MotionThe third dimension-motion-is

Motion
The third dimension-motion-is the
one that has changed most with the
introduction of temporality to painting.
While painters and sculptors had long
attempted to suggest movement in their
static works, the development of a true
visual art of movement awaited the
invention of film. Some important
painters were ready as soon as film
appeared on the scene. We have already
encountered Leopold Survage, who was
extremely interested in introducing
movement to his painting. He produced
more than 200 watercolor sketches that
represented key ideas for an abstract film,
though it was never produced.
The Dadaist and Constructivist painter
Hans Richter had been making paintings
that suggested music with titles such as
Cello, Prelude, Fugue, Rhythmus 23, and
Orchestration of Color. Many of the
works were long scrolls in which forms
were developed along thematic lines as
they move from one end of the scroll to
the other. Working with Viking Eggeling
in the years between 1919 and 1922,
Richter focused on developing movements
from simple elementary patterns through
all kinds of counterpoint variations. As
from they worked on making elementary
forms and colors dynamic and on
orchestrating them, they became aware of
the possibilities of cinema. "We had
arrived at a cross-road, the scroll looked at
us and it seemed to ask for real motion.
That was just as much a shock to us as it
was a sensation. Because in order to
realize movement we needed film" [26].
Early attempts to convert Prelude into
a film left Richter unsatisfied. "After our,
as it appeared to me, unsuccessful
attempts to set scrolls into motion, I
recognized that the problem of film lies
essentially in the articulation of time and
only very secondarily in the articulation of
form. The more I delved into the
phenomenon of film, the move convinced
I was that articulated time, namely
rhythm, is to be regarded both as the
elementary dimension of film and its inner
structure" [27]. So with film, rhythm
took on added meaning for the visual
artist.

Results (Thai) 1:

เคลื่อนไหวแบบสามมิติ-เคลื่อนไหวเป็นการที่มีการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญคือมีการแนะนำ temporality การวาดภาพในขณะที่ชื่อจิตรกรและนี้ได้ยาวนานพยายามที่จะแนะนำในการคงทำงาน การพัฒนาของแท้ศิลปะภาพเคลื่อนไหวที่รอคอยการประดิษฐ์ฟิล์ม สำคัญบางชื่อจิตรกรก็พร้อมทันทีฟิล์มปรากฏบนฉาก เรามีแล้วพบลีโอพอล์ด Survage เจ้าสนใจอย่างมากในการแนะนำการเคลื่อนไหวการวาดภาพของเขา เขาผลิตsketches สีน้ำมากกว่า 200 ที่แสดงความคิดสำคัญสำหรับฟิล์มนามธรรมแม้ว่า มันถูกไม่เคยผลิตจิตรกร Dadaist และแบบสร้างสรรค์นิยมฮันส์ถือได้ทำให้ภาพวาดที่แนะนำเพลงที่ มีชื่อเช่นเชลโล พรีลูด ฟิวก์ Rhythmus 23 และข่าวของสี จำนวนมากงานถูกเลื่อนยาวในรูปแบบใดได้รับการพัฒนาตามบรรทัดเฉพาะเรื่องตามพวกเขาย้ายจากปลายด้านหนึ่งของการเลื่อนอื่น ๆ ทำงานกับ Eggeling ไวกิ้งในปี 1919 และค.ศ. 1922ถือเน้นพัฒนาเคลื่อนไหวจากรูปแบบระดับประถมศึกษาง่ายผ่านทุกรูปแบบ counterpoint เป็นจากนั้นทำการประถมศึกษาแบบฟอร์ม และสีแบบไดนามิก และในorchestrating พวกเขา พวกเขาเริ่มตระหนักถึงไปโรงภาพยนตร์ "เราได้ถึงถนนข้าม เลื่อนมองเราและมันดูเหมือนจะ ขอเคลื่อนไหวตัวที่มีเพียงมากช็อตที่เราเป็นมันมีความรู้สึก เนื่องจากเพื่อทราบความเคลื่อนไหวที่เราต้องการฟิล์ม" [26]แรก ๆ พยายามแปลงพรีลูดเป็นฟิล์มที่เหลือถือไม่พอใจ "หลังจากเราที่ปรากฏให้ฉัน ไม่สำเร็จพยายามตั้งเลื่อนในการเคลื่อนไหว ฉันรับรู้ปัญหาของฟิล์มอยู่หลักในวิคิวลาร์เวลา และเพียงเชื่อมมากในวิคิวลาร์ของแบบฟอร์มการ ยิ่งฉัน delved เป็นปรากฏการณ์ของฟิล์ม ย้ายที่มั่นใจผมนั้น articulated ได้แก่เป็นจังหวะ จะถือว่าทั้งสองเป็นระดับประถมศึกษาขนาดของฟิล์มและภายในของโครงสร้าง" [27] ดังนั้นฟิล์ม จังหวะใช้ในความหมายเพิ่มเติมสำหรับ visualศิลปิน

Results (Thai) 2:

การเคลื่อนไหวมิติการเคลื่อนไหวเป็นสามหนึ่งที่มีการเปลี่ยนแปลงมากที่สุดกับการแนะนำของชั่วคราวกับภาพวาด. ในขณะที่จิตรกรและประติมากรมานานความพยายามที่จะชี้ให้เห็นการเคลื่อนไหวของพวกเขาในการทำงานคงที่การพัฒนาของจริงทัศนศิลป์ของการเคลื่อนไหวรอการประดิษฐ์ของฟิล์ม บางสิ่งที่สำคัญจิตรกรก็พร้อมที่เร็วที่สุดเท่าที่ภาพยนตร์เรื่องนี้ปรากฏในที่เกิดเหตุ เรามีอยู่แล้วพบ Leopold Survage ซึ่งเป็นที่สนใจอย่างมากในการแนะนำการเคลื่อนไหวเพื่อการวาดภาพของเขา เขาผลิตกว่า 200 ภาพวาดสีน้ำที่เป็นตัวแทนของความคิดที่สำคัญสำหรับภาพยนตร์นามธรรมแต่มันก็ไม่เคยผลิต. Dadaist และ Constructivist จิตรกรฮันส์ริกเตอร์ได้รับการทำภาพวาดที่บ่งบอกว่าเพลงที่มีชื่อเช่นเชลโล่, โหมโรง, ความทรงจำ, Rhythmus 23 และOrchestration สี หลายผลงานที่เป็นม้วนยาวในรูปแบบที่ได้รับการพัฒนาตามเส้นใจเป็นพวกเขาย้ายจากปลายด้านหนึ่งของการเลื่อนการอื่นๆ การทำงานกับไวกิ้ง Eggeling ในระหว่างปี 1919 และ 1922, ริกเตอร์ที่มุ่งเน้นการพัฒนาความเคลื่อนไหวจากรูปแบบที่เรียบง่ายประถมผ่านทุกชนิดของรูปแบบที่แตกต่าง ขณะที่จากการที่พวกเขาทำงานในการทำประถมศึกษารูปแบบและสีแบบไดนามิกและการเตรียมพวกเขาพวกเขาเริ่มตระหนักถึงความเป็นไปได้ของโรงภาพยนตร์ "เราได้มาถึงที่ข้ามถนนเลื่อนมองที่เราและมันดูเหมือนจะขอความเคลื่อนไหวที่แท้จริง. นั่นคือเพียงเท่าช็อตให้กับเราในขณะที่มันเป็นความรู้สึก. เพราะในการที่จะตระหนักถึงความเคลื่อนไหวที่เราต้องการภาพยนตร์เรื่อง" [ 26]. ต้นความพยายามที่จะแปลงโหมโรงเข้าไปในภาพยนตร์ที่เหลือริกเตอร์ไม่พอใจ "หลังจากที่เราเท่าที่มันปรากฏให้ฉันประสบความสำเร็จในความพยายามที่จะกำหนดเลื่อนในการเคลื่อนไหวผมได้รับการยอมรับว่าปัญหาของหนังเรื่องนี้อยู่เป็นหลักในการประกบของเวลาและเพียงมากครั้งที่สองในการประกบของรูปแบบ. ยิ่งฉัน delved ลงในปรากฏการณ์ของภาพยนตร์ย้ายเชื่อว่าผมเป็นว่าเวลาก้องคือจังหวะคือการได้รับการยกย่องเป็นทั้งมิติเบื้องต้นของภาพยนตร์และภายในของโครงสร้าง"[27] ดังนั้นด้วยภาพยนตร์จังหวะเอาในความหมายเพิ่มสำหรับภาพศิลปิน

Results (Thai) 3:

เคลื่อนไหว

หนึ่งมิติที่สามคือการเคลื่อนไหวที่มีการเปลี่ยนแปลงมากที่สุดด้วย

แนะนำชั่วคราวเพื่อให้ภาพวาด ในขณะที่จิตรกรและประติมากรนานแล้ว
พยายามแนะนำให้เคลื่อนไหวในการทำงานคงที่ของพวกเขา
, การพัฒนาของศิลปะที่แท้จริงของการเคลื่อนไหวที่รอคอย

การประดิษฐ์ของภาพยนตร์ จิตรกรคนสำคัญ
บางพร้อมทันทีที่ภาพยนตร์
ปรากฏบนฉาก เรามีอยู่แล้ว
พบ Leopold survage ที่สนใจมากในการแนะนำ

การเคลื่อนไหวภาพวาดของเขา เขาผลิตมากกว่า 200 ภาพวาดสีน้ำ

แสดงความคิดที่สําคัญสําหรับภาพยนตร์นามธรรม
ถึงแม้ว่ามันไม่เคยผลิต และจิตรกร

dadaist คอนสฮั่น Richter ได้ให้ภาพวาด
ที่เสนอเพลงที่มีชื่อเช่น
เชลโล่ , โหมโรงต่อในครั้งที่ 23 rhythmus และ
ผู้ประพันธ์แห่งสี มากของการทำงานในม้วนยาว

ซึ่งรูปแบบถูกพัฒนาขึ้นตามเส้นใจเป็น
พวกเขาย้ายจากปลายด้านหนึ่งของคัมภีร์

ๆ การทำงานกับไวกิ้ง eggeling
ในระหว่างปี 1919 และปี 1922
ริคเตอร์ที่มุ่งเน้นการพัฒนารูปแบบการเคลื่อนไหวเบื้องต้นง่าย ๆ

จากทุกชนิดของ counterpoint รูปแบบ พวกเขาทำงานเกี่ยวกับการจากเป็น

ระดับประถมรูปแบบและสีและแบบไดนามิกบน
กำกับพวกเขา พวกเขากลายเป็นตระหนักถึง
ความเป็นไปได้ของภาพยนตร์ " . เรามี
มาถึงที่ข้ามถนน เลื่อนดู
เราและมันดูเหมือนจะถามจริงเคลื่อนไหว .
มันเหมือนมากนะเราเป็น
คือความรู้สึก เพราะในการที่เราต้องการทราบความเคลื่อนไหว

ภาพยนตร์ " [ 26 ] .
ก่อนจะพยายามแปลงโหมโรงเข้าไป
ฟิล์มเหลือริกเตอร์ไม่พอใจ "
หลังของเรามันปรากฏให้ฉันพยายามไม่ประสบความสำเร็จ
ตั้งม้วนในการเคลื่อนไหว ผมยอมรับว่า ปัญหาของฟิล์ม

เป็นหลักอยู่ในความต่างของเวลาและมาก
เพียงครั้งที่สองในการปฏิบัติของ
แบบฟอร์ม ยิ่งกลายเป็น
ปรากฏการณ์ของภาพยนตร์ , ย้ายมั่นใจ
ฉันก้องเวลาคือ
จังหวะ ให้ถือว่าทั้งสองเป็นเบื้องต้นของภาพยนตร์และ

มิติด้านในของโครงสร้าง " [ 27 ] ให้กับภาพยนตร์ , จังหวะ
ได้เพิ่มความหมายสำหรับศิลปินภาพ