Collecting insects, for home consum

Collecting insects, for home consumption or
sale, is a traditional activity in Lao PDR, where
at least 50 insect species are eaten throughout
the year. The most preferred and frequently
consumed insects are: (1) weaver ant larvae and
pupae; (2) short-tailed crickets; (3) crickets (house
and common crickets); (4) grasshoppers; and (5)
cicadas (Barennes 2010). Most of the edible
insects are caught in the wild, during harvesting
crops or while working in agricultural fields and
nearby forests (Yhoung-aree and Viwatpanich
2005). Forests cover more than 47 percent of
the geographical landmass in Lao PDR
(Sisouphanthong and Taillard 2000). Although
forest resources are more extensive than in
neighbouring countries, various species of flora
and fauna are endangered or threatened (Strigler
and Le Bihan 2001). Non-wood forest products
(NWFPs), including edible insects, provide 50
percent of the monetary income of many rural
villages, where 80 percent of the population lives.
The local use of NWFPs to sustain livelihoods
has been estimated to comprise 20 to 30 percent
of the gross national product (Foppes and
Dechaineux 2000). Insects are generally
considered to be ‘forest products’ by Lao people.
Indeed, some insects such as common skimmer
larvae, giant water bugs or grasshoppers are
primarily caught in forest streams, wetlands and
paddy fields close to forests.

Results (Thai) 1:

รวบรวมแมลง สำหรับการใช้ภายในบ้าน หรือ
ขาย เป็นกิจกรรมแบบดั้งเดิมในประเทศลาว ที่
50 สายพันธุ์แมลงจะกินตลอด
ปี ต้องการมากที่สุด และบ่อย
จะใช้แมลง: ไข่มดช่างทอผ้า (1) และ
pupae (2) จิ้งหรีดสั้นหาง (3) จิ้งหรีด (บ้าน
และจิ้งหรีดทั่วไป); (4) grasshoppers และ (5)
cicadas (Barennes 2010) ส่วนใหญ่ของกิน
แมลงติดอยู่ในป่า ในระหว่างเก็บเกี่ยว
ขยาย หรือในขณะทำงานในด้านการเกษตร และ
ใกล้เคียงป่า (อารี Yhoung และ Viwatpanich
2005) ป่าครอบคลุมกว่าร้อยละ 47 ของ
ทะเลสาบทางภูมิศาสตร์ในลาว
(Sisouphanthong และ Taillard 2000) แม้ว่า
ป่าได้กว้างขวางมากขึ้นกว่าใน
ประเทศ ดอกไม้พันธุ์ต่าง ๆ
และสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ หรือถูกคุกคาม (Strigler
Le Bihan- 2001) ไม่ใช่ไม้ป่า products
(NWFPs) รวมถึงแมลงกิน ให้ 50
เปอร์เซ็นต์ของรายได้เงินของชนบท
หมู่บ้าน ที่ร้อยละ 80 ของประชากรชีวิต
NWFPs ธำรงวิถีชีวิตท้องถิ่นใช้
ได้รับประมาณ 20-30 เปอร์เซ็นต์ประกอบด้วย
ผลิตภัณฑ์แห่งชาติรวม (Foppes และ
Dechaineux 2000) แมลงเป็น
ถือเป็น 'ป่าผลิตภัณฑ์' โดยคนลาว
แน่นอน บางแมลงเช่นแหล่งทั่วไป
ตัวอ่อน บักน้ำยักษ์ หรือ grasshoppers
หลักติดลำธารป่า พื้นที่ชุ่มน้ำ และ
ทุ่งนาใกล้กับป่า

Results (Thai) 3:

เก็บแมลง สำหรับการบริโภคในครัวเรือนหรือ
ขาย เป็นกิจกรรมแบบดั้งเดิมในลาวที่
แมลงอย่างน้อย 50 ชนิด มีกินตลอด
ปี ที่ต้องการมากที่สุดและบ่อย
บริโภคแมลง ( 1 ) มดส้มตัวอ่อนและดักแด้
; ( 2 ) จิ้งหรีดหางสั้น ( 3 ) จิ้งหรีด ( บ้าน
จิ้งหรีดทั่วไป ) ; ( 4 ) ตั๊กแตน และ ( 5 )
จั๊กจั่น ( barennes 2010 ) ส่วนใหญ่ของพืช
แมลงที่ติดอยู่ในป่า ในการเก็บเกี่ยวพืชผล หรือขณะทำงาน

ด้านการเกษตรและป่าไม้ใกล้เคียง ( yhoung อารี และ viwatpanich
2005 ) ป่าครอบคลุมกว่าร้อยละ 47 ของทวีปทางภูมิศาสตร์ในลาว

( sisouphanthong และ taillard 2000 ) แม้ว่า
ทรัพยากรป่าไม้ กว้างขวางกว่า
ประเทศเพื่อนบ้าน ชนิดต่าง ๆของพืช
และสัตว์ใกล้สูญพันธุ์หรือข่มขู่ ( strigler
และ Le bihan 2001 ) ไม่ใช่ไม้ป่าผลิตภัณฑ์
( nwfps ) ได้แก่ แมลงกินได้ ให้ 50 เปอร์เซ็นต์ของรายได้การเงินของ

หลายหมู่บ้านในชนบทที่ 80 เปอร์เซ็นต์ของประชากรอาศัยอยู่ .
ใช้ในท้องถิ่นของ nwfps เพื่อรักษาวิถีชีวิต
ได้รับประมาณจำนวน 20 ถึง 30 เปอร์เซ็นต์ ของผลิตภัณฑ์มวลรวมประชาชาติ (

foppes และ dechaineux 2000 )แมลงโดยทั่วไปมี
ถือว่าเป็น ' ป่า ' ผลิตภัณฑ์โดยคนลาว .
แน่นอน แมลงบางชนิด เช่น ตัวอ่อนแมลงน้ำยักษ์ Skimmer
ทั่วไป หรือตั๊กแตนเป็นหลักจับกระแส

นาข้าวและป่า ชายเลนใกล้ป่า