Luzina Takes A HolidayDeep within t

Luzina Takes A Holiday


Deep within the Canadian province of Manitoba, remote in its melancholy region of lakes and wild waterfowl, there lies a tiny village barely noticeable amidst its skimpy fir trees. On the map you will find it called Meadow Portage, but it is known to the people who live thereabouts as Portage des Prés. To reach it you must cover a full thirty-two miles of jolty road beyond Rorke ton, the terminus of the branch railroad and the nearest town. In all, it contains a chapel, visited three or four times a year by an aged missionary, polyglot and loqua cious; a boxlike structure built of new planks and serving as school for the handful of white children in the area; and another building, also of boards but a bit larger, the most important in the settlement, since it houses at once the store, the post office, and the telephone. Somewhat farther away you can see, in a clearing among the birches, two other dwellings which, together with the store-post-office, shelter all Portage des Prés’s inhabitants. But I nearly forgot: in front of the largest structure, at the edge of the rough track leading to Rorketon, proudly stands a lone gasoline pump, complete with its large glass globe, ever awaiting the arrival of electricity. Beyond these few things, a wilderness of grass and wind. One of the houses, indeed, possesses a front door, inserted at the level of its second floor, yet since no one has bothered to build for it either a landing or a flight of steps, nothing could better express the idea of utter uselessness. Across the façade of the large building are painted the words bessette’s general store. And that is absolutely all there is at Portage des Prés. It is the image of the final jumping-off place. And yet the Tousignant family lived, some twenty years ago, even beyond this outpost.


To reach their home from Portage des Prés, you had to continue straight on beyond the gas pump, following the same crude road; at first glance you could scarcely make it out, but finally you saw how it ran thanks to two parallel bands of grass which remained a trifle flattened by the passage of the Indians’ light buckboards. Only an old resident or a half-breed guide could find his way along it, for at several points this track divided, and secondary tracks led through the brush to some trapper’s cabin two or three miles away and invisible from the main trail.

You had, then, to stick closely to the most direct road. And a few hours later, if you were riding in a buggy – a little sooner if travelling in one of those ancient Fords which still operate in those parts – you should reach the Big Water Hen River.

There you left Ford or buggy behind.

The Tousignants had a canoe to cross the river. Were it on the farther shore, someone would have to swim over to get it. You then continued downstream, wholly wrapped in such silence as is seldom found on earth – or rather, in the rustle of sedges, the beat of wings, in the thousands of tiny, hidden, secret, timid sounds, producing an effect in some way as restful as silence itself. Big prairie chickens, almost too heavy to fly, heaved themselves above the river’s brush-covered banks and tumbled back to earth, already tired by their listless efforts.

Clambering out on the opposite shore, you crossed on foot an island half a mile wide, covered with thick, uneven grass, mud holes and, in summer, enormous and famished mosquitoes swarming up by the million from the spongy ground.

You then reached another river. It was the Little Water Hen. The people of the region had had no great trouble in naming its geographical features – always in honour of its senior inhabitant, that small grey fowl which epitomized all its tedium and all its quietness. Apart from the two rivers already mentioned, there was the Water Hen – unqualified – there was Lake Water Hen. Moreover, the area itself was known as the Water Hen Country. And it was endlessly peaceful, there, to watch of an evening the aquatic birds rising up everywhere from among the reeds and circling together in one sector of the heavens which they darkened with their multitude.

When you had crossed the Little Water Hen, you landed on a fair-sized island with few trees. A large flock of sheep were at pasture there, completely free and unfenced; had it not been for them, you would have thought the island uninhabited.

But there was a house built upon it.

Built of unsquared logs, level with the ground, longer than it was wide, its windows set low, it stood upon a very slight elevation on the island’s surface, bare to the four winds of heaven.

Here it was that the Tousignants lived.

Of their eight handsome children, shy yet tractable, one alone had journeyed as far as the village of Sainte Rose du Lac to be treated for a very bad earache. This was the nearest French settlement in the area; it was situated even farther away than Rorketon, on the local railway which in some measure linked all this bush to the little town of Dauphin. A few of the other children had from time to time accompanied their father when, two or three times a year, he journeyed to Portage des Prés to get his orders from the owner of the ranch under his management.

It was the mother who travelled the most. Almost every year she of necessity went to Sainte Rose du Lac. If there were the slightest hitch, you could spend days getting there; all the same, since she quit her island approximately but once a year, this long, hard trip, frequently hazardous, always exhausting, had come to be regarded by Luzina Tousignant as her annual holiday. Never did she refer to it far in advance before the children, for they were, you might say, too attached to their mother, very tender, very affectionate, and it was a painful business for them to let her go; they would cling fast to her skirts, begging her not to leave. So it was better not to arouse this grief any sooner than necessary. To her husband alone one fine day she would announce, with an odd look half laughter and half sorrow, “My holiday is not far off.” Then she would depart. And in this changeless existence, it was the great, the sole adventure.


From the Trade Paperback edition.อ

Results (Thai) 1:

Luzina ใช้เวลาวันหยุดลึกแคนาดาจังหวัดของมานิโทบา ระยะไกลในภูมิภาคความทันทีของทะเลสาบและป่า waterfowl มีอยู่แทบไม่เห็นได้ชัดท่ามกลางต้นไม้เฟอร์เหนียวของหมู่บ้านเล็ก ๆ แผนที่ คุณจะพบมันเรียกว่าโดว์ดาน แต่มันเป็นที่รู้จักกันคนที่อยู่ thereabouts เป็นดานเด Prés ถึงว่า คุณต้องครอบคลุมเป็นไมล์สามสิบสองเต็มถนน jolty เหนือ Rorke ตัน เทอร์มินัสรถไฟสาขาและเมืองที่ใกล้ที่สุด ทั้งหมด ประกอบด้วยสามโบสถ์ เยี่ยมชม หรือเวลาสี่ปี โดยมีอายุมิชชันนารี พอลิกล็อต และ loqua cious โครงสร้าง boxlike สร้างใหม่ลับแล และเสิร์ฟเป็นโรงเรียนกำมือเด็กสีขาวในพื้นที่ และอีกอาคาร ยังบอร์ดแต่ขนาด สำคัญที่สุดในการชำระเงิน เนื่องจากบ้านในเวลาเดียวกัน และร้านค้า ไปรษณีย์ โทรศัพท์ ค่อนข้างอยู่ห่างจากคุณสามารถดู ในการหักบัญชีในเบิร์ช อยู่ที่ พร้อมร้านค้า--ไปรษณีย์ พักพิงทั้ง สองอื่น ๆ ดานคนเด Prés แต่ฉันเกือบลืม: หน้าโครงสร้างที่ใหญ่ที่สุด ริมแทร็กหยาบ นำไป Rorketon ภูมิใจถึงปั๊มน้ำมันเกาะโหลน สมบูรณ์กับโลกของกระจก เคยรอการมาถึงของไฟฟ้า นอกเหนือจากสิ่งเหล่านี้ไม่กี่ ป่าหญ้าและลม หนึ่งบ้าน แน่นอน มีประตูหน้า แทรกระดับชั้นของ แต่เนื่องจากไม่มี bothered สร้างมันจอดหรือบินตอน ไม่อาจด่วนความคิดของ uselessness ที่สุด ในด้านของอาคารขนาดใหญ่จะทาสีร้านค้าทั่วไปของ bessette คำ และก็แน่นอนทั้งหมดมีที่ Prés เดดาน ภาพสุดท้ายกระโดด–ออฟได้ และยัง Tousignant ครอบครัวที่อาศัย อยู่ บาง 20 ปี แม้เกินหน้าด่านนี้ ถึงบ้านของพวกเขาจากดาน des Prés ก็ต้องดำเนินการโดยตรงปั๊มน้ำมัน ต่อดิบถนนเดียวกัน แรกคุณสามารถแทบทำให้มันออกมา แต่ในที่สุด คุณเห็นว่ามันวิ่ง ด้วยวงขนานสองหญ้าซึ่งยังคงทรัยเฟิลการ flattened ตามกาลของอินเดียอ่อน buckboards เรสซิเดนท์ที่เก่าเท่านั้นหรือแนะนำ half-breed สามารถหาทางของเขาตามนั้น จุดหลาย แทร็กนี้แบ่ง และเพลงรองนำผ่านแปรงกับดักบางห้องโดยสารสองหรือสามไมล์เก็บ และมองไม่เห็นจากทางหลัก คุณได้ แล้ว ติดถนนสุดทางตรงอย่างใกล้ชิด และไม่กี่ชั่วโมงต่อมา ถ้าคุณได้ขี่ในรถ – น้อยเร็วถ้าเดินทางในหนึ่งเข้าที่โบราณซึ่งยัง มีในส่วนเหล่านั้น – ควรไปถึงแม่น้ำใหญ่น้ำไก่ มีคุณด้านซ้ายฟอร์ดหรือรถหลัง Tousignants ที่มีเรือแจวข้ามแม่น้ำ มีชายฝั่งมากขึ้น คนจะได้ว่ายน้ำผ่านเข้า คุณแล้วต่อน้ำ ซึ่งห่อทั้งหมดในความเงียบดังกล่าวตามไม่ใคร่พบในโลก – หรือมากกว่า ใน rustle ของ sedges ชนะของปีก ในพันเสียงเล็ก ๆ ซ่อน ลับ เป็นพิเศษ ผลิตผลในบางวิธีท่องเป็นเงียบเอง ทุ่งหญ้าใหญ่ไก่ หนักเกินไปเกือบจะบิน heaved ตัวเองข้างต้นธนาคารครอบคลุมแปรงสะดวก และ tumbled กลับไปโลก เบื่อแล้ว ด้วยความพยายามของพวกเขา listless Clambering ออกบนฝั่งตรงข้าม คุณข้ามเท้าเกาะนี่กว้าง ครอบคลุม ด้วย หญ้าหนา ไม่สม่ำเสมอ หลุมโคลน และ ฤดู ร้อน ยุงมหาศาล และ famished swarming โดยล้านจากล่าง spongy ค่า คุณมาถึงแม่น้ำอีกแล้ว ไก่น้ำน้อยได้ คนภาคที่เคยมีปัญหาไม่สะดวกในการตั้งชื่อคุณลักษณะทางภูมิศาสตร์ – เสมอในเกียรติของความอาวุโส inhabitant ไก่เทาที่ขนาดเล็กที่ epitomized tedium ของทั้งหมดและความเงียบสงบของทั้งหมด นอกจากแม่น้ำทั้งสองที่กล่าวแล้ว มีน้ำไก่ –เงื่อนไข – มีทะเลสาบน้ำไก่ นอกจากนี้ บริเวณนั้นถูกเรียกว่าประเทศไก่น้ำ และก็ไม่รู้จบเงียบสงบ มี ดูของเย็นนกน้ำขึ้นทุกจาก reeds และ circling เข้าด้วยกันในภาคหนึ่งของฟากฟ้าที่จะมืดมัวไป ด้วยความหลากหลายของพวกเขา เมื่อคุณมีข้ามน้ำไก่น้อย คุณที่ดินบนเกาะที่ขนาดงานมีน้อย แกะฝูงใหญ่ได้ที่พาสเจอร์ ฟรีทั้งหมด และ unfenced มันไม่ได้สำหรับพวกเขา คุณจะได้คิดว่า เกาะยัง แต่มีบ้านที่สร้างไว้ สร้างแฟ้มบันทึก unsquared มีระดับพื้นดิน นานกว่าก็กว้าง windows การตั้งค่าต่ำสุด มันยืนตามระดับที่เล็กน้อยมากบนพื้นผิวของเกาะ เปลือยเพื่อลมสี่ของสวรรค์ นี่มันเป็น Tousignants ที่อยู่ ของเด็กหล่อแปด อาย ยัง tractable หนึ่งเดียวมีอาจารย์มากที่หมู่บ้านแซงต์โรสดูลาคได้รับสำหรับเอ็คซ์ที่ดี นี้เป็นการชำระภาษาฝรั่งเศสที่ใกล้ที่สุดในพื้นที่ มันมีอยู่แม้จะห่างมากกว่า Rorketon บนรถไฟท้องถิ่นซึ่งในบางวัดบุชนี้กับเมืองเล็ก ๆ ของของปลาโลมา ของเด็กอื่น ๆ มีเวลาพร้อมพ่อเมื่อ สอง หรือสามปีครั้ง ท่านอาจารย์ไปดานเด Prés จะสั่งจากเจ้าของไร่ภายใต้การจัดการของเขา ก็แม่ที่เดินทางมากสุด เกือบทุกปีที่เธอจำเป็นไปแซงต์โรสดูลาค ถ้ามี hitch น้อย คุณสามารถใช้วันเดินทาง เดียวกัน เนื่องจากเธอออกจากเกาะของเธอแต่ปีละครั้งประมาณ ยาว หนักเดิน อันตรายบ่อย น่าเหนื่อยเสมอ ได้มาจะถือ โดย Luzina Tousignant เป็นวันหยุดประจำปีของเธอ ไม่ได้เธออ้างไปไกลในล่วงหน้าก่อนเด็ก พวกเขา คุณอาจพูดว่า เกินไปแนบไปกับแม่ เงินมาก มาก สุภาพ และเป็นธุรกิจที่เจ็บปวดสำหรับพวกเขาเพื่อให้เธอไป พวกเขาจะยึดได้อย่างรวดเร็วกับกระโปรงของเธอ ขอทานเธอไม่ไป ดังนั้น ก็ไม่ควรกระตุ้นความเศร้าโศกนี้ได้เร็วเกินความจำเป็น สามีคนเดียว ดีวันหนึ่งเธอจะประกาศ การดูคี่ครึ่งเสียงหัวเราะและความเสียใจครึ่ง "วันหยุดของฉันไม่ได้ไกล" แล้วเธอจะออก และในการดำรงอยู่นี้ changeless มันดี การผจญภัยแต่เพียงผู้เดียวจาก edition.อ ค้าหนังสือปกอ่อน

Results (Thai) 3:

ลูซิน่าใช้เวลาวันหยุด


ลึกภายในจังหวัดแมนิโทบาแคนาดา ห่างไกล ในเขตความเศร้าโศกของทะเลสาบและป่าน้ำ มีบ้านเล็กๆที่เห็นได้ชัดแทบจะไม่ อยู่ท่ามกลางของขี้เหนียว FIR ต้นไม้ บนแผนที่คุณจะพบว่ามันเรียกว่า Meadow พอร์เทจ แต่ก็รู้จักคนที่อยู่เสมอเป็น pr é s Portage Desถึงคุณจะต้องครอบคลุมเต็ม 32 ไมล์ jolty ถนนเกินโร้กตัน ที่ปลายทางของสาขาทางรถไฟและเมืองที่ใกล้ที่สุด ใน ทั้งหมด ประกอบด้วยโบสถ์ ชม สาม หรือ สี่ครั้งต่อปี โดยอายุและศาสนา . loqua cious ; boxlike โครงสร้างสร้างแผ่นใหม่ และให้โรงเรียนเป็นกำมือของเด็กสีขาวในพื้นที่ และอาคารอื่นนอกจากนี้ บอร์ด แต่เป็นบิตขนาดใหญ่ที่สำคัญในการตั้งถิ่นฐาน เนื่องจากบ้านที่ร้านไปรษณีย์ และทางโทรศัพท์ ค่อนข้างไกลออกไปคุณจะเห็น ในการล้างระหว่าง birches สองอื่น ๆที่อาศัยซึ่งร่วมกับร้านไปรษณีย์ , ที่พักทั้งหมด Portage เป็น des pr ) ของประชากร แต่ผมเกือบลืม : ในด้านหน้าของโครงสร้างที่ใหญ่ที่สุดที่ขอบของหยาบติดตามนำ rorketon ภาคภูมิใจยืนปั๊มน้ํามันโลกโดดเดี่ยว สมบูรณ์ ด้วยแก้วขนาดใหญ่ เคยรอการมาถึงของไฟฟ้า นอกจากบางเรื่องเหล่านี้ เป็นป่าหญ้า และลม หนึ่งของ บ้าน แท้ มีประตูด้านหน้า ที่แทรกอยู่ในระดับของชั้นสองของตั้งแต่ยังไม่มีใครได้ใส่ใจที่จะสร้างมันให้บิน หรือเที่ยวบินของขั้นตอน ไม่มีอะไรดีกว่าจะได้แสดงความคิดของการไม่ได้ผล . ข้ามฟ้า 5 ADE ของอาคารขนาดใหญ่ทาสีคำพูดของเบสเซท ร้านค้าทั่วไป และที่แน่นอนทั้งหมดมีใน Portage Des pr é s . มันเป็นภาพที่กระโดดออกสุดท้าย แต่ครอบครัว tousignant อาศัยอยู่ บางยี่สิบปีที่ผ่านมาแม้เกินด่านนี้


ให้ถึงบ้านจาก Portage Des pr é s , คุณต้องต่อตรงนอกปั๊มแก๊ส ตามถนนดิบเหมือนกัน แวบแรกที่เห็น เธอแทบจะไม่รอด แต่ในที่สุดคุณจะเห็นมันวิ่งด้วยสองวงขนานของหญ้าซึ่งยังคงเป็นเรื่องง่าย แบน โดยเนื้อเรื่องของชาวอินเดีย ' แสง buckboards .เฉพาะถิ่นที่อยู่เก่าหรือลูกครึ่งคู่มือสามารถหาทางของเขาไปตามมัน เพราะหลายจุดนี้ติดตามแบ่งและเพลงรองนำผ่านแปรงบาง Trapper กระท่อมของ 2 หรือ 3 ไมล์และมองไม่เห็นจากเส้นทางหลัก

คุณ แล้ว ติดใกล้ถนนทางตรงที่สุด สองสามชั่วโมงต่อมาถ้าคุณนั่งอยู่ในรถและเร็วกว่านี้ ถ้าเดินทางในหนึ่งในบรรดาโบราณ ซึ่งยังคงดำเนินการในที่ราบและชิ้นส่วนเหล่านั้นก็น่าจะถึงแม่น้ำใหญ่น้ำไก่

มีคุณซ้ายรถฟอร์ดหรือเบื้องหลัง . . .

tousignants ได้พายเรือข้ามแม่น้ำ มันอยู่ไกลฝั่ง บางคนต้องว่ายน้ำข้ามไป คุณก็ยังคงได้รับการทั้งหมดห่อในความเงียบอย่างไม่ใคร่พบบนโลก ( หรือมากกว่า ในการทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบของว่านชนะของปีกในพันเล็กๆ ซ่อนอยู่ เสียง กลัวความลับ ผลิตผลในบางวิธี เช่น พักผ่อนอย่างเงียบๆ นั่นเอง ไก่ทุ่งหญ้าใหญ่ หนักจนเกือบบิน heaved ตัวเองข้างต้นแปรงของแม่น้ำครอบคลุมธนาคารและ tumbled กลับไปโลกแล้วเหนื่อย โดยความพยายามของพวกเขาดู

clambering ออกไปฝั่งตรงข้าม คุณข้ามเท้าเกาะครึ่งกิโลเมตรกว้างที่ปกคลุมไปด้วยหญ้าเรียบหนา โคลน หลุม และในฤดูร้อนที่ใหญ่หลวงและอดอยากยุงโขมงขึ้นโดยล้านจากพื้นฟู

แล้วคุณถึงแม่น้ำอีก มันคือไก่น้ำเล็ก ๆน้อย ๆประชาชนของภูมิภาคได้ไม่มีปัญหาในการตั้งชื่อลักษณะทางภูมิศาสตร์ของ–เสมอในเกียรติของรุ่นพี่คนใดที่ขนาดเล็กสีเทา นก ซึ่ง epitomized ทั้งหมดและทั้งหมดของความน่าเบื่อของ แยกจากแม่น้ำสองสายที่กล่าวแล้ว มีน้ำไก่–คุณสมบัติ–มีทะเลสาบน้ำไก่ นอกจากนี้ พื้นที่ตัวเองถูกเรียกว่าน้ำไก่ในประเทศและมันอย่างสงบ มีไปดูของตอนเย็นนกสัตว์น้ำเพิ่มขึ้นทุกที่จากขลุ่ยและวงด้วยกันในภาคหนึ่งของฟ้าที่มืดกับหลากหลายของพวกเขา .

เมื่อคุณได้ข้ามน้ำไก่น้อยคุณมีที่ดินบนเกาะกับต้นไม้ยุติธรรมขนาดกี่ ฝูงแกะในทุ่งหญ้ามีขนาดใหญ่ , สมบูรณ์ฟรีและ unfenced ;มันไม่ได้สำหรับพวกเขา คุณอาจคิดว่า เกาะร้าง .

แต่ก็มีบ้านที่สร้างขึ้นมัน

สร้างบันทึก unsquared ระดับกับพื้นมากกว่า มันกว้าง การตั้งค่าหน้าต่างต่ำ มันยืนอยู่บนความสูงน้อยมากบนพื้นผิวของเกาะ เปลือยสี่ลมแห่งสวรรค์

ที่นี่คือว่า tousignants อยู่

ของแปดหล่อเด็กอาย แต่ควบคุมได้ง่าย หนึ่งคนเดียวได้เดินทางเท่าที่หมู่บ้าน Sainte Rose Du Lac ได้รับการรักษาสำหรับอาการปวดหูมากไม่ดี นี้ที่ฝรั่งเศสนิคมในพื้นที่ มันตั้งอยู่ไกลยิ่งไปกว่า rorketon บนรถไฟท้องถิ่น ซึ่งในบางวัดที่เชื่อมโยงทั้งหมดนี้บุชไปเมืองเล็ก ๆของฟิน .ไม่กี่ของเด็กอื่น ๆมีเวลา พร้อมด้วยบิดา เมื่อ สอง หรือ สามครั้ง เขาได้เดินทางไปขนย้าย des pr é s ได้รับคำสั่งจากเจ้าของฟาร์มภายใต้การบริหารของเขา

มันเป็นแม่ที่เดินทางมากที่สุด เกือบทุกปี เธอ จำเป็น ไป เซนต์ โรส ดู แลค หากมีอุปสรรคน้อยที่สุด คุณสามารถใช้จ่ายวันรับที่นั่นก็ตั้งแต่เธอลาออกเธอเกาะราว แต่เมื่อปี นี้ ยาว หนัก เดินทาง อันตราย บ่อย มักจะหลบหนีมาถือว่าโดยลูซิน่า tousignant เป็นวันหยุดประจำปี ไม่เธอหมายถึงมันไกลล่วงหน้าก่อนเด็ก สำหรับพวกเขา คุณอาจจะบอกว่า ก็แนบกับแม่ของพวกเขาซื้อมากน่ารักมากและเป็นธุรกิจที่เจ็บปวดสำหรับพวกเขาที่จะให้เธอไป พวกเขาจะยึดอย่างรวดเร็วกระโปรงเธอ ขอร้องให้เธอไม่ไป ดังนั้นมันจะดีกว่าถ้าไม่กระตุ้นความเศร้าโศกนี้เร็วกว่าที่จำเป็น กับสามีของเธอคนเดียว วันหนึ่งเธอจะประกาศด้วยเลขคี่ดูครึ่งเสียงหัวเราะและความเสียใจครึ่ง " วันหยุดของฉันอยู่ไม่ไกล . . . " แล้วเธอก็จากไป และในชีวิตที่ไม่เปลี่ยนแปลง มันถูกดีผจญภัยเพียงผู้เดียว


จากค้าปกอ่อน Admiral