The connection between the justice

The connection between the justice and injustice of the
compensation for injury, and the principle 'Treat like cases
alike and different cases differently', lies in the fact that outside
the law there is a moral conviction that those with whom
the law is concerned have a right to mutual forbearance from
certain kinds of harmful conduct. Such a structure of reciprocal
rights and obligations proscribing at least the grosser sorts of harm, constitutes the basis, though not the whole, of
the morality of every social group. Its effect is to create among
individuals a moral and, in a sense, an artificial equality to
offset the inequalities of nature. For when the moral code
forbids one man to rob or use violence on another even when
superior strength or cunning would enable him to do so with
impunity, the strong and cunning are put on a level with the
weak and simple. Their cases are made morally alike. Hence
the strong man who disregards morality and takes advantage
of his strength to injure another is conceived as upsetting this
equilibrium, or order of equality, established by morals; justice
then requires that this moral status quo should as far as
possible be restored by the wrongdoer. In simple cases of
theft this would simply involve giving back the thing taken;
and compensation for other injuries is an extension of this
primitive notion. One who has physically injured another
either intentionally or through negligence is thought of as
having taken something from his victim; and though he has
not literally done this, the figure is not too far-fetched: for he
has profited at his victim's expense, even if it is only by indulging
his wish to injure him or not sacrificing his ease to
the duty of taking adequate precautions. Thus when laws
provide compensation where justice demands it, they recognize
indirectly the principle 'Treat like cases alike' by providing
for the restoration, after disturbance, of the moral status
quo in which victim and wrongdoer are on a footing of equality
and so alike. Again, it is conceivable that there might be
a moral outlook which did not put individuals on a footing of
reciprocal equality in these matters. The moral code might
forbid Barbarians to assault Greeks but allow Greeks to assault
Barbarians. In such cases a Barbarian may be thought
morally bound to compensate a Greek for injuries done though
entitled to no such compensation himself. The moral order
here would be one of inequality in which victim and wrongdoer
were treated differently. For such an outlook, repellent
though it may be to us, the law would be just only if it reflected
this difference and treated different cases differently.

Results (Thai) 1:

การเชื่อมต่อระหว่างความยุติธรรมและความอยุติธรรมของการค่าตอบแทนสำหรับการบาดเจ็บ และหลักการ ' รักษาเช่นกรณีเหมือน และแตกต่างกรณีแตกต่าง ', อยู่ในความเป็นจริงนอกนั้นมีกฎหมายคือ ความเชื่อมั่นทางศีลธรรมที่ผู้ซึ่งกฎหมายเกี่ยวข้องมีสิทธิที่จะร่วมกัน forbearance จากบางชนิดของอันตราย โครงสร้างดังกล่าวของซึ่งกันและกันสิทธิและข้อผูกพันที่ proscribing น้อยเรียง grosser ของอันตราย ถือพื้นฐาน แต่ไม่ทั้งหมด ของจริยธรรมของกลุ่มทุกสังคม มีผลคือการ สร้างระหว่างบุคคลที่ มีศีลธรรม และ ความ รู้สึก ความเท่าเทียมกันการประดิษฐ์การตรงข้ามความเหลื่อมล้ำทางธรรมชาติ เมื่อรหัสคุณธรรมห้ามปรามการปล้น หรือใช้ความรุนแรงในอีกหนึ่งคนแม้ความแรงที่เหนือกว่าหรือล่อจะให้เขาทำเช่นนั้นด้วยยกเว้นโทษ แข็งแกร่ง และไหวพริบวางในระดับที่มีการอ่อนแอและเรียบง่าย กรณีของพวกเขาจะเหมือนคุณธรรม ดังนั้นคนแข็งแรงที่ไม่คำนึงถึงศีลธรรม และใช้ประโยชน์จากเขากำลังทำร้ายร่างกาย อีกจะรู้สึกเป็น upsetting นี้สมดุล หรือสั่งความเสมอภาค ก่อตั้งขึ้น ด้วย ความยุติธรรมแล้ว ต้องใช้ว่า สภาพนี้คุณธรรมควรแก่ได้ถูกคืนค่า โดยไม่ระวัง ในกรณีที่ง่ายขโมยนี้จะเพียงเกี่ยวข้องกับความรับผิดชอบสิ่งนำมาและค่าตอบแทนสำหรับการบาดเจ็บอื่น ๆ จากนี้แนวคิดดั้งเดิม คนที่มีร่างกายที่บาดเจ็บอีกทั้งโดยเจตนา หรือละเลยเป็นคิดเป็นมีนำบางสิ่งบางอย่างจากเหยื่อของเขา และแม้ว่า เขาได้อย่างแท้จริงไม่ทำ ตัวเลขไม่เกิน far-fetched: สำหรับเขามี profited ที่ค่าใช้จ่ายของเหยื่อของเขา แม้เพียงด้วยการละลายเขาต้องการทำร้ายเขาหรือไม่เสียสละของเขาสะดวก...หน้าที่ของการระมัดระวังเพียงพอ ดังนั้นเมื่อกฎหมายให้ค่าตอบแทนที่ยุติธรรมต้องมัน พวกเขารู้จักอ้อมหลัก 'รักษาเช่นกรณีเหมือนกัน' โดยการให้ปลูก หลังรบกวน สถานภาพทางศีลธรรมกั่วที่เหยื่อและไม่ระวังอยู่ในหลักของความเสมอภาคและเหมือนกันดังนั้น อีกครั้ง มีหลากหลายอาจมีoutlook คุณธรรมซึ่งไม่ได้นำบุคคลในหลักของความเสมอภาคซึ่งกันและกันในเรื่องเหล่านี้ รหัสคุณธรรมอาจห้ามอนารยชนโจมตีกรีก แต่อนุญาตให้กรีกโจมตีอนารยชน ในกรณี ต้องการทำลายอาจคิดว่าผูกพันในการชดเชยกรีกการบาดเจ็บที่ทำแต่คุณธรรมได้รับการชดเชยดังกล่าวไม่มีตนเอง สั่งทางศีลธรรมที่นี่จะเป็นหนึ่งของความไม่เท่าเทียมกันในการที่เหยื่อและไม่ระวังได้รับการรักษาต่างกัน สำหรับเช่น outlook ยุงแม้ว่ามันอาจจะให้เรา กฎหมายจะเพียงถ้ามันสะท้อนให้เห็นความแตกต่างนี้ และถือว่ากรณีต่าง ๆ แตกต่างกัน

Results (Thai) 2:

ความสัมพันธ์ระหว่างความยุติธรรมและความอยุติธรรมของค่าชดเชยสำหรับการบาดเจ็บและหลักการ'รักษาเช่นกรณีเหมือนกันและกรณีที่แตกต่างกันที่แตกต่างกัน' อยู่ในความจริงที่ว่านอกกฎหมายมีความเชื่อมั่นทางศีลธรรมว่าผู้ที่มีผู้ที่กฎหมายที่เกี่ยวข้องมีสิทธิที่จะมีความอดทนร่วมกันจากบางชนิดของการดำเนินการที่เป็นอันตราย โครงสร้างดังกล่าวซึ่งกันและกันของสิทธิและหน้าที่ proscribing อย่างน้อยทุกประเภทเร่อร่าอันตรายถือว่าเป็นพื้นฐาน แต่ไม่ทั้งหมดของศีลธรรมอันดีของทุกกลุ่มสังคม ผลของมันคือการสร้างในหมู่บุคคลศีลธรรมและในความรู้สึกที่มีความเท่าเทียมกันเทียมเพื่อชดเชยความไม่เท่าเทียมกันของธรรมชาติ สำหรับเมื่อศีลธรรมห้ามคนหนึ่งที่จะปล้นหรือใช้ความรุนแรงอีกแม้ในขณะที่ความแรงที่เหนือกว่าหรือฉลาดแกมโกงจะช่วยให้เขาทำเช่นนั้นด้วยการยกเว้นโทษที่แข็งแกร่งและฉลาดแกมโกงจะใส่ในระดับที่มีความอ่อนแอและง่าย กรณีที่พวกเขาจะทำเหมือนกันในทางศีลธรรม ดังนั้นคนแข็งแรงแวดล้อมที่มีคุณธรรมและใช้ประโยชน์จากความแข็งแกร่งของเขาที่จะทำร้ายอีกจะรู้สึกเป็นupsetting นี้สมดุลหรือคำสั่งของความเสมอภาคที่จัดตั้งขึ้นโดยศีลธรรม; ความยุติธรรมแล้วกำหนดว่าสถานะทางศีลธรรมนี้ควรให้ไกลที่สุดเท่าที่เป็นไปได้เรียกคืนโดยกระทำผิด ในกรณีที่เรียบง่ายของการโจรกรรมนี้ก็จะเกี่ยวข้องกับการให้กลับสิ่งที่นำมานั้นและค่าชดเชยสำหรับการบาดเจ็บอื่นๆ เป็นส่วนขยายของนี้ความคิดดั้งเดิม หนึ่งในผู้ที่ได้รับบาดเจ็บทางร่างกายอีกทั้งเจตนาหรือโดยประมาทเป็นความคิดของการเป็นต้องเอาอะไรบางอย่างจากเหยื่อของเขา และแม้ว่าเขาจะไม่ได้ทำอย่างแท้จริงนี้ตัวเลขอยู่ไม่ไกลจากความจริงเพราะเขาได้ประโยชน์ที่ค่าใช้จ่ายเหยื่อของเขาถึงแม้ว่ามันจะเป็นเพียงการผ่อนคลายความปรารถนาของเขาที่จะทำร้ายเขาหรือไม่เสียสละความสะดวกของเขาที่จะปฏิบัติหน้าที่ในการที่เพียงพอข้อควรระวัง ดังนั้นเมื่อกฎหมายให้ค่าตอบแทนที่ยุติธรรมเรียกร้องนั้นพวกเขารู้จักทางอ้อมหลักการ'รักษาเช่นกรณีเหมือนกันโดยการให้สำหรับการฟื้นฟูหลังจากการรบกวนของสถานะทางศีลธรรมเดิมที่ตกเป็นเหยื่อและผู้กระทำผิดอยู่บนฐานรากของความเท่าเทียมกันและอื่นๆ เหมือนกัน อีกครั้งก็เป็นไปได้ว่าอาจจะมีมุมมองทางศีลธรรมซึ่งไม่ได้นำบุคคลที่เกี่ยวกับความมั่นคงของความเสมอภาคซึ่งกันและกันในเรื่องเหล่านี้ รหัสศีลธรรมอาจห้ามป่าเถื่อนกรีกโจมตีแต่อนุญาตให้ชาวกรีกจะโจมตีป่าเถื่อน ในกรณีดังกล่าวเถื่อนอาจจะคิดว่าผูกพันทางศีลธรรมที่จะชดเชยกรีกสำหรับการบาดเจ็บที่ทำแต่มีสิทธิได้รับค่าตอบแทนดังกล่าวไม่มีตัวเอง คำสั่งทางศีลธรรมที่นี่จะเป็นหนึ่งในความไม่เท่าเทียมกันในการที่เหยื่อและผู้กระทำผิดได้รับการรักษาที่แตกต่างกัน สำหรับเช่นแนวโน้มการขับไล่แม้ว่ามันอาจจะให้เรากฎหมายจะเป็นเพียงถ้ามันสะท้อนให้เห็นถึงความแตกต่างนี้และรับการรักษาที่แตกต่างกันกรณีที่แตกต่าง

Results (Thai) 3:

ความสัมพันธ์ระหว่างความยุติธรรมและความอยุติธรรมของ
ชดเชยสำหรับการบาดเจ็บและหลักการ ' รักษาเหมือนกรณี
เหมือนกันและกรณีที่แตกต่างกันแตกต่างกัน ' อยู่ในความเป็นจริงที่ข้างนอก
กฎหมายมีความเชื่อมั่นคุณธรรมที่คนที่
กฎหมายที่เกี่ยวข้องมีสิทธิซึ่งกันและกัน ความอดทนจาก
บางชนิดเป็นอันตราย ความประพฤติ เช่นโครงสร้างของกฎแห่งกรรม
สิทธิและข้อผูกพัน proscribing น้อยใหญ่ประเภทอันตราย ถือเป็นพื้นฐาน แต่ไม่ทั้งหมดของ
ศีลธรรมของทุกสังคมกลุ่ม ผลของมันคือการสร้างของ
บุคคลคุณธรรม ในความรู้สึก เท่าเทียมเทียม
ชดเชยอสมการของธรรมชาติ เมื่อ
รหัสคุณธรรมห้ามคนปล้น หรือใช้ความรุนแรงกับอีกตอน
ความแข็งแกร่งที่เหนือกว่าหรือไหวพริบ จะให้เขาทำเช่นนั้นกับ
โทษ , แข็งแรง และฉลาดที่จะใส่ในระดับกับ
อ่อนแอ และง่าย กรณีของพวกเขาจะทำให้คุณได้เหมือนกัน ดังนั้น
คนเข้มแข็ง ไม่สนใจศีลธรรม และใช้ประโยชน์จากพลังของเขา ได้รับบาดเจ็บอีก

รู้สึกเป็น upsetting สมดุลนี้ หรือ เพื่อความเสมอภาค ก่อตั้งขึ้นโดยศีลธรรม ความยุติธรรม
แล้วต้องใช้ว่า จริยธรรม สถานภาพควรเท่าที่
เป็นได้เรียกคืนโดยผู้กระทำผิด . ในกรณีที่เรียบง่ายของ
ขโมยครั้งนี้จะเกี่ยวข้องกับการเอาคืนสิ่งที่ถ่าย ;
และการชดเชยสำหรับการบาดเจ็บอื่น ๆ เป็นส่วนขยายของแนวคิดดั้งเดิมนี้

คนที่มีร่างกายบาดเจ็บ อีกทั้งจงใจ หรือ ประมาทเลินเล่อ คือผ่าน

ว่าได้รับอะไรจากเหยื่อของเขาและแม้ว่าเขาได้
ไม่หมายสำเร็จ รูป ไม่ค่อยน่าเชื่อ เพราะเขา
ได้ได้ประโยชน์ที่ค่าใช้จ่ายของเหยื่อ ถึงแม้ว่ามันเป็นเพียงโดยโอ๋
ของเขาต้องการที่จะทำร้ายเขา หรือ ไม่ การเสียสละของเขาง่าย

หน้าที่สละเพียงพอ ป้องกันไว้ก่อน ดังนั้น เมื่อกฎหมาย
ให้ชดเชยที่ยุติธรรมของพวกเขาจำ
ทางอ้อมหลักการ ' รักษา ' โดยการให้
เหมือนกรณีเหมือนกันสำหรับการฟื้นฟู หลังจากการรบกวน ของสถานะที่เป็นอยู่
จริยธรรมที่เหยื่อและผู้อยู่บนฐานรากของความเสมอภาค
แล้วเหมือนกัน อีกครั้ง , มันเป็นไปได้ว่าอาจมี
จริยธรรม Outlook ซึ่งไม่ได้ใส่บุคคลบนฐานรากของ
ส่วนกลับความเสมอภาคในเรื่องเหล่านี้ จริยธรรมอาจ
ห้ามป่าเถื่อนเพื่อโจมตีกรีก แต่ให้กรีกเพื่อโจมตี
ป่าเถื่อนในบางกรณีคนเถื่อนอาจจะคิดว่า
ผูกพันทางศีลธรรมที่จะชดเชยสำหรับการบาดเจ็บทำแม้ว่ากรีก
สิทธิไม่มีการชดเชยเอง คุณธรรมเพื่อ
ที่นี่จะเป็นหนึ่งของความไม่เท่าเทียมกันที่เหยื่อและผู้
ถูกปฏิบัติแตกต่างกัน สำหรับเช่น Outlook , ขับไล่
ถึงแม้ว่ามันอาจจะให้เรา กฎหมายจะเป็นเพียงแค่ถ้ามันสะท้อน
ความแตกต่างนี้และปฏิบัติกรณีต่าง ๆ แตกต่างกัน