Xiao Lingxi calls out in alarm not

Xiao Lingxi calls out in alarm not to shout with enough time that then around the middle had been hugged, the lip by the kiss of effort, all sounds was changed to immediately weak sobs ... She makes an effort to struggle subconsciously, when smells this entire life most familiar flavor, her struggling becomes more and more weak, until whole person complete paralysis in the bosom of Yun Che, light Bi Meimou, the man who whatever intrudes suddenly is encroaching upon her flowery lips and tender timid clove. 萧泠汐一声惊呼尚未来得及喊出,便已被拦腰抱起,嘴唇已被用力的吻上,所有的声音顿时化作无力的呜咽…她下意识的用力挣扎,但嗅到这一生一世最熟悉的味道时,她的挣扎变得越来越软弱,直至整个人完全瘫在云澈的怀中,轻闭美眸,任由忽然闯入的男人侵犯着她的唇瓣和娇怯丁香。 The light of room went out by profound air/Qi together, in the Xiao Lingxi ignorant sentiment is confused, the upper body had been crushed by Yun Che on the bed, a hand pulls up gently, the knot of butterfly butterfly wing belt and women's clothing had untied completely, the palm pushes directly into, opening access raids into the underwear directly, was upward following the slender waist of willow, holds one to slide tenderly the full supple ripe snow earthen mound, grasping gently pinched. 房间的灯光被一道玄气熄灭,在萧泠汐懵情迷乱间,上身已被云澈压倒在床上,一只手轻轻一撩,蝴蝶衣带和衣裙的扣子已被全部解开,手掌长驱直入,畅通无阻的直接袭入里衣之中,顺着杨柳的纤腰向上,抓住了一只嫩滑饱满的柔软雪丘,轻轻的抓捏起来。 „...” Xiao Lingxi eye eyelash fierce jumps, the beautiful pupil stares in a big way, in mouth long sobbing, body subconscious struggles. Although she once by various Yun Che types „bullying”, but will have the clothes great distance each time, but this time, is actually not cut off was being encroached by Yun Che, but regardless of her sobbing, struggles, such as the injured small animal is weak, finally, she to be flurried, Bei Chi subconscious biting on the tongue in Yun Che aggression entrance. “呜…”萧泠汐眼睫猛的一跳,美眸瞪大,口中一声长长的呜咽,身体更是下意识的挣扎起来。虽然她曾经被云澈各种“欺负”,但每次都会有衣裳相隔,而这次,却是毫无阻隔的被云澈侵犯着,但无论她的呜咽,还是挣扎,都如受伤的小动物般微弱,终于,她在慌乱间,贝齿下意识的咬在了云澈侵略入口中的舌头上。 The Yun Che movement stopped, he opens the eye, looks that with young girl who his lips and teeth entangle ... The Xiao Lingxi breath sigh, Lianxiang spits lightly, strokes slowly on the face of Yun Che, the fine eyebrow trembles in tight gently. 云澈的动作停止了,他睁开眼睛,看着与他唇齿相缠的少女…萧泠汐呼吸吁吁,莲香轻吐,徐徐拂在云澈的脸上,细巧的眉毛在紧张中轻轻发颤。 Compares in Yun Che, without Xiao Lingxi and a white paper not too big difference of human affairs. Feared own action that affronts will frighten her, Yun Che somewhat regrets that puts aside from that group of balsam nephrites own hand gently ... 相比于云澈,未经人事的萧泠汐和一张白纸并无太大的区别。怕自己的过于冒犯的举动会惊吓到她,云澈有些后悔起来,轻轻的,把自己的手从那团香脂软玉上移开… Is feeling his movement, softened foreign actually suddenly to press on his palm, immediately, one group of snows greasy full again full. Has filled his palm. 感受着他的动作,一只柔夷却忽然按在了他的手掌上,顿时,一团雪腻的饱满重新盈.满了他的手掌。 „Hugs me to rest ... Tonight ... Cannot let loose ...” She bends down the broad and handsome forehead in the chest of Yun Che, the sound trembles in the anxiety lightly, a pair of beautiful pupil is tight closed, does not dare to move his vision. “抱着我睡…今天晚上…都不可以放开…”她把螓首伏在云澈的胸口,声音在紧张中轻颤,一双美眸更是紧紧闭合,不敢去碰触他的目光。 Yun Che smiles slightly, she holds Xiao Lingxi, turns into the bed, closely supports with her ... One such as youth supports to sleep. 云澈微微而笑,她抱起萧泠汐,翻入床榻,与她紧紧相拥…一如少时的相拥而眠。 „Little Che, forever ... Cannot leave me again.” She gently twittering, if still sleep talking. “小澈,永远…都不可以再离开我。”她轻轻呢喃,犹若梦呓。 „Um ...” Yun Che uses lighter sound reply.

Results (Thai) 1:

เสี่ยว Lingxi เรียกออกในปลุกไม่ต้องตะโกน ด้วยเพียงพอเวลาที่แล้ว ประมาณกลางได้รับทุกกอด ริมฝีปากจูบความพยายาม โดยเสียงทั้งหมดถูกเปลี่ยนเป็นเสียงสะอื้นอ่อนแอทันที... เธอทำให้ความพยายามที่จะต่อสู้ไม่รู้ตัว เมื่อมีกลิ่นรสนี้คุ้นเคยมากที่สุดทั้งชีวิต เธอดิ้นรนจะอ่อนแอมาก จนถึงคนทั้งหมดเป็นอัมพาตสมบูรณ์คู่หูของ Yun Che แสง Bi Meimou คนที่อิ่มลักษณะไวน์ก็เป็นมปัต่อสู้ดอกไม้ริมฝีปากของเธอและกานพลูขี้อายอ่อนโยน 萧泠汐一声惊呼尚未来得及喊出 便已被拦腰抱起 嘴唇已被用力的吻上 所有的声音顿时化作无力的呜咽... 她下意识的用力挣扎 但嗅到这一生一世最熟悉的味道时 她的挣扎变得越来越软弱 直至整个人完全瘫在云澈的怀中 轻闭美眸 任由忽然闯入的男人侵犯着她的唇瓣和娇怯丁香。 แสงของห้องออกไป โดยลึกซึ้งอากาศ/ฉีกันใน Lingxi เสี่ยวที่ความเชื่อมั่นไม่รู้จะสับสน ตัวบนได้ถูกขยี้ โดย Che ยุบนเตียง มือดึงขึ้นเบา ๆ ปมของเข็มขัดผีเสื้อผีเสื้อปีก และเสื้อผ้าผู้หญิงมี untied สมบูรณ์ ปาล์มดันเข้าโดยตรง เปิดเข้าบุกเข้าไปในชุดชั้นในโดยตรง ขึ้นตามเอวเรียวของวิลโลว์ ถือหนึ่งเลื่อนหิมะสุกนุ่มเต็มดินเนินดิน โลภ pinched เบา ๆ ละม่อม 房间的灯光被一道玄气熄灭 在萧泠汐懵情迷乱间 上身已被云澈压倒在床上 一只手轻轻一撩 蝴蝶衣带和衣裙的扣子已被全部解开 手掌长驱直入 畅通无阻的直接袭入里衣之中 顺着杨柳的纤腰向上 抓住了一只嫩滑饱满的柔软雪丘 轻轻的抓捏起来。 „...” เสี่ยว Lingxi ตาขนตาดุร้ายกระโดด ม่านสวยจ้องอย่าง ในปาก sobbing ยาว ร่างกายต่อสู้จิตใต้สำนึก แต่เธอครั้ง โดย Yun Che ต่าง ๆ ประเภท "กลั่นแกล้ง" แต่จะมีเสื้อผ้าดีระยะทางแต่ละครั้ง ในเวลานี้ จริงไม่ถูกตัดออก เป็นการล่วงล้ำ โดย Yun Che แต่ ว่าเธอ sobbing ต่อสู้ เป็นสัตว์ขนาดเล็กได้รับบาดเจ็บเป็นอ่อนแอ ที่สุด เธอจะ flurried จิตใต้สำนึกเป่ยจิกัดบนลิ้นในเข้ารุกราน Yun Che "呜..." 萧泠汐眼睫猛的一跳 美眸瞪大 口中一声长长的呜咽 身体更是下意识的挣扎起来。 虽然她曾经被云澈各种 "欺负" 但每次都会有衣裳相隔 而这次 却是毫无阻隔的被云澈侵犯着 但无论她的呜咽 还是挣扎 都如受伤的小动物般微弱 终于 她在慌乱间 贝齿下意识的咬在了云澈侵略入口中的舌头上。 หยุดการเคลื่อนไหวของ Yun Che เขาเปิดตา ลักษณะที่อยู่กับเด็กสาวที่ทำให้พัวพันกับริมฝีปากและฟันของเขา... ถอนหายใจหายใจเซียว Lingxi, Lianxiang นนมเบา ๆ จังหวะช้า ๆ ใบหน้ายุน Che, trembles ดีคิ้วในแน่นเบา ๆ 云澈的动作停止了 他睁开眼睛 看着与他唇齿相缠的少女... 萧泠汐呼吸吁吁 莲香轻吐 徐徐拂在云澈的脸上 细巧的眉毛在紧张中轻轻发颤。 เปรียบเทียบใน Yun Che โดยเซียว Lingxi และสีขาวกระดาษไม่ใหญ่เกินไปความแตกต่างของมนุษย์ การกระทำของตัวเองกลัวที่ affronts จะขู่เธอ Yun Che ค่อนข้างความเสียใจที่ทำให้นอกเหนือจากกลุ่มยาหม่อง nephrites เองมือเบา ๆ ... 相比于云澈 未经人事的萧泠汐和一张白纸并无太大的区别。 怕自己的过于冒犯的举动会惊吓到她 云澈有些后悔起来 轻轻的 把自己的手从那团香脂软玉上移开... เป็นการเคลื่อนไหวของเขา ความรู้สึกนุ่มนวลต่างประเทศจริงก็กดบนปาล์มของเขา ทันที กลุ่มหนึ่งฝังมันเยิ้มเต็มเต็มอีกครั้ง มีเต็มไปด้วยปาล์มของเขา 感受着他的动作,一只柔夷却忽然按在了他的手掌上,顿时,一团雪腻的饱满重新盈.满了他的手掌。 "กอดฉันที่เหลือ... คืนนี้... ไม่สามารถปล่อยให้หลวม... " เธอโค้งลงหน้าผากที่กว้าง และหล่อในหน้าอกของ Yun Che เสียง trembles ในความวิตกกังวลเล็กน้อย เป็นคู่ของนักเรียนสวยแน่นปิด ไม่กล้าย้ายวิสัยทัศน์ของเขา "抱着我睡... 今天晚上... 都不可以放开... "她把螓首伏在云澈的胸口 声音在紧张中轻颤 一双美眸更是紧紧闭合 不敢去碰触他的目光。 Che ยืนยิ้มเล็กน้อย เธอถือเซียว Lingxi เปลี่ยนเป็นเตียง สนับสนุนอย่างใกล้ชิดกับเธอ... อย่างเช่นเยาวชนสนับสนุนการนอนหลับ 云澈微微而笑 她抱起萧泠汐 翻入床榻 与她紧紧相拥... 一如少时的相拥而眠。 "น้อย Che ตลอดไป... ไม่ทิ้งฉันอีก" ถ้าค่อย ๆ ชมด เธอยังคง นอนพูดคุยกัน "小澈 永远... 都不可以再离开我。 "她轻轻呢喃 犹若梦呓。 "อืมม..." Yun Che ใช้ตอบเสียงเบา

Results (Thai) 2:

เสี่ยว Lingxi โทรออกในการเตือนภัยที่จะไม่ตะโกนมีเวลาพอที่แล้วประมาณกลางที่ได้รับการกอดจูบริมฝีปากจากความพยายามที่ทุกเสียงสะอื้นก็เปลี่ยนไปทันทีที่อ่อนแอ ... เธอทำให้ความพยายามที่จะต่อสู้คืเมื่อกลิ่น นี้ทั้งชีวิตของรสชาติที่คุ้นเคยมากที่สุดดิ้นรนของเธอจะกลายเป็นมากขึ้นและอ่อนแอมากขึ้นจนคนทั้งเป็นอัมพาตทั้งตัวในอกของหยุน Che, ไฟ Bi Meimou คนที่ยุ่งเกี่ยวสิ่งที่จู่ ๆ ก็มีการล่วงล้ำริมฝีปากดอกไม้ของเธอและอ่อนโยนกานพลูขี้อาย แสงของห้องพักก็ออกไปทางอากาศลึกซึ้ง / ฉีร่วมกันในความเชื่อมั่นไม่รู้เสี่ยว Lingxi สับสนร่างกายส่วนบนได้รับการบดโดย Yun Che บนเตียงมือดึงขึ้นเบา ๆ โบว์ผีเสื้อผีเสื้อเข็มขัดและปีกของผู้หญิง เสื้อผ้าได้ผูกสมบูรณ์ฝ่ามือดันโดยตรงในการเปิดการบุกเข้าไปในชุดชั้นในการเข้าถึงโดยตรงได้ปรับตัวสูงขึ้นต่อไปนี้เอวเรียวของวิลโลว์ชูหนึ่งที่จะเลื่อนละม่อมเต็มนุ่มหิมะสุกเนินดินโลภบีบเบา ๆ " ... " เสี่ยว Lingxi ตาขนตากระโดดรุนแรงนักเรียนสวยงามจ้องมองในทางใหญ่อยู่ในปากของสะอื้นยาวร่างกายต่อสู้จิตใต้สำนึก แม้ว่าเธอครั้งโดยประเภทต่างๆ Yun เจ๊ "ข่มขู่" แต่จะมีเสื้อผ้าที่ระยะทางที่ดีในแต่ละครั้ง แต่คราวนี้เป็นจริงไม่ตัดกำลังถูกบุกรุกโดย Yun Che แต่ไม่คำนึงถึงการร้องไห้ของเธอต่อสู้เช่นผู้ได้รับบาดเจ็บ สัตว์ขนาดเล็กที่อ่อนแอที่สุดเธอก็จะได้รับการลุกลน, บวร์กจิจิตใต้สำนึกกัดลิ้นในหยุนเจ๊เข้ารุกราน การเคลื่อนไหว Yun เจ๊หยุดเขาเปิดตาดูว่ามีเด็กสาวที่ริมฝีปากและฟันของเขาพัวพัน ... เสี่ยว Lingxi ลมหายใจถอนหายใจ Lianxiang ถ่มน้ำลายเบาจังหวะช้า ๆ บนใบหน้าของยุน Che ที่สั่นคิ้วปรับแน่น อย่างอ่อนโยน เปรียบเทียบในหยุนเจ๊โดยไม่ต้องเสี่ยว Lingxi และกระดาษสีขาวแตกต่างไม่ใหญ่เกินไปของกิจกรรมของมนุษย์ การกระทำของตัวเองกลัวว่า affronts จะขู่เธอ Yun Che ค่อนข้างเสียใจที่ทำให้นอกเหนือจากกลุ่ม nephrites ยาหม่องว่ามือของตัวเองเบา ๆ ... เป็นความรู้สึกการเคลื่อนไหวของเขานิ่มต่างประเทศจริงจู่ ๆ จะกดลงบนฝ่ามือของเขาทันทีกลุ่มหนึ่งหิมะเลี่ยนเต็มรูปแบบอีกครั้งอย่างเต็มรูปแบบ ได้เติมเต็มฝ่ามือของเขา "กอดฉันไปส่วนที่เหลือ ... คืนนี้ ... ไม่สามารถปล่อย ... " เธอก้มลงหน้าผากกว้างและรูปหล่อในหน้าอกของหยุน Che ที่สั่นสะเทือนเพราะเสียงในความวิตกกังวลเบา ๆ คู่ของนักเรียนที่สวยงามถูกปิดแน่น ไม่กล้าที่จะย้ายวิสัยทัศน์ของเขา Yun เจ๊ยิ้มเล็กน้อยเธอถือเสี่ยว Lingxi จะกลายเป็นเตียงอย่างใกล้ชิดกับเธอสนับสนุน ... หนึ่งเช่นเยาวชนสนับสนุนการนอนหลับ "ลิตเติ้ลเจ๊ตลอดไป ... ไม่สามารถปล่อยให้ฉันอีกครั้ง". เธอเบา ๆ สั่นด้วยความตื่นเต้นถ้ายังนอนหลับการพูดคุย "小澈, 永远 ... 都不可以再离开我." 她轻轻呢喃, 犹若梦呓. "อืม ... " ยุนเจ๊ใช้ตอบกลับเสียงเบา

Results (Thai) 3:

เสี่ยว lingxi โทรออกในการปลุกไม่ต้องตะโกนเวลาเพียงพอที่ตรงกลางได้ กอด ริมฝีปากจากจูบของความพยายาม เสียงทั้งหมดเปลี่ยนเป็นอ่อนแอทันที . . . . . . . . เธอทำให้ความพยายามที่จะดิ้นรน จิตใต้สำนึก เมื่อกลิ่นรสชาติที่คุ้นเคยมากที่สุดของชีวิตนี้ เธอดิ้นรนจะกลายเป็นอ่อนแอมากขึ้นจนคนทั้งสมบูรณ์อัมพาตในอ้อมอกของยุนเช แสงบี meimou คนที่ไม่ว่า intrudes พลัน encroaching บนริมฝีปากนุ่มที่เธอขี้ขลาดและกานพลู 萧泠汐一声惊呼尚未来得及喊出便已被拦腰抱起嘴唇已被用力的吻上所有的声音顿时化作无力的呜咽 , , , . . . . . . . 她下意识的用力挣扎但嗅到这一生一世最熟悉的味道时 , 她的挣扎变得越来越软弱直至整个人完全瘫在云澈的怀中轻闭美眸 , , , , 任由忽然闯入的男人侵犯着她的唇瓣和娇怯丁香 แสงของห้องออกไป โดยอย่างยิ่งเครื่อง / ฉีอยู่ด้วยกันในเสี่ยว lingxi ไม่รู้ความรู้สึกสับสน ร่างกายส่วนบนถูกทำลายโดยยุนเชบนเตียง มือดึงขึ้นเบาๆ ปมของ ผีเสื้อปีกผีเสื้อเข็มขัดและเสื้อผ้าผู้หญิงมี นายสมบูรณ์ ปาล์ม ดันตรงเข้าไปเปิดการบุกเข้าไปในชุดชั้นในโดยตรงคือขึ้นต่อไปนี้ ; หลิว เ เดอร์เอว เก็บหนึ่ง ภาพนิ่งอย่างอ่อนโยนนิ่มนวลสุกเต็มดินเนินหิมะ กระเสือกกระสน ค่อยๆจับ 房间的灯光被一道玄气熄灭在萧泠汐懵情迷乱间上身已被云澈压倒在床上一只手轻轻一撩 , , , , 蝴蝶衣带和衣裙的扣子已被全部解开手掌长驱直入畅通无阻的直接袭入里衣之中顺着杨柳的纤腰向上 , , , , 抓住了一只嫩滑饱满的柔软雪丘轻轻的抓捏起来„ , . . . . . . . . " เสี่ยว lingxi ตาขนตาดุร้ายกระโดดสวยนักเรียนจ้องไปในทางใหญ่ , ปากยาว , จิตใต้สำนึก , การต่อสู้ของร่างกาย ถึงแม้ว่าเธอเคย โดยต่าง ๆยุนเช ประเภท„กลั่นแกล้ง " แต่จะมีเสื้อผ้ามากระยะทางในแต่ละครั้ง แต่คราวนี้ ไม่ได้ตัดถูกบุกรุกโดยยุนเช แต่ไม่ว่าเธอสะอื้น , ต่อสู้ , เช่นบาดเจ็บเล็กสัตว์อ่อนแอ สุดท้าย เธอก็ต้องตกประหม่าเป่ยชี , จิตใต้สำนึกที่เสียดสีบนลิ้นในยุนเช ความก้าวร้าว ทางเข้า " 呜 . . . . . . . " 萧泠汐眼睫猛的一跳美眸瞪大口中一声长长的呜咽身体更是下意识的挣扎起来 , , , . 虽然她曾经被云澈各种 " 欺负 " 但每次都会有衣裳相隔而这次却是毫无阻隔的被云澈侵犯着但无论她的呜咽 , , , , 都如受伤的小动物般微弱还是挣扎终于她在慌乱间 , , , , 贝齿下意识的咬在了云澈侵略入口中的舌头上 . ยุนเชเคลื่อนไหวหยุด เขาเปิดตา ดูว่ามีเด็กสาวที่ริมฝีปากและฟัน พาดพิง . . . . . . . เสี่ยว lingxi ลมหายใจถอนหายใจ lianxiang ถ่มน้ำลายเบาๆ เป็นจังหวะช้า ๆบนใบหน้าของยุนเช ปรับคิ้วให้แน่นสั่นเบา ๆ 云澈的动作停止了他睁开眼睛看着与他唇齿相缠的少女 , , . . . . . . . 萧泠汐呼吸吁吁莲香轻吐徐徐拂在云澈的脸上 , , , 细巧的眉毛在紧张中轻轻发颤 . เปรียบเทียบยุนเช ไม่มีเสี่ยว lingxi และกระดาษสีขาวไม่ใหญ่เกินไป ความแตกต่างของฝ่ายมนุษย์ . กลัวการกระทำของตัวเองที่ affronts จะขู่เธอ ยุนเช ค่อนข้างเสียใจที่เลิกจากกลุ่มยาหม่อง nephrites เองมือเบา ๆ . . . . . . . 相比于云澈未经人事的萧泠汐和一张白纸并无太大的区别 , . 怕自己的过于冒犯的举动会惊吓到她云澈有些后悔起来轻轻的把自己的手从那团香脂软玉上移开 , , , . . . . . . . ความรู้สึกการเคลื่อนไหวของเขานิ่มต่างประเทศจริงก็กดบนฝ่ามือของเขาทันที หนึ่งในกลุ่มของหิมะลื่นเต็มเต็ม มีเต็มฝ่ามือของเขา 感受着他的动作一只柔夷却忽然按在了他的手掌上顿时一团雪腻的饱满重新盈 , , , . 满了他的手掌 . „กอดชั้นพักผ่อน . . . . . . . คืนนี้ . . . . . . . ไม่ปล่อย . . . . . . . " เธอโค้งลงหน้าผากกว้างและหล่อในทรวงอกของยุนเช เสียงสั่นในความเบา คู่สวย นักเรียนจะปิดแน่น ไม่ กล้า ที่ จะ ย้าย วิสัยทัศน์ของเขา " 抱着我睡今天晚上都不可以放开 . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . " 她把螓首伏在云澈的胸口声音在紧张中轻颤一双美眸更是紧紧闭合不敢去碰触他的目光 , , , ยุนเชยิ้มเล็กน้อย เธอถือเสี่ยว lingxi เปลี่ยนเป็นเตียงอย่างใกล้ชิดสนับสนุนเธอ . . . . . . หนึ่ง เช่น เยาวชน สนับสนุนให้หลับ 云澈微微而笑她抱起萧泠汐翻入床榻与她紧紧相拥 , , , . . . . . . . 一如少时的相拥而眠 . „น้อยเช ตลอดไป . . . . . . . ไม่ทิ้งฉันไปอีก เธอค่อย ๆสั่นด้วยความตื่นเต้นของ ถ้ายังนอนคุยกัน " 小澈永远都不可以再离开我 , . . . . . . . . " 她轻轻呢喃犹若梦呓„ , . . . . . . . " ยุนเชใช้เบาเสียงตอบกลับ