Sometime around 200 BC the Romans s

Sometime around 200 BC the Romans started using volcanic, pozzolanic ash in their concrete. This was an immediate improvement as a chemical reaction took place between the chemicals in the wall of volcanic ash (silica and small amounts of alumina and iron oxide) and the layer of lime (calcium hydroxide) applied to the wall. Later they found that mixing a little volcanic ash in a fine powder with the moist lime made a thicker coat, but it also produced a durable product that could be submerged in water- something that the plaster product of wet lime and plain sand could not match.

Results (Thai) 1:

บางครั้งประมาณ 200 BC ชาวโรมันเริ่มใช้เถ้าภูเขาไฟ pozzolanic ในคอนกรีตของพวกเขา นี้เป็นการปรับปรุงทันทีปฏิกิริยาเคมีเกิดขึ้นระหว่างสารเคมีผนังของเถ้าภูเขาไฟ (ซิลิก้าและอลูมินาและออกไซด์ของเหล็กเงิน) และชั้นของปูน (แคลเซียมไฮดรอกไซด์) กับผนัง ภายหลังพวกเขาพบว่า ผสมเถ้าภูเขาไฟน้อยในผงดีกับมะนาวชุ่มชื่นทำเสื้อหนา แต่ยังผลิตสินค้ามาตรฐานที่อาจจะจมอยู่ในน้ำสิ่งที่ผลิตภัณฑ์ปูนปลาสเตอร์ปูนเปียกและทรายธรรมดาอาจไม่ตรงกับ

Results (Thai) 2:

ราว 200 BC ชาวโรมันเริ่มใช้ภูเขาไฟเถ้าปอซโซลานในคอนกรีตของพวกเขา นี่คือการปรับปรุงทันทีเป็นปฏิกิริยาทางเคมีที่เกิดขึ้นระหว่างสารเคมีที่อยู่ในผนังของเถ้าภูเขาไฟ (ซิลิกาและจำนวนเล็ก ๆ ของอลูมิเนียมและเหล็กออกไซด์) และชั้นของมะนาว (แคลเซียมไฮดรอกไซ) นำไปใช้กับผนัง ต่อมาพวกเขาพบว่าการผสมเถ้าภูเขาไฟน้อยในผงดีกับมะนาวชื้นทำเสื้อโค้ทหนา แต่ก็ยังผลิตสินค้าคงทนที่สามารถจมอยู่ในน้ำบางสิ่งบางอย่างที่ผลิตภัณฑ์ปูนของมะนาวเปียกและทรายธรรมดาไม่สามารถตรงกับ .

Results (Thai) 3:

บางครั้งรอบ 200 ก่อนคริสต์ศักราชชาวโรมันเริ่มใช้วัสดุปอซโซลานภูเขาไฟ เถ้าในคอนกรีตของพวกเขา นี้คือการปรับปรุงทันที เป็นปฏิกิริยาทางเคมีเกิดขึ้นระหว่างสารเคมีในผนังของเถ้าถ่านภูเขาไฟ ( ซิลิกาและอะลูมินาและจำนวนเงินขนาดเล็กของเหล็กออกไซด์ ) และชั้นของปูนขาวทาผนังต่อมาก็พบว่าผสมนิดหน่อยเถ้าถ่านภูเขาไฟในผงละเอียดกับมะนาวชื้นทำให้ขนหนาขึ้น แต่มันยังผลิตผลิตภัณฑ์คงทนที่สามารถแช่ในน้ำ - สิ่งที่ฉาบปูนและทรายเปียกผลิตภัณฑ์ธรรมดาอาจจะไม่ตรงกัน