This judgment suggests that ISPs wi

This judgment suggests that ISPs will not be considered common law publishers and therefore will not be liable for online defamatory posts unless they take a positive, technical step to maintain the publication. Although this is good news for ISPs, the judgment is contradictory to what was stated in a previous case on similar facts (Davison v Habeeb).[7] In that case, which was decided in November last year, it was held that Google was arguably the common law publisher of defamatory blogs on Blogger.com. This case may be appealed in the Court of Appeal and, if it is, Eady J’s findings on common law publication could come under scrutiny.


It was traditionally thought that ISPs had to take down content quickly following receipt of a complaint in order to avail themselves of the innocent dissemination and hosting defences. Yet the Tamiz judgment suggests that the burden on claimants to prove the strengths of their case (even at the notification stage) is greater and that ISPs have more time to deal with such allegations before they become liable for publishing online posts. One might wonder if claimants seeking the removal of other unlawful content (e.g. content that breaches IP rights) bear a similar burden of proof to that suggested by Eady J in this defamation case.


It is worth bearing in mind that Eady J’s comments on the innocent dissemination defence and the hosting defence were non-binding and will not necessarily be followed in subsequent cases.

In light of this, it would be brave for ISPs to change their internal policy with regard to defamatory posts until the conflict in the previous case law is resolved.

Results (Thai) 1:

คำพิพากษานี้แนะนำว่า Isp จะไม่ถือว่าเป็นผู้เผยแพร่กฎหมายทั่วไป และดังนั้น จะไม่รับผิดชอบสำหรับการโพสต์ออนไลน์รังเกียจถ้าจะบวก เทคนิคขั้นตอนการรักษางานพิมพ์ ถึงแม้ว่านี่เป็นข่าวดีสำหรับ Isp พิพากษาจะขัดแย้งกับสิ่งระบุไว้ในกรณีก่อนหน้านี้บนคล้ายคลึง (Davison v Habeeb)[7] ในกรณีที่ ซึ่งเป็นการตัดสินใจในเดือนพฤศจิกายนปีที่แล้ว มันถูกจัดว่า Google กำลังเผยแพร่กฎหมายทั่วไปของบล็อกรังเกียจใน Blogger.com กรณีนี้อาจจะอุทธรณ์ในศาลอุทธรณ์ และ ถ้ามี Eady J พบในกฎหมายทั่วไปสิ่งพิมพ์อาจมาภายใต้ scrutiny ซึ่งมันถูกคิดว่า Isp มีจะลงเนื้อหาได้อย่างรวดเร็วต่อการรับเรื่องร้องเรียนเพื่อประโยชน์ตัวเองของสารบริสุทธิ์และโฮสติ้ง defences ได้พิพากษา Tamiz แนะนำว่า ภาระแบบทวิภาคีเพื่อพิสูจน์จุดแข็งของตัวเครื่อง (แม้ในขั้นตอนการแจ้งเตือน) มากกว่า และ Isp มีเวลามากขึ้นในการจัดการกับข้อกล่าวหาดังกล่าวก่อนที่พวกเขาเป็นรับผิดชอบสำหรับการเผยแพร่บทความออนไลน์ หนึ่งอาจสงสัยว่า ถ้า ประเทศไม่เอาเนื้อหาผิดกฎหมายอื่น ๆ (เช่นเนื้อหาที่แต่สิทธิ IP) หมีพิสูจน์ของภาระที่คล้ายกับที่แนะนำ โดย Eady J ในกรณีหมิ่นประมาทนี้ จึงคุ้มค่าในใจเห็น J Eady ที่เกี่ยวกับการป้องกันสารบริสุทธิ์ และป้องกันโฮสต์ไม่ผูก และจะไม่จำเป็นต้องใช้วิธีในกรณีต่อไป เมื่อนี้ มันจะกล้าสำหรับ Isp เปลี่ยนแปลงนโยบายภายในของพวกเขาเกี่ยวกับบทความรังเกียจจนกว่าแก้ไขความขัดแย้งในกรณีกฎหมายก่อนหน้านี้

Results (Thai) 2:

การตัดสินนี้แสดงให้เห็นว่าผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตจะไม่ได้รับการพิจารณาผู้เผยแพร่กฎหมายและจะไม่รับผิดชอบต่อข้อความที่หมิ่นประมาทออนไลน์จนกว่าพวกเขาใช้เวลาบวกขั้นตอนทางเทคนิคที่จะรักษาสิ่งพิมพ์ แม้ว่านี่จะเป็นข่าวดีสำหรับผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ต, การตัดสินที่ขัดแย้งกับสิ่งที่ระบุไว้ในกรณีที่ก่อนหน้านี้กับข้อเท็จจริงที่คล้ายกัน (Davison วี Habeeb). [7] ในกรณีที่ซึ่งมีการตัดสินใจในเดือนพฤศจิกายนปีที่แล้วมันก็ถือได้ว่าเป็นของ Google เนื้อหาที่เผยแพร่กฎหมายของบล็อกหมิ่นประมาทใน Blogger.com กรณีนี้อาจจะยื่นอุทธรณ์ในศาลอุทธรณ์และถ้ามันเป็นผลการวิจัยอีเดะ J บนสิ่งพิมพ์กฎหมายทั่วไปสามารถเข้ามาอยู่ภายใต้การตรวจสอบข้อเท็จจริง. มันเป็นความคิดแบบดั้งเดิมที่ผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตมีที่จะลงเนื้อหาได้อย่างรวดเร็วต่อไปนี้ได้รับการร้องเรียนเพื่อประโยชน์ของตัวเอง ของการเผยแพร่บริสุทธิ์และโฮสติ้งการป้องกัน แต่การตัดสิน Tamiz แสดงให้เห็นว่าภาระให้กับเจ้าของที่จะพิสูจน์ความแข็งแกร่งของกรณีของพวกเขา (แม้ในขั้นตอนการแจ้งเตือน) เป็นมากขึ้นและผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตที่มีเวลามากขึ้นในการจัดการกับข้อกล่าวหาดังกล่าวก่อนที่จะกลายเป็นความรับผิดชอบสำหรับการเผยแพร่โพสต์ออนไลน์ บางคนอาจสงสัยว่าอะไรก็ได้ขอให้ลบเนื้อหาที่ผิดกฎหมายอื่น ๆ (เนื้อหาเช่นว่าละเมิดสิทธิทรัพย์สินทางปัญญา) แบกภาระที่คล้ายกันของการพิสูจน์ที่แนะนำโดยอีเดะ J ในกรณีหมิ่นประมาทนี้. เป็นมูลค่าแบกไว้ในใจว่าความเห็นของอีเดะ J บนบริสุทธิ์ การป้องกันการเผยแพร่และการป้องกันที่ถูกโฮสติ้งไม่ผูกพันและจะไม่จำเป็นต้องปฏิบัติตามในกรณีที่ตามมา. ในไฟนี้ก็จะมีความกล้าหาญสำหรับผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตที่จะเปลี่ยนแปลงนโยบายภายในของพวกเขาเกี่ยวกับการโพสต์หมิ่นประมาทจนความขัดแย้งในกฎหมายกรณีก่อนหน้านี้คือ ได้รับการแก้ไข

Results (Thai) 3:

คำพิพากษานี้แสดงให้เห็นว่าผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตจะไม่ถือว่าเป็นกฎหมายที่เผยแพร่และดังนั้นจึงจะไม่รับผิดชอบสำหรับการโพสต์หมิ่นประมาทออนไลน์ เว้นแต่พวกเขาจะบวกขั้นตอนทางเทคนิคเพื่อรักษายอดขาย แม้ว่านี้เป็นข่าวดีสำหรับผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ต , การตัดสิน มันตรงกันข้ามกับสิ่งที่ได้ระบุไว้ในคดีก่อนกับข้อเท็จจริงที่คล้ายคลึงกัน ( V habeeb Davison ) [ 7 ] ในกรณีนี้ซึ่งเป็นการตัดสินใจในเดือนพฤศจิกายนปีที่แล้ว มันถูกจัดขึ้นที่ Google เป็น arguably กฎหมายหมิ่นประมาทผู้เผยแพร่ของบล็อกใน blogger.com . กรณีนี้อาจจะอุทธรณ์ในศาลอุทธรณ์ และ ถ้าเป็น ของอีดี้ J ค้นพบในสิ่งพิมพ์กฎหมายอาจมาภายใต้การพิจารณา

.มันเป็นประเพณีว่า หากต้องลงเนื้อหาได้อย่างรวดเร็วต่อไปนี้ได้รับการร้องเรียนเพื่อประโยชน์ตัวเองของการเผยแพร่ที่บริสุทธิ์และโฮสต์ลงได้แต่ tamiz ความยุติธรรมแสดงให้เห็นว่าเป็นภาระของประเทศ เพื่อพิสูจน์ว่า จุดแข็งของกรณีของพวกเขา ( แม้ในการแจ้งเตือนระยะ ) เป็นมากขึ้น และหากมีเวลามากขึ้นที่จะจัดการกับข้อกล่าวหาดังกล่าว ก่อนที่พวกเขาจะกลายเป็นความรับผิดสำหรับการเผยแพร่บทความออนไลน์ หนึ่งอาจสงสัยว่าถ้า claimants มองหาการลบเนื้อหาที่ผิดกฎหมายอื่นๆ เช่นเนื้อหาที่ละเมิดสิทธิทรัพย์สินทางปัญญา ) แบกภาระการพิสูจน์ที่คล้ายกันแนะนำโดยอีดี้ J ในกรณีหมิ่นประมาทนี้


เป็นมูลค่าแบกทราบว่าอีดี้ J ความคิดเห็นที่บริสุทธิ์เผยแพร่การป้องกันและการป้องกันเป็นโฮสต์ไม่ผูกพัน และจะไม่จําเป็นต้องตามด้วย

ในแง่ของกรณี นี้มันกล้าสำหรับผู้ให้บริการอินเทอร์เน็ตที่จะเปลี่ยนนโยบายภายในของพวกเขาเกี่ยวกับข้อความหมิ่นประมาทถึงความขัดแย้งในกฎหมายเดิม คือ การแก้ไข