My own life was happy enough. I vis

My own life was happy enough. I visited my dear
Mary Morstan, and kept this visit a secret from Holmes
- something which made me feel unusually clever!
One day Holmes and I had just finished breakfast
together.
He was standing by the window, when suddenly he
gave a cry. 'What is it, Holmes?' I asked. 'What's the
matter?'
He turned towards me. His face was white and the
look in his eyes was terrible.
'May I have an hour of your time, Watson?' he asked
in a low voice.
'Of course, but .. .'
'Then get your hat and coat.'

Results (Thai) 1:

ชีวิตของตัวเองมีความสุขพอ รักของฉันไปเยี่ยมแมรี Morstan และเก็บความลับนี้เข้าจากโฮลมส์-สิ่งที่ทำให้ฉันรู้สึกผิดปกติฉลาดวันหนึ่งโฮลมส์และฉันมีเพียงเสร็จอาหารเช้าร่วมกันเขายืนที่หน้าต่าง เมื่อจู่ ๆ เขาให้การประกอบ ' คืออะไร โฮลมส์?' ถาม ' ที่มีการเรื่อง?'เขาเปิดต่อฉัน ใบหน้าของเขามีสีขาวและมองในตามาก'อาจมีชั่วโมงของเวลา Watson ' เขาถามในเสียงต่ำ' แน่นอน แต่... .''แล้วได้หมวกและเสื้อคลุมของคุณ'

Results (Thai) 2:

ชีวิตของตัวเองมีความสุขมากพอ ผมเข้าเยี่ยมชมที่รักของฉัน
แมรี่ Morstan และเก็บไว้นี้เยี่ยมชมเป็นความลับจากโฮล์มส์
- อะไรบางอย่างที่ทำให้ฉันรู้สึกฉลาดผิดปกติ!
วันหนึ่งโฮล์มส์และฉันเพิ่งเสร็จสิ้นการรับประทานอาหารเช้า
ร่วมกัน.
เขากำลังยืนอยู่ริมหน้าต่างเมื่อจู่ ๆ เขา
ให้ร้องไห้ 'มันคืออะไรโฮล์มส์' ผมถาม 'อะไรคือ
เรื่อง? '
เขาหันมาทางผม ใบหน้าของเขาเป็นสีขาวและ
มองในสายตาของเขาเป็นที่น่ากลัว.
"ผมอาจจะมีชั่วโมงของเวลาของคุณวัตสัน? เขาถาม
ด้วยเสียงต่ำ.
'แน่นอน แต่ .. .'
'จากนั้นได้รับหมวกและเสื้อโค้ท.

Results (Thai) 3:

ชีวิตก็มีความสุขแล้ว ผมเข้าเยี่ยมชมที่รัก
ฉัน แมรี่ morstan และเก็บไปเป็นความลับจากโฮล์มส์
- บางอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกฉลาดผิดปกติ !
วันเดียว และผมเพิ่งเสร็จจากอาหารเช้า

ด้วยกัน เขายืนอยู่ริมหน้าต่าง เมื่อจู่ๆ เขาก็ร้อง '
. มันคืออะไร โฮล์มส์ ' ? ผมถาม . . . อะไรคือ
เป็นเรื่อง ?
เขาหันมาทางฉัน ใบหน้าของเขาขาวและ
มองในสายตาของเขาน่ากลัว .
' ขอฉันมีชั่วโมงของเวลาของคุณ , วัตสัน ? เขาถามด้วยเสียงต่ำๆ
.
ที่ทุ่มทุนสร้างอย่างมากแถบจะแน่นอน แต่ . . . . . . . '
งั้นรับหมวกและเสื้อ .