Fancy BreadAnil froze when he saw t

Fancy Bread
Anil froze when he saw the flyer at school. Culinary Academies of America presents Junior Cooking Camp. He had to go! But he needed money to get there. So, the next morning on Saturday, Anil got to work. He sifted, stirred, rolled, cut, and baked. He iced, glazed, powdered and sprinkled. He stacked the cookies he’d made into cellophane bags. Then, he tied a ribbon around each bag with a tag that read Anil’s Gourmet Cookies. “Now,” Anil said, pulling off his flour-dusted apron, “I’ll make my dreams come true.” He knocked door-to-door, trying to sell the cookies. “I need money for cooking camp,” he told each neighbor. “I want to be a chef.” “Just bought some cookies,” one neighbor. “Cookies?” Mr. Puri waved his hand dismissively. “No sweets. Too many sweets.” He pointed toward some shelves stacked with desserts from India. “But those are canned,” Nanima argued. “These are fresh. And what is that you’re selling?” She motioned toward the freezers. “Frozen Indian meals. How long does it take to make a fresh paratha (flat bread) and aloo (potato)?” Mr. Puri shrugged. “Nowadays, too long.” Nanima tut-tutted. “People are moving too fast these days. Fast this, fast that. People will forget how to cook, I tell you.” She and Anil left. Once home, Anil put the cookies on the kitchen table. “Guess I’m not going to camp.” Nanima patted Anil’s shoulder. “Not all chefs go camping, huh. Some cook dinner at home.” In a bowl, she mixed flour, oil, water, and spices. She split the paratha dough with Anil. Sighing, Anil broke a bit off, rolled it into a ball, and flattened it with the palm of his hand. As he rolled it out, he thought about how traditional paratha shapes were so boring. Circles, triangles, nothing fun. His gaze strayed to some nearby cookie cutters. All that work he’d put into making those cookies… rolling, cutting... “Maybe the Indian store will buy some,” Anil hoped. Nanima called Puri. “Puri, I have a big moneymaker for you. My grandson’s parathas. They’re fast but fresh and fancy.” She paused. “You’ll see them? Good.” They cooked the parathas and brought them to Puri. Puri frowned. “Too small, these parathas. People like big parathas, so you have more to scoop vegetable with.” Parathas were like edible spoons. “You see?” Puri demonstrated by tearing off a piece of paratha. He pretended to scoop up some potato. Then, he put the paratha piece and pretend potato into his mouth. “But these are more fun for kids,” Anil said. Puri blinked. “Parathas for kids?” Puri slowly nodded his head. “Something new. And delicious.We’ll try them.” A few days later, Puri called Anil. When Anil hung up, Nanima asked, “Well? What did Puri want?” Anil grinned before hurrying to the kitchen. “Fifty parathas each week! Kids love them! Camp, here I come!”

Results (Thai) 1:

ขนมปังแฟนซีอนิล froze เมื่อเขาเห็นใบปลิวที่โรงเรียน ประกอบอาหารทหารอเมริกานำเสนอจูเนียร์แคมป์ทำอาหาร เขาไป แต่เขาต้องการเงินจะได้มี ดังนั้น รุ่งเสาร์ อนิลมีการทำงาน เขา sifted กวน รีด ตัด และอบ เขาเย็น เคลือบ ผง และโรย เขาซ้อนเขาได้ทำลงในกระดาษแก้วถุงคุกกี้ จากนั้น เขาผูกริบบิ้นรอบแต่ละถุงมีแท็กที่อ่านของอนิลอาหารคุกกี้ "ตอนนี้ อนิลกล่าว ดึงออกเขา dusted แป้งเอี๊ยม "ฉันจะทำให้ฝันของฉันให้เป็นจริง" เขาเคาะ door-to-door พยายามที่จะขายคุกกี้ "ฉันต้องเงินทำอาหารค่าย เขาบอกเพื่อนบ้านแต่ละ "ฉันต้องการเป็นเชฟ" "เพิ่งซื้อคุกกี้บางตัว เพื่อนบ้านหนึ่ง คุกกี้ได้อย่างไร" นายภูริโบกมือ dismissively "ขนมหวานไม่ ขนมหวานมากเกินไป" เขาชี้ไปทางบางชั้นที่ซ้อนกับของหวานจากอินเดีย "แต่ผู้ที่มีกระป๋อง Nanima โต้เถียง "เหล่านี้ได้สด และสิ่งที่คุณขาย" เธอ motioned ไปที่ตู้แช่แข็ง "แช่แข็งอาหารอินเดีย มันใช้เวลานานเท่าใดเพื่อให้สด paratha (ขนมปังแบน) และ aloo (มันฝรั่ง) " นายภูริยักไหล่ "ปัจจุบัน นานเกินไป" Nanima tut-tutted ท่านจะย้ายเร็วเกินไปวันนี้ เร็วนี้ รวดเร็วที่ ท่านจะลืมวิธีการปรุงอาหาร ผมบอกคุณ" เธอและอนิลซ้าย เมื่อบ้าน อนิลใส่คุกกี้บนโต๊ะในครัว "เดาฉันไม่ได้จะไปค่าย" Nanima โรคกลัวไหล่ของอนิล "เชฟไม่ใช่ทุกค่าย ฮะ บางคนทำอาหารมื้อเย็นที่บ้าน" ในชาม เธอผสมแป้ง น้ำมัน น้ำ และเครื่องเทศ เธอแบ่งแป้ง paratha กับอนิล Sighing อนิลการสนทนาบิต รีดเป็นลูก และบี้ ด้วยมือของเขา เป็นเขารีดมันออกมา เขาคิดว่า เกี่ยวกับวิธีดั้งเดิม paratha รูปร่างถูกเบื่อ วงกลม สามเหลี่ยม ไม่มีอะไรสนุก สายตาของเขาหลงไปตัดคุกกี้บางอย่างใกล้เคียง ที่ทำงานทั้งหมดที่เขาจะนำทำคุกกี้เหล่านั้น...กลิ้ง ตัด... "บางทีร้านอินเดียจะซื้อบาง อนิลหวัง Nanima เรียกว่าภูริ "ภูริ ได้ moneymaker ใหญ่สำหรับคุณ Parathas หลานชายของฉัน ได้อย่างรวดเร็ว แต่สด และแฟนซี" เธอหยุดชั่วคราว "คุณจะเห็นพวกเขา ดี พวกเขาสุก parathas และนำพวกเขาไปปู ปูริ frowned "เล็กเกินไป parathas เหล่านี้ คนชอบใหญ่ parathas เพื่อให้มีการตักผัก" Parathas ได้เช่นช้อนกิน "คุณเห็น" ปูริแสดง โดยผืน paratha เขาหลอกลวงว่าจะช้อนมันฝรั่งบาง จากนั้น เขาวางชิ้น paratha และหลอกว่ามันเข้าไปในปากของเขา "แต่มีความสนุกสนานมากขึ้นสำหรับเด็ก อนิลกล่าว ปูริคันนั้นกะพริบ "Parathas สำหรับเด็ก" ปูริช้าเลยต้องศีรษะของเขา สิ่งใหม่ และอร่อย เราจะลองพวกเขา" กี่วันต่อมา ปูริเรียกว่าอนิล เมื่ออนิลแขวน Nanima ถาม "ดี คุณปูต้องอะไร" อนิล grinned ก่อน hurrying ห้องครัว "ห้าสิบ parathas ทุกสัปดาห์ เด็กรักพวกเขา ค่าย สวัสดี"

Results (Thai) 2:

แฟนซีขนมปัง
คราม froze เมื่อเขาเห็นใบปลิวที่โรงเรียน การทำอาหารที่โรงเรียนของอเมริกาที่มีการจัดค่ายทำอาหารจูเนียร์ เขาจะต้องไป! แต่เขาจำเป็นต้องใช้เงินเพื่อให้ได้มี ดังนั้นเช้าวันรุ่งขึ้นในวันเสาร์ครามมีการทำงาน เขาร่อนขยับรีด, ตัด, และอบ เขาเย็นเคลือบผงและโรย เขาซ้อนคุกกี้ที่เขาต้องการทำลงในถุงกระดาษแก้ว จากนั้นเขาผูกริบบิ้นรอบแต่ละถุงที่มีแท็กที่อ่านคุกกี้ Gourmet ครามของ "ตอนนี้" ครามกล่าวว่าการดึงออกผ้ากันเปื้อนแป้งปัดฝุ่นของเขา "ฉันจะทำให้ความฝันของฉันเป็นจริง." เขาเคาะประตู-to-door พยายามที่จะขายคุกกี้ "ผมจำเป็นต้องใช้เงินในการปรุงอาหารสำหรับค่าย" เขาบอกเพื่อนบ้านแต่ละคน "ผมต้องการที่จะเป็นพ่อครัว." "เพียงซื้อคุกกี้" หนึ่งเพื่อนบ้าน "คุกกี้" นาย Puri โบกมือไม่สนใจ "ไม่มีขนม ขนมมากเกินไป. "เขาชี้ไปชั้นวางบางซ้อนกับขนมจากประเทศอินเดีย " แต่ผู้ที่มีกระป๋อง" Nanima ที่ถกเถียงกันอยู่ "เหล่านี้มีความสด และสิ่งที่เป็นที่คุณกำลังขาย? "เธอ motioned ไปยังตู้แช่แข็ง "อาหารอินเดียแช่แข็ง มันใช้เวลานานเท่าไรที่จะทำให้ Paratha สด (ขนมปังแบน) และ Aloo (มันฝรั่ง)? "นาย Puri ยักไหล่ "ปัจจุบันนานเกินไป." ตุตันคาเมน Nanima-tutted "คนที่กำลังจะย้ายเร็วเกินไปวันนี้ จานนี้อย่างรวดเร็วที่ ผู้คนจะลืมวิธีการปรุงอาหารผมบอกคุณ. "เธอและ Anil ซ้าย เมื่อบ้านครามใส่คุกกี้บนโต๊ะในครัว "เดาฉันไม่ได้ไปค่าย." Nanima ตบไหล่ของ Anil "เชฟไม่ได้ทั้งหมดไปตั้งแคมป์ฮะ บางอาหารเย็นปรุงอาหารที่บ้าน. "ในชามเธอผสมแป้ง, น้ำมัน, น้ำ, และเครื่องเทศ เธอแบ่งแป้ง Paratha กับคราม ถอนหายใจครามยากจนบิตปิดรีดมันเป็นลูกและบี้กับฝ่ามือของเขา ในขณะที่เขารีดมันออกเขาคิดเกี่ยวกับวิธีรูปร่าง Paratha แบบดั้งเดิมน่าเบื่อ วงกลมสามเหลี่ยมสนุกอะไร สายตาของเขาหลงบางคุ้กกี้ที่อยู่บริเวณใกล้เคียง ทุกงานที่เขาจะใส่ลงไปในการทำคุกกี้เหล่านั้น ... กลิ้งตัด ... "บางทีเก็บอินเดียจะซื้อบางส่วน" ครามหวัง Nanima เรียก Puri "Puri ฉันมี Moneymaker ใหญ่สำหรับคุณ parathas หลานชายของฉัน พวกเขากำลังอย่างรวดเร็ว แต่สดและแฟนซี. "เธอหยุดชั่วคราว "คุณจะเห็นพวกเขา? ดี. "พวกเขาสุก parathas และพาพวกเขาไป Puri Puri ขมวดคิ้ว "ขนาดเล็กเกินไป parathas เหล่านี้ คนชอบ parathas ขนาดใหญ่เพื่อให้คุณมีมากขึ้นในการตักผัก. "parathas เป็นเหมือนช้อนกิน "คุณเห็น?" Puri แสดงให้เห็นโดยฉีกชิ้นส่วนของ Paratha เขาแกล้งตักขึ้นมันฝรั่งบาง จากนั้นเขาใส่ชิ้นส่วน Paratha และมันฝรั่งหลอกเข้าไปในปากของเขา " แต่เหล่านี้จะสนุกมากขึ้นสำหรับเด็ก" ครามกล่าวว่า Puri กระพริบตา "parathas สำหรับเด็ก?" Puri ช้าพยักหน้า "สิ่งใหม่ ๆ. และ delicious.We'll ลองพวกเขา. "ไม่กี่วันต่อมา Puri เรียกว่าคราม เมื่อครามแขวนขึ้น Nanima ถามว่า "ดี? อะไร Puri ต้องการได้หรือไม่ "ครามยิ้มก่อนที่จะรีบไปที่ห้องครัว "ห้าสิบ parathas ในแต่ละสัปดาห์! เด็กรักพวกเขา! ค่ายที่นี่ฉันมา! "