Cross-cultural Nonverbal ClashesCro

Cross-cultural Nonverbal Clashes
Cross-cultural misunderstandings aren’t limited to verbal communication, according to Siu Wa Tang, chair of the Department of Psychiatry at the University of California at Irvine (Emmons, 1998). When Dr. Tang and a colleague visited pharmaceutical plants in Changchun, China, Tang was well accepted but his colleague was not. The Chinese took an immediate and strong dislike to the colleague. Tang says the problem was facial expressions. His American colleague used facial expressions that Americans would interpret as showing honesty and directness, but the Chinese people interpreted the colleague as aggressive and rude.
Based on this experience, Tang conducted experiments to test the universality of facial expressions. He found that a few basic feelings and expressions were understood across cultures. Happiness and sadness, for example, were nonverbally expressed in similar ways. However, other facial expressions did not translate so well. Nine out of ten Americans interpreted a photograph of a face as showing fear, yet six of ten Japanese identified the same photograph as expressing surprise or sadness. A photo that nine of ten Americans identified as showing anger was interpreted by 75% of Japanese as expressing disgust or contempt. Another source of cross-cultural nonverbal misunderstandings is eye contact. Americans generally consider it polite to look another person in the eye when conversing, but Japanese look at each other’s cheeks; to look another in the eyes is perceived as very aggressive.
Cross-cultural communication clashes may also occur over gift-giving (Axtell, 1990a, 1990b). An American might offend a Chinese person with the gift of a clock because clocks symbolize death in China. Giving a gift to an Arab person on first meeting would be interpreted as a bribe. Bringing flowers to a dinner hosted by a person from Kenya would puzzle the host because in Kenya flowers are given only to express sympathy over a loss. And the Swiss consider even numbers of flowers bad luck, so giving a dozen is inappropriate, and the recipient would probably interpret the gift as reflecting ill will.

Results (Thai) 2:

อวัจนภาษาวัฒนธรรมการปะทะกัน
ความเข้าใจผิดวัฒนธรรมไม่ จำกัด เฉพาะการสื่อสารทางวาจาตามงุดวาตั้งเก้าอี้ของภาควิชาจิตเวชศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียที่เออร์ (Emmons, 1998) เมื่อดร. ถังและเพื่อนร่วมงานเข้าเยี่ยมชมโรงงานยาในฉางชุน, จีน, ถังได้รับการยอมรับเป็นอย่างดี แต่เพื่อนร่วมงานของเขาไม่ได้ จีนเอาไม่ชอบทันทีและแข็งแกร่งให้กับเพื่อนร่วมงาน ถังกล่าวว่าปัญหาคือการแสดงออกทางสีหน้า เพื่อนร่วมงานของเขาชาวอเมริกันที่ใช้การแสดงออกทางสีหน้าว่าชาวอเมริกันจะแปลความหมายการแสดงความซื่อสัตย์และตรงไปตรงมา แต่คนจีนตีความเพื่อนร่วมงานเป็นก้าวร้าวและหยาบคาย.
จากประสบการณ์นี้ถังทำการทดลองเพื่อทดสอบความเป็นสากลของการแสดงออกทางสีหน้า เขาพบว่าความรู้สึกไม่กี่ขั้นพื้นฐานและการแสดงออกที่ถูกเข้าใจข้ามวัฒนธรรม ความสุขและความโศกเศร้าเช่นถูก nonverbally แสดงในรูปแบบที่คล้ายกัน แต่การแสดงออกทางสีหน้าอื่น ๆ ไม่ได้แปลให้ดี เก้าในสิบคนอเมริกันตีความภาพของใบหน้าการแสดงความกลัว แต่หกสิบของญี่ปุ่นระบุว่าการถ่ายภาพเช่นเดียวกับการแสดงความประหลาดใจหรือความโศกเศร้า ภาพที่เก้าสิบของชาวอเมริกันระบุว่าการแสดงความโกรธที่ถูกตีความโดย 75% ของญี่ปุ่นแสดงความรังเกียจหรือดูถูก แหล่งที่มาของความเข้าใจผิดอวัจนภาษาวัฒนธรรมก็คือสายตา ชาวอเมริกันโดยทั่วไปคิดว่ามันสุภาพที่จะมองคนอื่นในตาเมื่อสนทนา แต่ดูญี่ปุ่นที่แก้มของแต่ละคน; ที่จะมองไปอีกในสายตาเป็นที่รับรู้เป็นก้าวร้าวมาก.
การปะทะกันการสื่อสารข้ามวัฒนธรรมนอกจากนี้ยังอาจเกิดขึ้นในการให้ของขวัญ (Axtell, 1990a, 1990b) อเมริกันอาจรุกรานคนจีนที่มีของที่ระลึกของนาฬิกานาฬิกาเพราะเป็นสัญลักษณ์ของการเสียชีวิตในประเทศจีน ให้ของขวัญให้กับคนอาหรับในการประชุมครั้งแรกที่จะได้รับการตีความว่าเป็นสินบน นำดอกไม้ไปรับประทานอาหารค่ำที่จัดทำโดยคนที่มาจากประเทศเคนยาปริศนาจะเป็นเจ้าภาพเพราะในดอกไม้เคนยาจะได้รับเพียงการแสดงความเห็นอกเห็นใจมากกว่าการสูญเสีย และสวิสพิจารณาแม้ตัวเลขของโชคร้ายดอกไม้เพื่อให้โหลไม่เหมาะสมและผู้รับอาจจะแปลความหมายของที่ระลึกเป็นสะท้อนให้เห็นถึงความประสงค์ที่ไม่ดี

Results (Thai) 3:

ข้ามวัฒนธรรมข้ามวัฒนธรรมซึ่งการปะทะ
เข้าใจผิดไม่ จำกัด การสื่อสารด้วยวาจา ตาม ซิววา ถัง , เก้าอี้ของภาควิชาจิตเวชศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนียที่เออร์ไวน์ ( ค้นหา , 1998 ) เมื่อ ดร. ถังและเพื่อนร่วมงานเข้าชมโรงงานเภสัชกรรมในฉางชุน , จีน , จีนได้รับการตอบรับดี แต่เพื่อนร่วมงานของเขาไม่ได้จีนได้ทันที และไม่ชอบที่แข็งแกร่งกับเพื่อนร่วมงาน ถังกล่าวว่าปัญหาคือหน้านิพจน์ เพื่อนชาวอเมริกันของเขาใช้นิพจน์ที่ชาวอเมริกันจะตีความเป็นแสดงความซื่อสัตย์และความตรงไปตรงมา แต่คนจีนตีความเพื่อนร่วมงานเป็นก้าวร้าวและหยาบคาย .
จากประสบการณ์นี้ถังการดำเนินการทดลองเพื่อทดสอบความเป็นสากลของการแสดงออกทางสีหน้า . เขาพบว่าไม่กี่ขั้นพื้นฐานความรู้สึกและการแสดงออกมีความเข้าใจข้ามวัฒนธรรม ความสุขและความเศร้า ตัวอย่างเช่น nonverbally แสดงออกในแนวทางที่คล้ายกัน แต่สีหน้าไม่ได้แปลดี เก้าในสิบคนอเมริกันแปลรูปใบหน้าเป็นแสดงความกลัวแต่หกของญี่ปุ่น 10 ระบุรูปเดียวกับแสดงความประหลาดใจหรือความเศร้า ภาพที่เก้าในสิบคนอเมริกันระบุว่า การแสดงความโกรธถูกตีความโดย 75% ของญี่ปุ่น แสดงการรังเกียจหรือดูถูก แหล่งที่มาของวัฒนธรรมแบบเข้าใจผิดอีกคือสบตา คนอเมริกันโดยทั่วไปพิจารณาว่ามันสุภาพมองคนอื่นในสายตา เมื่อสนทนากันอยู่นั้นแต่ญี่ปุ่นมองกันแก้ม ; ลักษณะอื่นในสายตาถูกมองว่าก้าวร้าว
ข้ามปะทะกันการสื่อสารทางวัฒนธรรมยังอาจเกิดขึ้นผ่านการให้ของขวัญ ( 1990a แอกซ์เทลล์ , , 1990b ) อเมริกันอาจขัดใจคนจีนกับของขวัญของนาฬิกาเพราะนาฬิกาเป็นสัญลักษณ์ของความตายในประเทศจีน ให้ของขวัญกับคนอาหรับในการประชุมครั้งแรกจะถูกตีความเป็นสินบนเอาดอกไม้มาเพื่อรับประทานอาหารค่ำที่จัดโดยบุคคลปริศนาจากเคนยาจะโฮสต์ เพราะดอกไม้ในเคนยาจะได้รับเพื่อแสดงความเห็นใจ มากกว่าการสูญเสีย และสวิสพิจารณาเลขคู่โชคดอกไม้ไม่ดี ดังนั้นให้โหลไม่เหมาะสม และผู้รับก็อาจจะตีความได้ของขวัญเป็นสะท้อนป่วย

.