Global business refers to internati

Global business refers to international trade whereas a global business is a company doing business across the world. The exchange of goods over great distances goes back a very long time. Anthropologists have already established long-distance trading in Europe in the Stone Age. Sea-borne trading was commonplace in many regions of the world in times predating Greek civilization. Such trade, of course, was not by definition "global" but had the same characteristics. In the 16th century all of the continents came to be routinely linked by ocean-based communications. Trading activity in the modern sense rapidly followed at the beginning of the 17th century; it might be more accurate to say that it "returned" again because trading of such character had taken place in Roman times as well.

It is not intended here to discuss another and related subject covered separately in this volume: globalization. Globalization is a long-standing program advocated by the economically advanced nations to free up international trade across the globe through treaties. It has also come to mean the relocation of production or service activities to places that have much lower labor costs. Global business in the past—or currently—does not require what advocates of globalization seek, namely a so-called level playing field. International trade has always had a mixed character in which national organizations and private enterprises have both participated, in which monopolies have been imposed, frequently defended by armed forces, in which all manner of restraints and tariffs have been common and participants have made all sorts of efforts to counter such interference or to profit from it.

GLOBAL ENTERPRISES
Fernand Braudel, a prominent historian of commerce, describes early trading with distant points around the globe—from Europe to the Americas and from Europe to India and Asia—in what then was still called Christendom, as speculative ventures funded by high-interest loans from patrons: traders had to pay back double the money they borrowed; failure to pay the money back—unless they had been shipwrecked—meant a period of slavery until the debt was satisfied. Very high profits could be achieved trading in spices and silk with the "Indies"; such profits justified the risks. In parallel with such private trading, government-sponsored ventures also took to the oceans; they became the dominant form of international trade shortly before and all through the period of colonialism. Thus Spain exploited its discoveries in South America by shipping gold and silver from America to Europe—thus setting off a great inflationary period. Global enterprise, thus, in the modern sense, began to develop during the Age of Discovery. It was instrumental in stimulating colonialism. Single merchants or groups of explorers went forth and came back with treasures. Government-sponsored consortia, the early global businesses, followed in the adventurers' wake.

The two earliest global companies, both government chartered, were the British East India Company begun in 1600 and the Dutch East India Company, established in 1602. Both have now passed into history. The British company dissolved in 1874, but in its nearly 300-year history it had launched and for a long period had practically run the British Empire. The Dutch company was dissolved in 1798 after nearly 200 years of operations in Asia, India, Sri Lanka, and Africa. But the Hudson Bay Company, another British-founded monopoly to exploit the North American fur trade, was established in 1670 and is still going—so much so that Canadians explain that the company's initials stand for "Here Before Christ." HBC has long since ceased to be a global monopoly and is known today in Canada as a department store.

Early global companies were usually state-chartered trading companies. The Danes, the French, and the Swedes all had East India companies. Japan established companies known as the sogo shosha (for "general trading company") in the 19th century. Japan had tried and failed to preserve its isolation. When it opened itself to the world, it channeled trade through these ventures. Great trading companies were and continue to be important in transportation as well; operating shipping supports their activities. A contemporary American example is the privately held Cargill Corporation which trades internationally in agricultural, food, pharmaceutical, and financial products.

Commodity-based international corporations emerged in the 19th century with oil. The first global oil company was Standard Oil, founded by John D. Rockefeller. That honor was held by others since, including Exxon Corporation and Royal Dutch/Shell Group until, in the mid-2000s, Saudi Arabia's Aramco became Number 1. Major companies in turn emerged in chemicals and in artificial fibers, in automobiles, in aircraft manufacturing, and then in virtually every industry in the second part of the 20th century.

Multinationals

The term "multinationals" came into currency during the same time to designate corporations that operated in at least two different countries—but the actual use of the label applies to corporations that have a global presence. The term is used in a neutral sense simply to indicate very large size and participation in global markets. A more negative connotation of the term is that such corporations are effectively beyond the full reach of national laws because they have a presence in many locations, can move money and resources around at will, can sometimes escape taxation, and thus represent a power beyond public control.

Business Week has compiled what it labeled the "Top 100 Global Brands Scoreboard." It gives some indication of the characteristics and distribution of multinationals. The "scoreboard" is based on unique products (thus the "brand" label applied here) and by definition excludes some very important multinationals that operate in unbranded commodities like crude oil, grains, food products, minerals and similar categories; Phillips, British Petroleum, and Shell, for instance, make the top 100 but Aramco does not. Based on this scorecard, the U.S. dominates the category with 53 of the 100 top brands; the U.S. also holds 8 of the first 10 spots. Others in rank order are Germany (9), France (8), Japan (7), Switzerland (5), Britain and Italy both with 4, the Netherlands and South Korea with 3 each, and Finland, Spain, and Sweden with 1 each. Additionally, one company. Royal Dutch Petroleum, is listed as both British and Dutch. The top 10, in order of brand value, are Coca-Cola, Microsoft, IBM, General Electric, Intel, Nokia (Finland), Disney, McDonald's, Toyota (Japan), and Marlboro's producer, Altria Group. The two largest industrial categories are electronics and software with 17 brands and autos and related with 11. As Coca-Cola with its sweet soda leads the list so Heineken with its beer closes the list in the 100th spot.

GLOBAL MARKETS
From the point of view of a seller, a global market is an export market; from the buyer's vantage point, the global market represents imports from abroad. World statistics on international trade are collected by the World Trade Organization (WTO) located in Geneva. The most current data available in early 2006 were for the year 2004; all economic data lag the current time, but international data more so than national. In 2004, the global market for exports was $11.28 trillion, with merchandise exports representing 81.2 and commercial services 18.8 percent of that total. Merchandise exports, using WTO's definition, include commodities as well as manufactured and semi-manufactured goods. Services are divided into transportation, travel, and the "other services" categories.

Merchandise Trade

The largest category of foreign trade is in machinery and transportation equipment, representing 16.8 percent of the total—but the category pointedly excludes both automobiles and related equipment as well as office and telecommunications equipment. Fuels and Mining Products is second with 14.4 percent of share. The other major categories are Office and Telecom Equipment (12.7 percent), Chemicals (11.0), Automobiles and Related (9.5), Agricultural Products (8.8), Other Manufactured Products not already mentioned (8.6), Semi-Manufactures (like parts and components, 7.1 percent), Iron and Steel (3.0), Clothing (2.9), and Textiles other than clothing (2.2 percent).

Just ten countries around the world represent 54.8 percent of all merchandise exports. Germany led the world in 2004 with a 10 percent share of all exports, followed by the U.S. with an 8.9 percent share. Other leading exporters in order of share were China (6.5), Japan (6.2), France (4.9), the Netherlands (3.9), Italy (3.8), United Kingdom (3.8), Canada (3.5), and Belgium (10 percent of total).

At the top of world trading, anyway, the same countries were also the top importers, but not in the same order. The U.S. was top importer: 16.1 percent of all world imports were bought by U.S. consumers; Germany was second with 7.6 percent of imports. The others were China (5.9 percent), France and the United Kingdom (both 4.9), Japan (4.8), Italy (3.7), the Netherlands (3.4), Belgium (3.0), and Canada (2.9).

More interestingly, six of 10 countries achieved a trade surplus and the others had a trade deficit. The U.S. had the largest negative, a deficit of $706.7 billion, followed by the United Kingdom ($116.6 billion), France ($16.7 billion), and Italy ($1.9 billion).

Commercial Services

In the export and import of commercial services, the U.S. ranked first on both sides of this ledger, representing 15 percent of exports and 12 percent of services imports—and achieved a $58.3 billion trade surplus—not enough, however, to erase its very large merchandise trade deficit. The other leading exporters of services were United Kingdom (8.1 percent of services exports resulting in a $35.7 billion services trade surplus), Germany (6.3 percent

Results (Thai) 2:

ธุรกิจทั่วโลกหมายถึงการค้าระหว่างประเทศในขณะที่ธุรกิจทั่วโลกเป็น บริษัท ที่ทำธุรกิจทั่วโลก การแลกเปลี่ยนสินค้าในระยะทางที่ดีกลับไปเป็นเวลานานมาก นักมานุษยวิทยาได้จัดตั้งขึ้นแล้วการซื้อขายทางไกลในยุโรปในยุคหิน ซื้อขายทางทะเลเป็นเรื่องธรรมดาในหลายภูมิภาคของโลกในครั้ง predating อารยธรรมกรีก การค้าดังกล่าวแน่นอนไม่ได้โดยความหมาย "ทั่วโลก" แต่มีลักษณะเดียวกัน ในศตวรรษที่ 16 ของทุกทวีปมาที่จะเชื่อมโยงการสื่อสารเป็นประจำโดยมหาสมุทรตาม กิจกรรมการซื้อขายในความรู้สึกที่ทันสมัยอย่างรวดเร็วตามที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 17; มันอาจจะถูกต้องมากขึ้นจะบอกว่ามัน "กลับมา" อีกครั้งเพราะการค้าของตัวละครดังกล่าวได้เกิดขึ้นในสมัยโรมันเช่นกัน. มันไม่ได้มีวัตถุประสงค์ที่นี่เพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องอื่นที่เกี่ยวข้องและครอบคลุมแยกต่างหากในหนังสือเล่มนี้: โลกาภิวัตน์ โลกาภิวัตน์เป็นโปรแกรมที่ยาวนานสนับสนุนโดยประเทศเศรษฐกิจขั้นสูงเพื่อเพิ่มการค้าระหว่างประเทศทั่วโลกผ่านสนธิสัญญา นอกจากนี้ยังมีความหมายการย้ายถิ่นฐานของกิจกรรมการผลิตหรือบริการไปยังสถานที่ที่มีค่าใช้จ่ายที่ต่ำกว่ามากแรงงาน ธุรกิจทั่วโลกในอดีตหรือในปัจจุบันไม่จำเป็นต้องมีสิ่งที่ผู้สนับสนุนของโลกาภิวัตน์แสวงหาคือสนามเด็กเล่นในระดับที่เรียกว่า การค้าระหว่างประเทศมักจะมีตัวละครที่หลากหลายในการที่องค์กรระดับชาติและองค์กรเอกชนที่มีทั้งส่วนร่วมซึ่งการผูกขาดได้รับการกำหนดปกป้องบ่อยโดยกองกำลังติดอาวุธซึ่งในลักษณะของหมอนรองและภาษีที่ได้รับร่วมกันและผู้เข้าร่วมได้ทำทุกประเภทของ ความพยายามที่จะตอบโต้การแทรกแซงดังกล่าวหรือกำไรจากมัน. GLOBAL วิสาหกิจFernand Braudel นักประวัติศาสตร์ที่โดดเด่นของการค้าอธิบายซื้อขายช่วงต้นที่มีจุดที่ห่างไกลทั่วโลกจากยุโรปอเมริกาและจากยุโรปไปยังประเทศอินเดียและเอเชียในสิ่งนั้นก็ยังคงอยู่ ที่เรียกว่าคริสตจักรเป็นกิจการเก็งกำไรได้รับทุนจากการกู้ยืมเงินดอกเบี้ยสูงจากลูกค้า: ผู้ค้าจะต้องจ่ายคืนเงินที่พวกเขาสองครั้งที่ยืม; ความล้มเหลวที่จะจ่ายเงินกลับจนกว่าพวกเขาจะได้รับเรือ-หมายถึงระยะเวลาของการเป็นทาสหนี้จนเป็นที่น่าพอใจ ผลกำไรที่สูงมากจะประสบความสำเร็จในการค้าเครื่องเทศและผ้าไหมกับ "อินดีส"; ผลกำไรดังกล่าวเป็นธรรมความเสี่ยง ในแบบคู่ขนานกับการซื้อขายเอกชนเช่นกิจการการสนับสนุนจากรัฐบาลยังเอาไปมหาสมุทร; พวกเขากลายเป็นรูปแบบที่โดดเด่นของการค้าระหว่างประเทศและไม่นานก่อนที่ทุกคนผ่านช่วงเวลาของการล่าอาณานิคม ดังนั้นสเปนใช้ประโยชน์ของการค้นพบในทวีปอเมริกาใต้โดยการจัดส่งเงินและทองจากอเมริกาไปยังยุโรปจึงตั้งออกเป็นระยะเวลาเงินเฟ้อที่ดี องค์กรทั่วโลกจึงอยู่ในความรู้สึกที่ทันสมัยเริ่มพัฒนาในช่วงอายุของการค้นพบ มันเป็นเครื่องมือในการกระตุ้นให้เกิดการล่าอาณานิคม พ่อค้าเดี่ยวหรือกลุ่มของนักสำรวจออกไปและกลับมาพร้อมกับสมบัติ ไพรีรัฐบาลสนับสนุนธุรกิจทั่วโลกในช่วงต้นตามในการปลุกผจญภัย '. ทั้งสอง บริษัท ทั่วโลกที่เก่าแก่ที่สุดของรัฐบาลทั้งรัฐธรรมนูญถูก บริษัท อินเดียตะวันออกของอังกฤษเริ่มใน 1600 และดัตช์อีสต์อินเดีย บริษัท ก่อตั้งขึ้นใน 1602 ทั้งสองได้ในขณะนี้ ผ่านเข้ามาในประวัติศาสตร์ บริษัท อังกฤษละลายใน 1874 แต่ในประวัติศาสตร์เกือบ 300 ปีของมันได้เปิดตัวและเป็นระยะเวลานานได้จริงทำงานจักรวรรดิอังกฤษ บริษัท ดัตช์ถูกละลายใน 1798 หลังจากเกือบ 200 ปีของการดำเนินงานในเอเชีย, อินเดีย, ศรีลังกาและแอฟริกา แต่อ่าวฮัดสัน บริษัท อื่นผูกขาดอังกฤษก่อตั้งขึ้นเพื่อใช้ประโยชน์จากการค้าสัตว์อเมริกาเหนือก่อตั้งขึ้นในปี 1670 และจะยังคงให้มากเพื่อให้ชาวแคนาดาอธิบายว่าชื่อย่อของ บริษัท ที่ยืน "ที่นี่ก่อนคริสต์." HBC มีความยาวตั้งแต่หยุดที่จะมีการผูกขาดทั่วโลกและเป็นที่รู้จักกันในวันนี้ในประเทศแคนาดาเป็นห้างสรรพสินค้า. ต้น บริษัท ทั่วโลกมักจะเป็น บริษัท การค้ารัฐรัฐธรรมนูญ เดนมาร์ก, ฝรั่งเศสและสวีเดนทุกคนมี บริษัท อินเดียตะวันออก ประเทศญี่ปุ่น บริษัท ที่จัดตั้งขึ้นที่รู้จักกันเป็น Sogo Shosha นี้ (สำหรับ "บริษัท การค้าทั่วไป") ในศตวรรษที่ 19 ญี่ปุ่นได้พยายามและล้มเหลวที่จะรักษาแยกของ เมื่อมันเปิดตัวเองให้โลกก็ผ่านช่องทางค้ากิจการเหล่านี้ บริษัท การค้าที่ดีอยู่และยังคงมีความสำคัญในการขนส่งเช่นกัน; การจัดส่งสินค้าการดำเนินงานสนับสนุนกิจกรรมของพวกเขา ตัวอย่างที่อเมริกันร่วมสมัยเป็นเอกชนที่ บริษัท คาร์กิลซึ่งธุรกิจการค้าในระดับนานาชาติในการเกษตร, อาหาร, ยาและผลิตภัณฑ์ทางการเงิน. สินค้าตามองค์กรระหว่างประเทศเกิดขึ้นในศตวรรษที่ 19 ด้วยน้ำมัน บริษัท น้ำมันในตลาดโลกเป็นครั้งแรกที่มาตรฐานน้ำมันก่อตั้งโดยจอห์นดี เกียรติที่จัดขึ้นโดยคนอื่น ๆ ตั้งแต่รวมทั้งเอ็กซอนคอร์ปอเรชั่นและรอยัลดัตช์ / เชลล์กลุ่มจนกระทั่งในช่วงกลางทศวรรษที่ 2000 Aramco ซาอุดีอาระเบียกลายเป็นหมายเลข 1 บริษัท ที่สำคัญในการเปิดโผล่ออกมาในสารเคมีและเส้นใยประดิษฐ์ในรถยนต์ในการผลิตเครื่องบิน และจากนั้นในแทบทุกอุตสาหกรรมในส่วนที่สองของศตวรรษที่ 20. บริษัท ข้ามชาติคำว่า"บริษัท ข้ามชาติ" มาเป็นสกุลเงินในช่วงเวลาเดียวกันที่จะกำหนดให้ บริษัท ที่ดำเนินการในอย่างน้อยสองประเทศ แต่ที่แตกต่างกันการใช้งานจริงของฉลากนำไปใช้กับ บริษัท ที่มีการแสดงระดับโลก คำที่ใช้ในความหมายที่เป็นกลางเพียงเพื่อระบุขนาดใหญ่มากและมีส่วนร่วมในตลาดโลก ความหมายเชิงลบมากขึ้นของคำที่ว่า บริษัท ดังกล่าวได้อย่างมีประสิทธิภาพนอกเหนือจากการเข้าถึงเต็มรูปแบบของกฎหมายของประเทศเพราะพวกเขามีอยู่ในหลาย ๆ สถานที่ที่สามารถเคลื่อนย้ายเงินและทรัพยากรรอบที่จะบางครั้งสามารถหลบหนีการจัดเก็บภาษีและทำให้เป็นตัวแทนของอำนาจเกินกว่าที่ประชาชน การควบคุม. สัปดาห์ธุรกิจได้รวบรวมสิ่งที่มันติดป้าย "Top 100 Scoreboard แบรนด์ระดับโลก." มันจะให้ข้อบ่งชี้ของลักษณะและการกระจายของ บริษัท ข้ามชาติบางส่วน ว่า "คะแนน" จะขึ้นอยู่กับผลิตภัณฑ์ที่ไม่ซ้ำ (ดังนั้น "แบรนด์" ฉลากใช้ที่นี่) และโดยความหมายไม่รวมบาง บริษัท ข้ามชาติที่สำคัญมากที่ทำงานในตลาดสินค้าโภคภัณฑ์ตีตราเช่นน้ำมันดิบธัญพืชผลิตภัณฑ์อาหารแร่ธาตุและประเภทที่คล้ายกัน ฟิลลิปบริติชปิโตรเลียมและเชลล์เช่นทำให้ด้านบน 100 แต่ Aramco ไม่ ขึ้นอยู่กับดัชนีชี้วัดนี้สหรัฐครองประเภทที่ 53 ของ 100 แบรนด์ชั้นนำ; สหรัฐอเมริกายังถือ 8 จากครั้งแรก 10 จุด อื่น ๆ ในการสั่งซื้อการจัดอันดับเป็นประเทศเยอรมนี (9), ฝรั่งเศส (8) ญี่ปุ่น (7), วิตเซอร์แลนด์ (5), สหราชอาณาจักรและอิตาลีทั้ง 4, เนเธอร์แลนด์และเกาหลีใต้ที่มี 3 ในแต่ละครั้งและฟินแลนด์, สเปนและสวีเดน 1 แต่ละ นอกจากนี้ บริษัท หนึ่ง รอยัลดัตช์ปิโตรเลียมถูกระบุว่าเป็นทั้งอังกฤษและดัตช์ ด้านบน 10 ในการสั่งซื้อที่มีมูลค่าแบรนด์มี Coca-Cola, Microsoft, IBM, General Electric, Intel, โนเกีย (ฟินแลนด์), Disney, McDonald, โตโยต้า (ญี่ปุ่น) และผู้ผลิตมาร์ลโบโรของ Altria กลุ่ม ทั้งสองประเภทอุตสาหกรรมที่ใหญ่ที่สุดที่มีอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์และซอฟต์แวร์ที่มี 17 แบรนด์และรถยนต์ที่เกี่ยวข้องกับ 11 ขณะที่ Coca-Cola กับโซดาหวานนำไปสู่รายการเพื่อให้ไฮเนเก้นกับเบียร์ที่ปิดรายการในจุดที่ 100 ได้. ตลาดโลกจากมุมมองของของผู้ขายตลาดโลกเป็นตลาดส่งออก; จากจุดชมวิวของผู้ซื้อที่ตลาดทั่วโลกแสดงให้เห็นถึงการนำเข้าจากต่างประเทศ สถิติโลกการค้าระหว่างประเทศจะถูกเก็บรวบรวมโดยองค์การการค้าโลก (WTO) ที่ตั้งอยู่ในเจนีวา ข้อมูลที่เป็นปัจจุบันมากที่สุดที่มีอยู่ในต้นปี 2006 ได้สำหรับปี 2004; ข้อมูลทางเศรษฐกิจที่ล่าช้าทุกเวลาปัจจุบัน แต่ข้อมูลระหว่างประเทศได้มากไปกว่าชาติ ในปี 2004 ตลาดทั่วโลกสำหรับการส่งออกเป็น $ 11280000000000 กับการส่งออกสินค้าที่เป็นตัวแทนของการบริการและการค้า 81.2 เป็นร้อยละ 18.8 ของจำนวนที่ การส่งออกสินค้าโดยใช้นิยามขององค์การการค้าโลกรวมถึงสินค้าโภคภัณฑ์เช่นเดียวกับการผลิตและกึ่งสินค้าที่ผลิต บริการแบ่งออกเป็นการขนส่ง, การเดินทาง, และ "บริการอื่น ๆ " ประเภท. สินค้าการค้าประเภทที่ใหญ่ที่สุดของการค้าต่างประเทศที่อยู่ในเครื่องจักรและอุปกรณ์การขนส่งคิดเป็นร้อยละ 16.8 ของทั้งหมด แต่ประเภทที่ชัดเจนไม่รวมรถยนต์ทั้งสองและอุปกรณ์ที่เกี่ยวข้องได้เป็นอย่างดี เป็นสำนักงานและอุปกรณ์การสื่อสารโทรคมนาคม เชื้อเพลิงและผลิตภัณฑ์การทำเหมืองแร่เป็นครั้งที่สองที่มีร้อยละ 14.4 ของหุ้น ประเภทอื่น ๆ ที่สำคัญมีสำนักงานและอุปกรณ์โทรคมนาคม (ร้อยละ 12.7) เคมีภัณฑ์ (11.0) รถยนต์และที่เกี่ยวข้อง (9.5) ผลิตภัณฑ์การเกษตร (8.8) สินค้าที่ผลิตอื่น ๆ ไม่ได้กล่าวถึงแล้ว (8.6) กึ่งผลิต (เช่นชิ้นส่วนและส่วนประกอบ ร้อยละ 7.1) เหล็กและเหล็กกล้า (3.0) เสื้อผ้า (2.9) และสิ่งทออื่น ๆ นอกเหนือจากเสื้อผ้า (ร้อยละ 2.2). เพียงแค่สิบประเทศทั่วโลกคิดเป็นร้อยละ 54.8 ของการส่งออกสินค้าทั้งหมด เยอรมนีนำของโลกในปี 2004 มีส่วนแบ่งร้อยละ 10 ของการส่งออกทั้งหมดตามมาด้วยสหรัฐมีส่วนแบ่งร้อยละ 8.9 ส่งออกชั้นนำอื่น ๆ ในคำสั่งของหุ้นอยู่ที่ประเทศจีน (6.5) ญี่ปุ่น (6.2), ฝรั่งเศส (4.9) เนเธอร์แลนด์ (3.9), อิตาลี (3.8), สหราชอาณาจักร (3.8) แคนาดา (3.5) และเบลเยี่ยม (ร้อยละ 10 จากทั้งหมด). ที่ด้านบนของการค้าโลกแล้วในประเทศเดียวกันยังเป็นผู้นำเข้าด้านบน แต่ไม่ได้อยู่ในลำดับเดียวกัน สหรัฐเป็นผู้นำเข้าด้านบน: 16.1 เปอร์เซ็นต์ของการนำเข้าทั้งหมดของโลกถูกซื้อโดยผู้บริโภคสหรัฐ เยอรมนีเป็นครั้งที่สองที่มีร้อยละ 7.6 ของการนำเข้า คนอื่น ๆ ที่เป็นประเทศจีน (ร้อยละ 5.9), ฝรั่งเศสและสหราชอาณาจักร (ทั้ง 4.9) ญี่ปุ่น (4.8), อิตาลี (3.7) เนเธอร์แลนด์ (3.4) เบลเยียม (3.0) และแคนาดา (2.9). อื่น ๆ ที่น่าสนใจหก ของ 10 ประเทศที่ประสบความสำเร็จเกินดุลการค้าและอื่น ๆ ที่มีการขาดดุลการค้า สหรัฐมีเชิงลบที่ใหญ่ที่สุดของการขาดดุล $ 706,700,000,000 ตามด้วยสหราชอาณาจักร ($ 116,600,000,000), ฝรั่งเศส (16700000000 $) และอิตาลี ($ 1900000000). บริการเชิงพาณิชย์ในการส่งออกและนำเข้าของการให้บริการเชิงพาณิชย์ของสหรัฐจัดอันดับครั้งแรกที่ทั้งสองด้านของบัญชีแยกประเภทนี้คิดเป็นร้อยละ 15 ของการส่งออกและร้อยละ 12 ของการให้บริการนำเข้าและประสบความสำเร็จ $ 58300000000 การค้าเกินดุลไม่พอ แต่จะลบการขาดดุลการค้าสินค้าที่มีขนาดใหญ่มาก ผู้ส่งออกชั้นนำอื่น ๆ ของการบริการที่เป็นสหราชอาณาจักร (ร้อยละ 8.1 ของการส่งออกบริการที่เกิดใน $ 35700000000 บริการเกินดุลการค้า), เยอรมนี (ร้อยละ 6.3

Results (Thai) 3:

ธุรกิจ หมายถึง การค้าระหว่างประเทศ และธุรกิจทั่วโลกเป็น บริษัท ที่ทำธุรกิจทั่วโลก การแลกเปลี่ยนสินค้าผ่านระยะทางที่ดีไปอีกนาน นักมานุษยวิทยาได้สร้างระบบการซื้อขายในยุโรปในยุคหิน ทะเลพาหะค้าขายทั่วไปในหลายภูมิภาคของโลกในเวลา predating อารยธรรมของกรีก เช่นการค้าแน่นอน ไม่ใช่คำนิยามของ " โลก " แต่ก็มีลักษณะเดียวกัน ในศตวรรษที่ 16 ของทวีปก็จะตรวจตามมหาสมุทรเชื่อมโยงการสื่อสาร กิจกรรมการซื้อขายในความรู้สึกที่ทันสมัยอย่างรวดเร็วตาม ที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ 17 ;มันอาจจะถูกต้องมากขึ้นที่จะกล่าวว่ามันจะ " กลับ " อีก เพราะการซื้อขายของตัวละครดังกล่าวได้ยึดสถานที่ในยุคโรมันเช่นกัน

มันก็ไม่ได้ตั้งใจจะมาปรึกษาอีกเรื่องที่เกี่ยวข้องและครอบคลุมแยกต่างหากในหมวดนี้ : โลกาภิวัตน์โลกาภิวัตน์เป็นยืนยาว โปรแกรมสนับสนุนโดยประเทศที่ก้าวหน้าทางเศรษฐกิจเพื่อเพิ่มการค้าระหว่างประเทศทั่วโลกผ่านสนธิสัญญา . มันยังมาหมายถึงการย้ายการผลิตหรือกิจกรรมบริการถึงสถานที่ที่มีต้นทุนแรงงานต่ำมาก . ธุรกิจระดับโลกในอดีต หรือในปัจจุบันที่ไม่ต้องใช้อะไรที่สนับสนุนโลกาภิวัตน์แสวงหาคือว่า ระดับการเล่นฟิลด์ การค้าระหว่างประเทศมีมักจะมีตัวอักษรผสมแห่งชาติ องค์กร เอกชน และรัฐวิสาหกิจ ซึ่งมีทั้ง เข้าร่วม ซึ่งในการผูกขาดมีปัญหาบ่อยป้องกันโดยทหารซึ่งในลักษณะของการเสพและภาษีศุลกากรได้ทั่วไป และผู้ที่ได้ทำให้ทุกประเภทของความพยายามที่จะตอบโต้ เช่น การแทรกแซง หรือ กำไรจาก องค์กรสากล

เฟอร์นานด์ โบรเดล เป็นนักประวัติศาสตร์ที่โดดเด่นของกระทรวงพาณิชย์