- Text
- History
It IS interesting to watch them," h
It IS interesting to watch them," he replied, postulating her mood. "It is the wonderful drama of life. Some are going to supper and some to--er--other places. One wonders what their histories are."
"I do not," said the girl; "I am not so inquisitive. I come here to sit because here, only, can I be near the great, common, throbbing heart of humanity. My part in life is cast where its beats are never felt. Can you surmise why I spoke to you, Mr.--?"
"Parkenstacker," supplied the young man. Then he looked eager and hopeful.
"No," said the girl, holding up a slender finger, and smiling slightly. "You would recognize it immediately. It is impossible to keep one's name out of print. Or even one's portrait. This veil and this hat of my maid furnish me with an _incog_. You should have seen the chauffeur stare at it when he thought I did not see. Candidly, there are five or six names that belong in the holy of holies, and mine, by the accident of birth, is one of them. I spoke to you, Mr. Stackenpot--"
"Parkenstacker," corrected the young man, modestly.
"--Mr. Parkenstacker, because I wanted to talk, for once, with a natural man--one unspoiled by the despicable gloss of wealth and supposed social superiority. Oh! you do not know how weary I am of it--money, money, money! And of the men who surround me, dancing like little marionettes all cut by the same pattern. I am sick of pleasure, of jewels, of travel, of society, of luxuries of all kinds."
"I always had an idea," ventured the young man, hesitatingly, "that money must be a pretty good thing."
"A competence is to be desired. But when you have so many millions that--!" She concluded the sentence with a gesture of despair. "It is the monotony of it," she continued, "that palls. Drives, dinners, theatres, balls, suppers, with the gilding of superfluous wealth over it all. Sometimes the very tinkle of the ice in my champagne glass nearly drives me mad."
Mr. Parkenstacker looked ingenuously interested.
"I have always liked," he said, "to read and hear about the ways of wealthy and fashionable folks. I suppose I am a bit of a snob. But I like to have my information accurate. Now, I had formed the opinion that champagn is cooled in the bottle and not by placing ice in the glass."
The girl gave a musical laugh of genuine amusement.
"You should know," she explained, in an indulgent tone, "that we of the non-useful class depend for our amusement upon departure from precedent. Just now it is a fad to put ice in champagne. The idea was originated by a visiting Prince of Tartary while dining at the Waldorf. It will soon give way to some other whim. Just as at a dinner party this week on Madison Avenue a green kid glove was laid by the plate of each guest to be put on and used while eating olives."
"I see," admitted the young man, humbly.
"These special diversions of the inner circle do not become familiar to the common public."
"Sometimes," continued the girl, acknowledging his confession of error by a slight bow, "I have thought that if I ever should love a man it would be one of lowly station. One who is a worker and not a drone. But, doubtless, the claims of caste and wealth will prove stronger than my inclination. Just now I am besieged by two. One is a Grand Duke of a German principality. I think he has, or has had, a wife, somewhere, driven mad by his intemperance and cruelty. The other is an English Marquis, so cold and mercenary that I even prefer the diabolism of the Duke. What is it that impels me to tell you these things, Mr. Packenstacker?
"Parkenstacker," breathed the young man. "Indeed, you cannot know how much I appreciate your confidences."
The girl contemplated him with the calm, impersonal regard that befitted the difference in their stations.
"What is your line of business, Mr. Parkenstacker?" she asked.
"A very humble one. But I hope to rise in the world. Were you really in earnest when you said that you could love a man of lowly position?"
"Indeed I was. But I said 'might.' There is the Grand Duke and the Marquis, you know. Yes; no calling could be too humble were the man what I would wish him to be."
"I work," declared Mr. Parkenstacker, "in a restaurant."
The girl shrank slightly.
"Not as a waiter?" she said, a little imploringly. "Labor is noble, but personal attendance, you know--valets and--"
"I am not a waiter. I am cashier in"--on the street they faced that bounded the opposite side of the park was the brilliant electric sign "RESTAURANT"--"I am cashier in that restaurant you see there."
The girl consulted a tiny watch set in a bracelet of rich design upon her left wrist, and rose, hurriedly. She thrust her book into a glittering reticule suspended from her waist, for which, however, the book was too large.
"Why are you not at work?" she asked.
"I am on the night turn," said the young man; "it is yet an hour before my period begins. May I not hope to see you again?"
"I do not know. Perhaps--but the whim may not seize me again. I must go quickly now. There is a dinner, and a box at the play--and, oh! the same old round. Perhaps you noticed an automobile at the upper corner of the park as you came. One with a white body."
"And red running gear?" asked the young man, knitting his brows reflectively.
"Yes. I always come in that. Pierre waits for me there. He supposes me to be shopping in the department store across the square. Conceive of the bondage of the life wherein we must deceive even our chauffeurs. Good-night."
"But it is dark now," said Mr. Parkenstacker, "and the park is full of rude men. May I not walk--"
"If you have the slightest regard for my wishes," said the girl, firmly, "you will remain at this bench for ten minutes after I have left. I do not mean to accuse you, but you are probably aware that autos generally bear the monogram of their owner. Again, good-night."
"I do not," said the girl; "I am not so inquisitive. I come here to sit because here, only, can I be near the great, common, throbbing heart of humanity. My part in life is cast where its beats are never felt. Can you surmise why I spoke to you, Mr.--?"
"Parkenstacker," supplied the young man. Then he looked eager and hopeful.
"No," said the girl, holding up a slender finger, and smiling slightly. "You would recognize it immediately. It is impossible to keep one's name out of print. Or even one's portrait. This veil and this hat of my maid furnish me with an _incog_. You should have seen the chauffeur stare at it when he thought I did not see. Candidly, there are five or six names that belong in the holy of holies, and mine, by the accident of birth, is one of them. I spoke to you, Mr. Stackenpot--"
"Parkenstacker," corrected the young man, modestly.
"--Mr. Parkenstacker, because I wanted to talk, for once, with a natural man--one unspoiled by the despicable gloss of wealth and supposed social superiority. Oh! you do not know how weary I am of it--money, money, money! And of the men who surround me, dancing like little marionettes all cut by the same pattern. I am sick of pleasure, of jewels, of travel, of society, of luxuries of all kinds."
"I always had an idea," ventured the young man, hesitatingly, "that money must be a pretty good thing."
"A competence is to be desired. But when you have so many millions that--!" She concluded the sentence with a gesture of despair. "It is the monotony of it," she continued, "that palls. Drives, dinners, theatres, balls, suppers, with the gilding of superfluous wealth over it all. Sometimes the very tinkle of the ice in my champagne glass nearly drives me mad."
Mr. Parkenstacker looked ingenuously interested.
"I have always liked," he said, "to read and hear about the ways of wealthy and fashionable folks. I suppose I am a bit of a snob. But I like to have my information accurate. Now, I had formed the opinion that champagn is cooled in the bottle and not by placing ice in the glass."
The girl gave a musical laugh of genuine amusement.
"You should know," she explained, in an indulgent tone, "that we of the non-useful class depend for our amusement upon departure from precedent. Just now it is a fad to put ice in champagne. The idea was originated by a visiting Prince of Tartary while dining at the Waldorf. It will soon give way to some other whim. Just as at a dinner party this week on Madison Avenue a green kid glove was laid by the plate of each guest to be put on and used while eating olives."
"I see," admitted the young man, humbly.
"These special diversions of the inner circle do not become familiar to the common public."
"Sometimes," continued the girl, acknowledging his confession of error by a slight bow, "I have thought that if I ever should love a man it would be one of lowly station. One who is a worker and not a drone. But, doubtless, the claims of caste and wealth will prove stronger than my inclination. Just now I am besieged by two. One is a Grand Duke of a German principality. I think he has, or has had, a wife, somewhere, driven mad by his intemperance and cruelty. The other is an English Marquis, so cold and mercenary that I even prefer the diabolism of the Duke. What is it that impels me to tell you these things, Mr. Packenstacker?
"Parkenstacker," breathed the young man. "Indeed, you cannot know how much I appreciate your confidences."
The girl contemplated him with the calm, impersonal regard that befitted the difference in their stations.
"What is your line of business, Mr. Parkenstacker?" she asked.
"A very humble one. But I hope to rise in the world. Were you really in earnest when you said that you could love a man of lowly position?"
"Indeed I was. But I said 'might.' There is the Grand Duke and the Marquis, you know. Yes; no calling could be too humble were the man what I would wish him to be."
"I work," declared Mr. Parkenstacker, "in a restaurant."
The girl shrank slightly.
"Not as a waiter?" she said, a little imploringly. "Labor is noble, but personal attendance, you know--valets and--"
"I am not a waiter. I am cashier in"--on the street they faced that bounded the opposite side of the park was the brilliant electric sign "RESTAURANT"--"I am cashier in that restaurant you see there."
The girl consulted a tiny watch set in a bracelet of rich design upon her left wrist, and rose, hurriedly. She thrust her book into a glittering reticule suspended from her waist, for which, however, the book was too large.
"Why are you not at work?" she asked.
"I am on the night turn," said the young man; "it is yet an hour before my period begins. May I not hope to see you again?"
"I do not know. Perhaps--but the whim may not seize me again. I must go quickly now. There is a dinner, and a box at the play--and, oh! the same old round. Perhaps you noticed an automobile at the upper corner of the park as you came. One with a white body."
"And red running gear?" asked the young man, knitting his brows reflectively.
"Yes. I always come in that. Pierre waits for me there. He supposes me to be shopping in the department store across the square. Conceive of the bondage of the life wherein we must deceive even our chauffeurs. Good-night."
"But it is dark now," said Mr. Parkenstacker, "and the park is full of rude men. May I not walk--"
"If you have the slightest regard for my wishes," said the girl, firmly, "you will remain at this bench for ten minutes after I have left. I do not mean to accuse you, but you are probably aware that autos generally bear the monogram of their owner. Again, good-night."
0/5000
มันเป็นที่น่าสนใจเพื่อดูพวกเขา, "เบิกบาน postulating อารมณ์ของเธอ "มันเป็นละครยอดเยี่ยมของชีวิต บางคนกำลังว่างและบาง - เอ้อ - อื่น ๆ หนึ่งสิ่งมหัศจรรย์ประวัติของพวกเขามีอะไรกัน"
"ฉันไม่ กล่าวว่า สาว "ฉันไม่อยากรู้อยากเห็นดังนั้น ผมมาที่นี่นั่งเนื่องจากที่นี่ เท่านั้น สามารถฉันได้ใกล้มาก ทั่วไป กระเพื่อมของมนุษยชาติ ส่วนในชีวิตของฉันหล่อที่เต้นมันไม่เคยจะรู้สึก สามารถคุณสันนิษฐานสาเหตุที่ฉันได้พูดกับคุณ นาย. -? "
"Parkenstacker ให้ชายหนุ่ม แล้วเขาดูกระตือรือร้น และมีความหวัง
"ไม่ กล่าวว่า ผู้หญิง ถือขึ้นนิ้วสเลนเดอร์ และยิ้มเล็กน้อย "คุณจะรู้จักทันที ไม่ให้ชื่อของคน ๆ หนึ่งออกจากพิมพ์ หรือแม้แต่ของแนวตั้ง ชุดนี้และหมวกใบนี้ของของฉันทำความสะอาดเฟอร์ฉันกับ _incog_ การ คุณควรเห็นคนขับรถมองได้เมื่อเขาคิดว่า ฉันไม่ได้เห็น ดี ๆ มีห้า หรือหกชื่อที่อยู่ในพระอภิสุทธิ และ เหมือง โดยอุบัติเหตุเกิด หนึ่งของพวกเขา ฉันได้พูดกับคุณ นาย Stackenpot- "
" Parkenstacker, "แก้ไขหนุ่ม ทั้งนั้น
" -นาย Parkenstacker เพราะผมต้องการพูดคุย ครั้งเดียว กับธรรมชาติ มนุษย์ - สวยงาม ด้วยเงาน่าชังของทรัพย์สิน และควรปมสังคม โอ้ คุณไม่รู้วิธีก็ฉัน--เงิน เงิน เงิน คนที่อยู่รอบ ๆ ฉัน เต้นรำเช่นหุ่นกระบอกเล็กน้อยและตัดตามรูปแบบเดียวกันทั้งหมด ฉันป่วยแห่งความสุข สร้อย เดินทาง ของสังคม ของความหรูหราทุกชนิด"
"ฉันจะมีความคิด ventured หนุ่ม hesitatingly "เงินต้องได้สิ่งดี"
"เป็นความสามารถที่ต้องการ แต่เมื่อคุณมีคนนับล้านที่-! " เธอสรุปประโยคกับรูปแบบของความสิ้นหวัง "มันเป็นบคคลเหล่านี้มัน เธอยังคง "ที่ palls ไดรฟ์ อาหารเย็น ละคร ลูก suppers พร้อมปิดทองละอองของทรัพย์สินมีมากเกินไปมันทั้งหมด บางครั้ง tinkle มากของน้ำแข็งในแก้วแชมเปญของฉันเกือบไดรฟ์ฉันบ้า"
นาย Parkenstacker มอง ingenuously สนใจ
"ฉันเสมอชอบ เขากล่าวว่า, "การอ่าน และได้ยินเกี่ยวกับวิธีของคนมั่งคั่ง และทันสมัย สมมติว่า ฉันบิตของการ snob แต่ผมอยากได้ข้อมูลของฉันถูกต้อง ตอนนี้ ฉันก็เกิดความเห็น champagn ที่จะระบายความร้อนด้วย ในขวด และ โดยการทำน้ำแข็งในแก้วไม่ "
สาวหัวเราะดนตรีของสนุกของแท้ให้
"ที่คุณควรรู้ เธออธิบายไว้ เสียงการผ่อนปรน "ที่เราเรียนไม่มีประโยชน์ขึ้นอยู่กับการสนุกของเราเมื่อเดินทางจากถึง เมื่อกี้นี้เป็นแฟชั่นที่ใส่น้ำแข็งในแชมเปญ ความคิดได้มา โดยการเยี่ยมชมเจ้าของแกะในขณะรับประทานอาหารที่วัลดอร์ฟ เร็ว ๆ นี้จะไปราชประสงค์อื่น ๆ ก็ในงานเลี้ยงอาหารค่ำสัปดาห์นี้ในเมดิสันอเวนิว ถุงมือเด็กสีเขียวถูกวาง ด้วยแผ่นของแต่ละห้องจะใส่ และใช้ขณะกินมะกอก"
"เห็น ยอมรับชายหนุ่ม น้อม.
"เหล่านี้ diversions พิเศษของวงในไม่คุ้นเคยให้กับประชาชนทั่วไป"
"บาง ต่อผู้หญิง จิตเขาสารภาพผิดพลาด โดยก้มตัวเล็กน้อย "ผมคิดว่า ถ้าเคยควรรักคนมันจะเล็กแต่สถานีหนึ่ง คนที่เป็นผู้ปฏิบัติงานและเสียงพึมพำไม่ แต่ อย่างไม่ต้องสงสัย ร้องวรรณะและมั่งคั่งจะพิสูจน์กว่าความเอียงของฉัน เพียงตอนนี้ฉันกำลังล้อม ด้วยสอง หนึ่งคือเป็นแกรนด์ดยุคแห่งรัฐเยอรมัน ผมคิดว่า เขาได้ หรือ มี ภรรยา บาง ขับเคลื่อนบ้า ด้วย intemperance และโหดร้ายของเขา อื่น ๆ คือมาร์ควิสเป็นภาษาอังกฤษ เพื่อให้เย็นและทหารรับจ้างที่ผมต้องการ diabolism ของดุ๊ก มันที่ impels ฉันบอกคุณสิ่งเหล่านี้ นาย Packenstacker คืออะไร?
"Parkenstacker แก่ชายหนุ่ม "แน่นอน คุณไม่รู้วิธีมากฉันขอขอบคุณคุณ confidences "
สาวไตร่ตรองเขา มีสัมมาคารวะการสงบ ไม้มีความแตกต่างของสถานี befitted.
คืออะไรของสายงานธุรกิจ นาย Parkenstacker "เธอถาม
"หนึ่งพึงพอใจมาก แต่ฉันหวังว่าจะเพิ่มขึ้นในโลก มีคุณจริง ๆ ในเมื่อคนได้ความคุณว่า คุณสามารถรักคนเล็กแต่ตำแหน่งหรือ"
"แน่นอนผม แต่ผมพูด 'อาจ' มีแกรนด์ดและการมาร์ควิส คุณรู้ว่า ใช่ โทรศัพท์ไม่สามารถเกินไปยังไงก็มีคนสิ่งที่ผมจะต้องให้ได้ "
"ทำงาน ประกาศนาย Parkenstacker "ในร้านอาหาร "
สาว shrank เล็กน้อย
"ไม่เป็นการเสิร์ฟ" เธอกล่าวว่า imploringly เล็กน้อย "แรงงานโนเบิล แต่เข้างานส่วนบุคคล คุณ ทราบ - valets และ -"
"ฉันไม่ได้เป็นพนักงานเสิร์ฟ ฉันเก็บใน" - ห้องที่พวกเขาต้องเผชิญกับที่ล้อมรอบด้านตรงข้ามของถูกใสไฟฟ้าเครื่องหมาย"ร้าน""ฉันเป็นแคชเชียร์ในร้านอาหารที่คุณเห็นมี"
หญิงสาวรับคำแนะนำนาฬิกาเล็ก ๆ ตั้งในสร้อยข้อมือออกแบบรวยเธอข้อมือซ้าย และโรส ชัก เธอกระตุกเธอจองเป็น reticule ดวงที่ถูกระงับจากเอวของเธอ ซึ่ง อย่างไรก็ตาม หนังสือมีขนาดใหญ่เกินไป
"ทำไมคุณไม่มาทำงาน" เธอถาม
"ฉันกลับคืน กล่าวว่า ชายหนุ่ม "ได้ แต่เริ่มต้นชั่วโมงก่อนรอบระยะเวลาของฉัน อาจไม่หวังจะพบคุณอีกหรือ"
"ฉันไม่รู้ ที - แต่ราชประสงค์อาจไม่ยึดให้ฉันอีกครั้ง ฉันต้องไปอย่างรวดเร็วทันที อาหารมื้อเย็น และเล่น - และ โอ้ เก่าเหมือนปัด บางทีคุณสังเกตรถยนต์ที่มุมด้านบนของสวน ตามคุณมา หนึ่งด้วยขาวด้วย"
"และเกียร์ทำงานแดง" ถามชายหนุ่ม ถักไหมพรมผู้ชมของเขา reflectively.
"ใช่ ฉันเสมอมานั้น ปิแอร์รอฉันมี เขา supposes ฉันไปช้อปปิ้งในห้างทั้งสอง ตั้งครรภ์ของชายของชีวิตนั้นเราต้องหลอกลวงแม้แต่พนักงานของเรา ดีราตรี"
"แต่เป็นสีดำ กล่าวว่า นาย Parkenstacker "และเที่ยวเต็มรูปแบบของผู้ชายหยาบ อาจฉันไม่เดิน- "
" ถ้าคุณมีสัมมาคารวะเพียงน้อยนิดในปรารถนาของฉัน กล่าวว่า ผู้หญิง แน่นหนา "คุณจะอยู่ที่ม้านี้ 10 นาทีหลังจากที่ฉันได้ทิ้ง ผมหมายถึง ไม่ฟ้องคุณ แต่คุณคงทราบว่า รถยนต์ทั่วไปหมี monogram ของเจ้าของ อีก คืนดีกัน "
"ฉันไม่ กล่าวว่า สาว "ฉันไม่อยากรู้อยากเห็นดังนั้น ผมมาที่นี่นั่งเนื่องจากที่นี่ เท่านั้น สามารถฉันได้ใกล้มาก ทั่วไป กระเพื่อมของมนุษยชาติ ส่วนในชีวิตของฉันหล่อที่เต้นมันไม่เคยจะรู้สึก สามารถคุณสันนิษฐานสาเหตุที่ฉันได้พูดกับคุณ นาย. -? "
"Parkenstacker ให้ชายหนุ่ม แล้วเขาดูกระตือรือร้น และมีความหวัง
"ไม่ กล่าวว่า ผู้หญิง ถือขึ้นนิ้วสเลนเดอร์ และยิ้มเล็กน้อย "คุณจะรู้จักทันที ไม่ให้ชื่อของคน ๆ หนึ่งออกจากพิมพ์ หรือแม้แต่ของแนวตั้ง ชุดนี้และหมวกใบนี้ของของฉันทำความสะอาดเฟอร์ฉันกับ _incog_ การ คุณควรเห็นคนขับรถมองได้เมื่อเขาคิดว่า ฉันไม่ได้เห็น ดี ๆ มีห้า หรือหกชื่อที่อยู่ในพระอภิสุทธิ และ เหมือง โดยอุบัติเหตุเกิด หนึ่งของพวกเขา ฉันได้พูดกับคุณ นาย Stackenpot- "
" Parkenstacker, "แก้ไขหนุ่ม ทั้งนั้น
" -นาย Parkenstacker เพราะผมต้องการพูดคุย ครั้งเดียว กับธรรมชาติ มนุษย์ - สวยงาม ด้วยเงาน่าชังของทรัพย์สิน และควรปมสังคม โอ้ คุณไม่รู้วิธีก็ฉัน--เงิน เงิน เงิน คนที่อยู่รอบ ๆ ฉัน เต้นรำเช่นหุ่นกระบอกเล็กน้อยและตัดตามรูปแบบเดียวกันทั้งหมด ฉันป่วยแห่งความสุข สร้อย เดินทาง ของสังคม ของความหรูหราทุกชนิด"
"ฉันจะมีความคิด ventured หนุ่ม hesitatingly "เงินต้องได้สิ่งดี"
"เป็นความสามารถที่ต้องการ แต่เมื่อคุณมีคนนับล้านที่-! " เธอสรุปประโยคกับรูปแบบของความสิ้นหวัง "มันเป็นบคคลเหล่านี้มัน เธอยังคง "ที่ palls ไดรฟ์ อาหารเย็น ละคร ลูก suppers พร้อมปิดทองละอองของทรัพย์สินมีมากเกินไปมันทั้งหมด บางครั้ง tinkle มากของน้ำแข็งในแก้วแชมเปญของฉันเกือบไดรฟ์ฉันบ้า"
นาย Parkenstacker มอง ingenuously สนใจ
"ฉันเสมอชอบ เขากล่าวว่า, "การอ่าน และได้ยินเกี่ยวกับวิธีของคนมั่งคั่ง และทันสมัย สมมติว่า ฉันบิตของการ snob แต่ผมอยากได้ข้อมูลของฉันถูกต้อง ตอนนี้ ฉันก็เกิดความเห็น champagn ที่จะระบายความร้อนด้วย ในขวด และ โดยการทำน้ำแข็งในแก้วไม่ "
สาวหัวเราะดนตรีของสนุกของแท้ให้
"ที่คุณควรรู้ เธออธิบายไว้ เสียงการผ่อนปรน "ที่เราเรียนไม่มีประโยชน์ขึ้นอยู่กับการสนุกของเราเมื่อเดินทางจากถึง เมื่อกี้นี้เป็นแฟชั่นที่ใส่น้ำแข็งในแชมเปญ ความคิดได้มา โดยการเยี่ยมชมเจ้าของแกะในขณะรับประทานอาหารที่วัลดอร์ฟ เร็ว ๆ นี้จะไปราชประสงค์อื่น ๆ ก็ในงานเลี้ยงอาหารค่ำสัปดาห์นี้ในเมดิสันอเวนิว ถุงมือเด็กสีเขียวถูกวาง ด้วยแผ่นของแต่ละห้องจะใส่ และใช้ขณะกินมะกอก"
"เห็น ยอมรับชายหนุ่ม น้อม.
"เหล่านี้ diversions พิเศษของวงในไม่คุ้นเคยให้กับประชาชนทั่วไป"
"บาง ต่อผู้หญิง จิตเขาสารภาพผิดพลาด โดยก้มตัวเล็กน้อย "ผมคิดว่า ถ้าเคยควรรักคนมันจะเล็กแต่สถานีหนึ่ง คนที่เป็นผู้ปฏิบัติงานและเสียงพึมพำไม่ แต่ อย่างไม่ต้องสงสัย ร้องวรรณะและมั่งคั่งจะพิสูจน์กว่าความเอียงของฉัน เพียงตอนนี้ฉันกำลังล้อม ด้วยสอง หนึ่งคือเป็นแกรนด์ดยุคแห่งรัฐเยอรมัน ผมคิดว่า เขาได้ หรือ มี ภรรยา บาง ขับเคลื่อนบ้า ด้วย intemperance และโหดร้ายของเขา อื่น ๆ คือมาร์ควิสเป็นภาษาอังกฤษ เพื่อให้เย็นและทหารรับจ้างที่ผมต้องการ diabolism ของดุ๊ก มันที่ impels ฉันบอกคุณสิ่งเหล่านี้ นาย Packenstacker คืออะไร?
"Parkenstacker แก่ชายหนุ่ม "แน่นอน คุณไม่รู้วิธีมากฉันขอขอบคุณคุณ confidences "
สาวไตร่ตรองเขา มีสัมมาคารวะการสงบ ไม้มีความแตกต่างของสถานี befitted.
คืออะไรของสายงานธุรกิจ นาย Parkenstacker "เธอถาม
"หนึ่งพึงพอใจมาก แต่ฉันหวังว่าจะเพิ่มขึ้นในโลก มีคุณจริง ๆ ในเมื่อคนได้ความคุณว่า คุณสามารถรักคนเล็กแต่ตำแหน่งหรือ"
"แน่นอนผม แต่ผมพูด 'อาจ' มีแกรนด์ดและการมาร์ควิส คุณรู้ว่า ใช่ โทรศัพท์ไม่สามารถเกินไปยังไงก็มีคนสิ่งที่ผมจะต้องให้ได้ "
"ทำงาน ประกาศนาย Parkenstacker "ในร้านอาหาร "
สาว shrank เล็กน้อย
"ไม่เป็นการเสิร์ฟ" เธอกล่าวว่า imploringly เล็กน้อย "แรงงานโนเบิล แต่เข้างานส่วนบุคคล คุณ ทราบ - valets และ -"
"ฉันไม่ได้เป็นพนักงานเสิร์ฟ ฉันเก็บใน" - ห้องที่พวกเขาต้องเผชิญกับที่ล้อมรอบด้านตรงข้ามของถูกใสไฟฟ้าเครื่องหมาย"ร้าน""ฉันเป็นแคชเชียร์ในร้านอาหารที่คุณเห็นมี"
หญิงสาวรับคำแนะนำนาฬิกาเล็ก ๆ ตั้งในสร้อยข้อมือออกแบบรวยเธอข้อมือซ้าย และโรส ชัก เธอกระตุกเธอจองเป็น reticule ดวงที่ถูกระงับจากเอวของเธอ ซึ่ง อย่างไรก็ตาม หนังสือมีขนาดใหญ่เกินไป
"ทำไมคุณไม่มาทำงาน" เธอถาม
"ฉันกลับคืน กล่าวว่า ชายหนุ่ม "ได้ แต่เริ่มต้นชั่วโมงก่อนรอบระยะเวลาของฉัน อาจไม่หวังจะพบคุณอีกหรือ"
"ฉันไม่รู้ ที - แต่ราชประสงค์อาจไม่ยึดให้ฉันอีกครั้ง ฉันต้องไปอย่างรวดเร็วทันที อาหารมื้อเย็น และเล่น - และ โอ้ เก่าเหมือนปัด บางทีคุณสังเกตรถยนต์ที่มุมด้านบนของสวน ตามคุณมา หนึ่งด้วยขาวด้วย"
"และเกียร์ทำงานแดง" ถามชายหนุ่ม ถักไหมพรมผู้ชมของเขา reflectively.
"ใช่ ฉันเสมอมานั้น ปิแอร์รอฉันมี เขา supposes ฉันไปช้อปปิ้งในห้างทั้งสอง ตั้งครรภ์ของชายของชีวิตนั้นเราต้องหลอกลวงแม้แต่พนักงานของเรา ดีราตรี"
"แต่เป็นสีดำ กล่าวว่า นาย Parkenstacker "และเที่ยวเต็มรูปแบบของผู้ชายหยาบ อาจฉันไม่เดิน- "
" ถ้าคุณมีสัมมาคารวะเพียงน้อยนิดในปรารถนาของฉัน กล่าวว่า ผู้หญิง แน่นหนา "คุณจะอยู่ที่ม้านี้ 10 นาทีหลังจากที่ฉันได้ทิ้ง ผมหมายถึง ไม่ฟ้องคุณ แต่คุณคงทราบว่า รถยนต์ทั่วไปหมี monogram ของเจ้าของ อีก คืนดีกัน "
Being translated, please wait..
It IS interesting to watch them," he replied, postulating her mood. "It is the wonderful drama of life. Some are going to supper and some to--er--other places. One wonders what their histories are."
"I do not," said the girl; "I am not so inquisitive. I come here to sit because here, only, can I be near the great, common, throbbing heart of humanity. My part in life is cast where its beats are never felt. Can you surmise why I spoke to you, Mr.--?"
"Parkenstacker," supplied the young man. Then he looked eager and hopeful.
"No," said the girl, holding up a slender finger, and smiling slightly. "You would recognize it immediately. It is impossible to keep one's name out of print. Or even one's portrait. This veil and this hat of my maid furnish me with an _incog_. You should have seen the chauffeur stare at it when he thought I did not see. Candidly, there are five or six names that belong in the holy of holies, and mine, by the accident of birth, is one of them. I spoke to you, Mr. Stackenpot--"
"Parkenstacker," corrected the young man, modestly.
"--Mr. Parkenstacker, because I wanted to talk, for once, with a natural man--one unspoiled by the despicable gloss of wealth and supposed social superiority. Oh! you do not know how weary I am of it--money, money, money! And of the men who surround me, dancing like little marionettes all cut by the same pattern. I am sick of pleasure, of jewels, of travel, of society, of luxuries of all kinds."
"I always had an idea," ventured the young man, hesitatingly, "that money must be a pretty good thing."
"A competence is to be desired. But when you have so many millions that--!" She concluded the sentence with a gesture of despair. "It is the monotony of it," she continued, "that palls. Drives, dinners, theatres, balls, suppers, with the gilding of superfluous wealth over it all. Sometimes the very tinkle of the ice in my champagne glass nearly drives me mad."
Mr. Parkenstacker looked ingenuously interested.
"I have always liked," he said, "to read and hear about the ways of wealthy and fashionable folks. I suppose I am a bit of a snob. But I like to have my information accurate. Now, I had formed the opinion that champagn is cooled in the bottle and not by placing ice in the glass."
The girl gave a musical laugh of genuine amusement.
"You should know," she explained, in an indulgent tone, "that we of the non-useful class depend for our amusement upon departure from precedent. Just now it is a fad to put ice in champagne. The idea was originated by a visiting Prince of Tartary while dining at the Waldorf. It will soon give way to some other whim. Just as at a dinner party this week on Madison Avenue a green kid glove was laid by the plate of each guest to be put on and used while eating olives."
"I see," admitted the young man, humbly.
"These special diversions of the inner circle do not become familiar to the common public."
"Sometimes," continued the girl, acknowledging his confession of error by a slight bow, "I have thought that if I ever should love a man it would be one of lowly station. One who is a worker and not a drone. But, doubtless, the claims of caste and wealth will prove stronger than my inclination. Just now I am besieged by two. One is a Grand Duke of a German principality. I think he has, or has had, a wife, somewhere, driven mad by his intemperance and cruelty. The other is an English Marquis, so cold and mercenary that I even prefer the diabolism of the Duke. What is it that impels me to tell you these things, Mr. Packenstacker?
"Parkenstacker," breathed the young man. "Indeed, you cannot know how much I appreciate your confidences."
The girl contemplated him with the calm, impersonal regard that befitted the difference in their stations.
"What is your line of business, Mr. Parkenstacker?" she asked.
"A very humble one. But I hope to rise in the world. Were you really in earnest when you said that you could love a man of lowly position?"
"Indeed I was. But I said 'might.' There is the Grand Duke and the Marquis, you know. Yes; no calling could be too humble were the man what I would wish him to be."
"I work," declared Mr. Parkenstacker, "in a restaurant."
The girl shrank slightly.
"Not as a waiter?" she said, a little imploringly. "Labor is noble, but personal attendance, you know--valets and--"
"I am not a waiter. I am cashier in"--on the street they faced that bounded the opposite side of the park was the brilliant electric sign "RESTAURANT"--"I am cashier in that restaurant you see there."
The girl consulted a tiny watch set in a bracelet of rich design upon her left wrist, and rose, hurriedly. She thrust her book into a glittering reticule suspended from her waist, for which, however, the book was too large.
"Why are you not at work?" she asked.
"I am on the night turn," said the young man; "it is yet an hour before my period begins. May I not hope to see you again?"
"I do not know. Perhaps--but the whim may not seize me again. I must go quickly now. There is a dinner, and a box at the play--and, oh! the same old round. Perhaps you noticed an automobile at the upper corner of the park as you came. One with a white body."
"And red running gear?" asked the young man, knitting his brows reflectively.
"Yes. I always come in that. Pierre waits for me there. He supposes me to be shopping in the department store across the square. Conceive of the bondage of the life wherein we must deceive even our chauffeurs. Good-night."
"But it is dark now," said Mr. Parkenstacker, "and the park is full of rude men. May I not walk--"
"If you have the slightest regard for my wishes," said the girl, firmly, "you will remain at this bench for ten minutes after I have left. I do not mean to accuse you, but you are probably aware that autos generally bear the monogram of their owner. Again, good-night."
"I do not," said the girl; "I am not so inquisitive. I come here to sit because here, only, can I be near the great, common, throbbing heart of humanity. My part in life is cast where its beats are never felt. Can you surmise why I spoke to you, Mr.--?"
"Parkenstacker," supplied the young man. Then he looked eager and hopeful.
"No," said the girl, holding up a slender finger, and smiling slightly. "You would recognize it immediately. It is impossible to keep one's name out of print. Or even one's portrait. This veil and this hat of my maid furnish me with an _incog_. You should have seen the chauffeur stare at it when he thought I did not see. Candidly, there are five or six names that belong in the holy of holies, and mine, by the accident of birth, is one of them. I spoke to you, Mr. Stackenpot--"
"Parkenstacker," corrected the young man, modestly.
"--Mr. Parkenstacker, because I wanted to talk, for once, with a natural man--one unspoiled by the despicable gloss of wealth and supposed social superiority. Oh! you do not know how weary I am of it--money, money, money! And of the men who surround me, dancing like little marionettes all cut by the same pattern. I am sick of pleasure, of jewels, of travel, of society, of luxuries of all kinds."
"I always had an idea," ventured the young man, hesitatingly, "that money must be a pretty good thing."
"A competence is to be desired. But when you have so many millions that--!" She concluded the sentence with a gesture of despair. "It is the monotony of it," she continued, "that palls. Drives, dinners, theatres, balls, suppers, with the gilding of superfluous wealth over it all. Sometimes the very tinkle of the ice in my champagne glass nearly drives me mad."
Mr. Parkenstacker looked ingenuously interested.
"I have always liked," he said, "to read and hear about the ways of wealthy and fashionable folks. I suppose I am a bit of a snob. But I like to have my information accurate. Now, I had formed the opinion that champagn is cooled in the bottle and not by placing ice in the glass."
The girl gave a musical laugh of genuine amusement.
"You should know," she explained, in an indulgent tone, "that we of the non-useful class depend for our amusement upon departure from precedent. Just now it is a fad to put ice in champagne. The idea was originated by a visiting Prince of Tartary while dining at the Waldorf. It will soon give way to some other whim. Just as at a dinner party this week on Madison Avenue a green kid glove was laid by the plate of each guest to be put on and used while eating olives."
"I see," admitted the young man, humbly.
"These special diversions of the inner circle do not become familiar to the common public."
"Sometimes," continued the girl, acknowledging his confession of error by a slight bow, "I have thought that if I ever should love a man it would be one of lowly station. One who is a worker and not a drone. But, doubtless, the claims of caste and wealth will prove stronger than my inclination. Just now I am besieged by two. One is a Grand Duke of a German principality. I think he has, or has had, a wife, somewhere, driven mad by his intemperance and cruelty. The other is an English Marquis, so cold and mercenary that I even prefer the diabolism of the Duke. What is it that impels me to tell you these things, Mr. Packenstacker?
"Parkenstacker," breathed the young man. "Indeed, you cannot know how much I appreciate your confidences."
The girl contemplated him with the calm, impersonal regard that befitted the difference in their stations.
"What is your line of business, Mr. Parkenstacker?" she asked.
"A very humble one. But I hope to rise in the world. Were you really in earnest when you said that you could love a man of lowly position?"
"Indeed I was. But I said 'might.' There is the Grand Duke and the Marquis, you know. Yes; no calling could be too humble were the man what I would wish him to be."
"I work," declared Mr. Parkenstacker, "in a restaurant."
The girl shrank slightly.
"Not as a waiter?" she said, a little imploringly. "Labor is noble, but personal attendance, you know--valets and--"
"I am not a waiter. I am cashier in"--on the street they faced that bounded the opposite side of the park was the brilliant electric sign "RESTAURANT"--"I am cashier in that restaurant you see there."
The girl consulted a tiny watch set in a bracelet of rich design upon her left wrist, and rose, hurriedly. She thrust her book into a glittering reticule suspended from her waist, for which, however, the book was too large.
"Why are you not at work?" she asked.
"I am on the night turn," said the young man; "it is yet an hour before my period begins. May I not hope to see you again?"
"I do not know. Perhaps--but the whim may not seize me again. I must go quickly now. There is a dinner, and a box at the play--and, oh! the same old round. Perhaps you noticed an automobile at the upper corner of the park as you came. One with a white body."
"And red running gear?" asked the young man, knitting his brows reflectively.
"Yes. I always come in that. Pierre waits for me there. He supposes me to be shopping in the department store across the square. Conceive of the bondage of the life wherein we must deceive even our chauffeurs. Good-night."
"But it is dark now," said Mr. Parkenstacker, "and the park is full of rude men. May I not walk--"
"If you have the slightest regard for my wishes," said the girl, firmly, "you will remain at this bench for ten minutes after I have left. I do not mean to accuse you, but you are probably aware that autos generally bear the monogram of their owner. Again, good-night."
Being translated, please wait..
มันน่าสนใจที่จะดูพวกเขา " เขากล่าว postulating อารมณ์ของเธอ " . มันเป็นละครที่ยอดเยี่ยมของชีวิต บางจะเย็นบ้าง . . . เอ้อ . . . สถานที่อื่น ๆ หนึ่งสิ่งมหัศจรรย์สิ่งที่ ประวัติของพวกเขา . . . "
" ชั้นไม่ทำ " หญิงสาวตอบ " ฉันไม่ได้มากเลยครับ ฉันมาที่นี่เพื่อนั่ง เพราะที่นี่เท่านั้น ผมอยู่ใกล้มาก ปกติ หัวใจเต้นแรง ของมนุษยชาติส่วนหนึ่งในชีวิตของฉันคือการเต้นที่ไม่เคยแสดงมาก่อน คุณสามารถเดาว่าทำไมผมพูดกับคุณ , คุณ . . . ? "
" parkenstacker " ให้เด็กหนุ่ม แล้วเขาดูกระตือรือร้นและมีความหวัง
" ไม่ " กล่าวว่า หญิงสาวถือนิ้วเรียวสวย และยิ้มเล็กน้อย " คุณน่าจะจำมันได้ทันที มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเก็บชื่อออกจากพิมพ์ หรือแม้แต่หนึ่งของบุคคลผ้าคลุมและหมวกแม่บ้านของฉันให้ฉันด้วย _incog_ . คุณควรจะได้เห็นคนขับรถมองมันตอนที่เขาคิดว่าผมไม่ได้ดู ดี ๆ มี ห้า หรือ หกชื่อที่อยู่ในที่สุดของที่สุด และระเบิดโดยอุบัติเหตุเกิดเป็นหนึ่งของพวกเขา ฉันพูดกับคุณ , คุณ stackenpot " . . .
" parkenstacker " ให้หนุ่ม เจียม parkenstacker
" -- นาย ,เพราะอยากจะพูดสักครั้ง กับธรรมชาติ มนุษย์ . . . หนึ่งสวยงามโดยเงาที่น่ารังเกียจของความมั่งคั่งและควรจะเหนือกว่าในสังคม โอ้ ! คุณไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ฉัน มัน เงิน เงิน เงิน เงิน ! และคนที่ล้อมฉันเต้นเหมือนหุ่นตัดตามรูปแบบเดียวกัน ฉันเบื่อกับความสุขของอัญมณีแห่งการเดินทาง ของสังคม ของสินค้าฟุ่มเฟือยทุกชนิด
"" ผมเคยมีความคิดว่า " ventured ชายหนุ่มอ้อยอิ่ง " เงินนั้นต้องเป็นสิ่งที่ดี "
" ความสามารถคือที่คุณต้องการ แต่เมื่อคุณมีล้านมากว่า . . . " เธอจบประโยคด้วยท่าทางสิ้นหวัง " . มันคือความน่าเบื่อ นะ " เธอกล่าวต่อ " ที่ palls . ไดรฟ์ , อาหารเย็น , โรงละคร , ลูกบอล , suppers กับทองของความมั่งคั่งฟุ่มเฟือยผ่านมันทั้งหมดบางทีก็กุ๊กกิ๊กมาก น้ำแข็งในแก้วแชมเปญของฉันเกือบจะทำให้ฉันบ้า . . . "
นาย parkenstacker ดูความเฉลียวฉลาดสนใจ
" ฉันชอบเสมอ " เขากล่าวว่า " อ่านและได้ยินเกี่ยวกับวิธีการที่ร่ำรวย และแฟชั่น folks ฉันคิดว่าฉันนิดหน่อยนะ แต่ผมชอบที่จะมีข้อมูลที่ถูกต้อง ตอนนี้ผมมีความเห็นว่า แชมเปญ จะเย็นขึ้นในขวดและไม่โดยการวางน้ำแข็งในแก้ว "
สาวให้ดนตรีหัวเราะของแท้สวนสนุก
" ที่คุณควรรู้ " เธออธิบาย ในโทนสีตามใจ " เราของไม่ประโยชน์ชั้นขึ้นเพื่อความสนุกของเราเมื่อเดินทางจากก่อนหน้านี้ ตอนนี้มันเป็นแฟชั่นที่ใส่น้ำแข็งแชมเปญความคิดที่ได้มาจากการเยี่ยมชมเจ้าชายแห่งทาร์ทารีในขณะที่รับประทานอาหารที่วอลดอร์ฟ มันเร็ว ๆนี้จะให้วิธีการอื่น ๆบาง ความเพ้อฝัน เช่นเดียวกับที่งานเลี้ยงอาหารค่ำในสัปดาห์นี้ใน เมดิสัน อเวนิว ถุงมือเด็กสีเขียวถูกวางโดยจานของแขกแต่ละคน จะ วาง และ ใช้ ในขณะที่กินมะกอก "
" เห็น " ยอมรับ
หนุ่ม อย่างนอบน้อม" พิเศษเหล่านี้ความสนใจของวงในไม่คุ้นเคยกับประชาชนทั่วไป "
" บางครั้ง " ยังสาวยอมรับคำสารภาพของข้อผิดพลาดโดยการก้มตัวเล็กน้อย " ฉันคิดว่าถ้าฉันเคยรักผู้ชายมันจะเป็นหนึ่งสถานีต่ำต้อย ใครที่เป็นคนทำงาน และแมลง แต่ , อย่างไม่ต้องสงสัย , การเรียกร้องของวรรณะและความมั่งคั่งจะพิสูจน์แข็งแกร่งกว่าความชอบของฉันตอนนี้ฉันกำลังล้อม 2 เป็นข่านแห่งเกาะเยอรมัน ฉันคิดว่า เขามี หรือ มี ภรรยา ที่ขับเคลื่อนบ้าด้วยโรคห่า และความโหดร้าย อีกด้านหนึ่งคือ มาร์ควิส ภาษาอังกฤษ , หนาวและทหารรับจ้างที่ฉันชอบเกี่ยวกับภูติผีปีศาจของดยุค มันคืออะไรที่ impels ผมบอกคุณอย่างนี้ คุณ packenstacker ?
" parkenstacker " ลมหายใจชายหนุ่ม " แน่นอนคุณไม่สามารถรู้ว่าฉันขอขอบคุณความไว้วางใจของคุณ . "
สาวเฝ้ามองเขาด้วยความสงบ ที่ถือว่า befitted ความแตกต่างในสถานี
" สิ่งที่สายของธุรกิจของคุณ คุณ parkenstacker ? " เธอถาม
" ถ่อมตัวมาก แต่ฉันหวังว่าจะเพิ่มขึ้นในโลก จริงๆแล้วคุณกำลังจริงจังเมื่อคุณบอกว่าคุณจะรักผู้ชายที่ฐานะต่ำต้อย ?
" จริงๆผมแต่ผมพูดว่า " อาจจะ " มีท่านมหาอำมาตย์ และมาร์ค คุณรู้ ใช่ ไม่เรียกอาจจะถ่อมตัวเป็นผู้ชายที่ฉันปรารถนาให้เขาเป็น "
" ฉันทำ " ประกาศคุณ parkenstacker " ในร้านอาหาร "
สาวหดตัวเล็กน้อย
" ไม่ได้เป็นบริกร " ? เธอบอกว่า น้อย imploringly ” แรงงานสูงศักดิ์ แต่ส่วนตัวเข้าร่วมประชุมพนักงาน , คุณรู้ . . . และ . . . . . . "
" ฉันไม่ใช่เด็กเสิร์ฟผมเชียร์อยู่ . . . " บนถนนที่พวกเขาเผชิญหน้าที่สิ้นสุดของฝั่งตรงข้ามสวนสาธารณะเป็นสดใสไฟฟ้าป้ายร้านอาหาร " - " ผมเป็นแคชเชียร์ในร้านอาหารที่คุณเห็นนั้น "
สาวปรึกษาเล็กๆดูชุดในสร้อยข้อมือของที่อุดมไปด้วยการออกแบบบนข้อมือซ้ายของเธอ และโรส อย่างรีบด่วน . เธอเอาหนังสือของเธอเป็นประกาย reticule ระงับจากเอวของเธอที่ , อย่างไรก็ตามหนังสือมีขนาดใหญ่เกินไป
" ทำไมไม่ทำงาน ? เธอถาม
" ฉันในคืนเปิด " ชายหนุ่มกล่าวว่า " มันเป็นอีกหนึ่งชั่วโมงก่อนที่เวลาของฉันจะเริ่มต้นขึ้น ผมหวังว่าจะเจอคุณอีกครั้ง ?
" ผมไม่รู้ บางที . . . แต่ความเพ้อฝัน อาจไม่จับผมอีก ฉันต้องรีบไปแล้ว มีอาหารเย็น และกล่องที่เล่น . . . และ โอ้ รอบเดิมบางทีคุณอาจจะสังเกตเห็นรถยนต์ที่มุมบนของปาร์ค คุณมา หนึ่งกับตัวขาว "
" และสีแดงวิ่งเกียร์ ? ถามชายหนุ่มถักคิ้วของเขาซึ่งสะท้อนกลับ
" ครับ ผมก็เข้ามาที่ ปิแอร์รอฉันที่นั่น เขาสมมติ ผมจะซื้อของในห้างสรรพสินค้าทั่วตาราง ประดิษฐ์พันธนาการของชีวิตนั้นเราต้องโกหกแม้กระทั่งคนขับรถของเราราตรีสวัสดิ์ "
" แต่มันมืดแล้ว " parkenstacker " และสวนสาธารณะที่เต็มไปด้วยหยาบคายของผู้ชาย ฉันอาจจะเดินไม่ได้ . . . "
" ถ้าคุณได้คำนึงถึงความต้องการของฉันกล่าวว่า " สาวมั่น " คุณจะยังคงอยู่ที่ม้านั่งนี่ สิบนาทีหลังจากที่ฉันได้ซ้าย ผมไม่ได้หมายถึงจะกล่าวหาคุณ แต่คุณคงทราบว่า รถยนต์โดยทั่วไปหมีพระปรมาภิไธยย่อของเจ้าของของพวกเขา อีกครั้ง ราตรีสวัสดิ์ "
.
" ชั้นไม่ทำ " หญิงสาวตอบ " ฉันไม่ได้มากเลยครับ ฉันมาที่นี่เพื่อนั่ง เพราะที่นี่เท่านั้น ผมอยู่ใกล้มาก ปกติ หัวใจเต้นแรง ของมนุษยชาติส่วนหนึ่งในชีวิตของฉันคือการเต้นที่ไม่เคยแสดงมาก่อน คุณสามารถเดาว่าทำไมผมพูดกับคุณ , คุณ . . . ? "
" parkenstacker " ให้เด็กหนุ่ม แล้วเขาดูกระตือรือร้นและมีความหวัง
" ไม่ " กล่าวว่า หญิงสาวถือนิ้วเรียวสวย และยิ้มเล็กน้อย " คุณน่าจะจำมันได้ทันที มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเก็บชื่อออกจากพิมพ์ หรือแม้แต่หนึ่งของบุคคลผ้าคลุมและหมวกแม่บ้านของฉันให้ฉันด้วย _incog_ . คุณควรจะได้เห็นคนขับรถมองมันตอนที่เขาคิดว่าผมไม่ได้ดู ดี ๆ มี ห้า หรือ หกชื่อที่อยู่ในที่สุดของที่สุด และระเบิดโดยอุบัติเหตุเกิดเป็นหนึ่งของพวกเขา ฉันพูดกับคุณ , คุณ stackenpot " . . .
" parkenstacker " ให้หนุ่ม เจียม parkenstacker
" -- นาย ,เพราะอยากจะพูดสักครั้ง กับธรรมชาติ มนุษย์ . . . หนึ่งสวยงามโดยเงาที่น่ารังเกียจของความมั่งคั่งและควรจะเหนือกว่าในสังคม โอ้ ! คุณไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ฉัน มัน เงิน เงิน เงิน เงิน ! และคนที่ล้อมฉันเต้นเหมือนหุ่นตัดตามรูปแบบเดียวกัน ฉันเบื่อกับความสุขของอัญมณีแห่งการเดินทาง ของสังคม ของสินค้าฟุ่มเฟือยทุกชนิด
"" ผมเคยมีความคิดว่า " ventured ชายหนุ่มอ้อยอิ่ง " เงินนั้นต้องเป็นสิ่งที่ดี "
" ความสามารถคือที่คุณต้องการ แต่เมื่อคุณมีล้านมากว่า . . . " เธอจบประโยคด้วยท่าทางสิ้นหวัง " . มันคือความน่าเบื่อ นะ " เธอกล่าวต่อ " ที่ palls . ไดรฟ์ , อาหารเย็น , โรงละคร , ลูกบอล , suppers กับทองของความมั่งคั่งฟุ่มเฟือยผ่านมันทั้งหมดบางทีก็กุ๊กกิ๊กมาก น้ำแข็งในแก้วแชมเปญของฉันเกือบจะทำให้ฉันบ้า . . . "
นาย parkenstacker ดูความเฉลียวฉลาดสนใจ
" ฉันชอบเสมอ " เขากล่าวว่า " อ่านและได้ยินเกี่ยวกับวิธีการที่ร่ำรวย และแฟชั่น folks ฉันคิดว่าฉันนิดหน่อยนะ แต่ผมชอบที่จะมีข้อมูลที่ถูกต้อง ตอนนี้ผมมีความเห็นว่า แชมเปญ จะเย็นขึ้นในขวดและไม่โดยการวางน้ำแข็งในแก้ว "
สาวให้ดนตรีหัวเราะของแท้สวนสนุก
" ที่คุณควรรู้ " เธออธิบาย ในโทนสีตามใจ " เราของไม่ประโยชน์ชั้นขึ้นเพื่อความสนุกของเราเมื่อเดินทางจากก่อนหน้านี้ ตอนนี้มันเป็นแฟชั่นที่ใส่น้ำแข็งแชมเปญความคิดที่ได้มาจากการเยี่ยมชมเจ้าชายแห่งทาร์ทารีในขณะที่รับประทานอาหารที่วอลดอร์ฟ มันเร็ว ๆนี้จะให้วิธีการอื่น ๆบาง ความเพ้อฝัน เช่นเดียวกับที่งานเลี้ยงอาหารค่ำในสัปดาห์นี้ใน เมดิสัน อเวนิว ถุงมือเด็กสีเขียวถูกวางโดยจานของแขกแต่ละคน จะ วาง และ ใช้ ในขณะที่กินมะกอก "
" เห็น " ยอมรับ
หนุ่ม อย่างนอบน้อม" พิเศษเหล่านี้ความสนใจของวงในไม่คุ้นเคยกับประชาชนทั่วไป "
" บางครั้ง " ยังสาวยอมรับคำสารภาพของข้อผิดพลาดโดยการก้มตัวเล็กน้อย " ฉันคิดว่าถ้าฉันเคยรักผู้ชายมันจะเป็นหนึ่งสถานีต่ำต้อย ใครที่เป็นคนทำงาน และแมลง แต่ , อย่างไม่ต้องสงสัย , การเรียกร้องของวรรณะและความมั่งคั่งจะพิสูจน์แข็งแกร่งกว่าความชอบของฉันตอนนี้ฉันกำลังล้อม 2 เป็นข่านแห่งเกาะเยอรมัน ฉันคิดว่า เขามี หรือ มี ภรรยา ที่ขับเคลื่อนบ้าด้วยโรคห่า และความโหดร้าย อีกด้านหนึ่งคือ มาร์ควิส ภาษาอังกฤษ , หนาวและทหารรับจ้างที่ฉันชอบเกี่ยวกับภูติผีปีศาจของดยุค มันคืออะไรที่ impels ผมบอกคุณอย่างนี้ คุณ packenstacker ?
" parkenstacker " ลมหายใจชายหนุ่ม " แน่นอนคุณไม่สามารถรู้ว่าฉันขอขอบคุณความไว้วางใจของคุณ . "
สาวเฝ้ามองเขาด้วยความสงบ ที่ถือว่า befitted ความแตกต่างในสถานี
" สิ่งที่สายของธุรกิจของคุณ คุณ parkenstacker ? " เธอถาม
" ถ่อมตัวมาก แต่ฉันหวังว่าจะเพิ่มขึ้นในโลก จริงๆแล้วคุณกำลังจริงจังเมื่อคุณบอกว่าคุณจะรักผู้ชายที่ฐานะต่ำต้อย ?
" จริงๆผมแต่ผมพูดว่า " อาจจะ " มีท่านมหาอำมาตย์ และมาร์ค คุณรู้ ใช่ ไม่เรียกอาจจะถ่อมตัวเป็นผู้ชายที่ฉันปรารถนาให้เขาเป็น "
" ฉันทำ " ประกาศคุณ parkenstacker " ในร้านอาหาร "
สาวหดตัวเล็กน้อย
" ไม่ได้เป็นบริกร " ? เธอบอกว่า น้อย imploringly ” แรงงานสูงศักดิ์ แต่ส่วนตัวเข้าร่วมประชุมพนักงาน , คุณรู้ . . . และ . . . . . . "
" ฉันไม่ใช่เด็กเสิร์ฟผมเชียร์อยู่ . . . " บนถนนที่พวกเขาเผชิญหน้าที่สิ้นสุดของฝั่งตรงข้ามสวนสาธารณะเป็นสดใสไฟฟ้าป้ายร้านอาหาร " - " ผมเป็นแคชเชียร์ในร้านอาหารที่คุณเห็นนั้น "
สาวปรึกษาเล็กๆดูชุดในสร้อยข้อมือของที่อุดมไปด้วยการออกแบบบนข้อมือซ้ายของเธอ และโรส อย่างรีบด่วน . เธอเอาหนังสือของเธอเป็นประกาย reticule ระงับจากเอวของเธอที่ , อย่างไรก็ตามหนังสือมีขนาดใหญ่เกินไป
" ทำไมไม่ทำงาน ? เธอถาม
" ฉันในคืนเปิด " ชายหนุ่มกล่าวว่า " มันเป็นอีกหนึ่งชั่วโมงก่อนที่เวลาของฉันจะเริ่มต้นขึ้น ผมหวังว่าจะเจอคุณอีกครั้ง ?
" ผมไม่รู้ บางที . . . แต่ความเพ้อฝัน อาจไม่จับผมอีก ฉันต้องรีบไปแล้ว มีอาหารเย็น และกล่องที่เล่น . . . และ โอ้ รอบเดิมบางทีคุณอาจจะสังเกตเห็นรถยนต์ที่มุมบนของปาร์ค คุณมา หนึ่งกับตัวขาว "
" และสีแดงวิ่งเกียร์ ? ถามชายหนุ่มถักคิ้วของเขาซึ่งสะท้อนกลับ
" ครับ ผมก็เข้ามาที่ ปิแอร์รอฉันที่นั่น เขาสมมติ ผมจะซื้อของในห้างสรรพสินค้าทั่วตาราง ประดิษฐ์พันธนาการของชีวิตนั้นเราต้องโกหกแม้กระทั่งคนขับรถของเราราตรีสวัสดิ์ "
" แต่มันมืดแล้ว " parkenstacker " และสวนสาธารณะที่เต็มไปด้วยหยาบคายของผู้ชาย ฉันอาจจะเดินไม่ได้ . . . "
" ถ้าคุณได้คำนึงถึงความต้องการของฉันกล่าวว่า " สาวมั่น " คุณจะยังคงอยู่ที่ม้านั่งนี่ สิบนาทีหลังจากที่ฉันได้ซ้าย ผมไม่ได้หมายถึงจะกล่าวหาคุณ แต่คุณคงทราบว่า รถยนต์โดยทั่วไปหมีพระปรมาภิไธยย่อของเจ้าของของพวกเขา อีกครั้ง ราตรีสวัสดิ์ "
.
Being translated, please wait..
Other languages
The translation tool support: Afrikaans, Albanian, Amharic, Arabic, Armenian, Azerbaijani, Basque, Belarusian, Bengali, Bosnian, Bulgarian, Catalan, Cebuano, Chichewa, Chinese, Chinese Traditional, Corsican, Croatian, Czech, Danish, Detect language, Dutch, English, Esperanto, Estonian, Filipino, Finnish, French, Frisian, Galician, Georgian, German, Greek, Gujarati, Haitian Creole, Hausa, Hawaiian, Hebrew, Hindi, Hmong, Hungarian, Icelandic, Igbo, Indonesian, Irish, Italian, Japanese, Javanese, Kannada, Kazakh, Khmer, Kinyarwanda, Klingon, Korean, Kurdish (Kurmanji), Kyrgyz, Lao, Latin, Latvian, Lithuanian, Luxembourgish, Macedonian, Malagasy, Malay, Malayalam, Maltese, Maori, Marathi, Mongolian, Myanmar (Burmese), Nepali, Norwegian, Odia (Oriya), Pashto, Persian, Polish, Portuguese, Punjabi, Romanian, Russian, Samoan, Scots Gaelic, Serbian, Sesotho, Shona, Sindhi, Sinhala, Slovak, Slovenian, Somali, Spanish, Sundanese, Swahili, Swedish, Tajik, Tamil, Tatar, Telugu, Thai, Turkish, Turkmen, Ukrainian, Urdu, Uyghur, Uzbek, Vietnamese, Welsh, Xhosa, Yiddish, Yoruba, Zulu, Language translation.
- ฉันไม่สำคัญกับคุณ
- Promptly at the beginning of twilight, c
- Hola,Soy Rachel por su nombre, estoy int
- International Environmental Agreements
- ฉันไม่สำคัญสำหรับคุณ
- hundreds of sample
- And it was just like theirs
- My neck is sore and is giving me a head
- ถ้ามีโอกาสแล้วฉันจะไปนะ
- Maybe, you ever see like that?In my coun
- ฆ่ามัน
- he Student Room is the world's largest a
- Synopsis: A woman sits reading in the pa
- the Student Room is the world's largest
- จัดไปเลยน้องรัก
- sirin
- จัดหนักๆนะ
- ฉันรู้สึกเหมือนไม่สำคัญสำหรับคุณ
- Thought that it was not worthwile going
- Arsene WengerBorn on October 22, 1949 in
- ใครงะ
- คุณไม่เข้าใจอะไร
- มาช่วยกันดิ
- International Environmental Agreements:
