People have told me that they are o

People have told me that they are overwhelmed, confused, and even a bit disoriented by all the changes. They have some anxiety with the upcoming conversion to the DSM-5 and the many ways it will affect them as they diagnose people, and the major adjustments that agencies will need to make to adapt.
I'll share with you three of the areas that arouse the most passionate responses from people.
No More Multiaxial System
The change that has been universally upsetting to people in my workshops is the loss of the multiaxial system.
We started using five axes to formulate a diagnosis when the DSM-III-R came out in 1987. Ever since then, we’ve had five main pieces of information that made up our diagnostic impression.
Axis I listed clinical disorders. Axis II included personality disorders and mental retardation. Axis III was where we listed general medical conditions. Axis IV was where we described psychosocial and environmental problems. Axis V was the place to put the Global Assessment of Functioning (the GAF), which summarized how severely a person was affected by his or her mental health condition.
Those five aspects of a diagnosis are no longer going to be listed in the diagnostic description. Instead, diagnoses will just be recorded in a list, with the principle diagnosis being listed first, and others following in order of importance to treatment.
We can reflect contributing factors by using appropriate V codes, and these factors will be reflected in the body of the assessment information (as always), but they will no longer be part of the diagnosis. We will document those factors in our notes, but as one workshop participant lamented, “But nobody reads my assessment!”
Another participant shared her observation, “It seems like we’re losing something important by taking that information away from being front and center in terms of importance. I really like being able to look at the five axes of a diagnosis and being able to get a feel for the person. It’s like seeing a snapshot of the person being treated, and it gives a much fuller picture of someone.”
Let’s look at an example of what a diagnosis would look like now.

Results (Thai) 1:

ท่านได้บอกผมว่า พวกเขาจะจม สับสน และแม้กระทั่งบิต disoriented จากการเปลี่ยนแปลง พวกเขามีความวิตกกังวลบาง ด้วยการแปลงที่เกิดขึ้นกับ DSM-5 และในหลายวิธีมันจะมีผลต่อพวกเขาเป็นพวกเขาวินิจฉัยบุคคล และการปรับปรุงสำคัญที่หน่วยงานจะต้องทำการปรับ ผมจะร่วมกับคุณสามด้านที่กระตุ้นการตอบสนองที่หลงใหลมากที่สุดจากคนระบบแอกไม่ การเปลี่ยนแปลงที่มี upsetting สากลคนในเวิร์กช็อปของฉัน คือ การสูญเสียของระบบมัลติแอกเซียล เราเริ่มใช้ห้าแกนการกำหนดการวินิจฉัยเมื่อ DSM-III-R ออกมาในปี 1987 ตั้งแต่ที่แล้ว เรามีห้าหลักส่วนของข้อมูลที่ทำให้ค่าความรู้สึกของเราวินิจฉัย แกนที่ผมแสดงความผิดปกติทางคลินิก แกน II รวมปัญญาและบุคลิกภาพผิดปกติ แกน III ถูกที่เราแสดงเงื่อนไขทางการแพทย์ทั่วไป แกน IV ซึ่งเราอธิบายปัญหาจิตสังคม และสิ่งแวดล้อมได้ แกน V เป็นสถานที่ที่จะวางส่วนกลางประเมินการทำงาน (GAF), ซึ่งสรุปวิธีรุนแรงผู้ได้รับผลกระทบจากสภาวะสุขภาพจิตของเขา หรือเธอ ด้านที่ห้าของการวินิจฉัยจะไม่ไปอยู่ในคำวินิจฉัย แทน วินิจฉัยจะเพียงถูกบันทึกไว้ในรายการ กับการวินิจฉัยหลักที่ถูกแสดงครั้งแรก และอื่น ๆ ตามลำดับความสำคัญของการรักษา เราสามารถสะท้อนปัจจัย โดยใช้รหัส V เหมาะสม และปัจจัยเหล่านี้จะปรากฏในเนื้อความของข้อมูลการประเมิน (เช่นเคย), แต่พวกเขาจะเป็นส่วนหนึ่งของการวินิจฉัย เราจะได้เอกสารกับปัจจัยเหล่านั้น ในบันทึกย่อของเรา แต่ เป็นการประชุมเชิงปฏิบัติการหนึ่ง lamented ร่วม "แต่ไม่มีใครอ่านการประเมินของฉัน ผู้เข้าร่วมอื่นร่วมสังเกตของเธอ "เหมือนว่าเรากำลังสูญเสียสิ่งที่สำคัญ โดยการนำข้อมูลออกจากด้านหน้าและศูนย์ในแง่ของความสำคัญ ผมชอบความสามารถในการดูที่แกนห้าของการวินิจฉัยและสามารถรับความรู้สึกของบุคคล ก็ต้องเห็นภาพรวมของบุคคลที่ได้รับการรักษา และมันทำให้ภาพที่ฟูลเลอร์ของคน" ลองดูตัวอย่างของการวินิจฉัยลักษณะจะเหมือนกับตอน

Results (Thai) 2:

มีคนบอกว่าพวกเขาจะจมสับสนและแม้แต่นิด disoriented โดยการเปลี่ยนแปลงทั้งหมด พวกเขามีความวิตกกังวลบางอย่างกับแปลงที่จะเกิดขึ้นกับ DSM-5 และอีกหลายวิธีที่จะส่งผลกระทบต่อพวกเขาขณะที่พวกเขาวินิจฉัยคนและปรับเปลี่ยนที่สำคัญที่หน่วยงานที่จะต้องทำในการปรับตัว.
ฉันจะร่วมกับคุณสามในพื้นที่ที่ กระตุ้นการตอบสนองที่หลงใหลมากที่สุดจากคน.
No More multiaxial ระบบ
การเปลี่ยนแปลงที่ได้รับความร้ายในระดับสากลให้กับประชาชนในการฝึกอบรมของฉันคือการสูญเสียของระบบ multiaxial ได้.
เราเริ่มใช้ห้าแกนเพื่อกำหนดวินิจฉัยเมื่อ DSM-III-R ออกมา ในปี 1987 นับตั้งแต่นั้นเราได้มีห้าชิ้นหลักของข้อมูลที่ทำขึ้นแสดงผลการวินิจฉัยของเรา.
แกนฉันแสดงความผิดปกติทางคลินิก แกน II รวมถึงความผิดปกติของบุคลิกภาพและความปัญญาอ่อน แกนสามเป็นที่ที่เราจดทะเบียนเงื่อนไขทางการแพทย์ทั่วไป แกน IV เป็นที่ที่เราอธิบายปัญหาทางจิตสังคมและสิ่งแวดล้อม แกน V เป็นสถานที่ที่จะนำการประเมินสภาวะการทำงาน (คน GAF) ซึ่งสรุปได้ว่าอย่างรุนแรงเป็นคนที่ได้รับผลกระทบจากภาวะสุขภาพจิตของเขาหรือเธอ.
ทั้งห้าด้านของการวินิจฉัยโรคนี้ไม่มีอีกต่อไปจะได้รับการระบุไว้ในรายละเอียดของการวินิจฉัย . แต่การวินิจฉัยก็จะถูกบันทึกไว้ในรายการที่มีการวินิจฉัยหลักการถูกระบุว่าเป็นครั้งแรกและคนอื่น ๆ ต่อไปนี้ในลำดับความสำคัญของการรักษา.
เราสามารถสะท้อนให้เห็นถึงปัจจัยที่มีผลโดยใช้รหัส V เหมาะสมและปัจจัยเหล่านี้จะสะท้อนให้เห็นในร่างกายของ ข้อมูลการประเมินผล (เช่นเคย) แต่พวกเขาจะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการวินิจฉัย เราจะเอกสารปัจจัยเหล่านั้นไว้ในบันทึกของเรา แต่เป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการเสียใจ " แต่ไม่มีใครอ่านการประเมินของฉัน!"
ผู้เข้าร่วมอีกที่ใช้ร่วมกันสังเกตของเธอ "มันดูเหมือนว่าเรากำลังสูญเสียสิ่งที่สำคัญโดยการใช้ข้อมูลดังกล่าวออกไปจากการเป็นด้านหน้าและศูนย์ ในแง่ของความสำคัญ ผมชอบความสามารถในการมองไปที่ห้าแกนของการวินิจฉัยและความสามารถในการรับความรู้สึกสำหรับคนที่ มันเหมือนกับการได้เห็นภาพรวมของบุคคลที่ได้รับการรักษาและให้ภาพที่ฟูลเลอร์มากของใครบางคน. "
ลองดูตัวอย่างของสิ่งที่การวินิจฉัยจะมีลักษณะเหมือนตอนนี้

Results (Thai) 3:

มีคนบอกฉันว่าพวกเขาจะตกใจ สับสน และแม้แต่บิตสับสนโดยการเปลี่ยนแปลงทั้งหมด พวกเขามีความกังวลกับการเปลี่ยนแปลงที่จะเกิดขึ้นกับ dsm-5 และหลายวิธีที่มันจะมีผลต่อการวินิจฉัย ผู้คน และที่สำคัญการปรับเปลี่ยนที่หน่วยงานจะต้องให้ปรับตัวฉันจะร่วมกับคุณสามของพื้นที่ที่กระตุ้นการตอบสนองความกระตือรือร้นมากที่สุดจากคนไม่ ซึ่งมีหลายแกนระบบการเปลี่ยนแปลงที่ได้รับสามารถ upsetting ประชาชนในการประชุมเชิงปฏิบัติการของฉันคือการสูญเสียของระบบซึ่งมีหลายแกน .เราเริ่มใช้ 5 แกน เพื่อการวินิจฉัย เมื่อ dsm-iii-r ออกมาในปี 1987 ตั้งแต่นั้นมาเราได้มี 5 ชิ้นหลักของข้อมูลที่สร้างขึ้นผลวินิจฉัยของเราแกนแสดงความผิดปกติทางคลินิก แกนที่สอง ได้แก่ ความผิดปกติของบุคลิกภาพและปัญญาอ่อน แกนที่สามที่เราระบุไว้เงื่อนไขทางการแพทย์ทั่วไป 4 แกน คือที่เราอธิบายปัญหาจิตสังคมและสิ่งแวดล้อม แกน V คือสถานที่ให้ประเมินการทำงานของโลก ( กัฟ ) ซึ่งสรุปได้ว่าบุคคลที่ได้รับผลกระทบอย่างรุนแรงโดยการ ของเขาหรือเธอ ภาวะสุขภาพจิตทั้งห้าด้านของการวินิจฉัยที่ไม่ต้องระบุไว้ในรายละเอียดการวินิจฉัย แทน การวินิจฉัยจะถูกบันทึกไว้ในรายการ ด้วยหลักการวินิจฉัย การไว้ก่อน และคนอื่น ๆตามลําดับความสําคัญในการรักษาเราสามารถสะท้อนปัจจัยโดยการใช้ที่เหมาะสม 5 รหัส และปัจจัยเหล่านี้จะปรากฏในร่างกายของข้อมูลการประเมิน ( เช่นเคย ) , แต่พวกเขาจะไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการวินิจฉัย เราจะเอกสารปัจจัยเหล่านั้นในบันทึกของเรา แต่เป็นหนึ่งในผู้เข้าร่วม workshop เสียใจ " แต่ไม่มีใครอ่านการประเมินของฉัน ! "ผู้เข้าร่วมอื่นร่วมกันสังเกตเธอ " ดูเหมือนว่าเรากำลังจะสูญเสียบางสิ่งที่สำคัญ โดยการใช้ข้อมูลที่ห่างจากด้านหน้าและศูนย์ในแง่ของความสําคัญ ฉันชอบที่จะดูห้าแกนของการวินิจฉัยและการได้รับความรู้สึกสำหรับคน มันเหมือนกับได้เห็นภาพรวมของคนที่ถูกกระทำ และมันให้ภาพมากสัมผัสของคน " .ลองดูตัวอย่างที่การวินิจฉัยจะเหมือนตอนนี้