Suryani’s (2006) study conducted in

Suryani’s (2006) study conducted in Indonesia found most of the participants(60% of 150 participants) were disturded by the sound of voices to the point of becoming angry, depressed, and unable to activities of daily living.Similarly, a systematic review by Waters (2010) confirmed that people who experience auditory hallucinations were stressed by the intrusive and personal nature of the voices.

Results (Thai) 1:

มีดำเนินการของ Suryani (2006) ศึกษาในอินโดนีเซียที่พบมากที่สุดของผู้เรียน (60% ของผู้เข้าร่วม 150) ได้ disturded เสียงของเสียงไปยังจุดของการโกรธ ตกต่ำ และสามารถผ่านกิจกรรมของชีวิตประจำวัน ในทำนองเดียวกัน ตรวจสอบระบบ โดยน้ำ (2010) ยืนยันว่า คนที่พบเห็นภาพหลอนหูถูกเน้น ด้วยลักษณะเสียงรำคาญ และส่วนบุคคล

Results (Thai) 2:

Suryani ของ (2006) การศึกษาในประเทศอินโดนีเซียพบว่าส่วนใหญ่ของผู้เข้าร่วม (60% ของผู้เข้าร่วม 150) ได้รับการ disturded ด้วยเสียงของเสียงไปยังจุดที่จะกลายเป็นโกรธหดหู่และไม่สามารถที่จะทำกิจกรรมในชีวิตประจำวันของ living.Similarly เป็นระบบตรวจสอบโดย วอเตอร์ (2010) ได้รับการยืนยันว่าคนที่ได้สัมผัสกับภาพหลอนหูถูกเน้นโดยธรรมชาติล่วงล้ำและส่วนบุคคลของเสียง

Results (Thai) 3:

suryani ( 2006 ) จากการศึกษาในอินโดนีเซีย พบว่า ส่วนใหญ่ของผู้เข้าร่วม ( 60% ของ 150 คน ) disturded โดยเสียงไปยังจุดของการเป็น โกรธ หดหู่ และไม่สามารถที่จะกิจกรรมชีวิตประจำวัน ในทํานองเดียวกันทบทวนอย่างเป็นระบบ โดยน้ำ ( 2010 ) ยืนยันว่า ผู้ที่พบหูแว่วกำลังตรึงเครียด โดยล่วงล้ำและลักษณะของเสียงส่วนบุคคล