Sri Ponna (Kannada: ಶ್ರೀ ಪೊನ್ನ) (c.

Sri Ponna (Kannada: ಶ್ರೀ ಪೊನ್ನ) (c. 950) was a Kannada poet in the court of Rashtrakuta Dynasty king Krishna III (939–968 CE). The emperor honoured Ponna with the title "emperor among poets" (Kavichakravarthi) for his domination of the Kannada literary circles of the time, and the title "imperial poet of two languages" (Ubhayakavi Chakravarti) for his command over Sanskrit as well.[1][2][3] Ponna is often considered one among the "three gems of Kannada literature" (Ratnatraya, lit meaning "three gems"; Adikavi Pampa and Ranna being the other two) for ushering it in full panoply.[2][4][5] According to the scholar R. Narasimhacharya, Ponna is known to have claimed superiority over all the poets of the time.[1] According to scholars Nilakanta Shastri and E.P. Rice, Ponna belonged to Vengi, in modern Andhra Pradesh, but later migrated to Manyakheta (in modern Gulbarga district, Karnataka), the Rashtrakuta capital, after his conversion to the Jainism.[2][4]

Writings[edit]His most famous extant works in Kannada are Shantipurana, written in champu style (mixed prose-verse classical composition style inherited from Sanskrit), Bhuvanaika-Ramabhyudaya, a eulogical writing, and Jinaksharamale, a Jain Purana and an acrostic poem written in praise of noted Jain saints and Tirthankars (Jainas) in 39 chapters (kandas).[3][6][7]Ramakatha, a writing based on the Hindu epic Ramayana, of which only a few stanzas are available is also assigned to Ponna.[8] Historians Kamath and Shastri are not certain whether his extinct classic, Gatapratiagata, is in Kannada or Sanskrit. However, according to the professor L.S. Sheshagiri Rao of the Sahitya Akademi, the writing is in Kannada and belongs to the genre of "literary exercise".[2][5][9]

Shantipurana is an important Jain purana, and a eulogy of the 16th Jain Tirthankara and emperor, Shantinatha. It was written to commomorate the attainment of nirvana ("salvation") of a Jain guru called Jainachandra Deva. The writing comprises twelve sections (ashwasas) of which nine sections focus on Shantinatha's eleven previous births, and the remaining three sections give biographical details of the protagonist. In this writing, Ponna borrowed significantly from previous works of the Sanskrit poet Kalidasa though he does rise to great heights in his narration justifying his claim to scholarship (Vidwat Kavi). Ponna also seems to have used as a source, a narrative poem written by a Kannada poet called Asaga, whose works are now extinct. Ponna's claim that his work is superior to that of Asaga gives us information that the latter must have been considered an important poet of that era.[3][6][10]

Scholars were divided about Ponna's protagonist in Bhuvanaika-Ramabhyudaya. The scholar D.L. Narasimhachar had opined that Ponna had eulogised Shankaraganda, a vassal king under emperor Krishna III. This opinion was based on the fact that Shankaraganda held the honorific Bhuvanaikarama. However, modern Kannada poet Govinda Pai argued in his 1936 article, Ponnana Bhuvanaikaramanu yaru ("Who was Ponna's Bhuvanaikarama"?), that king Shankaraganda being a Jain by faith could not have been the central figure in a secular writing and that emperor Krishna III also held the same title. Later, D.L. Narasimhachar himself confirmed the validity of Govinda Pai's findings.[11]

Influence and style[edit]Ponna was one of the most-notable writers of the classical age of Kannada literature, a period usually categorised as starting from the middle of 10th century and lasting for about a hundred and fifty years thereafter. During this era, Ponna and two other poets, Adikavi Pampa and Ranna, produced works of lasting merit, writings that set a standard in poetic form and composition that would influence future poets for centuries.[12] So adept were these poets that their style of champu brought together the best of the earlier masters of Sanskrit literature in various proportions, giving their narration an artificiality: poet Bana's prose, Kalidasa's graceful verses, Bhatta Narayana's dramaticism and Megaduta's lyrical flavour are seen used deftly giving naturalised and assimilated Sanskrit words in the Kannada language priority over native (desi) expressions.[13] Despite adherence to strict classical Sanskritic models (margam), the native composition styles of Kannada language, such as the tripadi (three-line verse), are found distributed in the narratives poems of these poets.[14][15] Just as Ponna eulogised his patron king Krishna III as Bhuvanaikarama, so did the other Jain poets of the classical age. Kannada writings by them used impressive Sanskrit-derived verses interspersed with prose to extol the virtues of their protagonists, who were often compared to heroes from the Hindu epics. While Adikavi Pampa (Pampa Bharata, c. 941) compared his patron, the feudatory Chalukya King Arikesari, to Pandava prince Arjuna, in his version of the Hindu epic Mahabharata, Ranna (c. 983) found it suitable to compare his patron, Chalukya King Satyasraya, to Pandava prince Bhima.[15]

Results (Kannada) 1:

ಶ್ರೀ ಪೊನ್ನ (ಕನ್ನಡ: ಶ್ರೀ ಪೊನ್ನ) (. ಸಿ 950) ರಾಷ್ಟ್ರಕೂಟ ರಾಜಮನೆತನ ರಾಜ ಕೃಷ್ಣಾ III (939-968 CE) ನ್ಯಾಯಾಲಯದಲ್ಲಿ ಕನ್ನಡ ಕವಿ. ಕಾಲದ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯ ವಲಯಗಳಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಪ್ರಾಬಲ್ಯ (Kavichakravarthi) "ಕವಿಗಳ ನಡುವೆ ಚಕ್ರವರ್ತಿ" ಶೀರ್ಷಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ಪೊನ್ನ ಗೌರವಿಸಲಾಯಿತು ಚಕ್ರವರ್ತಿ, ಮತ್ತು ಆ ಬಿರುದಾಂಕಿತ ಹಾಗೂ ಸಂಸ್ಕೃತ ಮೇಲೆ ತನ್ನ ಆಜ್ಞೆಗೆ "ಎರಡು ಭಾಷೆಗಳ ಚಕ್ರಾಧಿಪತ್ಯದ ಕವಿ" (Ubhayakavi ಚಕ್ರವರ್ತಿ). [ 1] [2] [3] ಪೊನ್ನ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ "ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಮೂರು ರತ್ನಗಳು" ನಡುವೆ ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ (Ratnatraya, "ಮೂರು ರತ್ನಗಳು" ಅಂದರೆ ಲಿಟ್; ಆದಿಕವಿ ಪಂಪ, ರನ್ನ ಉಳಿದೆರಡು). ಪೂರ್ಣ ರಕ್ಷಾ ಕವಚ ಇದು ಗಳನ್ನು [2 ] [4] [5] ವಿದ್ವಾಂಸ ಆರ್ Narasimhacharya ಪ್ರಕಾರ, ಪೊನ್ನ ಸಮಯ ಎಲ್ಲಾ ಕವಿಗಳು ಮೇಲೆ ಹಕ್ಕು ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯನ್ನು ಹೊಂದಲು ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ. [1] ವಿದ್ವಾಂಸರು ನೀಲಕಂಠ ಶಾಸ್ತ್ರಿ ಮತ್ತು EP ರೈಸ್ ಪ್ರಕಾರ, ಪೊನ್ನ ಆಧುನಿಕ ಆಂಧ್ರದ, ವೆಂಗಿ ಸೇರಿದ್ದ ಪ್ರದೇಶ, ಆದರೆ ನಂತರ ಜೈನ್ ಧರ್ಮ ಮತಾಂತರ ನಂತರ (ಆಧುನಿಕ ಗುಲ್ಬರ್ಗ ಜಿಲ್ಲೆಯ, ಕರ್ನಾಟಕ) ಮಾನ್ಯಕೇತ, ರಾಷ್ಟ್ರಕೂಟ ರಾಜಧಾನಿ ವಲಸೆ. [2] [4] ಬರಹಗಳು [ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಕನ್ನಡ ಆತನ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಸಿದ್ಧ ಲಭ್ಯವಿರುವ ಕೃತಿಗಳಲ್ಲಿ ಚಂಪು ಬರೆದ Shantipurana, ಅವು ಶೈಲಿ (ಸಂಸ್ಕೃತ ಪಡೆದ ಮಿಶ್ರ ಗದ್ಯ ಪದ್ಯ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಂಯೋಜನೆಗಳಲ್ಲಿ ಶೈಲಿ), Bhuvanaika-Ramabhyudaya, ಒಂದು eulogical ಬರವಣಿಗೆ, ಮತ್ತು Jinaksharamale, ಜೈನ ಪುರಾಣ ಮತ್ತು ಖ್ಯಾತ ಜೈನ ಸಾಧುಗಳು ಮತ್ತು 39 ಅಧ್ಯಾಯಗಳಲ್ಲಿ ತೀರ್ಥಂಕರ (Jainas) ಹೊಗಳಿ ಬರೆದ ಒಂದು acrostic ಕವಿತೆಯ (ಕಾಂಡಗಳಲ್ಲಿ) . [3] [6] [7] Ramakatha, ಕೆಲವೇ ಪ್ಯಾರಾಗಳನ್ನು ಸಹ ಪೊನ್ನ ನಿಗದಿಪಡಿಸಲಾಗಿದೆ ಲಭ್ಯವಿರುವ ಹಿಂದೂ ಮಹಾಕಾವ್ಯವಾದ ರಾಮಾಯಣದಲ್ಲಿ ಆಧರಿಸಿ ಬರವಣಿಗೆ. [8] ಇತಿಹಾಸಕಾರರು ಕಾಮತ್ ಮತ್ತು ಶಾಸ್ತ್ರಿ, ತನ್ನ ಗತಿಸಿದ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಎಂಬುದನ್ನು ಖಚಿತ Gatapratiagata, ಕನ್ನಡ ಅಥವಾ ಸಂಸ್ಕೃತ ಆಗಿದೆ. ಆದರೆ, ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡಮಿ ಪ್ರಾಧ್ಯಾಪಕ ಎಲ್ಎಸ್ Sheshagiri ರಾವ್ ಪ್ರಕಾರ, ಬರಹ ಕನ್ನಡ ಮತ್ತು "ಸಾಹಿತ್ಯ ವ್ಯಾಯಾಮ" ಪ್ರಕಾರದ ಸೇರುತ್ತದೆ. [2] [5] [9] Shantipurana ಪ್ರಮುಖ ಜೈನ ಪುರಾಣ, ಮತ್ತು ಒಂದು ಲೇಖನ ಹೊಂದಿದೆ 16 ಜೈನ ತೀರ್ಥಂಕರ ಮತ್ತು ಚಕ್ರವರ್ತಿ, Shantinatha. ಇದು Jainachandra ದೇವ ಎಂಬ ಜೈನ್ ಗುರುವಿನ ನಿರ್ವಾಣದ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಪಡೆಯುವ ("ಮೋಕ್ಷ") commomorate ಬರೆದಿದ್ದಾರೆ. ಬರವಣಿಗೆ ಒಂಬತ್ತು ವಿಭಾಗಗಳು Shantinatha ಹನ್ನೊಂದು ಹಿಂದಿನ ಹೆರಿಗೆಯಲ್ಲಿ ಕೇಂದ್ರೀಕರಿಸುತ್ತದೆ ಹನ್ನೆರಡು ವಿಭಾಗಗಳು (ashwasas) ಒಳಗೊಂಡಿದೆ, ಮತ್ತು ಉಳಿದ ಮೂರು ವಿಭಾಗಗಳು ನಾಯಕ ಜೀವನಚರಿತ್ರೆಯ ವಿಸ್ತೃತ ನೀಡಿ. ಅವರು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿವೇತನ ತಮ್ಮ ಹಕ್ಕು (Vidwat ಕವಿ) ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಅವರ ನಿರೂಪಣೆ ಮಹಾನ್ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾರೆ ಆದರೂ ಈ ಬರವಣಿಗೆಯಲ್ಲಿ, ಪೊನ್ನ, ಸಂಸ್ಕೃತ ಕವಿ ಕಾಳಿದಾಸನ ಹಿಂದಿನ ಕೃತಿಗಳು ಗಮನಾರ್ಹವಾಗಿ ಎರವಲು. ಪೊನ್ನ ಸಹ ಮೂಲವಾಗಿ, ಇವರ ಕೃತಿಗಳು ಈಗ ನಾಶಗೊಂಡಿವೆ Asaga, ಎಂಬ ಕನ್ನಡ ಕವಿ ಬರೆದ ನಿರೂಪಣೆ ಪದ್ಯ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ ತೋರುತ್ತದೆ. ತನ್ನ ಕೆಲಸ Asaga ಎಂದು ಉನ್ನತವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಪೊನ್ನ ಹಕ್ಕು ನಂತರದ ಆ ಕಾಲದ ಪ್ರಮುಖ ಕವಿ ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗಿದೆ ಬೇಕು ಎಂದು ನಮಗೆ ಮಾಹಿತಿ ನೀಡುತ್ತದೆ. [3] [6] [10] ವಿದ್ವಾಂಸರು Bhuvanaika-Ramabhyudaya ರಲ್ಲಿ ಪೊನ್ನ ನಾಯಕ ಬಗ್ಗೆ ಭಿನ್ನಾಭಿಪ್ರಾಯಗಳಿದ್ದವು. ವಿದ್ವಾಂಸ ಡಿಎಲ್ ನರಸಿಂಹಾಚಾರ್ ಪೊನ್ನ Shankaraganda, ಚಕ್ರಾಧಿಪತಿ ಕೃಷ್ಣ III ನೇತೃತ್ವದ ಸಾಮಂತ ರಾಜ eulogized ಎಂದು ನಿರೀಕ್ಷಿಸೋಣ ಎಂದು. ಈ ಅಭಿಪ್ರಾಯ Shankaraganda ಗೌರವಸೂಚಕ Bhuvanaikarama ನಡೆದ ಸತ್ಯವನ್ನು ಆಧರಿಸಿತ್ತು. ಆದಾಗ್ಯೂ, ಆಧುನಿಕ ಕನ್ನಡ ಕವಿ ಗೋವಿಂದ ಪೈ ಅವರ 1936 ಲೇಖನ, ಆ ರಾಜನ Shankaraganda (? "ಪೊನ್ನ ನ Bhuvanaikarama ಯಾರು") Ponnana Bhuvanaikaramanu yaru ವಾದಿಸಿದರು ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದ ಜೈನ ಜಾತ್ಯತೀತ ಬರವಣಿಗೆ ಕೇಂದ್ರ ವ್ಯಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಚಕ್ರವರ್ತಿ ಕೃಷ್ಣಾ III ಎಂದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ ಅದೇ ಪಟ್ಟವನ್ನು. ನಂತರ, ಡಿಎಲ್ ನರಸಿಂಹಾಚಾರ್ ಸ್ವತಃ ಗೋವಿಂದ ಪೈ ಅವರ ಪ್ರಯೋಗಗಳ ಸಾಕ್ಷ್ಯವು ದೃಢಪಡಿಸಿದರು. [11] ಪ್ರಭಾವ ಮತ್ತು ಶೈಲಿ [ಬದಲಾಯಿಸಿ] ಪೊನ್ನ ಕನ್ನಡ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅತ್ಯಂತ-ಗಮನಾರ್ಹ ಬರಹಗಾರರು ಒಂದು, ಒಂದು ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ 10 ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಆರಂಭಿಸಿ ಎಂದು ವರ್ಗೀಕರಿಸಲಾಗಿದೆ ಶತಮಾನದ ಅದರ ನಂತರ ಒಂದು ನೂರಾ ಐವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಕಾಲ. ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ಪೊನ್ನ ಮತ್ತು ಇಬ್ಬರು ಕವಿಗಳು, ಆದಿಕವಿ ಪಂಪ, ರನ್ನ, ಶತಮಾನಗಳಿಂದ ಭವಿಷ್ಯದ ಕವಿಗಳು ಪ್ರೇರಣೆ ಎಂದು ಕಾವ್ಯದ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಮತ್ತು ಸಂಯೋಜನೆ ಗುಣಮಟ್ಟದ ಸೆಟ್ ಪ್ರತಿಭಾವಂತಿಕೆ ಕಾಲ, ಬರಹಗಳು ರಚಿಸಿವೆ. [12] ಆದ್ದರಿಂದ ಪ್ರವೀಣ ಈ ಕವಿಗಳು ತಮ್ಮ ಶೈಲಿ ಎಂದು ಚಂಪು ಒಂದು artificiality ಅವರ ನಿರೂಪಣೆ ನೀಡುವ, ಒಟ್ಟಿಗೆ ವಿವಿಧ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತ ಸಾಹಿತ್ಯದ ಹಿಂದಿನ ಗುರುಗಳ ಉತ್ತಮ ತಂದ ಆಫ್: ಕವಿ ಬನಾ ನ ಗದ್ಯ, ಕಾಳಿದಾಸನ ಆಕರ್ಷಕವಾದ ಪದ್ಯಗಳನ್ನು, ಭಟ್ಟ ನಾರಾಯಣ ನ dramaticism ಮತ್ತು Megaduta ಹಾಡಿನ ಸಾಹಿತ್ಯ ಪರಿಮಳವನ್ನು ಚತುರವಾಗಿ ರಲ್ಲಿ ದೇಶೀಕರಿಸಿದ ಮತ್ತು ಸಮೀಕರಿಸಲಾಯಿತು ಸಂಸ್ಕೃತ ಪದಗಳನ್ನು ನೀಡುವ ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಕಾಣಬಹುದು ಸ್ಥಳೀಯ (ದೇಸಿ) ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಗಳು ಮೇಲೆ ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆ ಆದ್ಯತೆ. [13] ಇಂತಹ tripadi (ಮೂರು ಸಾಲಿನ ಪದ್ಯ) ಕಟ್ಟುನಿಟ್ಟಾದ ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ಸಂಸ್ಕೃತ ಮಾದರಿಗಳು (margam), ಕನ್ನಡ ಭಾಷೆಯ ಸ್ಥಳೀಯ ಸಂಯೋಜನೆ ಶೈಲಿಗಳು, ನಿಷ್ಠೆಯಿಂದ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ನಿರೂಪಣೆಗಳು ಕವನಗಳು ವಿತರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ ಕಂಡುಬರುತ್ತವೆ ಈ ಕವಿಗಳ. [14] [15] ಪೊನ್ನ ಆದ್ದರಿಂದ, ಅವನ ಆಶ್ರಯದಾತ ರಾಜ Bhuvanaikarama ಎಂದು ಕೃಷ್ಣಾ III eulogized ಶಾಸ್ತ್ರೀಯ ವಯಸ್ಸಿನ ಇತರ ಜೈನ ಕವಿಗಳ ಮಾಡಿದಂತೆ. ಅವರಿಂದ ಕನ್ನಡ ಬರವಣಿಗೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಹಿಂದೂ ಮಹಾಕಾವ್ಯಗಳು ನಾಯಕರು ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಇವರು ತಮ್ಮ ಪಾತ್ರಗಳೊಂದಿಗೆ, ಸದ್ಗುಣಗಳನ್ನು ಮೆಚ್ಚಿಕೊಂಡಾಡು ಗದ್ಯ ವೈವಿಧ್ಯಗೊಂಡಿದೆ ಪ್ರಭಾವಶಾಲಿ ಸಂಸ್ಕೃತ ಜನ್ಯ ಪದ್ಯಗಳನ್ನು ಬಳಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಆದಿಕವಿ ಪಂಪ (ಪಂಪ ಭಾರತ, ಸಿ. 941) ಹಿಂದೂ ಮಹಾಕಾವ್ಯ ಮಹಾಭಾರತ ರನ್ನ (ಸಿ. 983) ತನ್ನ ಆವೃತ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಅವನ ಆಶ್ರಯದಾತ ಪಾಂಡವ ರಾಜ ಅರ್ಜುನನ ಗೆ ಸಾಮಂತ ಚಾಲುಕ್ಯ ರಾಜ ಅರಿಕೇಸರಿ, ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅವನ ಆಶ್ರಯದಾತ ಚಾಲುಕ್ಯ ಹೋಲಿಸಿ ಇದು ಸೂಕ್ತವೆನಿಸಿತು ಪಾಂಡವ ರಾಜ ಭೀಮ ಗೆ ಕಿಂಗ್ Satyasraya,. [15]