- From the article. I think the pro

- From the article. I think the problem comes from the behavior of passengers on the planes that cannot be controlled. On the theory that "The process can not be separated from each other and the consumer."
For example : Annoying behaviors involve the invasion of personal space: sitting in a seat that’s being kicked, smelling a fellow passenger’s body odor, and sitting behind someone who reclines the seat too far. After all, there’s no way to escape these annoyances when you’re 30,000 feet in the

Results (Thai) 1:

-จากบทความนี้ ผมคิดว่า ปัญหามาจากพฤติกรรมของผู้โดยสารบนเครื่องบินที่ไม่สามารถควบคุม ในทฤษฎีที่ว่า "กระบวนการสามารถไม่แยกออกจากกันและผู้บริโภค"ตัวอย่าง: รำคาญพฤติกรรมเกี่ยวข้องกับการบุกรุกพื้นที่ส่วนบุคคล: นั่งในนั่งที่มีการเตะ หอมกลิ่นตัวของผู้โดยสารเป็นเพื่อน และนั่งหลังคน reclines นั่งไกลด้วย หลังจากที่ทุก มีวิธีหนี annoyances เหล่านี้เมื่อคุณ 30000 ฟุตในอากาศและลักษณะการทำงานในสนามบินฟถูก Peeves pet สุดส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับเสียงและความวุ่นวาย – ไม่สนุกสำหรับนักก็เพียงต้องการเรียกไปยังปลายทาง เสียงดนตรีเป็นระวางที่ใหญ่ที่สุด ตามมา ด้วยเด็กทำอาหารและเพื่อนนักท่องเที่ยวที่มีมากเกินไปดื่มที่บาร์สนามบิน

Results (Thai) 2:

- จากบทความ ผมคิดว่าปัญหามาจากพฤติกรรมของผู้โดยสารบนเครื่องบินที่ไม่สามารถควบคุม ในทฤษฎีที่ว่า "กระบวนการที่ไม่สามารถแยกออกจากกันและผู้บริโภค."
ตัวอย่างเช่นพฤติกรรมที่น่ารำคาญเกี่ยวข้องกับการบุกรุกของพื้นที่ส่วนบุคคล: นั่งอยู่ในที่นั่งที่ถูกเตะ, ดมกลิ่นตัวเพื่อนของผู้โดยสารและนั่งอยู่ข้างหลังคน ผู้ที่นั่งนอนมากเกินไป หลังจากที่ทุกคนมีวิธีที่จะหลบหนี annoyances เหล่านี้เมื่อคุณอยู่ 30,000 ฟุตในอากาศและพฤติกรรมที่น่ารังเกียจในสนามบิน peeves สัตว์เลี้ยงชั้นนำส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการตัดเสียงรบกวนและความวุ่นวาย - ไม่สนุกสำหรับนักเดินทางที่เหนื่อยล้าที่เพียงต้องการที่จะได้รับไปยังปลายทางของพวกเขา เพลงดังเป็นผู้กระทำผิดที่ใหญ่ที่สุดตามด้วยเด็กที่ทำงานเดินทางป่าและเพื่อนที่มีมากเกินไปที่จะดื่มเครื่องดื่มที่บาร์สนามบิน