Tap dance is a form of dance charac

Tap dance is a form of dance characterized by using the sound of one's tap shoes hitting the floor as a percussive instrument. As such, it is also commonly considered to be a form of music. Two major variations on tap dance exist: rhythm (Jazz) tap and Broadway tap. Broadway tap focuses more on the dance. It is widely performed as a part of musical theater. Rhythm tap focuses more on musicality, and practitioners consider themselves to be a part of the Jazz tradition.
The sound is made by shoes with a metal "tap" on the heel and toe. Tap shoes can be bought at most dance shops. There are different brands of shoes which sometimes differ in the way they sound.
"Soft-Shoe" is a rhythm form of tap dancing that doesn't require special shoes, and while rhythm is generated by tapping of the feet, it also uses sliding of the feet (even sometimes using scattered sand on the stage to enhance the sound of the performer's sliding feet) more often than modern rhythm tap. It preceded what is currently considered to be modern tap, but has since declined in popularity.

Results (Thai) 1:

เต้นแท็ปเป็นรูปแบบของการเต้นที่โดดเด่นด้วยการใช้เสียงของคนรองเท้าแตะตีพื้นเป็นเครื่องดนตรีจังหวะ เช่นนี้ก็ยังถือว่าปกติจะเป็นรูปแบบของเพลง สองรูปแบบหลักในการเต้นแท็ปอยู่: จังหวะ (แจ๊ส) และบรอดเวย์ประปาประปา บรอดเวย์ประปามุ่งเน้นเพิ่มเติมเกี่ยวกับการเต้นรำ มันจะดำเนินการอย่างกว้างขวางว่าเป็นส่วนหนึ่งของละครเพลง แตะจังหวะมุ่​​งเน้นเพิ่มเติมเกี่ยวกับการแสดงละคร,และผู้ปฏิบัติงานพิจารณาตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของประเพณีดนตรีแจ๊ส.
เสียงจะทำโดยรองเท้าที่มีโลหะ "ประปา" ส้นเท้าและนิ้วเท้า รองเท้าแตะที่สามารถซื้อได้ที่ร้านค้าส่วนใหญ่เต้นรำ มีแบรนด์ที่แตกต่างของรองเท้าซึ่งบางครั้งแตกต่างกันในวิธีที่พวกเขาเป็นเสียง.
"นุ่มรองเท้า" เป็นรูปแบบจังหวะของการเต้นแท็ปที่ไม่ต้องใช้รองเท้าพิเศษ,และในขณะที่จังหวะถูกสร้างขึ้นโดยการแตะที่เท้าก็ยังใช้เลื่อนของเท้า (แม้บางครั้งการใช้ทรายกระจัดกระจายอยู่บนเวทีเพื่อเพิ่มเสียงของเท้าเลื่อนของนักแสดง) บ่อยกว่าแตะจังหวะที่ทันสมัย มันนำสิ่งที่ถือว่าขณะนี้จะแตะที่ทันสมัย​​ แต่ได้ลดลงตั้งแต่ในความนิยม

Results (Thai) 2:

การเต้นแท็ปเป็นรูปแบบการเต้นโดยใช้เสียงของเคาะรองเท้าตีเป็นเครื่องดนตรีพื้น เช่น ก็ยังโดยทั่วไปถือว่าเป็น รูปแบบของเพลง มีอยู่สองรูปแบบหลักในการเต้นแท็ป: เคาะจังหวะ (แจ๊ส) และบรอดเวย์เคาะ เคาะบรอดเวย์มุ่งเน้นเพิ่มเติมในการเต้น กันอย่างแพร่หลายทำเป็นส่วนหนึ่งของโรงละครดนตรี เคาะจังหวะเน้นขึ้น musicality และผู้พิจารณาตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของดนตรีแจ๊สประเพณี
เสียงถูกตั้งขึ้น โดยรองเท้าด้วยโลหะ "เคาะ" ในส้นเท้า รองเท้าแตะสามารถซื้อร้านเต้น มียี่ห้อรองเท้าซึ่งบางครั้งแตกแบบว่าเสียง.
"Soft-Shoe" เป็นรูปแบบจังหวะของการเต้นที่ไม่ต้องใช้รองเท้าพิเศษ และในขณะที่จังหวะถูกสร้างขึ้น โดยแตะเท้า ยังใช้เลื่อนของเท้า (แม้บางครั้งใช้ทรายกระจายบนเวทีเพื่อเพิ่มเสียงของจังหวะเลื่อนเท้า) เคาะบ่อยเกินจังหวะทันสมัย มันหน้าอะไรในปัจจุบันถือเป็นเคาะที่ทันสมัย แต่ได้ปฏิเสธเนื่องจากประเทศ

Results (Thai) 3:

แตะการรำเป็นรูปแบบหนึ่งของการเต้นรำโดยการใช้เสียงของหนึ่งของรองเท้าแตะลูกชั้นที่เป็นเครื่องมือ percussive ที่ เนื่องจากเป็นโดยทั่วไปได้รับการพิจารณาให้เป็นรูปแบบหนึ่งของเสียงดนตรีอีกด้วย ความแตกต่างของสองตัวสำคัญในการเต้นรำแตะมีจังหวะการเต้นของหัวใจ(แจ๊ซ)แตะ Broadway และแตะ แตะ Broadway จะเน้นมากในการเต้นรำ มันจะมีการดำเนินการเป็นส่วนหนึ่งของโฮมเธียเตอร์ดนตรีกันอย่างแพร่หลาย แตะจังหวะการเต้นของหัวใจมากขึ้นโดยจะเน้นไปที่ musicalityและผู้ปฏิบัติการได้พิจารณาตัวเองเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของประเพณีแจ็สคลับได้.
เสียงที่จะทำได้โดยรองเท้าพร้อมด้วยโลหะ"ที่"ที่ส้นเท้าและปลายเท้าได้ แตะรองเท้าสามารถซื้อได้ที่ร้านค้ามากที่สุดการเต้นรำ มีแบรนด์ต่างๆของรองเท้าซึ่งบางครั้งบางแตกต่างกันในทางที่เสียง soft-shoe .
"เป็นรูปแบบของการเต้นรำจังหวะการเต้นของหัวใจให้แตะที่ไม่จำเป็นต้องมีรองเท้าแบบพิเศษและในขณะที่การตรวจจังหวะการเต้นของหัวใจจะถูกสร้างขึ้นโดยการแตะเท้าแล้วยังใช้เลื่อนของเท้า(แม้บางครั้งการใช้ทรายกระจายตัวอยู่บนเวทีเพื่อเพิ่ม ประสิทธิภาพ เสียงของนักแสดงที่เท้าเลื่อน)บ่อยกว่าจังหวะการเต้นของหัวใจที่ทันสมัยแตะ คริปท์นำหน้าด้วยเป็นสิ่งที่ได้รับการพิจารณาว่าเป็นการได้รับแตะที่ทันสมัยในปัจจุบันแต่มีการปรับลดในความนิยมตั้งแต่