1) หน่วยงานที่มีหน้าที่รับผิดชอบในก

1) หน่วยงานที่มีหน้าที่รับผิดชอบในการจัดการทรัพยากรมนุษย์ส่วนใหญ่อยู่ในระดับฝ่าย ทั้งภาคอุตสาหกรรมและบริการ ภาระหน้าที่หลัก คือ ทำหน้าที่หลักในการจัดการทรัพยากรมนุษย์ ได้แก่ การสรรหาและการคัดเลือก การฝึกอบรมและการพัฒนา เป็นต้น 2) องค์การธุรกิจไทยทั้งภาคอุตสาหกรรมและธุรกิจบริการ มีการดำเนินการในเรื่องการสรรหาและการคัดเลือกไม่แตกต่างกัน ส่วนใหญ่การคัดเลือกจะดำเนินการโดยผู้บริหารด้านทรัพยากรบุคคลกับผู้บริหารในหน่วยงาน แหล่งสรรหาที่สำคัญ คือ การสมัครด้วยตนเอง รองลงไป คือ การแนะนำจากพนักงาน และการประกาศในหนังสือพิมพ์ ส่วนวิธีคัดเลือกที่ใช้มากที่สุด คือ การสอบสัมภาษณ์ 3) การจัดการในเรื่องการฝึกอบรม มีความแตกต่างกัน โดยในภาคอุตสาหกรรมไม่การกำหนดแผนการที่ชัดเจนทั้งระยะสั้นและระยะยาว ในขณะที่ธุรกิจบริการ ส่วนใหญ่กำหนดแผนระยะสั้น 4) ในเรื่องการประเมินผลการปฏิบัติงาน องค์การธุรกิจไทยทั้งภาคอุตสาหกรรมและธุรกิจบริการ ส่วนใหญ่มีการประเมินผล 1 ครั้งต่อปี รองลงไป คือ การประเมิน 2 ครั้งต่อปี วัตถุประสงค์ในการประเมินได้แก่ การปรับเงินเดือน รองลงไป คือ การปรับปรุงผลการปฏิบัติงาน ผู้รับผิดชอบในการประเมิน คือ ผู้บังคับบัญชาที่ใกล้ชิดที่สุด และเกณฑ์ที่ใช้ในการประเมินส่วนใหญ่ใช้ทั้งเกณฑ์เชิงปริมาณและคุณภาพ 5) ในด้านการวางแผนอาชีพ ในภาคอุตสาหกรรมส่วนใหญ่ไม่มีการวางแผนอาชีพ ในขณะที่ธุรกิจบริการส่วนใหญ่มีการวางแผนอาชีพแต่ไม่เป็นระบบ 6) การให้รางวัล สิ่งจูงใจ ส่วนใหญ่เป็นลักษณะรายบุคคล และปัจจัยที่ใช้ในการพิจารณาก็คือผลงาน หรือปริมาณงานที่พนักงานทำได้ และค่าตอบแทนส่วนใหญ่จะเท่ากับองค์การอื่นๆ 7) การเตรียมพร้อมเพื่อเข้าสู่ยุคโลกาภิวัตน์ องค์การธุรกิจไทยส่วนใหญ่ในภาคอุตสาหกรรมจะมีการเปลี่ยนแปลงระบบ/กระบวนการทำงาน ในขณะที่ภาคธุรกิจบริการจะให้ความสำคัญในเรื่อง การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ และมีการนำ QC เข้ามาใช้ในภาคอุตสาหกรรม ในขณะที่ธุรกิจบริการให้ความสำคัญในเรื่องการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ ผลการศึกษาเปรียบเทียบการจัดการทรัพยากรมนุษย์ในองค์การธุรกิจไทยและธุรกิจข้ามชาติใน

Results (Thai) 1:

1) หน่วยงานที่มีหน้าที่รับผิดชอบในการจัดการทรัพยากรมนุษย์ส่วนใหญ่อยู่ในระดับฝ่ายทั้งภาคอุตสาหกรรมและบริการภาระหน้าที่หลักคือทำหน้าที่หลักในการจัดการทรัพยากรมนุษย์ได้แก่การสรรหาและการคัดเลือกการฝึกอบรมและการพัฒนาเป็นต้น 2) องค์การธุรกิจไทยทั้งภาคอุตสาหกรรมและธุรกิจบริการมีการดำเนินการในเรื่องการสรรหาและการคัดเลือกไม่แตกต่างกันส่วนใหญ่การคัดเลือกจะดำเนินการโดยผู้บริหารด้านทรัพยากรบุคคลกับผู้บริหารในหน่วยงานแหล่งสรรหาที่สำคัญคือการสมัครด้วยตนเองรองลงไปคือการแนะนำจากพนักงานและการประกาศในหนังสือพิมพ์ส่วนวิธีคัดเลือกที่ใช้มากที่สุดคือการสอบสัมภาษณ์ 3) การจัดการในเรื่องการฝึกอบรมมีความแตกต่างกันโดยในภาคอุตสาหกรรมไม่การกำหนดแผนการที่ชัดเจนทั้งระยะสั้นและระยะยาวในขณะที่ธุรกิจบริการส่วนใหญ่กำหนดแผนระยะสั้น 4) ในเรื่องการประเมินผลการปฏิบัติงานองค์การธุรกิจไทยทั้งภาคอุตสาหกรรมและธุรกิจบริการส่วนใหญ่มีการประเมินผล 1 ครั้งต่อปีรองลงไปคือการประเมิน 2 ครั้งต่อปีวัตถุประสงค์ในการประเมินได้แก่การปรับเงินเดือนรองลงไปคือการปรับปรุงผลการในขณะที่ธุรกิจบริการส่วนใหญ่มีการวางในภาคอุตสาหกรรมส่วนใหญ่ไม่มีการวางแผนอาชีพในด้านการวางแผนอาชีพปฏิบัติงานผู้รับผิดชอบในการประเมินคือผู้บังคับบัญชาที่ใกล้ชิดที่สุดและเกณฑ์ที่ใช้ในการประเมินส่วนใหญ่ใช้ทั้งเกณฑ์เชิงปริมาณและคุณภาพ 5)องค์การธุรกการเตรียมพร้อมเพื่อเข้าสู่ยุคโลกาภิวัตน์แผนอาชีพแต่ไม่เป็นระบบ 6) การให้รางวัลสิ่งจูงใจส่วนใหญ่เป็นลักษณะรายบุคคลและปัจจัยที่ใช้ในการพิจารณาก็คือผลงานหรือปริมาณงานที่พนักงานทำได้และค่าตอบแทนส่วนใหญ่จะเท่ากับองค์การอื่น ๆ 7)ิจไทยส่วนใหญ่ในภาคอุตสาหกรรมจะมีการเปลี่ยนแปลงระบบ/กระบวนการทำงานในขณะที่ภาคธุรกิจบริการจะให้ความสำคัญในเรื่องการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และมีการนำ QC เข้ามาใช้ในภาคอุตสาหกรรมในขณะที่ธุรกิจบริการให้ความสำคัญในเรื่องการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ผลการศึกษาเปรียบเทียบการจัดการทรัพยากรมนุษย์ในองค์การธุรกิจไทยและธุรกิจข้ามชาติใน

Results (Thai) 2:

1) ทั้งภาคอุตสาหกรรมและบริการภาระหน้าที่หลักคือ ได้แก่ การสรรหาและการคัดเลือกการฝึกอบรมและการพัฒนาเป็นต้น 2) แหล่งสรรหาที่สำคัญคือการสมัครด้วยตนเองรองลงไปคือการแนะนำจากพนักงานและการประกาศในหนังสือพิมพ์ส่วนวิธีคัดเลือกที่ใช้มากที่สุดคือการสอบสัมภาษณ์ 3) การจัดการในเรื่องการฝึกอบรมมีความแตกต่างกัน ในขณะที่ธุรกิจบริการส่วนใหญ่กำหนดแผนระยะสั้น 4) ในเรื่องการประเมินผลการปฏิบัติงาน ส่วนใหญ่มีการประเมินผล 1 ครั้งต่อปีรองลงไปคือการประเมิน 2 ครั้งต่อปีวัตถุประสงค์ในการประเมิน ได้แก่ การปรับเงินเดือนรองลงไปคือการปรับปรุงผลการปฏิบัติงานผู้รับผิดชอบในการประเมินคือผู้บังคับบัญชาที่ใกล้ชิดที่สุด 5) ในด้านการวางแผนอาชีพ 6) การให้รางวัลสิ่งจูงใจส่วนใหญ่เป็นลักษณะรายบุคคล หรือปริมาณงานที่พนักงานทำได้ 7) การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และมีการนำ QC เข้ามาใช้ในภาคอุตสาหกรรม

Results (Thai) 3:

1 ) หน่วยงานที่มีหน้าที่รับผิดชอบในการจัดการทรัพยากรมนุษย์ส่วนใหญ่อยู่ในระดับฝ่ายทั้งภาคอุตสาหกรรมและบริการภาระหน้าที่หลักความทำหน้าที่หลักในการจัดการทรัพยากรมนุษย์ได้แก่การสรรหาและการคัดเลือกเป็นต้น 2 ) องค์การธุรกิจไทยทั้งภาคอุตสาหกรรมและธุรกิจบริการมีการดำเนินการในเรื่องการสรรหาและการคัดเลือกไม่แตกต่างกันส่วนใหญ่การคัดเลือกจะดำเนินการโดยผู้บริหารด้านทรัพยากรบุคคลกับผู้บริหารในหน่วยงานความการสมัครด้วยตนเองรองลงไปความการแนะนำจากพนักงานและการประกาศในหนังสือพิมพ์ส่วนวิธีคัดเลือกที่ใช้มากที่สุดความการสอบสัมภาษณ์ 3 ) การจัดการในเรื่องการฝึกอบรมมีความแตกต่างกันในขณะที่ธุรกิจบริการส่วนใหญ่กำหนดแผนระยะสั้น 4 ) ในเรื่องการประเมินผลการปฏิบัติงานองค์การธุรกิจไทยทั้งภาคอุตสาหกรรมและธุรกิจบริการส่วนใหญ่มีการประเมินผล 1 ครั้งต่อปีรองลงไปความการประเมิน 2 ครั้งต่อปีการปรับเงินเดือนรองลงไปความการปรับปรุงผลการปฏิบัติงานผู้รับผิดชอบในการประเมินความผู้บังคับบัญชาที่ใกล้ชิดที่สุดและเกณฑ์ที่ใช้ในการประเมินส่วนใหญ่ใช้ทั้งเกณฑ์เชิงปริมาณและคุณภาพ 5 )ในภาคอุตสาหกรรมส่วนใหญ่ไม่มีการวางแผนอาชีพในขณะที่ธุรกิจบริการส่วนใหญ่มีการวางแผนอาชีพแต่ไม่เป็นระบบ 6 ) การให้รางวัลสิ่งจูงใจส่วนใหญ่เป็นลักษณะรายบุคคลและปัจจัยที่ใช้ในการพิจารณาก็คือผลงานและค่าตอบแทนส่วนใหญ่จะเท่ากับองค์การอื่นๆ 7 ) การเตรียมพร้อมเพื่อเข้าสู่ยุคโลกาภิวัตน์องค์การธุรกิจไทยส่วนใหญ่ในภาคอุตสาหกรรมจะมีการเปลี่ยนแปลงระบบ / กระบวนการทำงานการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์และมีการนำ QC เข้ามาใช้ในภาคอุตสาหกรรมในขณะที่ธุรกิจบริการให้ความสำคัญในเรื่องการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์