We chose to focus on anxiety, rathe

We chose to focus on anxiety, rather than depression, and disruptive behaviors, rather than Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD), as representative of interventions with internalizing and externalizing problems, respectively, for two reasons. First, we located approximately six times the number of treatment studies for childhood anxiety than for childhood depression that met our criteria for inclusion. More definitive conclusions, in turn, can be reached when there are more studies to evaluate. Second, ADHD is an externalizing problem that also can be impacted by parent training (see Pelham & Fabiano, 2008); however, unlike ODD and CD, ADHD is considered a “chronic disorder” (Pelham & Fabiano, 2008, p. 2009) that, from our perspective and that of others (Pelham & Fabiano, 2008), is most often treated primarily with medication (stimulants) (e.g., Gureasko-Moore, DuPaul, & Power, 2005; Pelham, 2012). Furthermore, by separating disruptive behaviors and ADHD, we are being consistent with DSM-IV-TR (American Psychiatric Association, 2000) nosology (i.e., Attention-Deficit and Disruptive Behavior Disorders) and the 2008 special issue of the Journal of Clinical Child and Adolescent Psychology on Evidence-Based Psychosocial Treatments for Children and Adolescents edited by Silverman and Hinshaw.

Results (Thai) 2:

เราเลือกที่จะมุ่งเน้นไปที่ความวิตกกังวลมากกว่าภาวะซึมเศร้าและพฤติกรรมก่อกวนมากกว่าความสนใจ Fi CIT H​​yperactivity Disorder (ADHD) เป็นตัวแทนของการแทรกแซงที่มีปัญหา internalizing และ externalizing ตามลำดับด้วยเหตุผลสองประการ ครั้งแรกที่เราอยู่ประมาณหกครั้งจำนวนของการศึกษาการรักษาสำหรับความวิตกกังวลในวัยเด็กกว่าสำหรับภาวะซึมเศร้าในวัยเด็กที่ผ่านเกณฑ์ของเราสำหรับการรวม เดเพิ่มเติม Fi nitive ข้อสรุปในที่สุดก็สามารถเข้าถึงได้เมื่อมีการศึกษามากขึ้นในการประเมินผล ประการที่สองสมาธิสั้นเป็นปัญหาและภายนอกที่ยังสามารถได้รับผลกระทบโดยการฝึกอบรมผู้ปกครอง (ดูเพล & Fabiano 2008); แต่แตกต่างจาก ODD และซีดีสมาธิสั้นถือเป็น "ความผิดปกติเรื้อรัง" (เพล & Fabiano 2008 พี. 2009) ว่าจากมุมมองและที่อื่น ๆ ของเรา (เพล & Fabiano, 2008) ส่วนใหญ่มักจะได้รับการปฏิบัติที่เกี่ยวเนื่องกับการใช้ยา (กระตุ้น) (เช่น Gureasko-มัวร์ DuPaul, & Power 2005; เพล, 2012) นอกจากนี้โดยการแยกพฤติกรรมก่อกวนและสมาธิสั้นเราจะเป็นที่สอดคล้องกับ DSM-IV-TR (สมาคมจิตแพทย์อเมริกัน, 2000) nosology (เช่นเรียน-De Fi CIT และความผิดปกติพฤติกรรมก่อกวน) และ 2008 ฉบับพิเศษของวารสารเด็กคลินิกและ จิตวิทยาวัยรุ่นในหลักฐานที่ใช้การรักษาทางจิตสังคมสำหรับเด็กและวัยรุ่นแก้ไขโดย Silverman และ Hinshaw

Results (Thai) 3:

เราเลือกที่จะเน้นความกังวลมากกว่าภาวะซึมเศร้าและพฤติกรรมก่อกวนมากกว่าความสนใจ de จึง CIT สมาธิ ( ADHD ) ในฐานะตัวแทนของการแทรกแซงและเก็บกดกับปัญหาภายนอก ตามลำดับ สำหรับสองเหตุผล ครั้งแรกเราอยู่ประมาณหกครั้งจำนวนของการศึกษาการรักษาความวิตกกังวลในวัยเด็กกว่าวัยเด็กภาวะซึมเศร้า พบว่าเกณฑ์ของเรารวม เพิ่มเติม เดอ จึง nitive ข้อสรุปในการเปิดสามารถติดต่อได้เมื่อมีการศึกษาเพิ่มเติมเพื่อประเมิน ประการที่สอง สมาธิสั้น มีปัญหาภายนอกที่ยังสามารถได้รับผลกระทบโดยการฝึกอบรมผู้ปกครอง ( ดู Pelham & fabiano , 2008 ) ; แต่แตกต่างแปลกและซีดีสมาธิสั้น ถือว่าเป็น " โรคเรื้อรัง " ( ฮัม& fabiano , 2551 , หน้า 2009 ) ว่า จากมุมมองของเราและของผู้อื่น ( เพล& fabiano , 2008 ) , มักรักษาด้วยยา ( Stimulants ) เป็นหลัก ( เช่น gureasko มัวร์ dupaul & , พลัง , 2005 ; Pelham , 2012 ) นอกจากนี้ โดยแบ่งพฤติกรรมก่อกวน และอาการสมาธิสั้นเราถูกสอดคล้องกับถ้าจะวัด ( อเมริกันสมาคมจิตแพทย์ , 2000 ) nosology ( ได้แก่ ความสนใจและพฤติกรรมของ CIT เดอ จึงก่อกวน ) และ 2008 ฉบับพิเศษของวารสารคลินิกสำหรับเด็กและวัยรุ่นบนหลักฐานเชิงจิตวิทยาจิตวิทยาเด็กและวัยรุ่น ตัดต่อ โดย ซิลเวอร์แมน และฮินชอ .