The Brothers Grimm Jacob and Wilhel

The Brothers Grimm Jacob and Wilhelm Grimm were German academics, linguists, cultural researchers, lexicographers and authors who together specialized in collecting and publishing folklore during the 19th century. They were among the best-known storytellers of folk tales, and popularized stories such as "Cinderella" , "The Frog Prince" , "The Goose-Girl" , "Hansel and Gretel" , "Rapunzel", "Rumpelstiltskin","Sleeping Beauty", and "Snow White" . Their first collection of folk tales, Children's and Household Tales , was published in 1812.
The brothers spent their formative years in the German town of Hanau. Their father's death in 1796 caused great poverty for the family and affected the brothers for many years after. They both attended the University of Marburg where they developed a curiosity about German folklore, which grew into a lifelong dedication to collecting German folk tales. The rise of romanticismduring the 19th century revived interest in traditional folk stories, which to the brothers represented a pure form of national literature and culture. With the goal of researching a scholarly treatise on folk tales, they established a methodology for collecting and recording folk stories that became the basis for folklore studies. Between 1812 and 1857, their first collection was revised and republished many times, growing from 86 stories to more than 200. In addition to writing and modifying folk tales, the brothers wrote collections of well-respected German and Scandinavian mythologies, and in 1838 they began writing a definitive German dictionary (Deutsches Wörterbuch), which they were unable to finish during their lifetime.
The popularity of the Grimms' best folk tales has endured well. The tales are available in more than 100 languages and have been later adapted by filmmakers including Lotte Reiniger and Walt Disney, with films such as Snow White and the Seven Dwarfs andSleeping Beauty. In the mid-20th century, the tales were used as propaganda by the Third Reich; later in the 20th century psychologists such as Bruno Bettelheim reaffirmed the value of the work, in spite of the cruelty and violence in original versions of some of the tales, which the Grimms eventually sanitized.

Results (Thai) 1:

พี่จาค็อบกริมม์และวิลเฮล์มกริมม์ได้นักวิชาการเยอรมัน ภาษาศาสตร์ นักวิจัยทางวัฒนธรรม lexicographers และผู้เขียนที่ความร่วมกันในการรวบรวม และเผยแพร่ศิลปในศตวรรษที่ 19 อยู่ในหมู่นักเล่าเรื่องรู้จักนิทานพื้นบ้าน และเรื่องราวที่นิยมเช่น "ซินเดอเรลล่า" "เจ้า ชายกบ", "ห่าน-Girl ", "Hansel และ Gretel" "ราพันเซล" "Rumpelstiltskin" "ความ งามนอนหลับ" และ "หิมะสีขาว" คอลเลกชันของพวกเขาแรกของนิทานพื้นบ้าน เด็กและนิทานบ้าน ถูกเผยแพร่ใน 1812พี่น้องใช้เวลาการก่อสร้างปีในเมืองเยอรมันเนา ตายของพ่อใน 1796 สาเหตุความยากจนที่ดีสำหรับครอบครัว และพี่น้องที่ได้รับผลกระทบหลายปีหลังจาก พวกเขาทั้งสองเข้ามหาวิทยาลัย Marburg ที่พวกเขาพัฒนาความอยากรู้เกี่ยวกับพื้นบ้านเยอรมัน ซึ่งเติบโตมาในตลอดชีวิตมุ่งหมายที่จะรวบรวมนิทานพื้นบ้านเยอรมัน การเพิ่มขึ้นของ romanticismduring สนใจฟื้นฟูศตวรรษที่ 19 ในเรื่องราวพื้นบ้านดั้งเดิม พี่น้องที่แสดงแบบบริสุทธิ์ของชาติวรรณคดีและวัฒนธรรม มีเป้าหมายในการวิจัยตำรับวิชาการในนิทานพื้นบ้าน พวกเขาก่อตั้งวิธีการเก็บรวบรวม และบันทึกเรื่องราวพื้นบ้านกลายเป็นพื้นฐานสำหรับการศึกษาพื้นบ้าน ระหว่าง 1812 1857 คอลเลกชันแรกของพวกเขาถูกแก้ไข และประกาศจำนวนเวลา เพิ่มขึ้นจากเรื่องราว 86 เป็นกว่า 200 นอกจากเขียน และปรับเปลี่ยนนิทานพื้นบ้าน พี่น้องเขียนคอลเลกชันของเยอรมัน และสแกนดิเนเวีย mythologies น่าเคารพ และใน 1838 รายการ พวกเขาเริ่มเขียนชัดเจนเยอรมันพจนานุกรม (Deutsches Wörterbuch), ที่พวกเขาไม่สามารถที่จะเสร็จสิ้นในช่วงชีวิตของพวกเขาความนิยมของ Grimms' ที่สุดนิทานพื้นบ้านได้ทนดี นิทานที่มีอยู่ในกว่า 100 ภาษา และมีภายหลังที่ดัดแปลงจากภาพยนตร์รวมทั้ง Lotte Reiniger และวอลท์ดิสนีย์ กับภาพยนตร์เช่นหิมะขาวและเจ็ด Dwarfs andSleeping งาม ในที่กลางศตวรรษที่ 20 นิทานใช้โฆษณาชวนเชื่อ โดยแทปสาม ในศตวรรษที่ 20 นักจิตวิทยาเช่น Bruno Bettelheim ยืนยันค่าของการทำงาน แม้ความโหดร้ายและความรุนแรงในฉบับของนิทาน ซึ่ง Grimms การสุขอนามัยในที่สุด

Results (Thai) 2:

พี่น้องกริมม์จาค็อบกริมม์และวิลเฮล์เป็นนักวิชาการเยอรมัน, นักภาษาศาสตร์นักวิจัยวัฒนธรรม lexicographers และนักเขียนที่ร่วมกันความเชี่ยวชาญในการเก็บรวบรวมและเผยแพร่ชาวบ้านในช่วงศตวรรษที่ 19 พวกเขาเป็นหนึ่งในกลุ่มเล่านิทานที่รู้จักกันดีของนิทานพื้นบ้านและนิยมเรื่องเช่น "Cinderella", "เจ้าชายกบ", "ห่านสาว", "ฮันเซลกับเกรเทล", "ราพันเซล", "Rumpelstiltskin", "นอน ความงาม "และ" Snow White " คอลเลกชันแรกของนิทานพื้นบ้านของเด็กและนิทานที่ใช้ในครัวเรือนได้รับการตีพิมพ์ในปี 1812
พี่น้องใช้เวลาก่อสร้างปีของพวกเขาในเมืองเยอรมันเนา พ่อของเขาตายใน 1796 ก่อให้เกิดความยากจนที่ดีสำหรับครอบครัวและได้รับผลกระทบพี่น้องเป็นเวลาหลายปีหลังจาก พวกเขาทั้งสองเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยบูร์กที่พวกเขาได้รับการพัฒนาความอยากรู้เกี่ยวกับชาวบ้านเยอรมันซึ่งกลายเป็นความทุ่มเทตลอดชีวิตในการเก็บรวบรวมนิทานพื้นบ้านเยอรมัน การเพิ่มขึ้นของ romanticismduring ศตวรรษที่ 19 ฟื้นฟูความสนใจในเรื่องราวพื้นบ้านแบบดั้งเดิมซึ่งพี่น้องที่แสดงรูปแบบที่บริสุทธิ์ของวรรณกรรมและวัฒนธรรมแห่งชาติ มีเป้าหมายในการค้นคว้าตำราวิชาการในนิทานพื้นบ้านที่พวกเขาก่อตั้งขึ้นวิธีการในการเก็บรวบรวมและบันทึกเรื่องราวพื้นบ้านที่ได้กลายเป็นพื้นฐานสำหรับการศึกษาชาวบ้าน ระหว่าง 1812 และ 1857 คอลเลกชันแรกของพวกเขาได้รับการแก้ไขและตีพิมพ์ซ้ำหลายครั้งเพิ่มขึ้นจาก 86 เรื่องราวให้มากขึ้นกว่า 200 นอกเหนือจากการเขียนและการปรับเปลี่ยนนิทานพื้นบ้านพี่น้องเขียนคอลเลกชันของนับหน้าถือตานิทานปรัมปราเยอรมันและสแกนดิเนเวียนและขึ้นในปี 1838 พวกเขา เริ่มเขียนชัดเจนพจนานุกรมเยอรมัน (Deutsches Wörterbuch) ซึ่งพวกเขาไม่สามารถที่จะเสร็จสิ้นในช่วงชีวิตของพวกเขา.
ความนิยมของ Grimms 'นิทานพื้นบ้านที่ดีที่สุดได้ทนดี นิทานที่มีอยู่ในกว่า 100 ภาษาและได้รับการปรับในภายหลังโดยผู้สร้างภาพยนตร์รวมทั้ง Lotte Reiniger และวอลท์ดิสนีย์ที่มีภาพยนตร์หลายเรื่องเช่นสโนว์ไวท์กับคนแคระทั้ง เจ็ด andSleeping ความงาม ในช่วงกลางศตวรรษที่ 20 เรื่องราวที่ถูกนำมาใช้เป็นโฆษณาชวนเชื่อโดย Third Reich; ต่อมาในศตวรรษที่ 20 นักจิตวิทยาเช่นบรูโน่ Bettelheim กรุณาธิคุณคุณค่าของการทำงานที่ทั้งๆที่มีความโหดร้ายและความรุนแรงในรุ่นเดิมของบางส่วนของนิทานซึ่ง Grimms สุขอนามัยในที่สุด