏิเสธ แต่ไม่สามารถแก้ไข ผ่านบ้านและวุฒิสภาในวันที่ 9 เดือนกันยายน พ.ศ. 2531 โดยระยะขอบสะดวกสบาย [ 9 ]