Mendel's work was rejected at first

Mendel's work was rejected at first in the scientific community, and was not widely accepted until after he died. During his own lifetime, most biologists held the idea that all characteristics were passed to the next generation through blending inheritance, in which the traits from each parent are averaged together. Instances of this phenomenon are now explained by the action of multiple genes with quantitative effects. Charles Darwin tried unsuccessfully to explain inheritance through a theory of pangenesis. It was not until the early 20th century that the importance of Mendel's ideas was realized.

ผลงานของเขาถูกปล่อยไว้นานถึง 34 ปี จนกระทั่งปี ค.ศ.1900 ได้มีนัก ชีววิทยา 3 ท่าน คือ ฮูโก เดอฟรีส์ ชาวฮอลันดา คาร์ล คอร์เรนส์ ชาวเยอรมันและ เอริช ฟอน แชร์มาค ชาวออสเตรเลีย ได้ทดลองผสมพันธุ์พืชชนิดอื่นๆ และได้ผลการทดลองตรงกับที่เมนเดลเคยรายงานไว้ ทำให้เมนเดลเป็นที่รู้จัก ในวงการพันธุศาสตร์นับแต่นั้นเป็นต้นมา

Rediscovery of Mendel's work
Mendel's work was rejected at first in the scientific community, and was not widely accepted until after he died. During his own lifetime, most biologists held the idea that all characteristics were passed to the next generation through blending inheritance, in which the traits from each parent are averaged together. Instances of this phenomenon are now explained by the action of multiple genes with quantitative effects. Charles Darwin tried unsuccessfully to explain inheritance through a theory of pangenesis. It was not until the early 20th century that the importance of Mendel's ideas was realized.

By 1900, research aimed at finding a successful theory of discontinuous inheritance rather than blending inheritance led to independent duplication of his work by Hugo de Vries and Carl Correns, and the rediscovery of Mendel's writings and laws. Both acknowledged Mendel's priority, and it is thought probable that de Vries did not understand the results he had found until after reading Mendel.[3] Though Erich von Tschermak was originally also credited with rediscovery, this is no longer accepted because he did not understand Mendel's laws.[28] Though de Vries later lost interest in Mendelism, other biologists started to establish genetics as a science.[3] All three of these researchers, each from a different country, published their work rediscovering Mendel's work within a two-month span in the Spring of 1900.[29]

Mendel's results were quickly replicated, and genetic linkage quickly worked out. Biologists flocked to the theory; even though it was not yet applicable to many phenomena, it sought to give a genotypic understanding of heredity which they felt was lacking in previous studies of heredity which focused on phenotypic approaches. Most prominent of these previous approaches was the biometric school of Karl Pearson and W.F.R. Weldon, which was based heavily on statistical studies of phenotype variation. The strongest opposition to this school came from William Bateson, who perhaps did the most in the early days of publicising the benefits of Mendel's theory (the word "genetics", and much of the discipline's other terminology, originated with Bateson). This debate between the biometricians and the Mendelians was extremely vigorous in the first two decades of the twentieth century, with the biometricians claiming statistical and mathematical rigor,[30] whereas the Mendelians claimed a better understanding of biology.[31][32] (Modern genetics shows that Mendelian heredity is in fact inherently biological process, though all genes of Mendel's experiments are not yet understood.[33][34]

In the end, the two approaches were combined, especially by work conducted by R. A. Fisher as early as 1918. The combination, in the 1930s and 1940s, of Mendelian genetics with Darwin's theory of natural selection resulted in the modern synthesis of evolutionary biology.[35][36]

Results (Thai) 2:

การทำงานของเมนเดลถูกปฏิเสธในตอนแรกในชุมชนทางวิทยาศาสตร์และไม่ได้รับการยอมรับกันอย่างแพร่หลายจนกระทั่งหลังจากที่เขาเสียชีวิต ในช่วงชีวิตของเขาเองนักชีววิทยาส่วนใหญ่ที่จัดขึ้นความคิดที่ว่าลักษณะทั้งหมดถูกส่งผ่านไปยังรุ่นต่อไปผ่านการถ่ายทอดทางพันธุกรรมผสมลักษณะซึ่งจากผู้ปกครองแต่ละเฉลี่ยด้วยกัน อินสแตนซ์ของปรากฏการณ์นี้ในขณะนี้มีการอธิบายโดยการกระทำของยีนหลาย ๆ ที่มีผลกระทบเชิงปริมาณ ชาร์ลส์ดาร์วินพยายามจะอธิบายมรดกผ่านทฤษฎีของ Pangenesis มันไม่ได้จนกว่าต้นศตวรรษที่ 20 ที่สำคัญของความคิดของเมนเดลก็รู้. ผลงานของเขาถูกปล่อยไว้นานถึง 34 ปีจนกระทั่งปี ค.ศ. 1900 ได้มีนักชีววิทยา 3 ท่านคือฮูโกเดอฟรีส์ชาวฮอลันดา คาร์ลคอร์เรนส์ชาวเยอรมันและเอริชฟอนแชร์มาคชาวออสเตรเลียได้ทดลองผสมพันธุ์พืชชนิดอื่น ๆ ทำให้เมนเดลเป็นที่รู้จัก ของการทำงานของเมนเดลการทำงานของเมนเดลได้รับการปฏิเสธในตอนแรกในชุมชนทางวิทยาศาสตร์และไม่ได้รับการยอมรับกันอย่างแพร่หลายจนกระทั่งหลังจากที่เขาเสียชีวิต ในช่วงชีวิตของเขาเองนักชีววิทยาส่วนใหญ่ที่จัดขึ้นความคิดที่ว่าลักษณะทั้งหมดถูกส่งผ่านไปยังรุ่นต่อไปผ่านการถ่ายทอดทางพันธุกรรมผสมลักษณะซึ่งจากผู้ปกครองแต่ละเฉลี่ยด้วยกัน อินสแตนซ์ของปรากฏการณ์นี้ในขณะนี้มีการอธิบายโดยการกระทำของยีนหลาย ๆ ที่มีผลกระทบเชิงปริมาณ ชาร์ลส์ดาร์วินพยายามจะอธิบายมรดกผ่านทฤษฎีของ Pangenesis มันไม่ได้จนกว่าต้นศตวรรษที่ 20 ที่สำคัญของความคิดของเมนเดลก็รู้. 1900 โดยการวิจัยมุ่งเป้าไปที่การหาทฤษฎีที่ประสบความสำเร็จของมรดกต่อเนื่องมากกว่ามรดกผสมนำไปสู่การทำสำเนาเป็นอิสระจากการทำงานของเขาโดยฮิวโก้เดอไวริและคาร์ล Correns และ การค้นพบของงานเขียนของเมนเดลและกฎหมาย ทั้งสองได้รับการยอมรับความสำคัญของเมนเดลและมันก็เป็นความคิดที่น่าจะเป็นที่เดอไวริไม่เข้าใจผลที่เขาได้พบจนกระทั่งหลังจากที่ได้อ่านเมนเดล. [3] แม้ว่าริชฟอน Tschermak เดิมยังให้เครดิตกับการค้นพบนี้เป็นที่ยอมรับไม่ได้เพราะเขาไม่เข้าใจ กฎของเมนเดล. [28] แม้ว่าเดอไวริภายหลังสนใจที่หายไปใน Mendelism ชีววิทยาอื่น ๆ เริ่มที่จะสร้างพันธุศาสตร์เป็นวิทยาศาสตร์. [3] ทั้งสามของนักวิจัยเหล่านี้จากแต่ละประเทศที่แตกต่างกันในการเผยแพร่งานของพวกเขาค้นพบการทำงานของเมนเดลภายในสอง ช่วงเดือนในฤดูใบไม้ผลิของปี 1900 [29] ผลเมนเดลได้รับการจำลองแบบได้อย่างรวดเร็วและการเชื่อมโยงทางพันธุกรรมได้อย่างรวดเร็วทำงานออก นักชีววิทยาแห่ทฤษฎี; แม้ว่ามันจะยังไม่ใช้บังคับกับปรากฏการณ์หลาย ๆ คนก็พยายามที่จะให้ความเข้าใจทางพันธุกรรมที่ถ่ายทอดทางพันธุกรรมของพวกเขารู้สึกว่าขาดในการศึกษาก่อนหน้านี้การถ่ายทอดทางพันธุกรรมซึ่งมุ่งเน้นไปที่วิธีการฟีโนไทป์ ที่โดดเด่นที่สุดของวิธีการเหล่านี้ก่อนหน้านี้เป็นโรงเรียนของไบโอเมตริกซ์คาร์ลเพียร์สันและ WFR เวลดอนซึ่งเป็นพื้นฐานอย่างหนักในการศึกษาทางสถิติของการเปลี่ยนแปลงฟีโนไทป์ ฝ่ายค้านที่แข็งแกร่งที่โรงเรียนนี้มาจากวิลเลียมเบตสันที่อาจจะทำมากที่สุดในวันแรกของการเผยแพร่ผลประโยชน์ของทฤษฎีของเมนเดล (คำว่า "พันธุศาสตร์" และมากของคำศัพท์อื่น ๆ ที่มีระเบียบวินัยที่เกิดขึ้นกับเบตสัน) อภิปรายระหว่าง Biometricians Mendelians และนี่คือพลังมากในช่วงสองทศวรรษแรกของศตวรรษที่ยี่สิบด้วย Biometricians อ้างความรุนแรงทางสถิติและคณิตศาสตร์ [30] ในขณะที่ Mendelians อ้างเข้าใจที่ดีขึ้นของชีววิทยา. [31] [32] ( พันธุศาสตร์สมัยใหม่แสดงให้เห็นว่าการถ่ายทอดทางพันธุกรรมของเมนเดลในความเป็นจริงกระบวนการทางชีวภาพโดยเนื้อแท้แม้ว่ายีนทั้งหมดของการทดลองของเมนเดลจะยังไม่เข้าใจ. [33] [34] ในท้ายที่สุดทั้งสองวิธีร่วมกันโดยเฉพาะอย่างยิ่งการทำงานที่ดำเนินการโดยชาวประมง RA เป็นช่วงต้น 1918 รวมกันในช่วงทศวรรษที่ 1930 และ 1940 ของพันธุศาสตร์เมนเดลกับทฤษฎีของดาร์วินการคัดเลือกโดยธรรมชาติส่งผลให้เกิดการสังเคราะห์ที่ทันสมัยของชีววิทยาวิวัฒนาการ. [35] [36]

Results (Thai) 3:

เมนเดลได้ปฏิเสธในตอนแรกในชุมชนทางวิทยาศาสตร์ และไม่ได้ยอมรับกันอย่างกว้างขวางจนกระทั่งเขาตาย ในช่วงชีวิตของเขาเอง นักชีววิทยา ส่วนใหญ่ มีความคิดว่า ลักษณะทั้งหมดถูกส่งผ่านไปยังรุ่นต่อไปผ่านการผสมมรดกซึ่งในลักษณะจากผู้ปกครองในแต่ละจะเฉลี่ยกันอินสแตนซ์ของปรากฏการณ์นี้จะอธิบายโดยการกระทำหลายยีนด้วยเทคนิคเชิงปริมาณ ชาร์ลส์ดาร์วินพยายาม unsuccessfully อธิบายมรดกผ่านทฤษฎีของ pangenesis . มันไม่ได้จนกว่าต้นศตวรรษที่ 20 ที่สำคัญความคิดของเมนเดลได้รู้

ผลงานของเขาถูกปล่อยไว้นานถึง 34 . จนกระทั่งปีค . ศ .1900 ได้มีนักชีววิทยา 3 ท่านความฮูโกเดอฟรีส์ชาวฮอลันดาคาร์ลคอร์เรนส์ชาวเยอรมันและเอริชฟอนแชร์มาคชาวออสเตรเลียได้ทดลองผสมพันธุ์พืชชนิดอื่นๆและได้ผลการทดลองตรงกับที่เมนเดลเคยรายงานไว้ในวงการพันธุศาสตร์นับแต่นั้นเป็นต้นมา
ค้นพบของเมนเดล

เมนเดลได้ปฏิเสธในตอนแรกในชุมชนทางวิทยาศาสตร์ และไม่ได้ยอมรับกันอย่างกว้างขวางจนกระทั่งเขาตาย ในช่วงชีวิตของเขาเอง นักชีววิทยา ส่วนใหญ่ มีความคิดว่า ลักษณะทั้งหมดถูกส่งผ่านไปยังรุ่นต่อไปผ่านการผสมมรดกซึ่งในลักษณะจากผู้ปกครองในแต่ละจะเฉลี่ยกันอินสแตนซ์ของปรากฏการณ์นี้จะอธิบายโดยการกระทำหลายยีนด้วยเทคนิคเชิงปริมาณ ชาร์ลส์ดาร์วินพยายาม unsuccessfully อธิบายมรดกผ่านทฤษฎีของ pangenesis . มันไม่ได้จนกว่าต้นศตวรรษที่ 20 ที่สำคัญความคิดของเมนเดลได้ตระหนัก .

โดย 1900 ,การวิจัยที่มุ่งหาทฤษฎีที่ประสบความสำเร็จของมรดกไม่ต่อเนื่องมากกว่าทางข้ามสัตว์ป่าทำให้งานของเขาได้อย่างอิสระโดยฮิวโก เดอ ฟรีส์ และ คาร์ล คอร์เรนท์ และการค้นพบของเมนเดลและเขียนกฎหมาย ทั้งสองได้รับการยอมรับความสำคัญของเมนเดล และก็คิดว่าน่าจะเป็นที่ เดอ ฟรีส์ ไม่ได้เข้าใจผลที่เขาได้พบ จนกระทั่งหลังจากอ่าน บิดาแห่งพันธุศาสตร์[ 3 ] แม้ว่าริค ฟอน เชอร์มาคเดิมยังให้เครดิตกับการค้นพบใหม่นี้จะไม่รับ เพราะเขาไม่เข้าใจกฎของเมนเดล . [ 28 ] ถึงแม้ว่า เดอ ฟรีส์ ภายหลังสูญเสียความสนใจใน mendelism biologists อื่นๆเริ่มที่จะสร้างพันธุศาสตร์เป็นศาสตร์ [ 3 ] ทั้งสามของนักวิจัยเหล่านี้แต่ละจากประเทศอื่นๆ ,เผยแพร่ผลงานของเมนเดลค้นพบ ทำงานภายในช่วงสองเดือนในฤดูใบไม้ผลิของปี 1900 [ 29 ]

เมนเดลนำผลลัพธ์ที่ได้รวดเร็ว และพันธุกรรมได้อย่างรวดเร็ว ทำงานออก นักชีววิทยาแห่งทฤษฎี ; แม้ว่ามันไม่ได้ใช้กับปรากฏการณ์หลายมันพยายามที่จะให้ความเข้าใจทางพันธุกรรม การถ่ายทอดทางพันธุกรรม ซึ่งเขารู้สึกว่าขาดในการศึกษาก่อนหน้านี้ของพันธุกรรมซึ่งเน้นวิธีการที่ใกล้เคียง . ที่โดดเด่นที่สุดของวิธีการดังกล่าวเหล่านี้เป็นโรงเรียนทางชีวภาพของคาร์ลเพียร์สัน และ w.f.r. Weldon ซึ่งโดยมากในการศึกษาสถิติของการกระจาย ฝ่ายค้านที่แข็งแกร่งที่สุดในโรงเรียนนี้มาจาก William Bateson ,ที่บางทีก็มากที่สุดในวันแรกของการเผยแพร่ประโยชน์ของทฤษฎีของเมนเดล ( คำว่า " พันธุศาสตร์ " และมากของวินัยคำศัพท์อื่น ๆที่มากับ Bateson ) อภิปรายระหว่าง biometricians และ mendelians ค่อนข้างแข็งแรงในสองทศวรรษแรกของศตวรรษที่ยี่สิบ กับ biometricians อ้างสถิติและคณิตศาสตร์ความเข้ม[ 30 ] ส่วน mendelians อ้างว่า ความเข้าใจด้านชีววิทยา [ 31 ] [ 32 ] ( สมัยใหม่พันธุศาสตร์เมนเดลพันธุกรรมพบว่าในความเป็นจริงโดยเนื้อแท้กระบวนการทางชีวภาพ แม้ว่าทั้งหมดของเมนเดลยีนการทดลองยังไม่สามารถเข้าใจ . [ 33 ] [ 34 ]

ในที่สุด ทั้งสองวิธีที่ถูกรวมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง โดยงานดำเนินการโดย R . A . Fisher ก่อนปี 1918 การรวมกันในช่วงทศวรรษที่ 1930 และ 1940พันธุศาสตร์ของเมนเดลกับทฤษฎีการคัดเลือกตามธรรมชาติของดาร์วินทำให้เกิดการสังเคราะห์สมัยใหม่ของชีววิทยาวิวัฒนาการ [ 35 ] [ 36 ]