Electoral systems for the European

Electoral systems for the European Parliament

The European Parliament is a unique legislature, composed of 626 members from fifteen different countries, who are elected by different systems, conducting elections taking place on different days, albeit within a four-day window. Many similarities exists between the systems used, but individual national circumstances currently predominate. This section outlines the moves by the European Parliament to secure a uniform electoral procedure for its elections, and also details current practice across the Community.

TOWARDS A UNIFORM ELECTORAL PROCEDURE

Different electoral arrangements have for some time been seen by the European Parliament as a whole as no longer suitable, considering the Parliament's increasing influence and relevance. Article 138 of the EC Treaty (or Article 190 of the Consolidated Treaty), the text of which is included in the Annex to this paper, calls on the Parliament to "draw up proposals for elections by direct universal suffrage in accordance with a uniform procedure in all Member States or in accordance with principles common to all Member States". Once the proposal is drawn up, the Treaty states that "The Council shall, acting unanimously after obtaining the assent of the European Parliament which shall act by a majority of its component members, lay down the appropriate provisions, which it shall recommend to Member States for adoption in accordance with their respective constitutional requirements."

Current moves towards the establishment of a uniform procedure can be seen as a continuation of the increasing establishment of the European Parliament as a fully-functioning legislature, a process which has been marked by developments such as the election of Parliament by direct universal suffrage from 1979 onwards, the granting of legislative codecision powers by the Maastricht Treaty, and granting of the right to veto the passing of the Community budget and the approval of the European Commissioners.

In light of the increasing monetary, economic and political integration of the Union, calls for the establishment of a uniform electoral procedure can be seen as an effort to create a stronger Parliament, which many hope will become the focal point of representative democracy within the EU.

It is also very likely that considering the 1999 elections witnessed the lowest average turnout across the continent in a European election since the introduction of elections to the chamber by direct universal suffrage, this desire for a uniform procedure may also be seen as a way of trying to make the European Parliament and trying to make it appeal more directly to citizens, in an attempt to reverse this downward trend. From a Community turnout highpoint of 63% in 1979, this fell to its lowest, only 49.9% of the EU electorate in 1999; particularly worrying since the influence of the European Parliament, and the entire Union, has grown tremendously since then, and a strong democratic institution can have a substantial role to play in scrutinising the rest of the European institutions.

Pressure for a uniform procedure can also be put down to the desire to bring about changes in time for the 2004 elections and the entrance of the Applicant Countries into the Union, whose accession will engulf Council's time and effort, most likely meaning that Council's consideration of uniform procedures would slip further down the agenda.

The introduction of a uniform procedure has been on the European Parliament's agenda for some time. Even before the advent of elections by direct universal suffrage, many of the calls for an elected Parliament were accompanied by the desire to start a process which would lead to the introduction of uniformity, as the Patijn report in 1975 did. The rapporteur, Mr. Schelto Patijn (NL), suggested a three-step approach: the first, to make it possible for Parliament to be elected directly on the basis of national electoral systems; the second, to put forward proposals of restricted scope in order to enable 'desired objectives' to be achieved; and the third, to propose a step-by-step approach with the ultimate aim of introducing a uniform electoral procedure.

After 1979, the Parliament drew up a proposal, the Seitlinger report, for a uniform procedure which was adopted in 1982 and was the first to outline in some detail what type of electoral system could be put in place. It suggested a system of proportional representation, with seats distributed according to the d'Hondt system, within multi-member constituencies (each with between three and 15 representatives). No electoral threshold was set. Although the Council considered this text several times, no further action was taken.

Following the 1984 elections, a new proposal intended to revive the debate within the Council was put forward. The Bocklet report, however, faced major difficulty in that the two committees responsible disagreed on whether a uniform procedure required absolutely identical electoral procedures across the board, or whether Member States should merely have concordance between the key elements of those procedures (such as the electoral system to be used, the entitlement to vote and eligibility to stand for election). Bocklet, the rapporteur, proposed that the latter was more workable. The method of voting proposed was proportional representation, using the d'Hondt method, and Member States would have the possibility of establishing a single national constituency or regional constituencies, and also of setting a threshold of not more than 5%.

Bocklet, however, did not put his report forward to be voted on in plenary. This was because he felt that it would not be adopted, since the Committee on Political Affairs had only adopted it by a small majority and the Committee on Legal Affairs opposed it, due to its flexible definition of a uniform electoral procedure. The issue was deemed to require more consideration, and resulted in the creation of an intergroup working party, which during its first few meetings in 1986 agreed to a range of basic principles:

Results (Thai) 1:

ระบบการเลือกตั้งรัฐสภายุโรป

รัฐสภายุโรปเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติที่ไม่ซ้ำกันประกอบด้วย 626 คนจากสิบห้าประเทศที่แตกต่างกันที่ได้รับการเลือกตั้งโดยระบบที่แตกต่างกันการดำเนินการเลือกตั้งที่เกิดขึ้นในวันที่แตกต่างกันแม้ว่าภายในหน้าต่างสี่วัน คล้ายคลึงกันมากมีอยู่ระหว่างระบบที่ใช้ แต่สถานการณ์ของแต่ละประเทศแต่ละขณะนี้ครอบงำส่วนนี้แสดงการเคลื่อนไหวโดยรัฐสภายุโรปเพื่อรักษาความปลอดภัยขั้นตอนการเลือกชุดสำหรับการเลือกตั้งของตนและยังมีรายละเอียดการปฏิบัติในปัจจุบันทั่วชุมชน.

สู่ขั้นตอนการเลือกตั้งเหมือนกัน

การเตรียมการเลือกตั้งที่แตกต่างกันได้ในบางเวลาได้เห็นรัฐสภายุโรป โดยรวมเหมาะสมอีกต่อไปพิจารณาอิทธิพลที่เพิ่มขึ้นของรัฐสภาและความเกี่ยวข้อง 138 บทความจาก EC สนธิสัญญา (หรือ 190 บทความของสนธิสัญญารวม), ข้อความที่จะรวมอยู่ในภาคผนวกกับกระดาษนี้,สายรัฐสภาเป็น "ร่างข้อเสนอเพื่อการเลือกตั้งโดยสากลอธิษฐานโดยตรงตามขั้นตอนเหมือนกันในทุกประเทศสมาชิกหรือตามหลักการทั่วไปที่รัฐสมาชิกทุกรัฐ" ทันทีที่ข้อเสนอจะถูกดึงขึ้นรัฐสนธิสัญญาว่า "สภาต้อง,ทำหน้าที่เป็นเอกฉันท์หลังจากที่ได้รับการยอมรับจากรัฐสภายุโรปซึ่งจะต้องปฏิบัติตามเสียงข้างมากของสมาชิกในส่วนประกอบล้มตัวลงนอนบทบัญญัติที่เหมาะสมซึ่งจะแนะนำให้ประเทศสมาชิกสำหรับการนำไปใช้ในสอดคล้องกับความต้องการของตนตามรัฐธรรมนูญ. "

การเคลื่อนไหวในปัจจุบันที่มีต่อการจัดตั้งขั้นตอนเหมือนกันสามารถมองเห็นเป็นความต่อเนื่องของสถ​​านประกอบการที่เพิ่มขึ้นของรัฐสภายุโรปเป็นสมาชิกสภานิติบัญญัติอย่างเต็มที่การทำงานเป็นกระบวนการที่ได้รับการทำเครื่องหมายโดยการพัฒนาเช่นการเลือกตั้งของรัฐสภาโดยสากลอธิษฐานโดยตรงจากปี 1979 เป็นต้นไปให้อำนาจนิติบัญญัติ codecision โดยสนธิสัญญา,และให้สิทธิในการยับยั้งการผ่านงบประมาณของชุมชนและได้รับการอนุมัติจากคณะกรรมาธิการยุโรป.

ในที่มีแสงของการรวมกลุ่มทางการเงินทางเศรษฐกิจและการเมืองที่เพิ่มขึ้นของสหภาพเรียกร้องให้มีการจัดตั้งขั้นตอนการเลือกตั้งชุดที่สามารถมองเห็น เป็นความพยายามที่จะสร้างรัฐสภาที่แข็งแกร่ง,ซึ่งความหวังมากจะกลายเป็นจุดโฟกัสของตัวแทนประชาธิปไตยในสหภาพยุโรป.

ก็ยังมีโอกาสมากที่พิจารณา 1999 เลือกตั้งเห็นไหล่ทางเฉลี่ยต่ำสุดที่ข้ามทวีปยุโรปในการเลือกตั้งตั้งแต่การแนะนำของผู้มีสิทธิเลือกตั้งไปยังห้องโดยตรงสากล อธิษฐานปรารถนาที่จะมีขั้นตอนชุดนี้อาจถูกมองว่าเป็นวิธีการของการพยายามที่จะทำให้รัฐสภายุโรปและพยายามที่จะทำให้มันดึงดูดความสนใจมากขึ้นโดยตรงกับประชาชนในความพยายามที่จะย้อนกลับนี้มีแนวโน้มลดลง จากชุมชน Highpoint ผลิตภัณฑ์จาก 63% ในปี 1979 นี้ลดลงต่ำสุดเพียง 49.9% ของเขตเลือกตั้งสหภาพยุโรปในปี 1999; โดยเฉพาะอย่างยิ่งกังวลตั้งแต่อิทธิพลของรัฐสภายุโรป,และสหภาพทั้งมีการเติบโตอย่างมากตั้งแต่นั้นมาและสถาบันประชาธิปไตยที่เข้มแข็งสามารถมีบทบาทที่สำคัญในการเล่นในการวิเคราะห์ส่วนที่เหลือของสถ​​าบันในยุโรป.

ดันสำหรับขั้นตอนเหมือนกันนอกจากนี้ยังสามารถใส่ลงไปในความปรารถนาที่จะนำมาเกี่ยวกับ การเปลี่ยนแปลงในเวลาสำหรับ 2004 เลือกตั้งและทางเข้าของประเทศผู้ยื่นคำขอเป็นสหภาพ,ที่มีการภาคยานุวัติจะหมดเวลาเขมือบสภาและความพยายามที่มีความหมายมากที่สุดที่การพิจารณาของคณะกรรมการชุดของขั้นตอนต่อไปจะลื่นลงวาระการประชุม.

ขั้นตอนการแนะนำของชุดที่ได้รับในวาระการประชุมรัฐสภายุโรปสำหรับบางเวลา แม้กระทั่งก่อนที่แอดเวนต์ของการเลือกตั้งโดยสากลอธิษฐานโดยตรงหลายสายที่เป็นสมาชิกรัฐสภามาจากการเลือกตั้งอยู่กับความปรารถนาที่จะเริ่มต้นกระบวนการที่จะนำไปสู่​​การแนะนำของความสม่ำเสมอในขณะที่รายงาน patijn ในปี 1975 ได้ ผักกระเฉดนาย schelto patijn (NL) แนะนำวิธีการสามขั้นตอนแรกที่จะทำให้มันเป็นไปได้สำหรับรัฐสภาที่ได้รับเลือกตั้งโดยตรงบนพื้นฐานของระบบการเลือกตั้งระดับชาติที่สอง,ที่จะนำข้อเสนอไปข้างหน้าของขอบเขตที่ จำกัด เพื่อให้ 'วัตถุประสงค์ที่ต้องการ' เพื่อจะประสบความสำเร็จ. และที่สามเพื่อนำเสนอวิธีการทีละขั้นตอนที่มีจุดมุ่งหมายสูงสุดของการแนะนำขั้นตอนการเลือกตั้งเหมือนกัน

หลังจากปี 1979 รัฐสภา ดึงขึ้นข้อเสนอ, รายงาน seitlinger,สำหรับขั้นตอนเหมือนกันซึ่งถูกนำมาใช้ในปี 1982 และเป็นครั้งแรกที่จะร่างรายละเอียดในสิ่งที่ประเภทของระบบการเลือกตั้งบางคนอาจจะวางในสถานที่ มันชี้ให้เห็นระบบสัดส่วนแทนด้วยที่นั่งกระจายไปตามระบบ Hondt ศิลปวัตถุภายในการเลือกตั้งหลายสมาชิก (แต่ละคนมีระหว่างสามและ 15 ตัวแทน) ไม่มีเกณฑ์การเลือกตั้งถูกกำหนดแม้ว่าสภาพิจารณาข้อความนี้หลายครั้งไม่มีการดำเนินการต่อ.

ตาม 1984 เลือกตั้งข้อเสนอใหม่ตั้งใจที่จะรื้อฟื้นการอภิปรายภายในสภาการประกวดราคา รายงาน Bocklet แต่ต้องเผชิญกับความยากลำบากที่สำคัญในการที่ทั้งสองคณะกรรมการที่รับผิดชอบไม่เห็นด้วยกับว่าขั้นตอนจำเป็นต้องใช้ชุดขั้นตอนการเลือกตั้งเหมือนกันอย่างทั่วกระดาน,หรือว่าเป็นเพียงประเทศสมาชิกควรมีความสอดคล้องระหว่างองค์ประกอบที่สำคัญของขั้นตอนเหล่านั้น (เช่นระบบการเลือกตั้งที่จะใช้สิทธิในการลงคะแนนเสียงและมีคุณสมบัติเหมาะสมที่จะยืนสำหรับการเลือกตั้ง) Bocklet, ผักกระเฉดเสนอว่าหลังคือสามารถทำงานได้มาก วิธีการออกเสียงลงคะแนนในการเสนอเป็นสัดส่วนแทนโดยใช้วิธีการ Hondt ศิลปวัตถุ,และรัฐสมาชิกจะมีความเป็นไปได้ในการจัดตั้งการเลือกตั้งระดับชาติเดียวหรือการเลือกตั้งในระดับภูมิภาคและของการตั้งค่าเกณฑ์ของไม่เกิน 5%.

Bocklet แต่ไม่ได้ใส่ไปข้างหน้ารายงานของเขาที่ถูกโหวตในองค์ นี้เป็นเพราะเขารู้สึกว่ามันจะไม่ถูกนำมาใช้ตั้งแต่คณะกรรมการกิจการทางการเมืองเป็นลูกบุญธรรมเพียง แต่โดยส่วนใหญ่มีขนาดเล็กและคณะกรรมการกฎหมายไม่เห็นด้วยเนื่องจากคำนิยามที่มีความยืดหยุ่นของขั้นตอนการเลือกตั้งเหมือนกัน ปัญหาก็จะถือว่าจำเป็นต้องมีการพิจารณามากขึ้นและส่งผลในการสร้าง intergroup การทำงานของบุคคลซึ่งในระหว่างการประชุมเป็นครั้งแรกในปี 1986 ไม่กี่ตกลงที่จะช่วงของหลักการพื้นฐาน:

Results (Thai) 2:

ระบบเลือกตั้งรัฐสภายุโรป

รัฐสภายุโรปได้ทูลเกล้าทูลกระหม่อมเฉพาะ ประกอบด้วยสมาชิกจากประเทศต่าง ๆ 15, 626 ที่ถูกเลือก โดยระบบต่าง ๆ ดำเนินการถ่ายทำในวันต่าง ๆ การเลือกตั้งแม้ว่าภายในหน้าต่าง 4 วัน มีอยู่หลายความเหมือนระหว่างระบบที่ใช้ แต่สถานการณ์แต่ละประเทศในขณะนี้ predominate ส่วนนี้แสดงย้าย โดยรัฐสภายุโรปปลอดภัยสม่ำเสมอกระบวนเลือกตั้งสำหรับการเลือกตั้ง และรายละเอียดฝึกปัจจุบันในชุมชนยัง

ต่อ A เป็นรูปแบบเลือกตั้งตอน

จัดเลือกตั้งแตกต่างกันบางครั้งเห็นรัฐสภายุโรปทั้งหมดเป็นไม่เหมาะสม พิจารณาของรัฐสภาเพิ่มอิทธิพลและเกี่ยวข้อง บทความ 138 ของสนธิสัญญา EC (หรือ 190 บทความของสนธิสัญญารวม), ข้อความที่อยู่ในแอนเน็กซ์กับกระดาษนี้ เรียกในรัฐสภาจะ "ข้อเสนอสำหรับการเลือกตั้ง โดย suffrage สากลตรง ตามขั้นตอนรูปแบบเหมือนกันในรัฐสมาชิกทั้งหมด หรือ ตามหลักทั่วไปที่รัฐสมาชิกทั้งหมด" เมื่อข้อเสนอออกค่า สนธิสัญญาระบุว่า "สภาจะ รักษาการมีมติเป็นเอกฉันท์หลังจากได้รับ assent รัฐสภายุโรปซึ่งจะทำหน้าที่ โดยส่วนใหญ่ของสมาชิกเป็นส่วนประกอบ วางบทที่เหมาะสม ซึ่งจะแนะนำไปที่รัฐสมาชิกสำหรับการยอมรับตามความต้องการรัฐธรรมนูญของพวกเขาเกี่ยวข้อง กัน"

ปัจจุบันย้ายไปก่อตั้งของกระบวนการเป็นรูปแบบสามารถดูได้เป็นความต่อเนื่องของการจัดตั้งรัฐสภายุโรปเพิ่มขึ้นเป็นการทำงานทั้งหมดทูลเกล้าทูลกระหม่อม กระบวนการที่มีการทำเครื่องหมาย โดยการพัฒนาเช่นการเลือกตั้งของรัฐสภาโดย suffrage สากลโดยตรงจากปี 1979 เป็นต้นไป ให้อำนาจสภา codecision โดยสนธิสัญญามาสทริชต์ และสิทธิในการยับยั้งการโตของชุมชนงบประมาณและการอนุมัติของยุโรปในคณะกรรมาธิการ

เมื่อเพิ่มเงิน รวมเศรษฐกิจ และการเมืองของสหภาพ เรียกสำหรับการจัดตั้งกระบวนการเลือกตั้งรูปสามารถดูได้เป็นความพยายามที่จะสร้างรัฐสภาที่แข็งแกร่ง ซึ่งหลายคนหวังว่าจะเป็น จุดโฟกัสของประชาธิปไตยตัวแทนภายใน EU

ก็ยังน่าให้พิจารณาเลือกปี 1999 พยาน turnout เฉลี่ยต่ำสุดข้ามทวีปในเลือกตั้งยุโรปนับแต่มีการเลือกตั้งกับหอการค้าตรง suffrage สากล ความนี้เป็นขั้นตอนสม่ำเสมออาจยังเห็นการพยายามทำให้สภายุโรป และพยายามทำให้ดึงดูดมากขึ้นโดยตรงกับประชาชน ในความพยายามที่จะกลับแนวโน้มนี้ลงได้ จากชุมชน turnout highpoint 63% ในปีค.ศ. 1979 นี้ตกต่ำ เพียง 49.9% ของอัด EU ในปี 1999 กังวลโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากอิทธิพลของรัฐสภายุโรป และทั้งหมดสหภาพ ได้เติบโตขึ้นอย่างนั้น และแข็งแกร่งสถาบันประชาธิปไตยได้พบบทบาทการเล่นใน scrutinising ส่วนเหลือของยุโรปสถาบัน

ความดันสำหรับกระบวนงานสม่ำเสมอสามารถยังใส่ลงเพื่อความปรารถนาที่จะนำมาเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในการเลือกตั้งปี 2004 และเข้าประเทศผู้สมัครในสหภาพ, ทะเบียนที่จะถูกเวลาและความพยายามของสภา อาจจะหมายถึง สภาที่พิจารณาของกระบวนการเป็นรูปแบบส่วนใหญ่จะจัดส่ง ลงเพิ่มเติม วาระการประชุม

แนะนำขั้นตอนสม่ำเสมอได้ในวาระการประชุมของรัฐสภายุโรปบางครั้ง แม้ก่อนการมาถึงของการเลือกตั้งโดยตรง suffrage สากล เรียกในรัฐสภาได้รับเลือกมากมายที่พร้อม ด้วยความปรารถนาที่จะเริ่มต้นกระบวนการที่จะนำไปสู่การแนะนำของใจ ตามรายงาน Patijn ในปี 1975 ได้ Rapporteur นาย Schelto Patijn (NL), แนะนำวิธีการขั้นตอนที่ 3: ครั้งแรก จะทำให้รัฐสภาได้รับเลือกตั้งโดยตรงโดยใช้ระบบเลือกตั้งแห่งชาติ ที่สอง การนำข้อเสนอของขอบเขตที่จำกัดเพื่อเปิดใช้งาน 'ระบุวัตถุประสงค์' ต้องทำได้ และที่ สาม เสนอวิธีการแบบทีละขั้นตอน มีจุดประสงค์ที่ดีที่สุดแนะนำเป็นเครื่องแบบเลือกตั้งกระบวนการ

หลังจากปีค.ศ. 1979 รัฐสภาดึงค่าข้อเสนอ รายงาน Seitlinger สำหรับกระบวนการสม่ำเสมอซึ่งถูกนำมาใช้ในปี 1982 และถูก สามารถใส่คนแรกเค้าในรายละเอียดบางชนิดของระบบเลือกตั้งที่ มันแนะนำระบบบัญชีรายชื่อในป กระจายตามระบบ d'Hondt ภายในชุมชนสมาชิกหลายท่าน (แต่ละสามถึง 15 แทน) ไม่มีขีดจำกัดการเลือกตั้งถูกตั้งค่า แม้ว่าสภาถือว่าข้อความนี้หลายครั้ง มีการกระทำ

ต่อการเลือกตั้งปี 1984 ข้อเสนอใหม่ที่มีจุดประสงค์เพื่อฟื้นฟูการอภิปรายในสภาถูกย้ายไปข้างหน้า รายงาน Bocklet ประสบปัญหาใหญ่ให้อย่างไรก็ตาม ในที่รับผิดชอบของคณะกรรมการที่สอง disagreed บนว่าตอนเครื่องแบบต้องขั้นตอนเลือกตั้งแน่นอนเหมือนมนุษย์ หรือว่ารัฐสมาชิกแต่ต้องสอดคล้องระหว่างองค์ประกอบที่สำคัญของกระบวนการเหล่านั้น (เช่นการให้ใช้ระบบเลือกตั้ง สิทธิการลงคะแนน และสิทธิยืนเลือกตั้ง) Bocklet, rapporteur เสนอว่า หลังไม่สามารถทำงานได้มากขึ้น วิธีการออกเสียงลงมติเสนอมีรายชื่อในป ใช้วิธี d'Hondt และรัฐสมาชิกจะมีความเป็นไปได้ของการสร้างซึ่งตนเป็นชาติเดียวหรือชุมชนภูมิภาค และยัง ของ ขีดจำกัดของมากกว่า 5%.

Bocklet อย่างไรก็ตาม ไม่ได้ไม่ใส่รายงานของเขาว่าการโหวตบนในบริบูรณ์ นี้เป็น เพราะเขารู้สึกว่า มันจะไม่สามารถนำ เนื่องจากคณะกรรมการกิจการทางการเมืองได้เพียงนำมัน โดยส่วนใหญ่ขนาดเล็ก และคณะกรรมการฝ่ายกฎหมายข้าม เนื่องจากข้อกำหนดของความยืดหยุ่นของกระบวนการเลือกตั้งรูป ปัญหาถือว่าจำเป็นต้องพิจารณาเพิ่มเติม และผลในการสร้างเป็น intergroup ทำพรรค ซึ่งระหว่างการประชุมสองสามตัวแรกในปี 1986 ตกลงถึงหลักการพื้นฐาน:

Results (Thai) 3:

การเลือกตั้งระบบ รัฐสภา แบบยุโรป ที่

แบบยุโรปที่ รัฐสภา คือ สภานิติบัญญัติ ที่โดดเด่นที่ประกอบด้วย 626 สมาชิกจากสิบห้าประเทศต่างกันไปซึ่งจะได้รับการเลือกตั้งจากระบบที่แตกต่างกันการดำเนินการเลือกตั้งที่เกิดขึ้นในวันอื่นแม้ว่าจะอยู่ในหน้าต่างสี่วันที่ มีความคล้ายคลึงกันมากระหว่างระบบที่ใช้แต่ในสถานการณ์ของประเทศในขณะนี้มีมากกว่าเพื่อนแบบเฉพาะรายส่วนนี้อธิบายถึงจะย้ายโดย รัฐสภา แบบยุโรปในการรักษาความ ปลอดภัย ที่แต่งเครื่องแบบการเลือกตั้งตามขั้นตอนของการเลือกตั้งและได้ให้รายละเอียดในปัจจุบันการปฏิบัติในที่ชุมชน.

ตัวเครื่องแบบการเลือกตั้งตาม ขั้นตอน

แตกต่างกันไปการเลือกตั้งการเตรียมการได้สำหรับบางคนเวลาการเห็นด้วยที่ รัฐสภา แบบยุโรปทั้งหมดเป็นไม่ได้เหมาะสม,การพิจารณาของ รัฐสภา ที่มีอิทธิพลต่อความสัมพันธ์และเพิ่มขึ้น ข้อ 138 ของ EC สนธิสัญญานี้(หรือข้อ 190 ของบริษัทย่อยสนธิสัญญา)ข้อความที่มีรวมอยู่ในอาคารที่เป็นเอกสารนี้การโทรใน รัฐสภา ที่เป็น"การได้ข้อเสนอเพื่อการเลือกตั้งโดยการเลือกตั้งทั่วไปโดยตรงในตามขั้นตอนตามในรัฐสมาชิกทั้งหมดหรือเป็นไปตามหลักการทั่วไปในรัฐสมาชิกทั้งหมด" เมื่อการเสนอราคาจะขึ้นสนธิสัญญาที่ว่า"ให้คณะมนตรีการกระทำอย่างเป็นเอกฉันท์หลังจากได้รับความเห็นชอบจาก รัฐสภา แบบยุโรปซึ่งจะต้องปฏิบัติหน้าที่ส่วนมากของสมาชิกทั้งหมดคอมโพเนนต์วางลงบทบัญญัติที่เหมาะสมที่จะขอแนะนำให้ไปยังรัฐสมาชิกสำหรับการรับเป็นไปตามข้อกำหนดศาลรัฐธรรมนูญของตน"

การเคลื่อนไหวในปัจจุบันไปยังการจัดตั้งของกระบวนการแต่งเครื่องแบบสามารถเห็นได้เป็นความต่อเนื่องของการจัดตั้งที่เพิ่มมากขึ้นของ สภา ยุโรปที่เป็นฝ่ายนิติบัญญัติอย่างครบครัน - การทำงานที่ขั้นตอนซึ่งได้รับการทำเครื่องหมายโดยการพัฒนาเช่นการเลือกตั้ง รัฐสภา โดยการเลือกตั้งทั่วไปโดยตรงจากปี 1979 เป็นต้นไปการให้อำนาจ codecision สภานิติบัญญัติ แห่งชาติโดย Maastricht สนธิสัญญาและการให้สิทธิในการวีโต้ผ่านที่ชุมชนของแบบจำกัดงบประมาณและต้องได้รับความเห็นชอบของคณะกรรมาธิการยุโรปที่.

ในความสว่างของการบูรณาการทางเศรษฐกิจและการเมืองที่เพิ่มมากขึ้นการเงินของสมาพันธ์การโทรสำหรับการจัดตั้งที่ของกระบวนการการเลือกตั้งชุดที่สามารถเห็นเป็นความพยายามที่จะสร้าง รัฐสภา ขึ้นมาซึ่งหลายฝ่ายหวังว่าจะกลายเป็นจุดสำคัญของตัวแทนประชาธิปไตย ภายใน ที่ สหภาพ ยุโรป.

นอกจากนั้นยังเป็นไปได้ว่าการพิจารณาเป็นอย่างมากที่ได้เห็นการเลือกตั้งปี 1999 เฉลี่ยต่ำสุดจำนวนผู้ไปออกเสียงทั่วทั้งทวีปยุโรปในการเลือกตั้งนับตั้งแต่การแนะนำของการเลือกตั้งในช่องเก็บเศษหนวดโดยการเลือกตั้งทั่วไป,ความต้องการนี้สำหรับขั้นตอนแต่งเครื่องแบบที่อาจได้รับการมองเป็นวิธีหนึ่งของการพยายามที่จะทำให้ รัฐสภา แบบยุโรปและพยายามที่จะทำให้เป็นสิ่งดึงดูดใจมากขึ้นโดยตรงกับประชาชนในความพยายามที่จะย้อนกลับมีแนวโน้มลดลงนี้ยัง จาก highpoint จำนวนผู้ไปออกเสียงชุมชนที่เป็นของ 63% ในปี 1979 นี้ลดลงไปต่ำสุดเพียง 49.9% ของคนๆหนึ่งที่อยู่ใน สหภาพ ยุโรป 1999 โดยเฉพาะต้องกังวลว่านับตั้งแต่มีอิทธิพลของยุโรปและทั้งหมด Union ,มีฝีเท้าขึ้นมานับตั้งแต่นั้นและที่เป็นประชาธิปไตยสถาบันจะสามารถมีบทบาทที่สำคัญในการเล่นใน scrutinising ส่วนที่เหลือของยุโรปที่สถาบันการเงิน.

แรงดันสำหรับเครื่องแบบตามขั้นตอนสามารถใส่ลงไปที่ความปรารถนาในการนำไปสู่การเปลี่ยนแปลงในเวลาสำหรับ 2004 การเลือกตั้งและเข้าชมของผู้ยื่นคำขอประเทศเข้าไปใน Union ,ซึ่งการเข้าเป็น ภาคี จะกลืนเวลาของคณะมนตรีความพยายามและเป็นไปได้มากว่าพิจารณาของคณะมนตรีของกระบวนการแต่งเครื่องแบบก็จะลื่นล้มลงไปได้อีกวาระที่.

การแนะนำของกระบวนการแต่งเครื่องแบบที่มีอยู่ในระเบียบวาระของ สภา ยุโรปในบางครั้ง. แม้ในช่วงก่อนการกำเนิดของการเลือกตั้งโดยการเลือกตั้งทั่วไปโดยตรงจำนวนมากของการโทรที่อยู่ด้านในอาคาร รัฐสภา ได้รับเลือกตั้งให้เป็นไปด้วยความปรารถนาที่จะเริ่มกระบวนการที่จะนำไปสู่การเข้ามาของปฏิบัติตามรายงาน patijn ที่ในปี 1975 ได้ ผู้ตรวจการที่นาย schelto patijn (เนเธอร์แลนด์)ที่แนะนำวิธีการสามขั้นตอนแรกที่ทำให้เป็นไปได้ที่อาคาร รัฐสภา เพื่อจะได้รับเลือกตั้งโดยตรงบนพื้นฐานของระบบการเลือกตั้งระดับชาติที่สองในการใส่ส่งต่อข้อเสนอของขอบเขตที่จำกัดในการสั่งซื้อในการเปิดใช้งาน"วัตถุประสงค์ที่ต้องการจะทำได้สำเร็จและที่สามที่จะเสนอแนวทางที่สนับสนุนการทำงานทีละขั้นที่มีเป้าหมายสูงสุดของการแนะนำขั้นตอนการเลือกตั้งชุดที่.

หลังจากปี 1979 รัฐสภา ที่เข้ามาได้เสนอรายงาน seitlinger ได้สำหรับกระบวนการแต่งเครื่องแบบซึ่งได้นำมาใช้ในปี 1982 และเป็นครั้งแรกที่จะอธิบายในรายละเอียดบางส่วนใน ประเภท ใดระบบการเลือกตั้งไม่สามารถทำได้ในสถานที่. เป็นที่แนะนำระบบของสัดส่วนพร้อมด้วยที่นั่งแบบกระจายตามไปที่ D 'ระบบ hondt ภายใน เขตเลือกตั้งแบบมัลติ - สมาชิก(โดยในแต่ละห้องพร้อมด้วยระหว่างสามและ 15 ผู้แทน) ค่าขีดจำกัดการเลือกตั้งไม่ได้ตั้งค่าแม้ว่าคณะมนตรีที่ได้รับการพิจารณาว่าข้อความนี้หลายครั้งไม่มีการดำเนินการต่อไปได้ถูกนำตัวไป.

ต่อไปนี้: 1984 การเลือกตั้งข้อเสนอใหม่ที่ตั้งใจจะให้ความมีชีวิตชีวาการ อภิปราย ใน สภา ก็ส่งต่อ รายงาน bocklet แต่ถึงอย่างไรก็ตามต้องเผชิญกับความยากลำบากที่สำคัญในที่สองคณะกรรมการที่รับผิดชอบไม่เห็นด้วยว่าตามขั้นตอนตามที่ต้องการอย่างแท้จริงตามขั้นตอนการเลือกตั้งเหมือนกันในบอร์ดหรือว่ารัฐสมาชิกควรมีความปรองดองกันระหว่างส่วนประกอบสำคัญของขั้นตอนที่(เช่นระบบการเลือกตั้งที่จะใช้สิทธิในการลงคะแนนเสียงและการมีสิทธิเลือกตั้ง)เพียง. bocklet ผู้ตรวจการที่เสนอว่าหลังได้มากกว่าทำได้ วิธีการของการลงคะแนนเสียงที่เสนอเป็นสัดส่วนโดยใช้ D 'วิธี hondt ได้และรัฐสมาชิกจะมีความเป็นไปได้ในการจัดตั้งเขตเลือกตั้งระดับชาติเดียวหรือแบ่งเขตเลือกตั้งในระดับ ภูมิภาค และยังอยู่ในการตั้งค่าเกณฑ์ขั้นต่ำของไม่ได้มากกว่า 5% .

bocklet แต่ถึงอย่างไรก็ตามยังไม่ได้ใส่รายงานของเขาไปยังได้รับการลงคะแนนเสียงในครม. โรงแรมแห่งนี้เป็นเพราะเขารู้สึกว่าจะไม่นำมาใช้นับตั้งแต่ที่ได้นำมาใช้บริหารราชการแผ่นดินทางการเมืองโดยส่วนใหญ่ขนาดเล็กเท่านั้นและคณะกรรมการที่กฎหมายต่อต้านเพราะคำนิยามที่มีความยืดหยุ่นของขั้นตอนการเลือกตั้งชุดที่แล้ว ถือว่าเป็นปัญหาที่ต้องพิจารณามากขึ้นและส่งผลให้เกิดการสร้างในที่ทำงานของฝ่าย intergroup ซึ่งในระหว่างการประชุมไม่กี่ครั้งแรกในปี 1986 ในช่วงที่ได้ตกลงกันไว้ในหลักการพื้นฐาน