INTERREGNUM BETWEEN THE WARS (1918-

INTERREGNUM BETWEEN THE WARS (1918-1940)
The boom period after World War I was known as the "Roaring Twenties" because of its many excesses, especially in the investment areas. This recklessness came to an abrupt end in 1929 when the stock market crashed, sending the economy into a tailspin from which it did not recover until the beginning of World War II. The Great Depression of the 1930s depleted many communities of resources and limited the expansion of ,community based services. While still active, COS and Settlement House programs were overshadowed by the general malaise that enveloped the nation. With some notable exceptions, including labor and community organizing, the period between 1920 and the 1940s was one in which the political and cultural climate tended to silence minorities, women, and the least skilled (Betten & Austin, 1990). The growing power of the Ku Klux Klan led to increased suppression of African Americans in the South and Midwest. Through lynching, beatings, and a massive reign of terror, the White majority attempted to discourage for-ever any possibility of unity between poor African Americans and poor Whites.

Results (Thai) 2:

ว่างระหว่างสงคราม (1918-1940)
โดยมีระยะเวลาบูมหลังสงครามโลกครั้งที่เป็นที่รู้จักในฐานะ "คำราม" เพราะความตะกละจำนวนมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่การลงทุน ความประมาทนี้มาจบลงในปี 1929 เมื่อตลาดหุ้นตกส่งเศรษฐกิจเป็นหางเครื่องจากที่ที่มันยังไม่ฟื้นตัวจนกว่าจุดเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่สอง เศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ของปี 1930 หมดหลายชุมชนของทรัพยากรและ จำกัด การขยายตัวของชุมชนบริการตาม ขณะที่ยังคงใช้งาน COS และโปรแกรมการชำระบัญชีบ้านถูกบดบังด้วยอาการป่วยไข้ทั่วไปที่ห่อหุ้มประเทศ มีข้อยกเว้นบางที่โดดเด่นรวมทั้งแรงงานและการจัดระเบียบชุมชนช่วงระหว่างปี 1920 และปี 1940 เป็นหนึ่งในการที่บรรยากาศทางการเมืองและวัฒนธรรมที่มีแนวโน้มที่จะเงียบชนกลุ่มน้อยผู้หญิงและอย่างน้อยมีทักษะ (Betten และออสติน, 1990) อำนาจที่เพิ่มขึ้นของ Ku Klux Klan นำไปสู่การปราบปรามที่เพิ่มขึ้นของชาวอเมริกันแอฟริกันในภาคใต้และมิดเวสต์ ผ่านกฎหมายเฆี่ยนและขนาดใหญ่รัชสมัยของความหวาดกลัวส่วนสีขาวพยายามที่จะกีดกันสำหรับที่เคยเป็นไปได้ของความสามัคคีระหว่างแอฟริกันอเมริกันที่ยากจนและคนผิวขาวที่ไม่ดี

Results (Thai) 3:

เวลาว่างระหว่างสงคราม ( 1918-1940 )
บูมในช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่หนึ่งเป็นที่รู้จักในฐานะ " ยี่สิบคำราม " เพราะความตะกละมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่การลงทุน . ความชะล่าใจนี้มาถึงจุดสิ้นสุดทันทีทันใดใน 1929 เมื่อตลาดหุ้นตก ส่งเศรษฐกิจเป็นหางเครื่องซึ่งมันไม่หายจนกว่าจะถึงจุดเริ่มต้นของสงครามโลกครั้งที่สองภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ของปี 1930 ซึ่งหลายชุมชนทรัพยากรและจำกัดการขยายตัวของชุมชน บริการตาม ในขณะที่ยังคงใช้งาน เพราะที่บ้านโปรแกรมถูก overshadowed โดยทั่วไปอาการป่วยไข้ที่คลุมประเทศ ด้วยความเด่นข้อยกเว้น รวมทั้งแรงงานและชุมชน การจัดองค์การช่วงระหว่างปี 1920 และปี 1940 เป็นหนึ่งในที่บรรยากาศทางการเมืองและทางวัฒนธรรมมีแนวโน้มที่จะเงียบชนกลุ่มน้อย สตรี และอย่างน้อยฝีมือ ( เบ็ตเติ้น&ออสติน , 1990 ) เพิ่มอำนาจของคูคลักซ์แคลน นำไปสู่การเพิ่มการปราบปรามของแอฟริกาอเมริกันในภาคใต้และตะวันตกกลาง ผ่านการประชาทัณฑ์ , ทุบตี และช่วงใหญ่ของการก่อการร้ายส่วนใหญ่สีขาวพยายามที่จะกีดกันเป็นนิตย์ความเป็นไปได้ใด ๆของความสามัคคี ระหว่างคนจน แอฟริกัน อเมริกัน และยากจน ไข่ขาว